Κάλπικο καυγά γύρω από τον κατάπτυστο θεσμό της «εργασιακής εφεδρείας» στήνουν κυβέρνηση και ΝΔ, ενώ την ίδια στιγμή συμπλέουν πλήρως και στηρίζουν από κοινού την εφαρμογή του βάρβαρου και αντεργατικού θεσμού, που τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα, καταλύει κάθε έννοια σταθερής και μόνιμης δουλειάς και οδηγεί στην απόλυση και την ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.

Εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, αφού δηλαδή ψηφίστηκε και με τις δικές της ευλογίες ο «εφαρμοστικός νόμος» και συγκεκριμένα το άρθρο 37 που περιλαμβάνει το θεσμό της «εργασιακής εφεδρείας», η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να διαχωρίσει τη θέση της για να αποφύγει το πολιτικό κόστος από την εφαρμογή του νόμου που θα οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων τους επόμενους μήνες στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Οπως αναφέρεται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, το «πλεονάζον προσωπικό», που θα κρίνεται ότι υπάρχει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, θα παραμένει σε εργασιακή εφεδρεία για 12 μήνες, λαμβάνοντας μόνο το 60% του βασικού μισθού. Στη συνέχεια, θα «αξιολογείται» από το ΑΣΕΠ και αν αποφασιστεί ότι δεν χρειάζεται, τότε θα απολύεται. Η ΝΔ, διά του εκπροσώπου της, επέκρινε τον υπουργό Οικονομικών επειδή στον εφαρμοστικό νόμο δεν υπήρχε η λέξη «απόλυση», αξιώνοντας από τον Ευ. Βενιζέλο να ζητήσει συγγνώμη, όχι όμως και να πάρει πίσω το αντεργατικό τερατούργημα, που άλλωστε αποτελεί δική της ιδέα, την οποία υιοθέτησαν κυβέρνηση και τρόικα.

Στην αρχική πρόταση της ΝΔ, σκόπιμα δεν είχε αποσαφηνιστεί το χρονικό διάστημα που θα παραμένει ο εργαζόμενος σε καθεστώς «εργασιακής εφεδρείας», πράγμα που θυμήθηκε να το κάνει χτες ο εκπρόσωπος Τύπου, προκειμένου να δείξει ότι τάχα η πρόταση της ΝΔ δεν οδηγούσε σε απολύσεις.

Οπως ανέφερε ο Γ. Μιχελάκης, η εφαρμογή του θεσμού της εργασιακής εφεδρείας θα γίνεται ανάλογα με την ηλικία των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, για όσους είναι πάνω από τα 50 έτη, προτείνουν να μπουν σε εφεδρεία με το βασικό μισθό μέχρι να πάρουν σύνταξη, εκτός κι αν βρει δουλειά αλλού. Για όσους εργαζόμενους είναι μεταξύ 40 και 50 ετών, προτείνεται να παραμείνουν σε εργασιακή εφεδρεία δύο τριετίες και για όσους είναι από τα 30-40 έτη μια τριετία.

Για τις δυο τελευταίες κατηγορίες, όπως διευκρίνισε ο εκπρόσωπος, τα όρια εφεδρείας ισχύουν εφόσον στο μεταξύ υπάρχει ανάκαμψη, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και μπορούν να τις διεκδικήσουν! Σε αντίθετη περίπτωση, τα όρια εφεδρείας παρατείνονται. Ο ίδιος ο εκπρόσωπος ομολόγησε ότι «σε όλες τις περιπτώσεις προκύπτει ότι μπορούμε να έχουμε ταχύτερη μείωση προσωπικού και ελλείμματος σε σύγκριση με την άμεση απόλυση», ειδικά για όσους βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, γιατί, όπως είπε με κυνισμό, «το κόστος από την εργασιακή εφεδρεία θα είναι μικρότερο από το κόστος της αποζημίωσης λόγω απόλυσης».

Εκθειάζοντας, μάλιστα, τα πλεονεκτήματα της εργασιακής εφεδρείας, ο Γ. Μιχελάκης σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «τα ασφαλιστικά ταμεία δεν χάνουν τις εισφορές, όπως θα γινόταν σε περίπτωση απολύσεων (...) το Δημόσιο δεν επιβαρύνεται με τα επιδόματα ανεργίας, που θα κατέβαλλε σε περίπτωση απολύσεων», καθώς και ότι «το Δημόσιο εξοικονομεί και το λεγόμενο μη μισθολογικό - λειτουργικό κόστος, που φθάνει σχεδόν το 25% του κόστους λειτουργίας ενός οργανισμού (ενοίκια κτιρίων, θέρμανση, τηλέφωνα, ρεύμα, κόστος καθαριότητας, λειτουργικά κ.λπ.)». Με άλλα λόγια, παραδέχεται ότι ο γνώμονας της πρότασης της ΝΔ είναι η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και της σταθερής εργασίας και η κυριαρχία των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων παντού.

Για «κάλπικη αντιπαράθεση» μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ γύρω απ' το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας στο δημόσιο τομέα έκανε λόγο χτες ο ΣΥΝ, συμπληρώνοντας πως και τα δύο αυτά κόμματα «έχουν αποδεχτεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ - ΔΝΤ, την κρίση να την χρεώνουν στους εργαζόμενους, αμφισβητώντας στοιχειώδη δικαιώματά τους». Αποσιωπά ωστόσο ότι και ο ίδιος, σαν κόμμα του ευρωμονόδρομου, έχει δώσει άλλοθι στην πολιτική που τσακίζει τις εργασιακές σχέσεις.

Η ΔΗΜΑΡ σε ανακοίνωσή της κατήγγειλε ως «απαράδεκτο και αντικοινωνικό» το «να προωθείται οποιοδήποτε σενάριο απολύσεων στο δημόσιο τομέα». Συντάχτηκε, ωστόσο, με την κυρίαρχη προπαγάνδα, ζητώντας «εξάλειψη του πελατειακού κράτους» και «εξορθολογισμό - εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα», με «αναδιατάξεις» και «μετατάξεις».

Απ' την πλευρά του ΛΑ.Ο.Σ. δεν υπήρξε χτες κάποια παρέμβαση για το θέμα. Ισχύουν, ωστόσο, οι θέσεις και οι προτάσεις του, σύμφωνα με τις οποίες οι «πλεονάζοντες» δημόσιοι υπάλληλοι ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, το Δημόσιο «δεν τους χωράει όλους», άρα πρέπει να «απορροφηθούν στον ιδιωτικό τομέα» και το κράτος να επιδοτεί το «κόστος» της εργασίας τους, με αντάλλαγμα οι κεφαλαιοκράτες να προχωρήσουν σε επενδύσεις.