Το ερώτημα, που αυτή η ανάγκη ζωντανά κι απαιτητικά γεννά ειδικά σήμερα, έχει ήδη απαντηθεί από το Κόμμα της εργατικής τάξης, αποφασιστικά, αμετάκλητα, στον καιρό που κρινόταν η ίδια η ανάγκη ύπαρξης της πρωτοπορίας. Το Κόμμα διέψευσε οικτρά την αστική τάξη, τους οπορτουνιστές φίλους της, μαζί κι όλους όσοι μ' όποιο ρούχο κι αν φορούσαν, όποιο ιδεολόγημα κι αν παπαγάλιζαν, συναντιόνταν με τους αστούς στο βασικό: Να μεταλλαχτεί - «ανανεωθεί» - «προσαρμοστεί», στον υποτιθέμενο μονόδρομο, της «παγκοσμιοποίησης», που δημιουργούσε «νέα επαναστατικά υποκείμενα», όπως τα ονομάτιζε τότε η αστική προπαγάνδα. Σε απλά ελληνικά, το «σύγχρονο κάλεσμα» της κυρίαρχης στην εποχή μας τάξης, έλεγε, και το '89, και το '91, και τα κατοπινά χρόνια, ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει πια να γίνει κάτι άλλο, στην ουσία να προδώσει τα συμφέροντα της τάξης του, και να συμβαδίσει μ' αυτά της αστικής. Η ιστορική πείρα αποδεικνύει εξάλλου ότι αυτός είναι μόνιμος στόχος της αστικής τάξης, τα χρόνια εκείνα ήταν ακόμα πιο «βολικά», γι' αυτή την επιδίωξή της: Κοσμοϊστορικό πισωγύρισμα, ωστόσο προσωρινό.

Οταν άλλα ιστορικά ΚΚ, με συμβολή στο επαναστατικό κίνημα, κάνανε πίσω, το ΚΚΕ δεν υποχώρησε. Αντεξε, ορθοπόδησε, τα χρόνια που ακολούθησαν εξέλιξε την ικανότητά του για διαμόρφωση επαναστατικής πολιτικής γραμμής, επαληθεύει το σκοπό ύπαρξής του ως Κόμμα της εργατικής τάξης, ως εκφραστής των συμφερόντων συνολικά των εκμεταλλευομένων.

Η ανάγκη ύπαρξης καθημερινού καθοδηγητή, οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει.

Η πολύπειρη αστική τάξη, οικονομικά - πολιτικά - ιδεολογικά κυρίαρχη, στην εποχή περάσματος, επεξεργάζεται «επαγγελματικά» το δικό της οπλοστάσιο: Το πολιτικό της προσωπικό, τις εφεδρείες της, τα εκπαιδευτικά της ιδρύματα με το «κατάλληλο» πανεπιστημιακό προσωπικό, εργοδοτικές οργανώσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις και φορείς που στήνει η ίδια, έχει κάθε λογής μηχανισμούς. Η ευέλικτη, προσαρμόσιμη, ανάλογα με τις περιστάσεις τακτική της, καθορίζεται από τον βασικό της αντίπαλο, το Κόμμα, τη δράση των ριζοσπαστικών παρεμβάσεων. Κι αυτό, γιατί έχει συνείδηση ότι κουβαλά το ιστορικά ξεπερασμένο, ότι η ίδια δεν μπορεί να λύσει τις αντιφάσεις λειτουργίας του συστήματός της, με την περιοδικότητα των κρίσεων, με την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στους ίδιους τους κόλπους της, εθνικούς ή διεθνικούς.

Κι όσο η ιστορική αντιφατική κίνηση προς το ανώτερο θα περιλαμβάνει τη δράση επαναστατικού Κόμματος, τόσο θα δείχνει τα δόντια της, θα γίνεται αμείλικτη μ' αυτό το Κόμμα. Ο αντισοβιετισμός παλιότερα, αντικομμουνισμός - αντισταλινισμός σήμερα, η προσπάθεια να χτυπηθεί το ηθικό κύρος του ΚΚΕ, και μέσα από τα οικονομικά, αποτελούν συστατικά της τακτικής της - προϋποθέσεις.

Η άνοδος της διακίνησης, της κυκλοφορίας του, απασχολεί και την Οργάνωση Περιοχής Θεσσαλίας. Η εσωκομματική συζήτηση συνοδεύεται από συγκεκριμένα πολιτικά - οργανωτικά μέτρα. Κάποια απ' αυτά αποδίδουν, κάποια δε δοκιμάστηκαν ακόμα στη ζωή. Κι αυτό γιατί υπάρχει ακόμα απόσταση να καλυφθεί ανάμεσα στην πολιτική συζήτηση - δράση της ΚΟΒ και στο ζωντανό «γέμισμα» αυτής της συζήτησης με το όργανο.

