Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο επικεφαλής της Ευρωζώνης, ήταν εξ αυτών που όταν άρχισε η «Οδύσσεια» των μνημονίων, των «μεσοπρόθεσμων» και των «εφαρμοστικών», είχαν ευχηθεί το «καλό κουράγιο» στον ελληνικό λαό.

*

Επιπλέον ο Γιούνκερ, τον Οκτώβριο του 2010, είχε προβεί και σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση:

Το «ελληνικό πρόβλημα», είπε τότε, «ξεκινάει εδώ και τρεις δεκαετίες».

*

Αλλά, όποιος ρίξει μια ματιά στο ημερολόγιο, θα διαπιστώσει κάτι πολύ ενδιαφέρον: Πριν από τρεις δεκαετίες - που κατά τον Γιούνκερ «ξεκίνησε το ελληνικό πρόβλημα» - εκείνο που ξεκίνησε στην Ελλάδα δεν ήταν άλλο πέρα από το ταξίδι της χώρας στον «παράδεισο της ΕΟΚ» και νυν ΕΕ.

*

Πρόκειται για σπουδαία «μαρτυρία»: Η έναρξη του ελληνικού «δράματος», όπως τουλάχιστον την τοποθετεί ο πρόεδρος της Ευρωζώνης, αρχίζει από την εποχή του «θα φάτε με χρυσά κουτάλια»!

Από την εποχή, δηλαδή, της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ, που φέτος «εορτάζουμε» τα τριάντα της χρόνια.

*

Αυτό υπόσχονταν στο λαό όσοι έσυραν τη χώρα στην ΕΕ. Οτι θα «έτρωγε με χρυσά κουτάλια».

Αλλά εν μέσω παγκόσμιας κρίσης ήρθε ο Γιούνκερ να ομολογήσει ότι όλη η προηγούμενη τριακονταετής προπαγάνδα ήταν μια απάτη.

*

Μάλιστα πρόσθεσε κάτι ακόμα βαρύτερο:

«Ηξερα - είπε τότε - ότι η Γερμανία και η Γαλλία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα»!

*

Με άλλα λόγια η ΕΕ όχι μόνο δεν είναι το «απάνεμο λιμάνι» που περιέγραφαν οι αστοί πολιτικοί στον ελληνικό λαό, αλλά δεν έχει και καμία σχέση με τα φληναφήματα περί της λέσχης των «ισότιμων εταίρων», της αγάπης και της συναλληλίας μεταξύ «φίλων».

***

Χτες ο κ. Γιούνκερ επανήλθε. Αλλά αυτή τη φορά παραβίασε ανοιχτές θύρες: «Η κυριαρχία της Ελλάδας θα περιοριστεί δραστικά», μας πληροφόρησε.

«Ελα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου», δηλαδή.

*

Φυσικά δεν υποτιμάμε τις γνώσεις του Γιούνκερ περί το «ποιόν» της ελληνικής πλουτοκρατίας.

Θα μας επιτρέψει, όμως, να έχουμε ιδίαν αντίληψην περί του εν λόγω φυράματος.

*

Σε μια χώρα που έχει περάσει από πάνω της ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος και τα σχέδια Μάρσαλ, το ΝΑΤΟ με τις «νέες δομές» του και η ΕΕ με τα Μάαστριχτ και τις ΟΝΕ της, ο κ. Γιούνκερ κολακεύεται αν νομίζει ότι ανήκει στους πρώτους τη τάξει συνεργάτες της ελληνικής πλουτοκρατίας κατά τη διαδικασία εκχώρησης μέρους των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Μάλλον... καταϊδρωμένος έρχεται.

*

Πολύ πριν σχηματιστούν τα Γιούρογκρουπ, ο τότε υπουργός Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργός δήλωνε:

«Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»! (Γιώργος Παπανδρέου, Τάμπερε - Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ).

*

Πολύ πριν εμφανιστούν τα μνημόνια του κ. Γιούνκερ, στην Ελληνική Βουλή ακούγονταν διά στόματος της προέδρου της τα ακόλουθα:

«Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη» (Αννα Ψαρούδα Μπενάκη, Φλεβάρης 2005, κατά την εκλογή του Καρ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας).

*

Οσο για το Μάαστριχτ, όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός και οι σημερινοί απαρτίζοντες τον ΛΑ.Ο.Σ. έβαζαν την Ελλάδα βαθύτερα στο στόμα της λυκοσυμμαχίας, ποιος δεν θυμάται εκείνα τα «ηρωικά» του Αντρέα Παπανδρέου, να καταγγέλλει την «μπότα του Γερμανού τραπεζίτη» και μετά να ψηφίζει υπέρ...

