ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πολιτική ενθάρρυνσης της διαφθοράς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ποιο ήταν το κυρίαρχο μήνυμα που ήθελε να στείλει ο Κ. Σημίτης, καλώντας χτες στο Μέγαρο Μαξίμου το γιατρό Μ. Σταματάκη, ο οποίος είχε καταγγείλει πριν από μερικές μέρες υπόθεση δωροδοκίας υπαλλήλου του ΙΚΑ για το διορισμό του στο υποκατάστημα ΙΚΑ Κορίνθου; Απλά, ότι οι πολίτες μόνοι τους πρέπει να τα βγάλουν πέρα με τη «διαφθορά» που υπάρχει στο δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση, εκτός από το ότι χρησιμοποιεί το ζήτημα της διαφθοράς, για να κατασυκοφαντεί τους δημόσιους υπάλληλους, για να επιβάλει τα αντιδραστικά και νεοφιλελεύθερα μέτρα της, δεν πρόκειται να πάρει κανένα στην ουσία μέτρο για την αντιμετώπισή του. Γιατί, ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει φαινόμενα που είναι σύμφυτα με την πολιτική της και τον τρόπο άσκησης της εξουσίας της. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο γιατρός Μ. Σταματάκης, αν και πληρούσε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, του ζητήθηκε το ποσό των 2 εκατ. δρχ. για την κατάληψη της θέσης. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ακόμα και οι «διαφανείς» και «αδιάβλητες» διαδικασίες για την πρόσληψη στο δημόσιο, που καθιέρωσε η κυβέρνηση Σημίτη, είναι ολάνοιχτες στο ρουσφέτι και τη συναλλαγή. Πώς, λοιπόν, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη «διαφθορά», όταν η ίδια με την πολιτική και τις πράξεις της την υποθάλπει και τη συντηρεί; Ψεύδεται ο Κ. Σημίτης, όταν δηλώνει ότι «η κυβέρνηση είναι μαζί με τον πολίτη».

Τόλμησαν

Ποιος θα είναι άραγε ο επόμενος Αμερικανός Πρόεδρος; Αυτό το ερώτημα βασανίζει αρκετούς μέσα και έξω από τις ΗΠΑ. Δε φαίνεται, όμως, να έχει καμιά σημασία, για τους χιλιάδες, που διαδήλωσαν την Κυριακή -παρά τη βροχή και τις ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες- έξω από το περιβόητο στρατόπεδο Φορτ Μπένινγκ, γνωστό και ως «Σχολή της Αμερικής», απαιτώντας το οριστικό κλείσιμό του. (Στο στρατόπεδο εκπαιδεύονται συνήθως μελλοντικοί δικτάτορες λατινοαμερικανικών χωρών, όπως και αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, που αναλαμβάνουν «βρώμικες αποστολές» ανά την υφήλιο).

Περισσότεροι από 1.700 διαδηλωτές οδηγήθηκαν στα κρατητήρια, ανάμεσά τους ο αιδεσιμότατος Ρόι Μπουρζουά και ο ηθοποιός Μάρτιν Σιν. Γιατί; Μα, επειδή όχι μόνο διαδήλωσαν, αλλά και φορούσαν σάβανα και άσπρες μάσκες, μετέφεραν φέρετρα -δηλωτικά των χιλιάδων δολοφονημένων αθώων Λατινοαμερικανών- και, τέλος, έκλεισαν την εκδήλωση, ρίχνοντας πάνω τους κόκκινο χρώμα και ξαπλώνοντας στο προαύλιο της σχολής, σαν νεκροί...

Πώς τόλμησαν! Στη «δημοκρατική» Αμερική οποιαδήποτε παραβίαση τιμωρείται πολύ σκληρά! Εκτός, αν είσαι μέλος της καθεστηκυίας τάξης, οπότε όχι μόνο σου επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται, να σκοτώνεις, να νοθεύεις, να κλέβεις, να κακοποιείς... προκειμένου να συνεχίσει να βασιλεύει η «τάξη» στο βρωμερό «βασίλειο της Δανιμαρκίας»...

