ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 16 Απρίλη 2011
Σελ. /32
Η ψευδαίσθηση της νομικής διεξόδου

Προχτές τελείωσε μια δικαστική περιπέτεια 13 ετών με μια απόφαση που αποδέχεται το αίτημα 20 συμβασιούχων για μετατροπή των συμβάσεών τους από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Ακαριαία, πολιτικά και συνδικαλιστικά στηρίγματα του καπιταλισμού πανηγύρισαν ξέφρενα. Βγήκαν να δουλέψουν στην ψύχρα τους συμβασιούχους, λέγοντας ότι τα δικαστήρια μπορούν να βάλουν τέλος στη χρόνια εργασιακή και πολιτική ομηρία τους. Για να διαλύσουμε τον ισχυρισμό τους θα αρκούσε να πούμε ότι η απόφαση αυτή θα έχει, ίσως, θετικές συνέπειες για ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι συμβασιούχων πριν το 2001. Ομως έχει μεγαλύτερη σημασία για το ίδιο το εργατικό κίνημα να αναδειχθεί το ψέμα, ο αποπροσανατολισμός και η παραπλάνηση ότι η ανεργία θα λυθεί με δικαστικές αποφάσεις.

Ο καπιταλισμός γεννά και θρέφει την ανεργία, τη γιγαντώνει σε περιόδους κρίσης. Δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη δουλειά για όλους, πολύ περισσότερο τη σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα. Δεν μπορεί, γιατί δεν υποτάσσει τις παραγωγικές δυνάμεις στην εξυπηρέτηση των αναγκών των εργαζομένων, αλλά των αναγκών των κεφαλαιοκρατών. Η «μοίρα» τους καθορίζεται από το στόχο της μεγιστοποίησης των κεφαλαιοκρατικών κερδών. Πρακτικά αυτό σημαίνει άναρχη ανάπτυξη, ένταση της εκμετάλλευσης, αλλαγή οργανικής σύνθεσης κεφαλαίου και άνοδο της παραγωγικότητας με νέα μέσα παραγωγής, χωρίς ελλάτωση του εργάσιμου χρόνου, που πετά στο δρόμο εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα, σε κάθε κλάδο παραγωγής, σε κάθε καπιταλιστική επιχείρηση αξιοποιείται τόσο εργατικό δυναμικό, όσο και για όσο χρόνο το χρειάζονται οι καπιταλιστές για να μεγιοστοποιούν τα κέρδη τους και όχι να καλύπτουν τις ανάγκες του λαού. Επίσης, ενώ υπάρχουν τομείς που μπορούν να εργάζονται οι άνθρωποι μένουν στην ανεργία, γιατί οι καπιταλιστές δεν κάνουν επενδύσεις, αφού δεν είναι αρκετά κερδοφόροι. Οπως π.χ. η Αγροτική οικονομία στην Ελλάδα ή η Κλωστοϋφαντουργία, αλλά και τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, που ενώ υπάρχουν ανάγκες δεν καλύπτονται. Το πλαίσιο αυτό καθορίζει και τις λεγόμενες «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» του αστικού κράτους, τις οποίες ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ζητάνε να χρησιμοποιούνται ως κριτήριο για να κρίνεται ποιος έχει δικαίωμα να μονιμοποιηθεί και ποιος όχι. Η «λογική» τους οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: Οποιος δεν εξυπηρετεί τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του αστικού κράτους, κατ' επέκταση τις ανάγκες των κεφαλαιοκρατών, δεν έχει δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Είναι σαφές ότι το δικαίωμα στη δουλειά για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δεν μπορεί να το εξασφαλίσει ο καπιταλισμός. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να λυθεί ριζικά και οριστικά μόνο μέσα από την κατάργηση της αιτίας, δηλαδή την ανατροπή του καπιταλισμού. Η παραδοχή αυτή αναδεικνύει το γελοίον του ισχυρισμού ότι μια δικαστική απόφαση ή ένας νόμος μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα αυτό στον καπιταλισμό. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την πολιτική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την κατάκτηση της εξουσίας. Στο πλαίσιο αυτής, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, που στόχο θα έχει την εξυπηρέτηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών, θα εξασφαλίζεται δουλειά για όλους γιατί θα αυξάνονται συνεχώς οι ανάγκες σε εργατικά χέρια, αφού σκοπός της ανάπτυξης θα είναι η ικανοποίηση των ολοένα αυξανόμενων αναγκών των λαϊκών οικογενειών και όχι του κέρδους.


Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Ξεφτίλα δίχως όρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ρεσιτάλ της ξεφτίλας των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, στο διαρκή αγώνα που κάνουν για να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική και το μονόδρομο της πλουτοκρατίας, δεν έχει όρια. Τελευταίο δείγμα γραφής η χτεσινή δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ που στην πραγματικότητα αποδέχθηκε πλήρως την ουσία των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να προσαρμόσει τις ανάγκες και τους αγώνες των εργαζομένων σε αυτό το πλαίσιο! «Ο "στενός κορσές" του μνημονίου αποδεικνύεται όχι μόνο άδικος αλλά και αναποτελεσματικός. Μόνον αν ο δημοσιονομικός εξορθολογισμός συνδυαστεί με πολιτικές που θα καταστήσουν το δημόσιο χρέος βιώσιμο και διαχειρίσιμο υπάρχει ελπίδα», ήταν η χαρακτηριστική δήλωση του Γ. Παναγόπουλου, με την οποία επιβεβαιώνει περίτρανα ότι θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός για το κρατικό χρέος, παρόλο που γνωρίζει ότι δεν ευθύνονται στο ελάχιστο. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να χαρακτηρίζει «εθνικό σχέδιο», τον πόλεμο της πλουτοκρατίας κατά του λαού και το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, ούτε να τοποθετείται υπέρ του «εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών», δηλαδή στο πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών... Δεν εκπλήσσει όμως κανέναν η προδοτική στάση των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, που σταθερά και σε κάθε βήμα βάζουν γερές πλάτες για την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, που συνθλίβει τη ζωή των εργαζομένων, του λαού. Οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν τίποτα και οργανώνουν από τα κάτω και με το ΠΑΜΕ την αντεπίθεσή τους για να πάρουν όλα όσα τους ανήκουν.

Αποκαλύπτονται

Προχτές, σχολιάζοντας την απόφαση του Αρείου Πάγου για τους συμβασιούχους του ΟΠΑΠ, η ΓΣΕΕ έβγαλε ανακοίνωση με τον τίτλο «ιστορική ανατροπή», διανέμοντας ένα κείμενο με το οποίο πανηγύριζε για τη δικαστική δικαίωση των εργαζομένων. Στο τέλος του κειμένου ζητούσε από την κυβέρνηση «να εκτελέσει την απόφαση του Δικαστηρίου και να μονιμοποιήσει όλους τους συμβασιούχους οι οποίοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Δηλαδή, ζητούσε να έχουν σταθερή εργασία μόνο όσοι είναι απαραίτητοι στις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του αστικού κράτους και του κεφαλαίου, ανάγκες που η καθημερινότητα της λαϊκής οικογένειας αναδεικνύει ότι καμιά σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα.

Χτες, με νέα της ανακοίνωση, η διοίκηση της ΓΣΕΕ ανέλαβε να διαλύσει κάθε παρεξήγηση ότι νοιάζεται για τις ανάγκες των εργαζομένων. Σημειώνει λοιπόν πως «με τη μεγάλη νίκη της 14/04/2011 κερδήθηκε από τους εργαζομένους άλλη μία μάχη στο δύσκολο πόλεμο κατά της κατάχρησης, των διαδοχικών συμβάσεων δήθεν ορισμένου χρόνου ή έργου, της ανασφάλιστης εργασίας, της ομηρίας». Αυτό με το οποίο διαφωνεί λοιπόν είναι η «κατάχρηση» των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, η κατάχρηση της προσωρινής δουλειάς. Μην το παρακάνουμε βρε παιδιά, αυτό λέει ουσιαστικά η ΓΣΕΕ στην κυβέρνηση...

