ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενεργειακή λεηλασία

Με τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τις ενεργειακές αγορές και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, το δεδομένο είναι ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι στον ενεργειακό τομέα έχουν μόνο να χάσουν. Μεγάλος κερδισμένος, προκαταβολικά και εγγυημένα, είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Ο ορυκτός πλούτος της χώρας παραχωρείται στους κεφαλαιοκράτες, ό,τι υπάρχει μέσα στη γη και κάτω από αυτή, όπως και τα, ανεκτίμητης αξίας και τιμής, βασικά ενεργειακά δίκτυα της χώρας. Ο έλεγχος μετατοπίζεται ακόμη και από το αστικό κράτος που υπηρετεί τα μονοπώλια, προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες της ενέργειας. Το «αντάλλαγμα», που τόσο προβάλλει η κυβέρνηση και το οποίο επιδοκίμασαν χτες ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., υπερψηφίζοντας το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή, είναι αναιμικό και ψευδεπίγραφο. Και ο λαός παγιδεύεται ανάμεσα στα προσδοκώμενα υπερκέρδη των πολυεθνικών, τις στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου, την ένταση των ενεργειακών αντιπαραθέσεων Ευρώπης, Ρωσίας, ΗΠΑ, Κίνας, Ινδίας.

Είναι μια ταξική πολιτική κι αυτή, με σαφείς στόχους, κίνητρα και ζητούμενα. Είναι μια συνειδητή υπέρ του κεφαλαίου απάντηση στο βασικό ερώτημα: Ανάπτυξη για ποιον; Οι λαϊκές ανάγκες είναι δεδομένες και αναμφισβήτητες. Μέσα σε αυτές εντάσσεται και η ενεργειακή επάρκεια. Ενέργεια φτηνή για το λαό και για την οικοδόμηση μιας καλύτερης ζωής, που θα αξιοποιεί πλήρως τις ανθρώπινες επιστημονικές και πολιτισμικές κατακτήσεις. Ενέργεια που θα κινεί την οικονομία σε όφελος των λαϊκών αναγκών. Μέσα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν υπάρχει ούτε μια αράδα που να το εξασφαλίζει αυτό. Δεν υπάρχει η παραμικρή εγγύηση, έστω προσδοκία, ότι η ενέργεια θα είναι πιο φτηνή, πιο σίγουρη. Δεν υπάρχει ούτε ένα ίχνος διασφάλισης για τα εργασιακά δικαιώματα στον ενεργειακό τομέα. Και δε θα μπορούσε να υπάρχει. Η κυβέρνηση τον καπιταλισμό διαχειρίζεται. Αυτό που υπάρχει, είναι η συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως αυτή έχει εκφραστεί με τα νομοθετήματα των τελευταίων ετών για την «απελευθέρωση» της ενεργειακής αγοράς. Οι κεφαλαιοκράτες έχουν αυτές τις προτεραιότητες.

Η ύπαρξη πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα δεν είναι κάτι νέο. Το ενδεχόμενο εκμετάλλευσής τους είναι... Επειδή, όπως είπε στη Βουλή και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, «οι επενδύσεις γίνονται εκεί που συμφέρει σε κάθε φάση και σε κάθε περίοδο την κερδοφορία». Η κυβέρνηση κάνει λόγο για μεγάλο δημόσιο κέρδος από το τίμημα των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης. Το πού πηγαίνουν τα δημόσια έσοδα είναι πλέον γνωστό σε όλους. Πάντως όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών! Αλλά και το όποιο κέρδος, θα επιστρέφεται στις εταιρείες, αφού από αυτές θα αγοράζουμε το δικό μας πετρέλαιο ή φυσικό αέριο στις τεχνητά διογκωμένες, από αυτές, τιμές.

Δίκτυα ηλεκτρισμού και αερίου, ορυκτός πλούτος, υδρογονάνθρακες, άνεμος, ήλιος και νερά... Αυτά αξιώνει το μεγάλο κεφάλαιο, αυτά τους δίνει η κυβέρνηση, βαθαίνοντας την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας και την επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών. Το αντίθετο απαιτούν τα λαϊκά συμφέροντα, κι αυτό μόνο ένα λαϊκό κράτος μπορεί να το ικανοποιήσει αξιοποιώντας τον ενεργειακό πλούτο με απόλυτο γνώμονα το λαϊκό συμφέρον. Μπορεί, δηλαδή, να ερευνήσει, να αντλήσει και να αναπτύξει τομέα Ενέργειας λαϊκή ιδιοκτησία, σε όφελος των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Πράγματι δε γνωρίζει;

Σε χτεσινή εκπομπή στη ΝΕΤ ο διοικητής του ΙΚΑ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος, όταν ρωτήθηκε για το γεγονός ότι με το νέο νομοσχέδιο για το ΣΕΠΕ προβλέπεται ότι οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για ένα μόνο χρόνο θα πρέπει να έχουν συμπληρώσει 50 ένσημα (ισχύει μέχρι το Φλεβάρη του 2012) απάντησε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δε γνωρίζει το θέμα. Τι ακριβώς εννοεί ο διοικητής του ΙΚΑ; Δεν ξέρει ότι ψηφίστηκε ο νόμος; Δεν το θυμάται; Κομματάκι δύσκολο για ένα διοικητή του ΙΚΑ. Γνωρίζει κάτι άλλο που δε γνωρίζουν οι εργαζόμενοι; Πρέπει πάντως να επισημάνουμε ότι στην ουσία, ακόμα και με αυτή τη ρύθμιση που ρίχνει τον αριθμό των ενσήμων από 80 σε 50, οι άνεργοι στην πραγματικότητα δεν καλύπτονται. Ενας άνεργος δεν μπορεί να έχει πενήντα ένσημα σήμερα. Και δεν είναι ένας, είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι εργάτες που δεν μπορούν να κολλήσουν ένσημα και που δουλεύουν για χρόνια... Πάντως, η... άγνοια του διοικητή του ΙΚΑ δημιουργεί πολλά ερωτήματα...

