Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μίλησε ανοιχτά για το βρώμικο ρόλο που παίζουν ενάντια στο οργανωμένο κίνημα και τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων οι καθοδηγητές της «πλατείας», στους οποίους ανατέθηκε να δώσουν «ιδεολογία» στο «κίνημα των αγανακτισμένων», όπως παρουσιάστηκε από τα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ. Το «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα» και το «άμεση δημοκρατία», που δουλεύτηκε τις μέρες των μαζικών κινητοποιήσεων και εκθειάστηκε όσο τίποτε άλλο από την κυβέρνηση και όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, έχει για παρονομαστή τη βολική για το σύστημα αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι». Αρα, λένε, τίποτα δεν έχει να περιμένει κανείς από κόμματα όπως το ΚΚΕ, που έχει στρατηγική εναντίωσης στον καπιταλισμό και πολεμάει το αστικό σύστημα και τα κόμματά του. Το ΚΚΕ και το οργανωμένο ταξικό κίνημα ήταν και παραμένει ο στόχος των καθοδηγητών της «πλατείας», οι οποίοι παραμένουν σταθεροί στο ρόλο τους, ακόμα και τώρα που η δυναμική του οργανωμένου λαϊκού κινήματος τους ξέβρασε στην μπάντα, αναγκάζοντάς τους να παρουσιάζουν σαν αποφάσεις της «γενικής συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος» τα κείμενα που συμφωνούν μεταξύ τους μια χούφτα γκρουπούσκουλα, με την κουκούλα της «άμεσης δημοκρατίας».

Ενα τέτοιο «ψήφισμα» είναι και αυτό που δημοσιοποίησαν την επομένη της παρακρατικής επίθεσης στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Το ύφος και το περιεχόμενό του είναι πανομοιότυπο με αυτό της αυτοαποκαλούμενης «Αντιεξουσιαστικής Κίνησης», η οποία ουσιαστικά πήρε πάνω της το προσχεδιασμένο δολοφονικό χτύπημα στο ΠΑΜΕ συγκαλύπτοντας τους προβοκάτορες, βγάζοντας ωμό αντικομμουνισμό, χαρακτηρίζοντας το ΠΑΜΕ και την περιφρούρηση της διαδήλωσης «δύναμη καταστολής», και τη διαδήλωση του ΠΑΜΕ «πράξη επιθετική απέναντι στην κοινωνία»! Με το αστικό κράτος και την κυβέρνηση οι «αντιεξουσιαστές προβοκάτορες». Το «ψήφισμα» της πλατείας είναι γεμάτο από εμετικό αντικομμουνισμό και δηλητήριο. Με αναφορές στη «Βάρκιζα, στο Πολυτεχνείο, στο Χημείο (1979), τον Δεκέμβρη» οι συγγραφείς φανερώνουν τη ταυτότητά τους, γράφοντας ότι το ΚΚΕ «προδίδει τους λαϊκούς αγώνες» και προασπίζεται την «κοινοβουλευτική δικτατορία και των καπιταλιστικών οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων». Για τα γεγονότα στις 20 Οκτώβρη, γράφουν ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ «περιφρούρησαν την ομαλή λειτουργία της βουλής αντί να την περικυκλώσουν, λειτούργησαν πιο βάρβαρα και από την αστυνομία, ανοίγοντας κεφάλια, και "έδωσαν" διαδηλωτές στις θεσμικές δυνάμεις καταστολής». Οχι μόνο παρουσιάζουν προκλητικά τους θύτες σαν θύματα και δίνουν δίκιο στους παρακρατικούς, αλλά τους παίρνουν και πάνω τους σαν «διαδηλωτές», όπως έκανε η πλειοψηφία των αστικών ΜΜΕ και κόμματα που εργολαβικά αναλαμβάνουν να δώσουν άλλοθι στους προβοκάτορες. Δείχνοντας πως η μόνη τους «ιδεολογία» είναι η απέχθεια για το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και ο αντικομμουνισμός, προσπαθούν να παρουσιάσουν το ΚΚΕ σαν καθεστωτικό κόμμα που «ταυτίζεται απόλυτα με τις επιταγές της κυβέρνησης και των τοποτηρητών των ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ». Στο διά ταύτα, ομολογούν ότι η αποστολή που τους ανέθεσε το αστικό πολιτικό σύστημα ήταν να περιφρουρηθεί ιδεολογικά και πολιτικά η «πλατεία» από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, να κλείσει κάθε κανάλι επικοινωνίας και ζύμωσης των χιλιάδων που κατέβηκαν στο δρόμο με τα ταξικά συνδικάτα και την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Γράφουν σχετικά: «Δεν συμπορευτήκαμε ποτέ ως τώρα, δεν πρόκειται ποτέ να είναι μαζί μας. Να έχουμε όλοι στον νου μας, ότι το "ΚΚΕ" θα ξαναλειτουργήσει ως πέμπτη φάλαγγα του δικτατορικού καθεστώτος, ελπίζοντας για άλλη μία φορά σε ψιχία από το κοινό κοινοβουλευτικό τραπέζι, όπως το 1990».

Στο διά ταύτα, αποκαλύπτουν το περιεχόμενο της «άμεσης δημοκρατίας» που ευαγγελίζονται, και την οποία πρόβαλαν σαν ιδεολογικό μανδύα και οι αυτοαποκαλούμενοι «αντιεξουσιαστές», για να δικαιολογήσουν το χτύπημα στην οργανωμένη και περιφρουρημένη απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Οπως γράφουν, «από τις 25 Μαΐου που συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία αναδείξαμε την άμεση δημοκρατία ως την δυνατότητα του καθενός να συμμετέχει, να διαβουλεύεται και να συνδιαμορφώνει αυτόνομα, χωρίς ιδεολογικές ή κομματικές ταυτότητες. Θα παραμείνουμε εδώ ενάντια στον ξοφλημένο κοινοβουλευτισμό τους και τη γραφειοκρατία τους». Οι καθοδηγητές της πλατείας έχουν και ιδεολογικές και κομματικές ταυτότητες. Είναι αντικομμουνιστές που εχθρεύονται τον οργανωμένο ταξικό αγώνα, επειδή αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να συντρίψει το σύστημα που στην πραγματικότητα υπερασπίζονται, μαζί με τα αστικά κόμματα και τις παραφυάδες τους. Να τους τραβήξουν οι εργαζόμενοι και ο λαός το τελευταίο φύλλο συκής, με το οποίο προσπαθεί να τους προστατέψει το αστικό πολιτικό σύστημα. Οργάνωση παντού, ισχυρό ΚΚΕ, για εργατικό λαϊκό κίνημα στρατηγικής εναντίωσης στην εξουσία των μονοπωλίων, που επιτίθεται στο λαό και τα δικαιώματά του με ή χωρίς κουκούλα.