Απόδειξη ότι το λεγόμενο «Σήμα Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς» δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα βαθιά αντιδραστικό - σκοταδιστικό εργαλείο για τη χειραγώγηση της συνείδησης των λαών της Ευρώπης αποτελεί το γεγονός ότι ανάμεσα στις περιοχές που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα είναι και τα ναυπηγεία στο Γκτανσκ της Πολωνίας, επειδή ήταν ...«το λίκνο του ανεξάρτητου συνδικάτου "Αλληλεγγύη", το οποίο συντέλεσε ουσιαστικά στα γεγονότα που οδήγησαν στην επανένωση της ηπείρου μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής!

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τη θέσπιση του «σήματος ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς» ένα χρόνο πριν. Είναι ένα είδος «πιστοποίησης» με διακηρυγμένο στόχο «να δοθεί έμφαση σε χώρους που τιμούν και συμβολίζουν την ολοκλήρωση, τα ιδανικά και την ιστορία της Ευρώπης». Πρόκειται για «ανάδειξη χώρων βάσει της ευρωπαϊκής συμβολικής τους αξίας παρά λόγω της αισθητικής ή αρχιτεκτονικής τους ποιότητας». Δηλαδή, το κριτήριο δε θα είναι «αμιγώς» επιστημονικό (π.χ. ιστορικό, αρχαιολογικό, αρχιτεκτονικό) ούτε καν θα άπτεται της σημασίας του χώρου ή του μνημείου για τον ίδιο το λαό στον οποίο ανήκει, αλλά θα σχετίζεται ευθέως με αυτό που η ΕΕ θα θεωρεί ως «συμβολικό» για τις «αξίες» της. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο η Επιτροπή να δηλώνει ότι «υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το σήμα Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς λαμβάνει μεγαλύτερη αξιοπιστία, προβολή και κύρος». Ετσι η ΕΕ... «αυτοπροβάλλεται» ως ο φορέας που θα προσδώσει «κύρος» στα μνημεία των λαών!

Στο προχτεσινό Συμβούλιο υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ αποφασίστηκε, και τυπικά, η θέσπιση του «σήματος», με την αρμόδια Επίτροπο, Ανδρούλλα Βασιλείου, να δηλώνει ότι «το σήμα ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς θα ενθαρρύνει περισσότερα άτομα, ειδικά τους νέους, να σκεφτούν το θέμα της ευρωπαϊκής διάστασης της κοινής μας ιστορίας. Είμαι βέβαιη ότι ο τουρισμός και η οικονομία θα επωφεληθούν επίσης».

Η τελευταία πρόταση αφορά στον έτερο σκοπό του «σήματος», εκτός της ιδεολογικής χειραγώγησης. Δηλαδή, στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου στον τουρισμό, στο πλαίσιο του γενικότερου στόχου της ΕΕ για πλήρη εμπορευματοποίηση του Πολιτισμού.

Την περίοδο 2013-14, τα κράτη - μέλη θα ορίσουν τέσσερις τόπους που θα λάβουν το «σήμα». «Ανεξάρτητοι»... εμπειρογνώμονες θα αξιολογήσουν τις υποψηφιότητες και θα επιλέξουν τους τόπους στους οποίους θα απονεμηθεί. Από το 2015 η επιλογή θα γίνεται ανά διετία. Η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι «εθελοντική».

Το σήμα θα «συμπληρώνει» τον κατάλογο της «παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς» της ΟΥΝΕΣΚΟ και θα απονέμεται σε τόπους με βάση το «συμβολισμό» τους για την Ευρώπη και τον «παιδαγωγικό» τους χαρακτήρα! Το πόσο «παιδαγωγικός» θα είναι αυτός ο χαρακτήρας προκύπτει από την πρώτη σχετική «πρωτοβουλία» του τότε Γάλλου υπουργού Πολιτισμού, Ρενό Ντονεντιέ ντε Βαμπρ, το 2006. Τότε συμμετείχαν 18 κράτη - μέλη, τα οποία αργότερα επιδίωξαν να τη μετατρέψουν σε πρόγραμμα της ΕΕ με πιο σαφείς στόχους και κριτήρια. Ανάμεσα στους 68 τόπους που έλαβαν το σήμα στο πλαίσιο του προηγούμενου προγράμματος - και έχουν το δικαίωμα να ξαναβάλουν υποψηφιότητα - περιλαμβάνονται η κατοικία του ιδρυτή της ΕΕ, Ρομπέρ Σουμάν, στην πόλη Scy-Chazelles, στη Γαλλία (!) και τα ναυπηγεία του Γκντανσκ!

Ετσι, το «σήμα» εντάσσεται και στο «οπλοστάσιο» του αντικομμουνιστικού ξαναγραψίματος γενικότερα της Ιστορίας.

Εκθεση έργων του σημαντικού, αδίκως ξεχασμένου ζωγράφου Αντώνη Πολυκανδριώτη (1904-1990) εκθέσεις του οποίου, όσο ζούσε, επαινέθηκαν από τον αξέχαστο τεχνοκριτικό του «Ριζοσπάστη», Νίκο Αλεξίου, παρουσιάζει (έως 10/6, καθημερινά 10πμ-2μμ, 5-9μμ) το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα Μερκούρη». Πρόκειται για 60 περίπου έργα από όλη τη δημιουργία του (μεταξύ τους και έργα για την Κατοχή, την Εθνική Αντίσταση και το Δεκέμβρη του 1944). Η έκθεση αυτή, σε επιμέλεια της κόρης του ζωγράφου, Αλκηστης Πολυκανδριώτη, προαναγγέλλει μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του Αντώνη Πολυκανδριώτη, που θα συνοδεύεται και με λεύκωμα.

Ο Αντώνης Πολυκανδριώτης σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (1920-1926), με καθηγητές τους Βικάτο, Γερανιώτη, Ροϊλό, Λύτρα και από το 1928 έως το 1932 σε Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη, ως υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπουδάζοντας στο εξωτερικό εργάστηκε στο εργαστήριο του Δημήτρη Γαλάνη και στα μουσεία του Λούβρου, Πράντο και Βατικανού. Δίδαξε ως καθηγητής Τεχνικών στη Μέση Εκπαίδευση, στη Σχολή Δοξιάδη ως καθηγητής Ελευθέρου Σχεδίου και στην ABC. Εργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και σε διάφορες ξένες πρωτεύουσες. Ελαβε μέρος σε Πανελλήνιες Καλλιτεχνικές Εκθέσεις στην Αθήνα και σε αφιερώματα στην Ακαδημία Αθηνών. Διακρίθηκε με μετάλλιο στην Α΄ Πανελλήνια Καλλιτεχνική Εκθεση (1938) και με γαλλικό δίπλωμα τιμής.