*

Εν ολίγοις: Γνωρίζουμε εξίσου καλά με τον Γιούνκερ - τολμούμε να πούμε: καλύτερα από τον Γιούνκερ - μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν η ελληνική πλουτοκρατία, τα κόμματά της και οι σύμμαχοί τους, όταν αυτό απαιτεί η εξυπηρέτηση του ταξικού τους συμφέροντος.

Οτι η σωτηρία της ντόπιας πλουτοκρατίας συνεπάγεται την «ευθανασία» του ελληνικού λαού και τον «ακρωτηριασμό» της χώρας, είναι μια παλιά ιστορία. Τόσο παλιά που έχει καταστεί υπερώριμη πλέον η ανάγκη να πάρει τέλος.

Ο αποκλεισμός της Γάζας συνεχίζεται. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη συνεχίζεται. Το κράτος - τρομοκράτης, το Ισραήλ, συνεχίζει τη θηριωδία. Μήνες, χρόνια, δεκαετίες.

Το κράτος - τρομοκράτης, το Ισραήλ, έχει συμμάχους. Ενας από τους συμμάχους του είναι η ελληνική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτή η αδίστακτη κυβέρνηση, η κυβέρνηση των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων, μετά την στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, προέβη σε νέα απαράδεκτη απόφαση: Απαγόρευσε τον απόπλου των πλοίων που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια με προορισμό τη Γάζα.

*

Με αυτή την ενέργεια η κυβέρνηση Παπανδρέου επαναβεβαιώνει την υποστήριξη και τη συνεργασία της με ένα κράτος - τρομοκράτη. Αποδεικνύεται αρωγός και συμμέτοχος στην κλιμάκωση μιας εγκληματικής πολιτικής, της πολιτικής του ιμπεριαλισμού, σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως εκείνες των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποτελεί στυλοβάτη της απανθρωπιάς που συντελείται στη Γάζα. Από τον ελληνικό λαό, ένα λαό που έχει ποτίσει με ποταμούς αίματος το δέντρο της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας, τέτοιες ιταμές ενέργειες, δεν περνούν απαρατήρητες. Ούτε αυτοί που τις διαπράττουν περνούν απαρατήρητοι...

Αμέσως μετά τη λήξη της τελευταίας συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ ο Ευάγγελος Βενιζέλος προέβη στον ακόλουθο ισχυρισμό: «Ενισχύθηκε η διεθνής αξιοπιστία της χώρας»!

*

Η αξία - προφανώς - δεν βρίσκεται στην άποψη του υπουργού Οικονομικών. Η αξία της υπόθεσης συνίσταται στο εξής:

Ηταν ακριβώς (μα ακριβώς!) την ίδια ώρα, όταν ο Βενιζέλος μιλούσε για την «διεθνή αξιοπιστία» της Ελλάδας, που ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ παραχωρούσε τη γνωστή συνέντευξη όπου και μιλάει για «περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας»...

Χτες συμπληρώθηκαν 7 χρόνια απ' όταν η Εθνική Ομάδα της Ελλάδας, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο, κερδίζοντας στον τελικό τη διοργανώτρια Πορτογαλία.

Εκτοτε τα πράγματα εξελίχτηκαν χωρίς ουδεμία «έκπληξη»: Με τους μεγαλοκεφαλαιούχους να αξιοποιούν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό σαν «εμπόρευμα», ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης και ως μοχλό προώθησης συμφερόντων. Με τις Ανώνυμες Εταιρείες να έχουν μετατρέψει το παιχνίδι σε τζόγο και σε πεδίο επίλυσης λογαριασμών μεταξύ των «ιδιωτικών στρατών» τους. Με τις συμμορίες και τον υπόκοσμο, που έχουν καταστήσει την μπάλα συνώνυμο της διαπλοκής, της διαφθοράς και της σαπίλας.

Το «αστείο» είναι, δε, τούτο: Οι ίδιοι που μετά την Πορτογαλία μιλούσαν περί «εξυγίανσης» είναι οι ίδιοι που σήμερα, βουτηγμένοι στο βούρκο, συνεχίζουν να παριστάνουν τους «σωτήρες» και τους αρχάγγελους της «κάθαρσης»...

Ανότατι Αικπέδεφσυ!