Ο Αλ. Τσίπρας, σχετικά με την κρατική προβοκάτσια στην Αθήνα την περασμένη Κυριακή, για να χτυπηθεί το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, - γιατί τέτοιες ήταν οι ενέργειες που ώθησαν στο χτύπημα των συγκεντρωμένων στο Σύνταγμα, όπου κουκουλοφόροι και ΜΑΤ έδρασαν σε αγαστή συνεργασία, αλλά ιδιαίτερα το οργανωμένο σχέδιο των εμπρησμών από εκπαιδευμένους και έμπειρους σε καταδρομικές αποστολές, άρα ανθρώπους με άμεση σχέση με τον κρατικό μηχανισμό - σε δήλωσή του την περασμένη Δευτέρα μίλησε για «προβοκάτσια» και για «δυνάμεις παρακρατικές» που αφέθηκαν «ανενόχλητες να καίνε την Αθήνα». Την Τρίτη, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης σε συνέντευξή του στον ρ/σ «ΣΚΑΪ», όταν κλήθηκε να απαντήσει πού αποδίδει τα επεισόδια, απάντησε ως εξής: «Οταν στη χώρα μας τουλάχιστον από το Μάιο του 2010 σπέρνεις φτώχεια είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα θερίσεις οργή και όταν υπάρχει οργή είναι τυφλή και πολύμορφη». Την ίδια μέρα, επίσης, στην «Αυγή», στην προτελευταία σελίδα, δημοσιεύεται άρθρο που συνηγορεί υπέρ της προβοκάτσιας, στην τελευταία όμως σελίδα δημοσιεύεται άλλο άρθρο που κάνει λόγο για συγκρούσεις στις οποίες παίρνουν μέρος μέχρι και γιαγιάδες, για βανδαλισμούς από ανεγκέφαλους και από βαλτούς, ότι «υπάρχουν καταστροφές οι οποίες επευφημούνται», για να καταλήξει ότι «επιλέγουμε τη μονοδιάστατη προβοκατορολογία» και πως: «Είναι άσχημο, είναι αυτοκτονικό, να καίμε μόνοι μας την πόλη όπου ζούμε (...) Θυμίζει λίγο τις εξεγέρσεις των μαύρων τη δεκαετία του '60 που έκαιγαν τα γκέτο τους. Από την άλλη, όμως, με τις πικέτες ουδείς τους έδινε σημασία»!

Αλήθεια, ποια είναι η εκτίμηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Προβοκάτσια, όπως λέει ο πρόεδρος ή αποτέλεσμα της οργής από τη φτώχεια; Να θυμίσουμε ότι αν και σήμερα κάνουν αυτές τις προσεγγίσεις, το Δεκέμβρη του 2008, μιλούσαν για «εξέγερση». Και εδώ αναδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ο καιροσκοπισμός, η αφερεγγυότητα μιας δύναμης που προσαρμόζει τις εκτιμήσεις της ανάλογα με τη συγκυρία, χωρίς αρχές. Ακόμη και στα γεγονότα της Κυριακής αυτό κάνει. Βεβαίως, οι απόψεις των άρθρων της «Αυγής» και του Γ. Σκουρλέτη είναι βούτυρο στο ψωμί των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, που, σε συνεργασία, οργανώνουν και εκτελούν προβοκάτσιες, προκειμένου να συκοφαντήσουν την εργατική λαϊκή πάλη, να τρομοκρατήσουν το λαό, αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για τη λήψη μέτρων καταστολής του κινήματος. Ούτε λίγο ούτε πολύ υπέδειξαν σαν υπεύθυνους για τους εμπρησμούς φτωχούς ανθρώπους του μόχθου, που η οργή τούς έχει τυφλώσει!!! Δε γνωρίζουμε τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να αθωώσει τους προβοκάτορες και όσους τους κινούν, αλλά τέτοιες τοποθετήσεις συκοφαντούν τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, συνολικά το λαό και ανοίγουν το δρόμο σε όσους απεργάζονται σχέδια καταστολής της δίκαιης οργής του. Και δεν μπορεί οι δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα να αποτελούν το άλλοθι για ξεκάρφωμα του τυχοδιωκτισμού τους.

Στο ίδιο μήκος κύματος το «μέτωπο» του Αλ. Αλαβάνου έσπευσε να δηλώσει: «Ο Γαβριάς των "Αθλίων" του Βίκτορα Ουγκώ, αν είχε κατέβει χτες στο Σύνταγμα, δεν θα ήταν στα κλειστά μπλοκ κομματικών νεολαιών, θα έκαιγε με την παρέα του τράπεζες και κινηματογράφους»!!! Και παρακάτω: «Ασφαλώς η χρήση και αξιοποίηση της προβοκάτσιας από τις δυνάμεις καταστολής (...) είναι δεδομένη. Δεν αρκεί όμως ούτε στο ελάχιστο για να ερμηνεύσει μονοσήμαντα τις χθεσινές εξελίξεις (...) η κλιμάκωση σε απάνθρωπα όρια εδώ και τρία χρόνια της βίας του συστήματος (...) γεννά ένα τμήμα αποκλεισμένων, απελπισμένων και εξαγριωμένων, μια "άγρια νεολαία", που στο κάτω κάτω την πυρπόληση και τη λεηλασία έχει διδαχθεί και από τα μέσα ενημέρωσης και από το γήπεδο και από το πολιτικό σαβουάρ - βιβρ και από κάθε σύγχρονη μυθολογία». Ο Αλ. Αλαβάνος είναι συνεπής ως προς την αντίληψη του χώρου του για τις προβοκάτσιες. Και αυτός, το Δεκέμβρη του 2008, μιλούσε για εξέγερση. Τώρα αποδίδει τους προβοκατόρικους εμπρησμούς και τις λεηλασίες καταστημάτων στο λαό και στη νεολαία, δηλαδή στο κίνημα, υποδεικνύοντας σαν κίνητρο την οργή τους. Τότε, το 2008, στον ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι κίνημα είναι η κουκούλα και η σπασμένη βιτρίνα. Τώρα, ο Αλ. Αλαβάνος λέει ότι κίνημα μπορεί να είναι και οι φωτιές της Κυριακής.

Το ότι αυτοί οι χώροι του οπορτουνισμού απεχθάνονται μετά βδελυγμίας το οργανωμένο εργατικό κίνημα, είναι πολέμιοί του είναι γνωστό. Οτι μπορεί να εκθειάζουν ως κίνημα την προβοκάτσια και αυτό είναι γνωστό. Μόνο που εδώ ταυτίζονται με τους αστούς, τους οποίους τάχα πολεμάνε να ανατρέψουν. Να γιατί είναι επικίνδυνοι για την οργανωμένη πολιτική αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη. Αλλωστε, οι παραπάνω εκτιμήσεις τους τροφοδοτούν με «επιχειρήματα», αλλά και το απαραίτητο άλλοθι, ώστε το αστικό κράτος με αφορμή τις προβοκάτσιες να εφαρμόζει σχέδια της πιο άγριας καταστολής του εργατικού, του λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.