Υποκριτικές αντιδράσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

Νέο κύμα βαθιά υποκριτικών και εξόχως αποπροσανατολιστικών αντιδράσεων προκάλεσε η δήλωση του Β. Σόιμπλε ότι «ένα κράτος με προβλήματα, που ζητάει τη βοήθεια των εταίρων του, θα πρέπει σε αντάλλαγμα να εκχωρήσει ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας του στην ΕΕ». Στην πρώτη γραμμή βέβαια ο εγχώριος οπορτουνισμός: «Kaputt κυριαρχία» είναι ο περίλυπος πρωτοσέλιδος τίτλος της χθεσινής «Αυγής», λες και πρώτη φορά γίνονται τέτοιες δηλώσεις, λες και πρώτη φορά εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ ή σε άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ομως οι οπορτουνιστές παρουσιάζουν σαν νέο φαινόμενο την εκχώρηση ορισμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων από την άρχουσα τάξη, δημιουργώντας σύγχυση στο λαό για τον ενεργό ρόλο που παίζει η εγχώρια πλουτοκρατία στην επίθεση στα δικαιώματα και το εισόδημα του λαού και στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού αυτό προστάζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε συνθήκες ολοένα και εντεινόμενης διεθνοποίησης αλλά και ανισομετρίας, που σημαίνει ότι κάθε καπιταλιστική οικονομία συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα με βάση την ισχύ της και πως αν δεν το κάνει, δηλαδή η ελληνική πλουτοκρατία από την υποδεέστερη θέση, τότε χάνει. Αποσιωπούν επομένως όλοι αυτοί ότι αυτή η εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων από την άρχουσα τάξη, γίνεται για να θωρακίσει την εξουσία της και να διασφαλίσει την κερδοφορία της. Το ομολόγησε, έμμεσα πλην σαφώς, χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: «Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας, πέραν του να εφαρμόσει το πρόγραμμα μείωσης των ελλειμμάτων. Εμείς αποφασίζουμε για την εθνική μας κυριαρχία και την εθνική μας ανεξαρτησία, μέσω των πολιτικών που εφαρμόζουμε», δήλωσε χαρακτηριστικά (στον RealFm) ο Η. Μόσιαλος, κληθείς να σχολιάσει την παραπάνω δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Ουσιαστικά δηλαδή, ο εκπρόσωπος επιβεβαίωσε ότι η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων γίνεται για τη διασφάλιση των συμφερόντων και της εξουσίας της πλουτοκρατίας. Η ανατροπή αυτής της εξουσίας είναι που πρέπει να μπει στο στόχαστρο της ταξικής πάλης.

Μηχανισμοί όξυνσης των αντιθέσεων

Ποικίλες αντιδράσεις προκάλεσε η δήλωση του Β. Σόιμπλε ότι η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης δεν έδωσε «λευκή επιταγή» στον προσωρινό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) για την αγορά ομολόγων υπερχρεωμένων χωρών από τη δευτερογενή αγορά. Είναι προφανές ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλησε να προσγειώσει τις «προσδοκίες» που δημιουργήθηκαν τεχνητά και σκόπιμα για τον αυξημένο ρόλο του EFSF στη διαχείριση του χρέους κρατών μελών της Ευρωζώνης. Μάλιστα ορισμένοι, μεταξύ αυτών και ο Ελληνας πρωθυπουργός, έφτασαν στο σημείο να βλέπουν στην απόφαση αυτή την «εμβρυακή μορφή» του μηχανισμού έκδοσης του πολυπόθητου ευρωομόλογου. Ομως αυτό δεν προκύπτει από το κείμενο της Συνόδου της Ευρωζώνης, όπου ξεκαθαρίζεται ότι η απόφαση για παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά ομολόγων θα δίνεται με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΚΤ και με ομοφωνία των κρατών μελών που συμμετέχουν στον EFSF. Επιπλέον πέρασε η αξίωση κυβερνήσεων της βόρειας Ευρώπης (Φινλανδία, Ολλανδία) ότι για τα δάνεια αυτά τα υπερχρεωμένα κράτη μέλη θα προσφέρουν εμπράγματες εγγυήσεις, θα βάζουν δηλαδή υποθήκη ό,τι έχουν και δεν έχουν. Σε κάθε περίπτωση όμως ο λαός δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Ο EFSF και αργότερα ο μόνιμος μηχανισμός (EMΣ) δεν είναι διακρατικοί μηχανισμοί που θα συμβάλουν στη σύγκλιση των οικονομιών των κρατών μελών, στην άρση ανισοτήτων και στην αντιμετώπιση της ανισομετρίας. Αυτοί είναι μύθοι των προηγούμενων δεκαετιών που έχουν καταρρεύσει παταγωδώς, καθώς αποδείχθηκε περίτρανα ότι η ΕΕ οξύνει τις αντιθέσεις και διευρύνει τις ανισότητες. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία ελπίδα από τη λυκοσυμμαχία.