1. Η Κεντρική Επιτροπή και συνολικά το Κόμμα πρέπει να θέσει σε προτεραιότητα στη δουλιά του, την υπεράσπιση και τη δημιουργική ανάπτυξη των θεωρητικών και φιλοσοφικών πλευρών του μαρξισμού - λενινισμού. Στην αντικειμενική σύνδεσή τους με τα προβλήματα και τις προοπτικές του ζωντανού κοινωνικού κινήματος της εργατικής τάξης. Είναι ζωτικό ζήτημα. Γιατί συνεχίζεται η υποτίμηση και η υποβάθμιση της ιδεολογικής και θεωρητικής δράσης στις γραμμές μας. Γιατί η αστική τάξη και ο ιμπεριαλισμός κρατούν αναβαθμισμένη τη δράση τους για την ιδεολογική συσκότιση της πραγματικότητας και τελειοποιούν τους μηχανισμούς του ψυχολογικού πολέμου ενάντια στο εργατικό, κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί η ιδεολογική δράση είναι η καρδιά της οργανωτικής καθοδηγητικής λειτουργίας. Γιατί οι αντεπαναστατικές ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες τραυμάτισαν βαθιά στη συνείδηση των πρωτοπόρων και δραστήριων εργατών, των κομμουνιστών ακόμη, τη δύναμη και την υπεροχή του μαρξισμού - λενινισμού να απεικονίζει, να περιγράφει συνεκτικά την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και προπαντός να ανοίγει τους δρόμους για την επαναστατική αλλαγή της. Εχουμε ανάγκη όλοι μας, όλα τα μέλη του ΚΚΕ, να γνωριστούμε βαθύτερα, ξανά να μελετήσουμε και να «βαπτιστούμε» στις επιστημονικές ανακαλύψεις και στη διαλεκτικο-υλιστική μεθοδολογία των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν. Η βαθιά γνώση και αφομοίωση των επιστημονικών επιτεύξεων του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού δημιουργεί το σταθερό, εδραιωμένο θεμέλιο για τον κάθε κομμουνιστή και πρωτοπόρο εργάτη για να νιώθει τη χαρά όταν σμιλεύει τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης, λαϊκής, προοδευτικής συνείδησης. Να επαληθεύει τη δύναμη που αναβλύζει η ιδεολογία μας όταν αναδεικνύεις τις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων μέσα στη συσκότιση της ιμπεριαλιστικής και νατοϊκής κυριαρχίας. Να διαπιστώνεις την ικανοποίηση ότι ανήκεις στη συνειδητή πρωτοπορία του επαναστατικού εργατικού κινήματος. Να ψηλαφίζεις την προσωπική ελευθερία που χαρίζει η οργανωμένη επαναστατική δράση. Να αφουγκράζεσαι την αμηχανία και το γρύλισμα του εχθρού όταν επαληθεύει στο πρόσωπό σου ότι η αναμέτρηση συνεχίζεται. Να ανακαλύπτεις την αυτοπεποίθηση για το ρόλο μας όταν προσθέτεις μια ακόμη ψηφίδα στη συνεκτική απεικόνιση της πραγματικότητας στη λαϊκή - εργατική συνείδηση.

