Το ένα μετά το άλλο διάφορα άρθρα στον αστικό Τύπο βεβαιώνουν πως η προβοκάτσια στο Σύνταγμα τη μέρα που πνίγηκε η Αθήνα στα δακρυγόνα και όσα ακολούθησαν, σαν να ήταν κυβερνητική παραγγελία.

Εχουν κάνει την τρίχα τριχιά και φτάνουν σε σημείο να απειλούν, δήθεν απευχόμενοι «να μη βγει το πρώτο πιστόλι»! (στο κύριο άρθρο στο «Βήμα»).

Υπάρχει τέτοιο κλίμα στην κοινωνία; Δεν υπάρχει. Γιατί το συντηρούν; Για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, τη βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού η πολιτική τους. Για να παροπλίσουν το μαζικό λαϊκό κίνημα που προσπαθούν να το ενοχοποιήσουν πριν ακόμα δράσει.

Οπως συσκοτίζουν την πραγματικότητα, οι αναλύσεις επί αναλύσεων για την «κρίση ελλείμματος» που γίνεται «κρίση χρέους» και άλλα τέτοια μπουρμπούτσαλα, για να μην ειπωθεί με το όνομά της μια πραγματικότητα: Οτι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, ότι όλο και πιο δύσκολη είναι η ανάκαμψη, ότι όλο και πιο σκληρή θα είναι η πραγματικότητα για το σύνολο της εργατικής τάξης κι εδώ και παραέξω. Το γαϊτανάκι που άρχισε και στη γειτονική Ιταλία επιβεβαιώνει πως το πρόβλημα δε βρίσκεται σ' αυτόν ή τον άλλο χειρισμό του χρέους ή του ελλείμματος, αλλά στο ίδιο το σύστημα και τα αδιέξοδά του ως προς το πώς θα αυξάνει την κερδοφορία του.

Μέρα με τη νύχτα. Η κατάσταση της χώρας όπως παρουσιάζεται από τον αστικό Τύπο σε αντιπαραβολή με την πραγματικότητα είναι μέρα με τη νύχτα. Μ' αυτό το δεδομένο προβάλλονται ως πραγματικές μάχες και οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, στις οποίες τα λαϊκά στρώματα καλούνται να πάρουν θέση υπέρ αυτού ή του άλλου δυνάστη. Εκφράζοντας και συγκεκριμένα συμφέροντα, ο αστικός Τύπος είναι υποχρεωμένος και να κινδυνολογεί και να προβάλλει αυτόν ή τον άλλο σωτήρα.

Απεναντίας, ο εργατικός Τύπος απελευθερωμένος από τις δεσμεύσεις του υπηρέτη των αφεντάδων μπορεί να δει τη χώρα και την κατάσταση της εργατικής τάξης όχι απλά διαφορετικά, αλλά και έτσι που να ενισχύει την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης στη μάχη της για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά.

Τα μηνύματα που έρχονται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ που παλεύουν καθημερινά με τον «Ριζοσπάστη» να είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα τους, δικαιώνουν την επιλογή του εργατικού Τύπου να είναι τέτοιος που όχι απλά να αποκαλύπτει αλλά κύρια να οργανώνει την πάλη του λαού έτσι που να γίνεται αποτελεσματικότερη.

Δε μας πέφτει λόγος για τις κόντρες μεταξύ καπιταλιστών, ούτε για τις κόντρες μεταξύ εκδοτών. Οταν, όμως, τόσο έντονα την ίδια μέρα ο ένας ζητάει εδώ και τώρα να προχωρήσουν όλα και ο άλλος δηλώνει πως αν γίνουν γρήγορα τα πράγματα, όπως ζητάει ο αντίπαλος εκδότης, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε εσωτερική σύγκρουση, το καταγράφουμε να μείνει, για τη μέρα που οι «αντίπαλοι» μαζί θα τρων θα πίνουν και λογαριασμό δεν θα δίνουν.

Πίσω και πέρα από τα διάφορα ηθικολογικά που γράφονται αυτές τις μέρες για το ποια είναι η καλύτερη διαχείριση του χρέους, ένα το κοινό τους: Ολοι μαζί πιέζουν να επιταχυνθεί το κυβερνητικό έργο. Κάνουν επένδυση στο μέλλον, θέλουν τσακισμένη σε βάθος χρόνου την εργατική τάξη και σπεύδουν να το επιβάλλουν τώρα που βρήκανε παπά να θάψουμε πεντέξι.

Το καλοκαίρι θα 'ναι καλό μόνο όταν χωρίς ανάπαυλα θα αναπτύσσεται ο ταξικός αγώνας. Μόνο όταν μετρήσιμα σημαντικά τμήματα του πληθυσμού θα κάνουν την κίνηση απεγκλωβισμού από το χώρο της αυταπάτης.

