Μέχρι τώρα και στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας,

χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές της εκποίησης και περιγράφοντας το ξεπούλημα με όλους τους δυνατούς ευφημισμούς (ιδιωτικοποίηση, αποκρατικοποίηση, μετοχοποίηση, μισθώσεις παραχώρησης κ.λπ.),

έχουν πράξει τα κάτωθι:

*

Ξεπούλησαν τον Σκαραμαγκά. Αλλά αυτό σε τι «βοήθησε» τα οικονομικά του κράτους;

Ξεπούλησαν την ΑΓΕΤ. Αλλά αυτό σε τι «τόνωσε» τα δημόσια ταμεία;

Ξεπούλησαν τον ΟΤΕ. Αλλά αυτό σε τι απέτρεψε τον «Τιτανικό»;

Ξεπούλησαν πάνω από το 90% του τραπεζικού τομέα. Αλλά αυτό σε τι «έσωσε» την οικονομία;

Ξεπούλησαν το λιμάνι του Πειραιά. Αλλά αυτό σε τι «βελτίωσε» τα ελλείμματα;

Ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή». Αλλά αυτό σε τι απομάκρυνε την «εντατική»;

Ξεπούλησαν τη διώρυγα της Κορίνθου. Αλλά αυτό σε τι απομάκρυνε τη «χρεοκοπία»;

Ξεπούλησαν τους οδικούς άξονες της χώρας. Αλλά αυτό σε τι συνέβαλε για τον «κατευνασμό των αγορών»;

*

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι:

Μέχρι το 2004, δηλαδή μια ολόκληρη πενταετία πριν από την εκδήλωση της κρίσης, χρόνια πριν από την προσχηματική επίκληση του χρέους, το ΠΑΣΟΚ είχε διαπράξει τα εξής:

Ξεπούλησε το 48,5% της ΔΕΗ.

Ξεπούλησε το 38% της ΕΥΔΑΠ.

Ξεπούλησε το 64% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια».

Ξεπούλησε το 49% του ΟΠΑΠ.

Ξεπούλησε το 92% της Εθνικής Τράπεζας.

*

Είναι το ίδια κόμμα, που παρέδωσε

το αεροδρόμιο των Σπάτων στους Γερμανούς,

τη γέφυρα του Ρίου στους Γάλλους,

την Αττική Οδό στον Μπόμπολα, κ.ο.κ.

*

Ο ελληνικός λαός έχει κάθε λόγο να απαιτεί καταλογισμό ευθυνών και εξήγηση:

α) Σε τι απέτρεψαν όλες αυτές οι εκποιήσεις - που πάντα βαφτίζονται «αξιοποίηση» - την εκτίναξη του δημόσιου χρέους;

β) Πόσο του στοίχισε το ιδεολόγημα περί «λιγότερου κράτους», που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διακινούν από τη δεκαετία του '80 για να ρημάζουν και να παραδίδουν τη δημόσια περιουσία στο μεγάλο κεφάλαιο;

*

Οι απαντήσεις είναι τόσο προφανείς, όσο πρόδηλη είναι και η νέα τους στόχευση:

Πρώτον, παρουσιάζουν σαν «φάρμακο» την ίδια εκείνη δηλητηριώδη πολιτική που έχει διαλύσει την Ελλάδα!

Δεύτερον, εμφανίζουν σαν «σωτηρία» την ίδια καταστροφική πολιτική που έχει γεμίσει τα ταμεία των κεφαλαιοκρατών και έχει εκτινάξει τα δημόσια χρέη!

Τρίτον, αποκαλούν «φιλόδοξη» και «αναγκαία» την ίδια εγκληματική πολιτική που έχει φτωχύνει τους Ελληνες και τους έχει αποστερήσει το δημόσιο πλούτο τους!

Τέταρτον, ισχυρίζονται πως παραμένει «επιβεβλημένος» εκείνος ακριβώς ο «μονόδρομος» του ξεπουλήματος που ακολουθούν επί δεκαετίες, με τα γνωστά αποτελέσματα!

Πέμπτον, έχουν αρχίσει το ξεπούλημα πολύ πριν εμφανιστεί η «τρόικα», πολύ πριν ανακαλύψουν ως πρόσχημα το δημόσιο χρέος. Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος. Οσο ξεπουλούν, το χρέος αυξάνει. Ξεπουλούν για να εκ-πληρώσουν το μόνο χρέος που αναγνωρίζουν και τους καθοδηγεί: Το ταξικό τους χρέος, να υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

*

Εάν η πολιτική τους περάσει, ο λαός θα βυθιστεί στα Τάρταρα.

