Ο «Ρ» δημοσιεύει τις ομιλίες όλων των εκπροσώπων που συμμετείχαν στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που έγινε στην Αθήνα στο Ζάππειο Μέγαρο από 23 έως 25 του Ιούνη με θέμα: «Εμπειρίες από τους αγώνες, τις συνεργασίες και τις συμμαχίες των κομμουνιστών». Στη συνάντηση συμμετείχαν 64 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα από 53 χώρες και αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Εκ μέρους του Εθνικού Συμβουλίου του Κομμουνιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών, θα ήθελα να ξεκινήσω ευχαριστώντας το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για τη διοργάνωση αυτής της διεθνούς διάσκεψης των αντίστοιχων κομμάτων μας. Αυτή η συνάντηση όπως και οι προηγούμενες συναντήσεις με τη φιλοξενία του ΚΚΕ, συνεισφέρουν σημαντικά στη διαδικασία της προσέγγισης του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Δεδομένων των πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών, που λαμβάνουν χώρα στην παγκόσμια σκηνή και στις χώρες μας, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να συνεχιστεί και κατά την άποψή μας με επιταχυμένο ρυθμό. Ποια άλλη επιλογή έχουμε σε έναν κόσμο, όπου οι πολυεθνικές επιχειρήσεις αμείλικτα έχουν καθίσει στο σβέρκο της παγκόσμιας οικονομίας;

Ποια άλλη επιλογή έχουμε σε έναν κόσμο, όπου υπάρχουν οι φυγόκεντρες και κεντρομόλες πιέσεις που ασκούνται στη διεθνή εργατική τάξη και έχουν τόσο βαθιά δομή στην παρούσα φάση της καπιταλιστικής εξέλιξης; Ποια άλλη επιλογή έχουμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχει παγκόσμιος ιμπεριαλισμός μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης χωρίς να υπάρχει κάποιος αντίπαλος και επομένως οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν, ότι έχουν το δικαίωμα να τρομοκρατούν, άλλα κυρίαρχα κράτη, να αυξάνουν τους εξοπλισμούς τους, να μη συμμορφώνονται με συμβατικές υποχρεώσεις, να επιβάλλουν εμπάργκο στην Κούβα, στην Κορέα, στο Ιράκ και σε άλλες χώρες και να διατηρούν στρατιωτικές βάσεις σε μακρινές χώρες;

Αυτό δε θα πρέπει να μας απομακρύνει από το άμεσο καθήκον για την παγίωση της ενότητας των κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τους ρυθμούς μας, με το ίδιο το κίνημα, το κίνημα το οποίο θα πρέπει να τεθούμε επικεφαλής του. Το διεθνές εργατικό κίνημα δηλαδή.

Το εργατικό κίνημα έχει να αντιμετωπίσει νέες απαιτήσεις σε σχέση με τις διεθνείς προϋποθέσεις. Εμείς συνειδητοποιούμε ότι αυτό δε θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζεται χρόνος και υπομονή, όπως επίσης και κοινές δράσεις για την ανάπτυξη του μαρξισμού - λενινισμού. Είναι πολύ πιθανό να έχουμε διάφορες μορφές, οι οποίες θα συνάδουν με τις νέες συνθήκες. Το κύριο ζήτημα είναι να συνεχίσουμε αυτή τη διαδικασία με ευέλικτο τρόπο.

Ο 20ός αιώνας τελείωσε με μια μεγάλη έκρηξη. Είχαμε τη μάχη του Σιάτλ. Και μερικούς μπορεί να τους εξέπληξε αυτό που συνέβη στο Σιάτλ. Ομως, δεν ήταν απρόβλεπτο. Αποτελούσε συνέχεια της στράτευσης του εργατικού κινήματος των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως επίσης και ουσιαστικό τμήμα ενός ευρύτερου πολιτικού πλαισίου, το οποίο με δραστικό τρόπο εξελίσσεται σε όλη τη χώρα και διεθνώς.

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της νέας πολιτικής εξέλιξης στη χώρα μας; Η ακροδεξιά που κυριαρχούσε στην πολιτική ζωή της χώρας μας την τελευταία 20ετία, αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε άμυνα. Νομίζω ότι το Νοέμβρη μπορεί να χάσει τον έλεγχο του Κογκρέσου.