Οι «αγανακτισμένοι» εκτίμησαν προχτές - λένε τα ρεπορτάζ - ότι καλός αγώνας είναι ο αγώνας χωρίς τα κόμματα, εκτίμηση ψευδής καθώς τσουβαλιάζει το ΚΚΕ στο αστικό πολιτικό σύστημα και στρώνει το δρόμο για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος έτσι που νέοι απατεώνες να εμφανιστούν ως καθαροί, ενώ θα στηρίζουν ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση. Η οργή που καταγράφεται σε ορισμένα άρθρα του αστικού Τύπου είναι και κάλπικη καθώς αφήνει απέξω την αιτία του κακού (άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Πρέπει να 'ναι καθαρό: Η αστική τάξη βιάζεται, η αστική τάξη έχει καθαρό πως οι διαφορετικές εκπροσωπήσεις της έχουν κοινό αντίπαλο την εργατική τάξη και γι' αυτό ενωμένες πρέπει να δώσουν τη μάχη στο κέντρο του γηπέδου.

Ισχύει το ίδιο και για την εργατική τάξη, με μία διαφορά: Εχει ήδη το δικό της Κόμμα, έχει το ΚΚΕ που έγκαιρα ανάλυσε την κατάσταση, έγκαιρα άρχισε να οργανώνει την αντίσταση, έγκαιρα έδειξε το δρόμο της διεξόδου. Σ' αυτό το δρόμο, η συνέχεια...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ταξικός πολιτικός αγώνας χωρίς σταματημό

ΤΑ ΝΕΑ: Κόκκινος συναγερμός στην Ευρώπη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Καυτό θέρος για χρέος και τράπεζες

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Σε οργανωμένη χρεοκοπία μας πάνε

ΤΟ ΒΗΜΑ: Τοκογλυφικά παιχνίδια με το ελληνικό χρέος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Το Μενίδι μπλόκαρε το ΔΝΤ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μπόνους 500 ευρώ στους «ημετέρους» τους!...

ΕΘΝΟΣ: Νέα ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα χρέη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σερίφηδες στις εφορίες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Μειώνεται στο 15% η φορολογία επιχειρήσεων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σε ελεύθερη πτώση οι τιμές στα ακίνητα.

ΑΥΓΗ: Εκτροπή με καταστολή και ξεπούλημα

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Κίνημα «δεν πληρώνω άλλο εφορία»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Ναι στους προπηλακισμούς εναντίον βουλευτών λένε οι μισοί Ελληνες

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ισχυρό πλειοψηφικό ρεύμα οι «Αγανακτισμένοι»

«Τίποτα όρθιο από τα εργασιακά, τα λαϊκά δικαιώματα δε σκοπεύουν να αφήσουν, υποτάσσοντας τα πάντα στον ενιαίο στρατηγικό στόχο τους, την τόνωση και ενίσχυση των μονοπωλίων. Ακόμη και η παραμικρή αμφιβολία και επανάπαυση δεν πρέπει να βρουν θέση στη λαϊκή αντίληψη. Η τέτοια στάση, από τα ίδια τα πράγματα και την εξέλιξή τους, θα σημάνει το αδυνάτισμα του λαϊκού μετώπου, την παράδοση πολύτιμων θέσεων μάχης στο αντίπαλο μαύρο μέτωπο. Η εργατική τάξη, ο λαός, μέρα με τη μέρα, μάχη με τη μάχη, πρέπει να γίνεται ολοένα και πιο ισχυρός, ικανός, αποφασισμένος. Να συμβάλλει στην οργάνωση του εργατικού - λαϊκού αγώνα και της λαϊκής συμμαχίας στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους με τα μικρομάγαζα, στο χωράφι με τη φτωχή αγροτιά, στις σχολές και στα Πανεπιστήμια, στις εργατογειτονιές, παντού. Να ανατρέψει το συσχετισμό δυνάμεων και στο κίνημα και σε πολιτικό επίπεδο συμπορευόμενος με το ΚΚΕ, για τη λαϊκή εξουσία, χωρίς καπιταλιστές και τις κρίσεις τους. Οικονομία χωρίς τους επιχειρηματίες, μπορεί να υπάρξει, χωρίς εργαζόμενους όχι.

(...) ο λαός, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών του, πρέπει να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία, να την αξιοποιήσει σε όφελός του με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Υπάρχουν παραγωγικές, αναπτυξιακές δυνατότητες σε ορυκτό πλούτο, σε ενέργεια, σε όλους σχεδόν τους κλάδους της βιομηχανίας, σε όλους τους κλάδους της αγροτικής παραγωγής, στη ναυτιλία κ.λπ. που ή δεν επενδύουν οι καπιταλιστές καταστρέφοντας πλουτοπαραγωγικές πηγές (π.χ., αγροτική οικονομία, κλωστοϋφαντουργία, βιομηχανία μετάλλου κ.λπ.), γιατί δε βγάζουν μεγάλο κέρδος ή τις εκμεταλλεύονται για το κέρδος και όχι για τις λαϊκές ανάγκες. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα οικονομίας θα δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή εμπορευματική παραγωγή, στην πόλη και την ύπαιθρο. Μόνο έτσι θα αξιοποιούνται όλες οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού, θα εξαλειφθεί η ανεργία, θα καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό κ.λπ. Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, υπηρεσίες δημόσιας και δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση κ.λπ. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού, αυτή είναι η διέξοδος που καλεί το ΚΚΕ το λαό να παλέψει και να επιβάλει».

(Από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).