Η αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους συζητιέται έντονα, σε συνδυασμό με την προετοιμασία των νέων ακόμη πιο επώδυνων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων με το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης», επανειλημμένα, έχουν αποκαλύψει πως το μνημόνιο δεν έγινε κυρίως για το χρέος και τα ελλείμματα, αλλά για να περάσουν στρατηγικά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεων, ανατροπής των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, (μείωση μισθών, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων Υγείας, αύξηση της απλήρωτης δουλειάς με τη διευθέτηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και άλλων μορφών εργασιακής ευελιξίας), προκειμένου να γίνει ακόμη πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Είναι μέτρα που μαζί με τη ραγδαία άνοδο της ανεργίας, καταστρέφουν την εργατική δύναμη για ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Αλλά δε φτάνουν. Απαιτείται και καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Αυτό πάνε να κάνουν με την αναδιάρθρωση του χρέους («κούρεμα»), που σημαίνει απώλειες κεφαλαίου των τραπεζών, και θα έχει αντίκτυπο και στην υπόλοιπη οικονομία.

Προχτές η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω του προέδρου της Ζαν Κλοντ Τρισέ, προειδοποίησε ότι απορρίπτει το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Προειδοποίησε ότι αν γίνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων, τότε η ΕΚΤ θα σταματήσει να δέχεται τα ομόλογα ως εγγυήσεις, θα σταματήσει δηλαδή να δίνει ρευστό χρήμα στις ελληνικές τράπεζες με εγγύηση τα ομόλογα, αλλά και για την επαναγορά ομολόγων. Πολύ περισσότερο αντιδρά στο «κούρεμα» των ομολόγων που ήδη στη δευτερογενή αγορά έχουν χάσει την αξία τους πάνω από 30%. Δηλαδή έχουν χάσει την αξία τους, αντικειμενικά έχει καταστραφεί μέρος τους. Αυτή η τοποθέτηση έρχεται σε αντίθεση με την άποψη της γερμανικής κυβέρνησης για αναδιάρθρωση και «κούρεμα» και την επιμονή της να πληρώσουν μέρος της ζημιάς από τα χρέη και οι «ιδιώτες», δηλαδή οι τράπεζες. Αυτό αντανακλά και σε ενδομονοπωλιακές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, εντός της ΕΕ.

Εκφράζονται ανταγωνισμοί μεταξύ τραπεζών και άλλων μερίδων του κεφαλαίου, π.χ. οι βιομήχανοι λένε ότι δεν τους δανειοδοτούν ενώ ενισχύονται από το κράτος. Αλλά οι τράπεζες που συγκεντρώνουν κεφάλαια, είναι αυτές που μπορούν να συμβάλλουν στη διευρυμένη αναπαραγωγή δανειοδοτώντας τα μονοπώλια σε άλλους κλάδους, δηλαδή να συμβάλλουν στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Γι' αυτό στην περίοδο της κρίσης τις ενισχύουν, προκειμένου να έχουν ρευστότητα. Είναι αυτές που επίσης χρηματοδοτούν δανειοδοτώντας τα κράτη, προκειμένου να ενισχύονται τα μονοπώλια από το κράτος και να κάνουν επενδύσεις. Γι' αυτό ο Τρισέ αντιδρά, όπως και ο Γ. Προβόπουλος, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και οι άλλοι τραπεζίτες.

Την ίδια ώρα εκφράζονται αντιθέσεις, ανταγωνισμοί μεταξύ τραπεζών, γιατί διαχειρίζονται χρέος διαφορετικών χωρών και επομένως κινδυνεύουν από το «κούρεμα». Το ποιες τράπεζες ποιου κράτους θα χάσουν λιγότερα, ποιου περισσότερα, οξύνει τις αντιθέσεις.

Ολα τα παραπάνω αποκάλυψε από την αρχή της κρίσης το ΚΚΕ, φροντίζοντας να οργανώσει την πάλη του λαού για έξοδο σε όφελός του. Το Κόμμα μας συνέδεσε την έξοδο από την κρίση με τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την έξοδο από την ΕΕ. Η πολιτική του για ρήξη, ανατροπή, εργατική εξουσία, ασκεί πίεση και στη βάση των άλλων κομμάτων, ασκεί πίεση σε αυτούς που η αστική τάξη θέλει να τους χρησιμοποιήσει ως μαξιλαράκια του συστήματος. Οπως κάποιες «αριστερές δυνάμεις», που μιλούν για κρίση χρέους και καλούν σε πληρωμή ενός μέρους του (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που στήνουν τη λεγόμενη Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους, αντικειμενικά εδώ καλούν και το λαό να πληρώσει), ή και μη πληρωμή του, (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), προβάλλοντας ως πολιτική διέξοδο να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και να έλθει μια άλλη που μαζί με τα παραπάνω, θα εθνικοποιήσει τάχα μερικές τράπεζες και πρώην ΔΕΚΟ, για να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική με άθικτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα και την καπιταλιστική οικονομία. Υποκρισία δυνάμεων που αντικειμενικά στηρίζουν τον καπιταλισμό, σπέρνοντας φρούδες ελπίδες στο λαό ακόμη και με αντικαπιταλιστική φρασεολογία, αφού δε γίνεται να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική και καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Ο λαός να μην εγκλωβιστεί. Να εγκαταλείψει ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, να τους κλονίσει, να τους κάνει αδύναμους να κυβερνούν σε βάρος του. Μπορεί να δημιουργήσει ρωγμές αγεφύρωτες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η εργατική τάξη να οργανωθεί στο δικό της ταξικό κίνημα, τα άλλα λαϊκά στρώματα επίσης, να δυναμώσουν το μετωπικό σχήμα ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ, συμβάλλοντας στην οργάνωση της συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.