Πληρωμένες απαντήσεις

Associated Press

Μπορεί στην παρακάτω φωτογραφία η Χίλαρι Κλίντον να μιλά σε μαθητές ενός σχολείου του Βιετνάμ, για το Εϊτζ και τους κινδύνους που συνεπάγεται -σύμφωνα με όσα μετέδωσε το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο- αλλά ο σύζυγός της και πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, στάθηκε σε περισσότερο ουσιαστικά και φλέγοντα ζητήματα, ζητώντας από τον ηγέτη του Βιετνάμ «να υπάρξουν περισσότερες πολιτικές και θρησκευτικές ελευθερίες» (για παράδειγμα, η... ελευθερία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο ή η... ελευθερία της αγοράς και των νόμων της κλπ κλπ). Συνέδεσε, μάλιστα, την καθιέρωση των ελευθεριών αυτών, με τη σταθερότητα της χώρας...

Πήρε, όμως, πληρωμένη απάντηση, τόσο από τον Λε Κάι Φε, όσο και τον στρατηγό Λε Βαν Ντουνγκ, αναπληρωτή υπουργό Αμυνας και αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του Λαϊκού Στρατού. Ο πρώτος ανταπάντησε αμέσως, λέγοντας: «Η Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση να προσφέρει μαθήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα ήταν προτιμότερο να μην αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών», ενώ ο δεύτερος, σε προχθεσινό άρθρο του, στην εφημερίδα «Λαϊκός Στρατός» σημειώνει, ότι οι ένοπλες δυνάμεις και ο λαός μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, όσους νομίζουν, ότι μπορούν με «ειρηνικά μέσα» να καταφέρουν όσα δεν κατάφεραν με τη χρήση των όπλων.

Βόλτες...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΙ ΒΟΛΤΕΣ με το ελικόπτερο τους μάραναν τον Κώστα Λαλιώτη και την Γιάννα Αγγελοπούλου. Ετσι επιθεωρούν αυτοί τα ολυμπιακά έργα δηλαδή για να δουν την πρόοδο των εργασιών;

Σε περίπτωση που παρατηρήσουν από ψηλά δηλαδή καμιά καθυστέρηση στα εργοτάξια, κατεβαίνουν και κάνουν φασαρία με τον αρμόδιο εργολάβο; Είπαμε η πολιτική έχει γίνει λίγο «σόου», αλλά αυτοί το παράκαναν!

Τώρα αν το να μπούνε σε ελικόπτερο ήταν «παιδικό» τους απωθημένο και βρήκαν ευκαιρία τώρα με την Ολυμπιάδα, είναι άλλο θέμα. Ας μας το πούνε τέλος πάντων, να ξέρουμε κι εμείς τι γίνεται.

Πάντως, ομολογούμε ότι είναι εντυπωσιακή η στάση του Ζακ Ρογκ της ΔΟΕ, που μέχρι προχτές μίλαγε για καθυστερήσεις και κώδωνες κινδύνου και ξαφνικά άρχισε να λέει για πορεία διοργάνωσης καλύτερης από αυτή του Σίδνεϊ.

Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι η αλλαγή αυτή επετεύχθη λόγω της αύξησης των ρυθμών προετοιμασίας μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα; Λίγο δύσκολο.

ΘΑ ΕΡΘΕΙ από το Βερολίνο ο Παπαντωνίου και θα μας λέει ότι έκανε τα «πάντα» για τις γερμανικές αποζημιώσεις και πίεσε τέλος πάντων τους Γερμανούς για την υπόθεση, μια και συναντήθηκε και με τον γραμματέα των Σοσιαλδημοκρατών (ο οποίος αδιαφόρησε) και με τον υπουργό Οικονομικών.

Μόνο που δε γίνεται να έχει κανείς αποτελέσματα σε αυτή την υπόθεση ξεκινώντας με την αρχή να μη χαλάσουν σε τίποτε οι «ελληνο-γερμανικές» σχέσεις. Σιγά «μη σπάσουν τ' αυγά»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί εννοείται, φυσικά, ότι η Γερμανία θα έχει τις καλύτερες των σχέσεων με μια χώρα η οποία δεν απαιτεί τίποτε, ακόμα κι αυτά που στοιχειωδώς δικαιούται. Γιατί να μην έχει, δηλαδή;

Εγκλημα στα «σκοτεινά»