2. Πρόβλημα - κρίκος είναι για την ΚΟΒ το γραφείο της, την Αχτιδική Επιτροπή η εξειδίκευση των στόχων και των καθηκόντων της πολιτικής δράσης. Εξειδίκευση - συγκεκριμενοποίηση της γενικής πολιτικής μας γραμμής στη συνάντησή της με την αυθόρμητη λαϊκή συνείδηση. Τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν ξετυλίχτηκαν αξιοσημείωτοι λαϊκοί αγώνες. Η μεγάλη απεργία των ναυτεργατών, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, οι πολύμορφες αντιπολεμικές - αντινατοϊκές κινητοποιήσεις, ο μαθητικός - εκπαιδευτικός ξεσηκωμός, οι μικροί και μεγάλοι αγώνες άλλων κλάδων εργαζομένων. Αγώνες που ταρακούνησαν την ελληνική κοινωνία. Αφησαν ίχνη στην αυθόρμητη λαϊκή συνείδηση. Αιφνιδίασαν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Προσφέρουν υλικό μελέτης - γενίκευσης ιδεολογικοπολιτικών συμπερασμάτων και διδαγμάτων. Αντιλάλησαν στον μικρόκοσμο της κάθε οικογένειας. Εθεσαν ερωτήματα που συχνά αιωρούνται ακόμη μετέωρα. Μάς τράβηξαν από το «μανίκι» για την εμβέλεια και την ποιότητα της δουλιάς μας σε επίπεδο Αχτιδικής Επιτροπής και της ΚΟΒ. Σε λίγες μέρες συμπυκνώθηκαν κολοσσιαία ερωτήματα πρακτικού ιδεολογικού προσανατολισμού και ικανότητας, που άγγιζαν ζωτικά προβλήματα της εργατικής οικογένειας. Ακόμη και θεμελιώδεις πλευρές των συνθηκών ύπαρξης των εργατοϋπαλλήλων, των βιοπαλαιστών, των καταπιεζομένων. Πόσο λίγο γνωρίζουμε τις ιδεολογικές πλευρές των κοινωνικών προβλημάτων. Πόσο ρηχά, μεθοδολογικά, αφρόντιστα αντιμετωπίζουμε την ιδεολογική ατμόσφαιρα μέσα στην οργάνωση. Πώς ετοιμαζόμαστε για τις απότομες στροφές. Τι κάνουμε μπροστά στην απότομη αφύπνιση - ενεργοποίηση των λαϊκών μαζών. Πώς θα εξουδετερώσουμε είτε εξασθενίσουμε την προληπτική ιδεολογική - ψυχολογική δραστηριότητα που αναπτύσσει το αστικό κράτος για την αναχαίτιση των λαϊκών αγώνων; Πώς θα αντιμετωπίζουμε την πολυσχιδή ιδεολογική πολεμική του εχθρού κατά της ιδέας του λαϊκού μετώπου.

3. Εργατική τάξη και μισοπρολετάριοι. Βιοτέχνες και μικρέμποροι. Ανεργοι και ημιάνεργοι. Μικροί και μεσαίοι αγρότες. Μισθωτοί και νεολαία. Να η αντικειμενική κοινωνική βάση του α-α μετώπου πάλης. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Τα συμφέροντά τους συγκλίνουν. Σαφώς διαφορίζονται από τα συμφέροντα της κρατικομονοπωλιακής ολιγαρχίας. Διαμορφώνεται κοινό έδαφος που αντικρίζουν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Με διαβαθμίσεις ναι. Με μικρότερη είτε μεγαλύτερη συνοχή. Να ποιο είναι μπροστά μας το κοινωνικοπολιτικό ζήτημα: Να δρουν από κοινού. Να συγκροτούν το κοινό τους συμφέρον σε ένα ευρύτερο κύκλο κοινωνικο -πολιτικών προβλημάτων. Να συστεγάζουν πολιτικά τις διαφορετικές αντιλήψεις, ιδέες τους για την έκβαση του κοινού τους αγώνα. Να σφυρηλατούν μεταξύ τους αγωνιστικούς δεσμούς αλληλεγγύης, συμπαράταξης και προοπτικής απέναντι στον κοινό εχθρό τους. Το κοινωνικο-πολιτικό μας μέτωπο πάλης είναι ζήτημα ενεργητικής προσπάθειας για τη συγκρότησή του. Γιατί όλοι θα αναβαπτιστούν στη δύναμή του, στον αέρα της αυτοπεποίθησης που θα εκπέμψει, στη διαμόρφωση ισχυρής πολιτικής θέλησης των λαϊκών δυνάμεων για να αναμετρηθούμε νικηφόρα με τον κοινό εχθρό. Και ο εχθρός το αντιλήφθηκε. Και ήδη κινείται για να εμποδίσει αυτή την προοπτική. Πριν αποκρυσταλλωθεί και μορφοποιηθεί η δυναμική της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων. Με συσκότιση των ουσιωδών πλευρών της σημερινής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Με διάχυση χρυσόσκονης αυταπατών και εξαγοράς, να τσαλακώσει και να εκτοπίσει το κοινό έδαφος της συνάντησης των εκμεταλλευομένων. Χρησιμοποιεί ακόμη και τη θρησκευτική ευλογία των υπερκερδών της ΟΝΕ και των τραπεζιτών.