Η συλλογική αξιοποίηση της πείρας, τα συμπεράσματα απ' αυτή, ο στόχος της συγκέντρωσης δυνάμεων, της οικοδόμησης, της διαπαιδαγώγησης, περνούν μέσα από τη δουλειά των κομματικών οργανώσεων με το «Ριζοσπάστη».

Για παράδειγμα φέρνει αποτελέσματα, τόσο στη διακίνηση όσο και στο πιάσιμο επαφής, η δουλειά που γίνεται στη Λάρισα με εξόρμηση σε εργασιακούς χώρους μια φορά τη βδομάδα.

Ωστόσο, η οργάνωση αυτής της εξόρμησης δεν έχει μονιμοποιηθεί, δεν έχει μεθοδικότητα, αλλά αποσπασματικότητα, δεν απασχολεί συστηματικά η διάταξη των κατάλληλων δυνάμεων.

Θετική πείρα φέρνει ο τρόπος που δούλεψε η εδαφική αχτίδα της Λάρισας, όπως και οι αχτίδες πόλης - εργατικές σε Τρίκαλα και Καρδίτσα για να γίνουν συνδρομητές τα κομματικά μέλη. Η συζήτηση άνοιξε ζωντανά μέσα στην Οργάνωση, και όχι στο «ένα ακόμα καθήκον». Ζωντανά, με βάση τις εξελίξεις σήμερα, τον πήχυ της απαίτησης που ανεβαίνει για το Κόμμα συνολικά, για κάθε μέλος του Κόμματος και ατομικά. Δηλαδή, ανοίξαμε στην ΚΟΒ τη συζήτηση γιατί η σταθερή επαφή με τη θεωρία - πολιτική μας χρειάζεται να είναι ιδιότητα του μέλους του Κόμματος και όχι «κάποιων στελεχών που τα λένε καλά». Με αντίστοιχο τρόπο πήγαμε και στη Μαγνησία που δεν υπάρχει διακινητής, ωστόσο η Οργάνωση παραγγέλνει συγκεκριμένο αριθμό φύλλων κάθε μέρα, με στόχο να διασφαλίζεται ο πολιτικός εξοπλισμός για ένα τμήμα κομματικών μελών.

'Η για παράδειγμα όταν φορές, αξιοποιήσαμε ζωντανά την ύλη του «Ριζοσπάστη», η ανταπόκριση υπήρξε: Είτε από εργαζόμενους σε χώρο που «χτυπάμε» και σχεδιάζονται απολύσεις, και υπήρχε αντίστοιχο ρεπορτάζ για τον κλάδο. Είτε όταν ξαναπήγαμε σε γειτονιά που αναδεικνύαμε το πρόβλημα της Υγείας με διεκδίκηση ύπαρξης Κέντρου Υγείας, ο «Ριζοσπάστης» έγραψε, και ξαναήρθαμε σε επαφή με τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, τις γυναίκες της γειτονιάς.

Ξεχώρισμα σε πρώην δήμους, όπως η Ελασσόνα, ο Τύρναβος, η Καλαμπάκα, η Ζαγορά, στα χωριά της Καρδίτσας, της Λάρισας, όπου αναπτύσσονται αγροτικές κινητοποιήσεις. Με συζήτηση σε αγωνιστές και αγωνίστριες που συσπειρώνει η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΟΓΕ, με κάθε τμήμα της κοινωνικής συμμαχίας.

Αξιοποιούμε πρακτικά τη δυνατότητα να παραγγέλνουμε φύλλα μέσω του πρακτορείου σε κάθε χωριό. Επαγρυπνούμε και παίρνουμε μέτρα, να υπάρχει «Ριζοσπάστης» στο περίπτερο ακόμα και σε πιο απομακρυσμένα μέρη, που όμως κρατάνε νέο κόσμο ακόμα.

Οι δυνατότητες είναι μεγάλες. Είναι ρεαλιστικό ένα μεγάλο μέρος του Κόμματος, μεγάλο τμήμα της εφεδρείας δίπλα στην ΚΟΒ, να καθοδηγείται καθημερινά από το «Ριζοσπάστη».

Ο διπλασιασμός της διακίνησης από την Κομματική Οργάνωση σε μια σειρά πρόσφατους σταθμούς, όπως για παράδειγμα οι συνεντεύξεις της Γενικής Γραμματέα, οι απεργιακές μάχες, οι δράσεις για μια σειρά ζητήματα, φανερώνουν αυτή τη δυνατότητα.

Είχε προηγηθεί σωστή προετοιμασία, με ενιαίο σχέδιο: Ενταξη δυνάμεων του Κόμματος και της ΚΝΕ, ιεράρχηση και χτύπημα χώρων, το απόγευμα στα μαγαζιά, στις γειτονιές, φτιάχνοντας κλίμα με ντουντούκες, κείμενα, συνθήματα.