Επιθυμεί λοιπόν, να ελέγξει την προεδρία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα επιτύχει κιόλας. Ο αγώνας μεταξύ του αντιπροέδρου Αλ Γκορ, του δημοκρατικού και του Τζορτζ Μπους, κυβερνήτη του Τέξας είναι ένας αγώνας στήθος με στήθος. Και παρ' ότι ισχυρίζονται μερικοί της Αριστεράς στη χώρα μας, ότι θα υπάρξει αλλαγή στις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών, αυτό φαίνεται ότι δεν είναι αλήθεια.

Εμείς δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση για την κυβέρνηση Κλίντον, ούτε για μία μελλοντική κυβέρνηση του Αλ Γκορ. Μια νίκη του Μπους όμως, παρ' όλα αυτά, θα αποτελέσει τη σκηνή για ακόμα πιο επιθετικές, αντιδραστικές πολιτικές εκ μέρους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Για το λόγο αυτό, είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους και τους συμμάχους τους, για να νικηθεί ο Μπους. Κανένα άλλο πολιτικό καθήκον δεν είναι πιο σημαντικό, τουλάχιστον για φέτος.

Στα μέσα της εκλογικής διαδικασίας τα γεγονότα του Σιάτλ πραγματικά, στα οποία συμμετείχαμε και εμείς, πυροδότησαν πολλά, τους τελευταίους έξι μήνες και άφησαν ένα ανεξίτηλο σημάδι. Πρώτον, είχαμε τους αγρότες που συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον στα μέσα Μάρτη, για να διαδηλώσουν κατά της κυριαρχίας των επιχειρήσεων και στον αγροτικό τομέα. Μετά είχαμε διαδηλώσεις κατά του ρατσισμού. Μετά είχαμε στην Ουάσιγκτον τις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και των επιπτώσεών της. Και μετά είχαμε και εκατομμύρια για την ημέρα της γης.

Είχαμε πάνω από 500.000 άτομα που συγκεντρώθηκαν μπροστά στο μνημείο του Ουάσιγκτον κατά της δεξιάς έμπνευσης προσπάθειας για τη διατήρηση της ελεύθερης χρήσης όπλων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υπάρχει αυτή η αντικομμουνιστική υστερία και βέβαια υπήρχε η προσπάθεια σε σχέση με το μικρό Ελιάν να μείνει αυτός μακριά από τον πατέρα του. Ο κόσμος πλέον έχει αρχίσει να βγαίνει στους δρόμους. Θέλουμε να μην υπάρχουν πλέον οι βάσεις στο Πόρτο Ρίκο και να αρθεί το εμπάργκο κατά της Κούβας. 20.000 μετανάστες εργαζόμενοι, μαζί με το εργατικό κίνημα, συναντήθηκαν στο Λος Αντζελες και υπήρξε η κορύφωση σε διάφορες άλλες παρόμοιες συναντήσεις σε πόλεις, σε ολόκληρη τη χώρα.

Φαίνεται ότι η μόνη παραφωνία ήταν το αίτημα για μη μόνιμο καθεστώς εμπορικών συναλλαγών με την Κίνα. Οπως φαίνεται, αυτή η εκστρατεία κατά της Κίνας, είναι μια παρέκκλιση, αλλά πιστεύουμε ότι τα συνδικάτα θα επανέλθουν στη σωστή προοδευτική γραμμή και κατά των επιχειρήσεων.

Ολες αυτές οι εξελίξεις βρίσκονται στα ευρύτερα πλαίσια ενός αγώνα, μιας χαλαρής ακόμα συμμαχίας κατά των μονοπωλίων, κατά της ακροδεξιάς. Πρόκειται όμως για μια συμμαχία, που πλέον εμφανίζεται σε μια νέα κλίμακα και ήδη συμπεριλαμβάνει ευρείες δυνάμεις.

Εχουμε πλέον ένα στρατευμένο τόνο κατά των επιχειρήσεων, ακόμα και αντικαπιταλιστικό μερικές φορές, ιδιαίτερα από την πλευρά των νέων. Και υπάρχει ένα παγκόσμιο σκεπτικό. Εκατομμύρια με διαφορετικό σοσιαλιστικό υπόβαθρο, για πρώτη φορά συνεργάζονται στη ζωή τους. Νέες οργανωτικές βάσεις κινητοποιούν ευρύτατα τμήματα του αμερικανικού λαού και έχουμε και νέα αιτήματα πλέον, όπως τη διαγραφή των χρεών του Τρίτου Κόσμου.