Αυτά τα παιδιά δεν τα κλαίει καμία μάννα; Είναι σκέτοι αριθμοί, που καθημερινά προστίθενται στις απώλειες; Μήπως μας πήρε «φαλάγγι» η προπαγάνδα πολέμου που κάνει η ισραηλίτικη πλευρά, ότι «τάχα γι' αυτό οι Παλαιστίνιες κάνουν πολλά παιδιά, για να τα στέλνουν να πετούν πέτρες και να σκοτώνονται»;

Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός ότι στα λεγόμενα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων, που έχουν ξεπεράσει σε ήθος, ύφος κάθε ρεάλιτι σόου, το πολύ να διαβαστούν προς το τέλος δύο προτάσεις για το πόσοι νεκροί προστέθηκαν στη μακριά λίστα των νεαρών θυμάτων στη Ραμάλα, στη Γάζα, στην Ιερουσαλήμ και όπου αλλού.

Αν δείξουν και καμία εικόνα στα βιαστικά, θα είναι πολύ μετά από τα διαφημιστικά κατορθώματα του κ. Β. Βασιλικού. Μετά, επίσης, την αναλυτική εξακρίβωση για το αν κλάδευε όντως τα δέντρα του στην Τζια ο κ. Πάγκαλος την ώρα που άκουσε για την αποπομπή του, ή είχε τελειώσει το κλάδεμα και απολάμβανε τον καφέ του σκέτο... Πολύ μετά, επίσης, από την ανάγκη ίδρυσης «ψυχιατρείου αγελάδων», ή για το αν ισχύει ή «μυική ευπάθεια» του Σόουζα ή όχι...

Και, όμως, αυτά τα παιδιά της Παλαιστίνης γεμίζουν τις τσέπες τους πέτρες ενάντια σε έναν από τους πιο καλά εξοπλισμένους στρατούς στον κόσμο και όταν τις πετούν απογειώνουν, ταυτόχρονα, τις ελπίδες του κόσμου ότι: Τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα.

Αυτές οι πέτρες και τα νεανικά τους σώματα είναι ό,τι έχει μείνει, όχι μόνο για να αντιστέκονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική βία, αλλά και ενάντια στις τόσες σειρήνες των συμβιβασμών, που υπαγορεύουν οι δυνάμεις της υποταγής. Εμαθαν πια στην πράξη πως «αν δίνεις δάχτυλο στον ιμπεριαλισμό, σου τρώει χέρι» και πάλι δε χορταίνει. Η προηγούμενη λεγόμενη «ειρηνευτική διαδικασία» τούς δίδαξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πως, ακόμα και αν σου έχει μείνει το «τίποτα», το σηκώνεις από κάτω και αντιστέκεσαι για να χαλάσεις τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Ισως γι' αυτό η λεγόμενη «ανεξάρτητη, αντικειμενική ενημέρωση» εδώ στην Ελλάδα έχει μετατρέψει τις ζωές αυτών των παιδιών σε στατιστική ακολουθία θυμάτων. Δεν είναι ότι υπολογίζουν τη θεαματικότητα, αλλά καίγονται ακριβώς για μια ανεξέλεγκτη αύξησή της. Μια αύξηση, που θα γεννούσε ερωτηματικά, θα έδινε απαντήσεις και θα φούντωνε το κύμα της αλληλεγγύης, γιατί απλούστατα ο αγώνας αυτών των παιδιών δεν είναι μόνο δικός τους.

Είναι ο ίδιος αγώνας, που κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος στον πλανήτη, που δε θεωρεί οριστική και αμετάκλητη τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, όταν κάπου «του περνάει» του ιμπεριαλισμού, ουσιαστικά «του περνάει» σε όλο τον κόσμο, αφού η μη αντίσταση τον κάνει ισχυρότερο και πιο επικίνδυνο. Να, γιατί το έγκλημα προσπαθούν να το περάσουν στα «σκοτεινά», μέχρι να το ολοκληρώσουν.

Ομως, και αυτό το σπρώξιμο στις «σκοτεινές γωνιές» της ενημέρωσης μπορεί να αντιμετωπιστεί, όχι με παράπονα (δεν παίρνουν από τέτοια), παρά μόνο με ισχυρή, μαζική, συντονισμένη πάλη, που ανατρέπει διαμορφωμένες πραγματικότητες και φτιάχνει καινούριες.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