4. Οι Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο φωτίζουν με επάρκεια και συνοχή την προοπτική του επαναστατικού κινήματος. Αναλύουν πολύπλευρα τη διαλεκτική της αυτοτέλειας και της συμμαχίας, των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών. Συνιστούν κατά τη γνώμη μου μια καλή βάση για το προχώρημα της συνολικής σκέψης και δράσης του ΚΚΕ, για την επίτευξη των στόχων του προγράμματός μας.

Συντροφικά

«Να μιλάμε με πληβειακή υπερηφάνεια»

«Η διαφωνία είναι η αγωνία της Αλήθειας»

Απαιτεί ακόμα ανώτερο κομματικό επίπεδο, ανεβασμένο αίσθημα ευθύνης, την πληβειακή αρετή μιας ουσιαστικότερης και βαθύτερης αυτοκριτικής. Καλλιέργεια και βαθιά ανθρώπινη προσέγγιση, έντονη κοινωνική προσωπικότητα. Τη χάρη της γραφής και του λόγου σε όλα τα επίπεδα (το «Ριζοσπάστη» και την τηλεόραση), γενικά να ακτινοβολούμε σαν πρωτοπορία, με θερμή παρουσία και πειστικότητα. Πρότυπα στοχασμού και ζωντανής δράσης. Οσο για τη μελέτη του Μαρξισμού - Λενινισμού, το ανέβασμα του ΚΜΕ, διαλέξεις κλπ., έχω προσωπική εμπειρία. Αδιαφορία, κανένας προβληματισμός και μια περίεργη επιφύλαξη στο να υπάρχει αξιοποίηση των ικανοτήτων και πρωτοβουλιών. Μια άχρωμη καθημερινότητα! Οταν οι σειρήνες του ιμπεριαλισμού καλλιεργούν την υστερία της παραπληροφόρησης. Φυσικά, η ταξική συνέπεια και πάλη, η ιδεολογική επάρκεια είναι κυρίαρχα στοιχεία. Ομως το Κόμμα καταξιώνεται με την παλλαϊκή αποδοχή, ένα πλατύ και διαρκώς διευρυνόμενο μαζικό κίνημα και την καθολικότερη αναγνώριση των αρχών και των αξιών του. Αυτά τα γράφω ακριβώς γιατί στην εποχή μας χρειάζεται υψηλό επαναστατικό ήθος και μια ανώτερη απαιτητικότητα.

Γιατί επιδιώκεται με περίτεχνους σχεδιασμούς η ολοκληρωτική αλλοτρίωση, η απολάκτιση των αξιών, το ξεθώριασμα των ιδανικών και το τέλος των ιδεολογιών. Προσπαθούν να περάσουν σαν μοντέλο ύπαρξης την άμβλυνση κάθε θετικού βιώματος, τον αχαλίνωτο ατομισμό, το άγριο και αδίστακτο κυνήγι της επιτυχίας. Θα πρέπει να ξεστρατίσει η συνειδησιακή ανάταση, η καλλιέργεια και η ευγένεια του χαρακτήρα, η ξεκάθαρη αγωνιστική στάση. Ο άνθρωπος θα πρέπει να απογυμνωθεί από το περιεχόμενο που εμπλουτίζει το νόημα της ζωής και τον καταξιώνει μέσα στη θέρμη της συλλογικής συμμετοχής και της ευθύνης. Εποχή παρακμής που χλευάζει το ηρωικό πνεύμα και επιλέγει την καταφυγή στον ατομισμό, τον κυνισμό της επικράτησης, υμνεί την απροκάλυπτη σκληρότητα και βία.

Μπαίνουμε στον 21ο αιώνα όχι μόνο με την απόλυτη υπερσυσσώρευση. Τα τεχνολογικά θαύματα, ονειρικές ανέσεις του πολιτισμού και φανταστικό πλούτο, αλλά και με χρόνια λιτότητα, πείνα, συγκρούσεις, εξαθλίωση, πολέμους και θάνατο. Μια εποχή που μπορεί να είναι περήφανη για τα επιτεύγματά της, αλλά και έντρομη μπροστά στις δραματικές αντιφάσεις που τη συνοδεύουν και παρά τους σχεδιασμούς και τις θεωρίες παίρνουν ανεξέλεγκτες όσο και καταστροφικές διαστάσεις. Τελικά, δε θα περάσει η γενική συνειδησιακή μόλυνση, η παθητικότητα, η αδιέξοδη παραίτηση. Δε θα σβήσω το διαχρονικό πνεύμα της Αντίστασης. Αυτό που ωριμάζει και στην ώρα του θα συνταράξει το τέλμα.