Οι υπηρέτες του κεφαλαίου δεν έχουν καμία αναστολή να καταγραφούν ως οι Ηρόστρατοι της σύγχρονης νεοελληνικής Ιστορίας.

Επιβεβαιώνουν σε κάθε βήμα τους πόσο δίκιο είχε η «Καθημερινή», όταν τους απέδιδε τα παρακάτω εύσημα:

«Για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, η χώρα απέκτησε κυβέρνηση φιλελευθέρων αντιλήψεων της πλέον προωθημένης ή ακραίας μορφής. Ούτε η μέντωρ του νεοφιλελευθερισμού σε επίπεδο παγκόσμιο, η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας κ. Μάργκαρετ Θάτσερ, δεν απετόλμησε τόσο δραστικές αλλαγές, σε τόσο σύντομο διάστημα, όσο ο Eλληνας πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ. Γιώργος Παπανδρέου και το υπουργικό συμβούλιό του» («Καθημερινή», 29/7/2010).

Αυτή η πολιτική δεν διορθώνεται. Δεν αλλάζει. Δεν «μετριάζεται».

Οπως κι αν την πλασάρουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, είτε την προωθούν και τη διαχειρίζονται με τη μάσκα του «νεοφιλελεύθερου» ή του «σοσιαλφιλελεύθερου», είτε με το προσωπείο του «κεντροαριστερού» ή του «κεντροδεξιού», είτε με το προσωπείο του «κεϋνσιανού» ή του «αντικεϋνσιανού», η πολιτική αυτή ισοδυναμεί με πόλεμο.

Και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του πολέμου ενάντια στον ηττημένο: Καταστροφή, λεηλασία, εξανδραποδισμός.

*

Τώρα είναι η στιγμή όχι μόνο της απόκρουσης των αντιλαϊκών επιθέσεων, αλλά και της σποράς των αγώνων τού αύριο.

Της συσπείρωσης γύρω από μια πολιτική που δε συνδιαλέγεται με τον καπιταλισμό, που δεν υποκύπτει στην τρομοκρατία, που οργανώνει τους εργαζόμενους και τους εξοπλίζει με την επίγνωση της δύναμής τους.

Που στα κηρύγματα της ταξικής υποταγής αντιπαρατάσσει την αλήθεια του δίκιου όσων στερούνται τον αμύθητο πλούτο που οι ίδιοι παράγουν.

Που απέναντι στην ενότητα των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκπροσώπων αντιπαραθέτει την ενότητα των εργατών, που δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τίποτα άλλο, αλλά να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν.

*

Δεν υπάρχει ανώτερη δύναμη από την επίγνωση της αναγκαιότητας για την οργάνωση και δράση της εργατικής τάξης, σχεδιασμένα, πειθαρχημένα και αποφασιστικά, σε ένα πρόγραμμα συμμαχίας με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα και την προοδευτική διανόηση, μέσα από τις γραμμές του δικού της κόμματος.

Του επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ.

Μόνο έτσι η εργατική τάξη, μέσα από την πραγματική ενότητά της και όχι μέσα από την «ενότητα» των μάταιων φράσεων, μέσα από την πρωτοπόρα μαζική κάθοδό της στο στίβο της πολιτικής πάλης, θα αποκτήσει το ανάστημα και θα βρεθεί σε ανώτερη θέση ισχύος από τη θέση ισχύος που προσφέρει στους εκμεταλλευτές της η δική τους ενότητα.

*

Οι ώρες είναι κρίσιμες.

Οι εργάτες, τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα, οι νέοι έχουν μόνο μια ευκαιρία:

Να βγουν στο προσκήνιο μαζικά, οργανωμένα, αποφασιστικά.

*

Εάν στον ταξικό πόλεμο της πλουτοκρατίας ο ελληνικός λαός ηττηθεί, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μετά από πόσες γενιές θα σηκώσει κεφάλι.

Σήμερα, αυτή τη στιγμή, παίζεται η ύπαρξή του, το μέλλον των παιδιών του και των παιδιών των παιδιών του.