«Προσδεμένος» στα βομβαρδιστικά αεροπλάνα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ήταν σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων δεκαετιών ο Γ. Πρετεντέρης και δεν μπορούσε βέβαια να τα εγκαταλείψει στον πόλεμο που ξεκίνησαν κατά της Λιβύης. Αντλώντας λοιπόν θράσος από την ισχύ των ιμπεριαλιστών, επιτίθεται με περίσσιο θράσος ενάντια σε αυτούς που αντιτάσσονται στο μακέλεμα του λιβυκού λαού. «Κατά τη γνώμη τους, δηλαδή, θα έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος κι ανεμπόδιστος ο Καντάφι με τα φιντάνια του να σφάξει όποιον τολμήσει να του αντισταθεί. Στο όνομα, υποθέτω, της "εθνικής κυριαρχίας" της Λιβύης, στο όνομα της "μη επέμβασης", στο όνομα του σοσιαλισμού ή στο όνομα κάποιου άλλου βολικού προσχήματος - εκτός κι αν είναι απλώς στο όνομα της πάρτης τους», γράφει χαρακτηριστικά στο χτεσινό αηδιαστικό και πολεμοκάπηλο σχόλιό του στα «Νέα», όπου δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την ιμπεριαλιστική επέμβαση ως «καθήκον»! Από κόρακα βέβαια κρα θα ακούσεις. Τα ίδια ακριβώς έγραφε και όταν υποστήριζε μετά πάθους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία και το Κόσσοβο, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, κ.ο.κ. Αυτό που διαπερνούσε ως κόκκινη κλωστή τα κείμενά του ήταν το μίσος κατά των λαών που βρίσκονται κάθε φορά στο στόχαστρο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Πρόκειται βέβαια για την ίδια κόκκινη κλωστή που διαπερνά και τα κείμενά του για τον ελληνικό λαό όταν ορθώνει το ανάστημά του.

Τιμή και καμάρι της θεωρεί η Ντ. Μπακογιάννη τα όσα αναφέρει για την ίδια και τις θέσεις της ο Αμερικανός πρέσβης στα τηλεγραφήματα που έστελνε στους προϊσταμένους του στην Ουάσιγκτον. «Είναι αλήθεια ότι έγινε αυτός ο διάλογος (σ.σ.: με τον Αμερικανό πρέσβη)... Χαίρομαι που βγαίνουν όλα αυτά στη δημοσιότητα γιατί πολλά, λόγω της θέσης μου, δεν μπορούσα να τα βγάλω στη δημοσιότητα. Μου δίνεται η δυνατότητα να φανεί τι ακριβώς υποστήριζα όλα αυτά τα χρόνια», ήταν η αγέρωχη απάντηση που έδωσε χτες (στον realfm), όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις αποκαλύψεις του Wikileaks. Να υπενθυμίσουμε απλά ότι τα τηλεγραφήματα της πρεσβείας πανηγύριζαν για το διορισμό της στο ΥΠΕΞ με τον χαρακτηριστικό τίτλο «η νέα υπουργός Εξωτερικών, μια παλιά φίλη των ΗΠΑ», ενώ η ίδια εμφανίζεται να δηλώνει στον Αμερικανό πρέσβη ότι καθόλου δεν την ενοχλεί που τα ΜΜΕ την εμφανίζουν ως «αμερικανική επιλογή». Ο λαός δεν περίμενε βέβαια το Wikileaks, για να βγάλει συμπεράσματα για το «τι καπνό φουμάρουν» τα κόμματα και τα πολιτικά στελέχη της πλουτοκρατίας. Από τη στιγμή όμως που και οι ίδιοι παραδέχονται το ρόλο τους, ένας λόγος παραπάνω...