Ο ύμνος του Σοφοκλή για τα κατορθώματα του ανθρώπου και η θέση του Μαρξ ότι ο «Προμηθέας είναι ο αντιπροσωπευτικότερος τύπος κάθε αληθινής τραγωδίας», εξακολουθούν να εκφράζουν και σήμερα το πνεύμα της Αντίστασης και την αμετακίνητη προσδοκία για μια λυτρωτική δυνατότητα. Γιατί μέσα στην ευφορία για τα τεχνολογικά θαύματα του μέλλοντος συνυπάρχει και μια δαιμονική πιθανότητα. Ο ίλιγγος του θησαυρισμού να καταστεί ανεξέλεγκτος, σταθεροποιώντας στο προσκήνιο τον κόσμο του παραλόγου και της αυτοκαταστροφής. Διαφορετικά μπορεί τα μεγάλα κέντρα των τεχνοκρατών να συνεχίζουν να δουλεύουν τα κομπιούτερ, προβάλλοντας επίμονα πάντα θετικούς δείκτες, αλλά να έχει μεγιστοποιηθεί η επιθανάτια δυστυχία της συντριπτικής πλειοψηφίας της Ανθρωπότητας, ανάλγητη προοπτική της αγωνίας.

Ουσιαστικά η φιλοσοφία της αθλιότητας παραδέχεται ότι αυτό μπορεί να γίνει για να επέλθει η καινούρια Παρουσία της «Σύγκλισης». Σ' ένα χρόνο παράξενα πρωθύστερο που γίνεται αδυσώπητος και διαρκώς επιμηκύνεται σαν να είναι ανέφικτος. Ετσι η πολιτική εκδηλώνεται στην πιο κυνική και αντιλαϊκή μορφή της, στη διαχείριση των αριθμών που παραμένουν άψυχα σύμβολα και δεν μπορούν να κατανοήσουν τη φύση της εργασίας, το αγαθό της παραγωγικότητας, τη σωστή ανάπτυξη και κυρίως την ανάγκη για την αναδιανομή και την κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής.

Αυτό που συνθέτει το υπέρτατο αγαθό της ισότητας και δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στη Δημοκρατία του λαού και στην ελευθερία για να περισωθεί όχι μόνο η ποιότητα της ζωής και το απαράμιλλο περιβάλλον του όμορφου γαλάζιου πλανήτη μας, αλλά και το εύρος της προσωπικότητας, η ανθρωπιά και το αμόλυντο επαναστατικό πνεύμα. Διδαχή τόσο κυρίαρχη, που αφορά τη δόμηση της συνείδησης, ηθικό οδόφραγμα ενάντια στην ισοπέδωση και την απόλυτη αλλοτρίωση του βάναυσου «μεταμοντέρνου» ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να κρίνουμε αυστηρά και με ευγένεια. Γιατί το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρωτοπορία και φυσικά θα πρέπει να ανεβάσει την ποιότητα της λειτουργίας του.

Οντας και εγώ ένας από τους χαμένους ποιητές μέσα στο μεγαλείο και την τραγικότητα του αιώνα μας, δε με ενθουσιάζει η γλώσσα που χρησιμοποιείται στις προσυνεδριακές Θέσεις. «Είναι κάπως συμβατική χωρίς αμεσότητα και πηγαία συγκίνηση». Τελειώνω απορώντας σαν τον Αμλετ, γιατί σ' αυτές τις Θέσεις δεν υμνήθηκε το απαράμιλλο μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης και η αστείρευτη προσφορά και διαχρονικότητά της! Γιατί η εποποιία, ο ηρωισμός και η συναρπαστική ομορφιά του αγώνα και της ιδεολογίας συνεπαίρνουν τις συνειδήσεις τόσο παρορμητικά και με τόση ιερή βούληση όσο και η ταξική αναγκαιότητα!!!

ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΘΑΤΟΣ

Εθνική Αντίσταση

τ. Πρόεδρος ΔΣ Πάτρας