Η πείρα ωστόσο, από μόνη της δε φτάνει. Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να χτιστεί στέρεη σχέση ανάμεσα στο μέλος του Κόμματος, στον οπαδό, στον αγωνιστή που συσπειρώνεται στις ταξικές συσπειρώσεις, με την εφημερίδα. Η δυνατότητα που αποδεικνύεται σε διάφορες κορυφώσεις, μπορεί να γίνει καθημερινή πραγματικότητα.

Το ιδεολογικό - πολιτικό - καθοδηγητικό πρόβλημα της διακίνησης και αύξησης της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», θα λύνεται πρώτα και κύρια μέσα από το Κόμμα. Ενας επιπρόσθετος λόγος είναι η οικονομική πλευρά.

Πρόκειται για διαδικασία, όχι για «μονόπρακτο», δεν αφορά μια συνεδρίαση ενός οργάνου, δεν είναι τόσο απλό στις σημερινές συνθήκες. Στη διαδικασία αυτή θα συναντάμε εμπόδια, θα είναι επίπονη, απαιτεί οργάνωση, επιμονή, σταθερή συζήτηση, περιοδικό έλεγχο, αξιοποίηση ζωντανή μέσα σε όργανα και ΚΟΒ της αρθρογραφίας.

Πώς για παράδειγμα αξιοποιούμε τη γενίκευση της πείρας που βγαίνει από μια απεργιακή μάχη; Πώς τη δένουμε με σχετικά άρθρα, πού συζητιούνται;

Υπάρχει τέτοια ανάγκη, ειδικά σε ΚΟΒ που αναπτύσσεται συστηματική πολιτική δράση. Ερχεται μεμονωμένα, έστω ως τώρα, σαν πείρα, από μια Οργάνωση στην εργατική αχτίδα της Λάρισας, όπου ζητήθηκε από τα μέλη, νέα τα περισσότερα, σχέδιο συζήτησης αρθρογραφίας σε κάθε συνέλευση.

Αυτό το σχέδιο, το «κλίμα», διαμορφώνεται από τα καθοδηγητικά όργανα, τις βοηθητικές επιτροπές δίπλα στην Επιτροπή Περιοχής.

Παράλληλα καλλιεργώντας ένα τέτοιο πνεύμα στα στελέχη, ανεξάρτητα από τον ειδικό καταμερισμό δουλειάς, κύρια πνεύμα ανησυχίας για το θέμα του εξοπλισμού, με βάση την επικαιρότητα και τις ανάγκες κάθε αχτίδας, ΚΟΒ.

Φαίνεται ότι στο κλίμα βοηθούν, όποτε το κάναμε, και πράγματα απλά όπως: Προπαγάνδιση της κυριακάτικης αρθρογραφίας, αφίσα τοίχου με άρθρα γραμμής του καθημερινού, φάκελος σε κάθε αχτίδα με θεματικές, με ομιλίες- συνεντεύξεις της ΓΓ της ΚΕ, με θέσεις της ΚΕ και ό,τι άλλο μπορούμε να σκεφτόμαστε σε κάθε περίπτωση.

Σ' αυτά τα σοβαρά βήματα που κάνει το Κόμμα, η εφημερίδα δεν μπορεί να είναι «κάτι άλλο, που θα το συζητήσουμε όταν έρθει η κατεύθυνση», δεν μπορεί να λείπει από εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Αυτή η διαδικασία αντικειμενικά απαιτεί μέτωπο σε λαθεμένες αντιλήψεις. Αντικειμενικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί ένα μέλος του Κόμματος, ή ένας υποψήφιος, ή ένα μέλος της ΚΝΕ που πορεύεται με την άποψη ότι «τα ξέρουμε», «ακούω 902», «πρέπει να γίνει πιο προσιτός, επικοινωνιακός», «να βάζουμε dvd για να ανέβει η διακίνηση». Φορές, δεν εκφράζονται κιόλας, ενώ υπάρχουν σε ένα βαθμό. Είναι λαθεμένες γιατί αναιρούν το ρόλο του «Ριζοσπάστη» ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αυτή η αντίφαση ανάμεσα στη σοβαρή θεωρητική - ιδεολογική - πολιτική υποδομή του Κόμματος σήμερα και στο πώς αντιμετωπίζουμε τον «Ριζοσπάστη», θα λύνεται όσο επιμένουμε, όσο σχεδιάζουμε την αξιοποίησή του μέσα στο όργανο, στην ΚΟΒ. Οσο ο καθοδηγητής ανοίγει ξεκάθαρο μέτωπο μέσα στην ΚΟΒ με τέτοιες λαθεμένες απόψεις, όσο το μέλος του Κόμματος διαβάζει και τον διακινεί στο εργοστάσιο, στο σχολειό, στη γειτονιά του.