Ολα αυτά κινητοποιούν εκατομμύρια ανθρώπων. Εχουμε πλέον μια διαφορετική μορφή σε σχέση με τους προηγούμενους αιώνες. Φαίνεται ότι το εργατικό κίνημα παρά την εκστρατεία κατά της Κίνας, αποτελεί συστατικό τμήμα αυτής της ευρείας συνεργασίας. Φαίνεται ότι η εργασία είναι το κέντρο βάρους.

Βέβαια αυτή η συνεργασία βρίσκεται ακόμα σε πρώιμη φάση, δεν έχει ακόμα αρκετά βαθιές ρίζες και τα προγραμματικά αιτήματα δεν είναι ακριβή. Επίσης, ο ηγετικός ρόλος, της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος, δεν εκτιμάται ακόμα πλήρως και επίσης αυτή τη στιγμή, φαίνεται η μεγάλη δύναμη αυτών που καταπιέζονται για φυλετικούς λόγους. Παρ' όλα αυτά δεν καταλαβαίνουμε ακόμα τη στρατηγική σημασία της ενότητας μεταξύ μαύρων, μελαψών και λευκών.

Ωστόσο φαίνεται ότι έχουμε πλέον ταξική και δημοκρατική πάλη σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο, με έναρξη τις εκλογές του 2000. Τη στιγμή αυτή υπάρχει μια συμμαχία του λαού στο εργατικό κίνημα. Αυτό όμως δεν έχει ακόμα σαφή έκφραση σε εθνικό επίπεδο, ακόμα και στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Ισως κανένας ακόμα δεν μπορεί να εκτιμήσει αυτή τη διαφοροποιημένη φύση του κινήματος καλύτερα, από την ηγεσία των συνδικάτων. Μετά τις εκλογές του '95, η ηγεσία αυτή έδειξε ασυνήθιστη κατανόηση της περίπλοκης φύσης των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Η θέση του νέου εργατικού κινήματος είναι να προσεγγίσει όλους τους πιθανούς συμμάχους, τους παραδοσιακούς, αλλά και τους άγνωστους και μη παραδοσιακούς. Ειλικρινά υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα από αυτά που μαθαίνουμε από αυτή τη νέα προσέγγιση.

Η ανάδειξη αυτής της πολύ ρευστής συμμαχίας και του συνασπισμού, θέτει το εξής ερώτημα: Πώς μπορούμε να επεκτείνουμε, να εμβαθύνουμε και να επιταχύνουμε τη διαδικασία; Θα ήθελα το κόμμα μας να είχε να δώσει μια οριστική απάντηση, αλλά αυτό δε συμβαίνει ακόμα.

Εν πολλοίς μαθαίνουμε και εμείς με αυτό το νέο κίνημα και μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα εδάφη χωρίς να έχουμε συγκεκριμένους χάρτες, για το πώς να κινηθούμε στα εδάφη αυτά. Γενικά προσαρμόζουμε τον αγώνα μας, έτσι ώστε να περιλαμβάνουμε περισσότερους και να είμαστε πιο ευέλικτοι. Με άλλα λόγια θα πρέπει να είμαστε αρκετά ευέλικτοι, για να συμπεριλάβουμε όλο αυτόν τον ευρύτερο χαρακτήρα του σημερινού κινήματος.

Στέρεες έννοιες όπως η ενότητα της εργατικής τάξης, η ενότητα μαύρων, μελαψών και λευκών, η αριστερή ενότητα, η αριστερότητα του λαού, όλα αυτά θα πρέπει να προσαρμοστούν στο νέο επίπεδο της παγκοσμιοποίησης, για να συμπεριλάβουν νέες κοινωνικές δυνάμεις.

Για παράδειγμα, η έννοια της ενότητας του εργατικού κινήματος, όπως είναι η ενότητα μεταξύ Αριστεράς και κέντρου θα πρέπει να διευρυνθεί. Κατά παρόμοιο τρόπο, ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε την ενότητα μαύρων, μελαψών και λευκών, θα πρέπει να είναι πιο εκτεταμένος.

Επίσης, προσαρμόζουμε τα πολιτικά μας αιτήματα. Τα παραδοσιακά αιτήματα, τα οποία ήταν κατάλληλα πριν από μια δεκαετία, θα πρέπει να ενταχθούν στο νέο πολιτικό τοπίο. Και πρέπει να έχουμε κάποια προγραμματική εναλλακτική λύση σε σχέση με την παγκοσμιοποίηση και αυτή είναι επιτακτική ανάγκη.

Η προσέγγισή μας προς τους σοσιαλδημοκράτες στο εργατικό κίνημα, είναι τώρα διαφορετική. Υπό την παγκοσμιοποίηση φαίνεται ότι αυτό το τμήμα του εργατικού κινήματος, όχι αμέσως, αλλά σταδιακά αποβάλλει κάποιες έννοιες, που δεν τους άφηναν να μπούνε στον ταξικό αγώνα.

Οι σοσιαλδημοκράτες που επηρεάζουν τα συνδικάτα σήμερα, δεν είναι οι ίδιοι με τις δεξιές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, που κυριαρχούσαν στον κόσμο της εργασίας στο παρελθόν. Εχουμε μια δραστική αλλαγή λοιπόν και έτσι έχουμε περισσότερες δυνατότητες ευρύτερης ενότητας και ριζικών αλλαγών.

Εχουμε λοιπόν, αυτή την προσαρμογή για οικονομική δικαιοσύνη, για ισότητα φυλετική, μεταξύ ανδρών και γυναικών, για τα δικαιώματα των μεταναστών, για τη διασυνοριακή αλληλεγγύη και επίσης ανανέωση του εργατικού κινήματος.

Ο κύριος εχθρός είναι οι μεγάλες πολυεθνικές και αυτοί οι οικονομικοί γίγαντες μπορούν να γονατίσουν μόνο εάν συμπράξουν εκατομμύρια. Και αυτό το αναπόφευκτο γεγονός έχει μεγάλη σημασία για τον τρόπο που διεξάγουμε τον αγώνα μας. Τέλος, έχουμε αυτή την εξελισσόμενη αντιμονοπωλιακή συμμαχία και γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα μεγαλύτερο κόμμα. Ιδιαίτερα στη σύγχρονη εργατική τάξη που είναι πολυφυλετική και είναι μια εργατική τάξη που αποτελείται από άνδρες και από γυναίκες.

Ετσι, λοιπόν, προσπαθούμε να έχουμε πολλούς διαύλους μέσω των οποίων έρχονται οι άνθρωποι σε μας. Τους διευκολύνουμε να γίνονται μέλη του κόμματος. Είχαμε πάρα πολλά καινούρια μέλη και μέσω του INTERNET, κυρίως νεαρά άτομα. Η στρατολόγηση των εργατών σε κλάδους κεντρικούς της οικονομίας όμως, δεν είναι τόσο επιτυχής, για λόγους που ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πάρα πολύ καλά.

Εξετάζουμε αυτές τις εμπειρίες, αλλά δε θέλουμε να επανέλθουμε στους παλιούς τρόπους στρατολόγησης. Αντίθετα προσπαθούμε να έχουμε μία πολύπλευρη στρατολόγηση, λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα τώρα στη χώρα μας.

Θέλουμε λοιπόν, να πιστεύουμε ότι έχουμε περισσότερες δυνατότητες απ' ό,τι στο παρελθόν. Βέβαια μπαίνουμε σε αυτή τη νέα εποχή ταξικών και δημοκρατικών αγώνων, που βρίσκονται στον ορίζοντα. Η οικοδόμηση του κόμματος και η οικοδόμηση συνεργασιών είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τη διαφοροποίηση. Πρέπει να βλέπουμε τους συμμάχους μας και πρέπει να βλέπουμε ποιες είναι οι αναδυόμενες συμμαχίες.

Πρέπει με μαζικό τρόπο να έχουμε καθημερινές δραστηριότητες με ουσιαστικό στόχο τελικό, το σοσιαλισμό. Φαίνεται λοιπόν, ότι θέλουμε αρχικά να εργαστούμε με έναν ταχύτερο ρυθμό, να ανοίξουμε ένα νέο ορίζοντα ελπίδων, για όλους τους καταπιεσμένους και για το κόμμα μας. Ευχαριστώ.