Περί ενότητας...

Οσο επιμένουν εκεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να ανεμίζουν την ξεφτισμένη σημαία της «ενότητας της Αριστεράς» τόσο πιο πολύ εκτίθενται. Πρέπει ομολογουμένως να διαθέτουν πολλά «καντάρια» θράσους ώστε να μιλούν για ενότητα αυτοί που στην πράξη την κακοποίησαν με τον χειρότερο τρόπο. Ο χώρος δεν μας επιτρέπει να αναπαράξουμε όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν στα χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε και προβαλλόταν σαν το σχήμα που έκανε την «ενότητα» πράξη και τα οποία επιβεβαιώνουν πως όταν η «ενότητα» εκλαμβάνεται σαν σύνθημα, σαν πυροτέχνημα, για να προκαλέσει εντυπώσεις, όταν συνομολογείται από κορυφές και δεν εκφράζει άλλες ανάγκες, δεν υπηρετεί παρά μόνο μικροκομματικές σκοπιμότητες, τότε καταντά «λυκοφιλία».

Το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στα περί «ενότητας», μίλησε για «επανεκκίνηση» του ΣΥΡΙΖΑ και διαβεβαίωνε πως έμαθε από τα λάθη που έγιναν. Φαίνεται όμως πως μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχει διαφορετική άποψη. Η οργάνωση «Ξεκίνημα» ανακοίνωσε προχτές ότι παύει να αποτελεί συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ανακοίνωσή της αναφέρει πως «είναι γνωστό το τι γίνεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και τα σχόλια περιττεύουν», ενώ για την «επανεκκίνηση» του σχήματος σχολιάζει: «δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική επανεκκίνηση, υπάρχει μία τεχνητή συγκόλληση (...) πρόκειται για "λυκοφιλία"»... Τέλος, προσάπτει στον ΣΥΝ ότι οι θέσεις του είναι «οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ» και «σημαντικών τμημάτων των πιο παραδοσιακών εκπροσώπων του κατεστημένου».

Μήπως είναι ώρα να πάψουν να μιλάνε στο όνομα της «ενότητας»; Και να μην τη δυσφημίζουν σε στιγμές που η ενότητα του λαού αναδεικνύεται σε επιτακτική ανάγκη;

Στόχοι τους οι στόχοι του κεφαλαίου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ και τίποτε διαφορετικό από τις εξαγγελίες Παπανδρέου, τη γνωστή δηλαδή «έκθεση ιδεών» περί εκσυχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας, της παραγωγικής βάσης και όλα τα σχετικά...

Το μόνο που μοιάζει τρομακτικό είναι το ενδεχόμενο, είτε ο πρωθυπουργός, είτε κάποιοι από την κυβέρνηση να... τα πιστεύουν κιόλας αυτά που μας αραδιάζουν. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε μπλέξει πιο άσχημα από όσο νομίζαμε.

Φαντάζεστε το ενδεχόμενο να προωθούν μια πολιτική όπως αυτή, που καταλύει κατακτήσεις, δημιουργεί φτώχεια, ανεργία, ακρίβεια, εργασιακό μεσαίωνα και αυτοί να νομίζουν πράγματι ότι «αναμορφώνουν» τη χώρα; Μιλάμε για απίστευτη παράνοια.

Φυσικά τα συμφέροντα που εκπροσωπούν είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν έχουν τέτοιες αυταπάτες. Τα κέρδη τους θέλουν να αυξήσουν και να μειώσουν το εργατικό κόστος για πολλά πολλά χρόνια.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΛΕΕΙ, να φανταστεί ο Κ. Μητσοτάκης τη ΝΔ να καταψηφίζει το «Σύμφωνο για το Ευρώ»! Εμείς πάλι μπορούμε, γιατί έχουμε μεγάλη φαντασία.

Αυτό που είναι αδύνατο όμως να σκεφθούμε είναι το να μη στηρίζει τις επιλογές αυτού του Συμφώνου. Πράγματι κάτι τέτοιο θα ξεπερνούσε κάθε λογική...



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