Αντικειμενικά αυτό θα μεταφραστεί σε μεγαλύτερο κύκλο επιρροής της ΚΟΒ, ανεξάρτητα αν αυτό σήμερα δεν μπορεί να μετρηθεί ακριβώς στο σύνολό του. Σε ΚΟΒ των πόλεων κύρια, υπάρχει τέτοια πείρα. Είναι ζωντανές δυνάμεις που ανησυχούν, που επιζητούν να ακούσουν τι λέει το Κόμμα, έρχονται σε εκδηλώσεις και συσκέψεις, συσπειρώνονται στα ταξικά συνδικάτα.

Επενδύουμε, δουλεύουμε μαζί τους σταθερότερα, τους εξοπλίζουμε με την εφημερίδα σε καθημερινή βάση, συμβάλλουμε έτσι στη γενικότερη ενεργητικότερη στάση τους, στη μαχητικοποίησή τους.

Ενισχύουμε αυτήν την κατεύθυνση, με σχεδιασμό εκδηλώσεων από Αχτίδες, Νομαρχιακές, από τη νεολαία με φεστιβαλικές εκδηλώσεις, για τον κομματικό Τύπο μέχρι το τέλος καλοκαιριού.

Μπορούμε να ανταποκριθούμε στην απαίτηση της σημερινής εποχής, με τον καθημερινό μας σύντροφο, όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ. Πιο αποφασιστικά, πιο ώριμα, σχεδιασμένα, στην κάθε μέρα, με τα απαραίτητα μέτρα. Αξιοποιούμε το διαφωτιστικό και οργανωτικό ρόλο του, κόντρα στα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας. Με συνείδηση ότι αποτελεί κρίσιμη πλευρά της αντεπίθεσης, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Ολοκληρώνεται σήμερα το 20ό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που φέτος ταξίδεψε στη Ρούμελη κι είχε ως βάση το κάμπινγκ του ΕΟΤ στα Καμένα Βούρλα, το οποίο μετατράπηκε σε μια κόκκινη νεανική κατασκήνωση και φιλοξένησε όμορφες εκδηλώσεις. «Η Ιστορία του ΚΚΕ διδάσκει: Αγώνας για ανατροπή!», ήταν το κεντρικό σύνθημα του φετινού Διημέρου, που αποτέλεσε ένα νεανικό πανελλαδικό αντάμωμα στα χνάρια της ηρωικής ιστορίας του ΚΚΕ.

Σήμερα το πρωί, οι νέοι της ΚΝΕ, πριν αποχαιρετήσουν τη φετινή διοργάνωση, θα περάσουν από τη Λιλαία. Εκεί θα επισκεφτούν το σπίτι του διοικητή της 2ης Επίλεκτης Μεραρχίας του ΔΣΕ, καπετάν Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου), το οποίο σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Στον άρτια οργανωμένο χώρο του κάμπινγκ, οι νέοι της ΚΝΕ απόλαυσαν τον ήλιο, τη θάλασσα, τα παιχνίδια στην παραλία, τις αθλητικές δραστηριότητες, την καλή παρέα απ' όλες τις μεριές της Ελλάδας και, μαζί μ' αυτά, περιηγήθηκαν σε εκθέσεις βιβλίων και ντοκουμέντων, ψηλάφησαν πλευρές της Ιστορίας του ΚΚΕ μέσα από σχετικά ντοκουμέντα που έχουν εκδοθεί, παρακολούθησαν καλλιτεχνικά αφιερώματα στο Θέατρο του Βουνού και το αντάρτικο τραγούδι, ήρθαν σε επαφή πιο ειδικά με τη δράση του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στη Ρούμελη μέσα τόσο από τις εκδηλώσεις όσο και από επισκέψεις σε τοπικά μνημεία, ενώ χθες σχημάτισαν μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στην πόλη της Λαμίας.

Για άλλη μια φορά, η ΚΝΕ διοργάνωσε ένα επιτυχημένο διήμερο, που πάντρεψε για δυο μέρες την ψυχαγωγία και τη χαλάρωση με τις αγωνιστικές διαθέσεις χιλιάδων νέων. Ηταν μια ευχάριστη και συνάμα αγωνιστική ανάπαυλα, που γέμισε τους νέους της ΚΝΕ με δύναμη για τις σκληρές μάχες που έρχονται. Γι' αυτές τις μάζες ανανέωσαν το ραντεβού τους, με πίστη ότι: «Η δικαίωση των αγώνων του ΔΣΕ, του ΕΛΑΣ, η δικαίωση της θυσίας χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών, αγωνιστών του εργατικού λαϊκού κινήματος παίρνει σάρκα και οστά σήμερα μέσα από την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ».