ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ 2011 | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Χρέος μας να απαντήσουμε στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει

Οι νέες γυναίκες πρέπει θαρρετά να δώσουν το «παρών» στις απεργιακές συγκεντρώσεις

Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζεται η προετοιμασία της απεργίας, με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία να οργανώνουν τη συζήτηση εργαζόμενο τον εργαζόμενο, να σχεδιάζουν τη δράση τους ώστε να φτάσει το απεργιακό κάλεσμα σε κάθε τόπο δουλειάς. Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας, βρίσκονται και οι αγωνιστικές συσπειρώσεις των αυτοαπασχολούμενων (ΠΑΣΕΒΕ), των φτωχών αγροτών (ΠΑΣΥ), των γυναικών (ΟΓΕ) και φοιτητών - σπουδαστών (ΜΑΣ) των λαϊκών στρωμάτων, καθώς, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αναδεικνύεται η ανάγκη η απεργία να γίνει υπόθεση κάθε μέλους της εργατικής - λαϊκής οικογένειας που βιώνει τις επιπτώσεις της αντιλαϊκής επίθεσης.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση δρα και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), που καλεί τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων σε μαζική και μαχητική συμμετοχή στην απεργία στις 23 Φλεβάρη. Η ανακοίνωσή της έχει ως εξής:

«Γυναίκες Εργαζόμενες, Ανεργες, Συνταξιούχες, Νέες Γυναίκες Ξεσηκωθείτε - Αντισταθείτε.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει δίνει την ευκαιρία στο κεφάλαιο να υλοποιήσει την μακροχρόνια επιδίωξή του να αφαιρέσει ό,τι έχει κατακτήσει η εργατική τάξη, με κυρίαρχο στόχο να κάνει πιο φτηνή την εργατική δύναμη, ώστε να εξασφαλίσει την μεγαλύτερη κερδοφορία του.

Οι αυταπάτες τελείωσαν. Δεν δεχόμαστε καμιά θυσία στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις μας. Εχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, απέναντι στα παιδιά και στις οικογένειές μας να απαντήσουμε δυναμικά και οργανωμένα στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.

Μονόδρομος για μας είναι να αρνηθούμε να πληρώσουμε τις συνέπειες της κρίσης, να απαιτήσουμε όλα όσα μας ανήκουν από τον υλικό και πνευματικό πλούτο που παράγουμε και να παλέψουμε για το δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Καταδικάζουμε την κυβέρνηση, τα κόμματα και τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που συναινούν στις αντεργατικές - αντιλαϊκές επιλογές που φέρνουν σε απόγνωση τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας.

Η ΟΓΕ καλεί τις γυναίκες, τις νέες γυναίκες να απαντήσουν δυναμικά με τη συμμετοχή τους στην απεργία στις 23/2/11 και να συμμετέχουν μαζικά στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, σε όλη τη χώρα (στην Αθήνα, στις 11 π.μ., στην Ομόνοια)».

Στο μεταξύ, συνεχίζονται οι καθημερινές συσκέψεις και παρεμβάσεις σε όλη τη χώρα.

Η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ και ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ, μαζί με ταξικά σωματεία και το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), συνεχίζουν τις συζητήσεις - συγκεντρώσεις στα Δημόσια ΙΕΚ. Σήμερα Πέμπτη 17/2 θα βρεθούν στο ΙΕΚ της Ν. Ιωνίας με το ΣΕΤΗΠ.

Οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, απέναντι στην ανάγκη οργάνωσης της πάλης ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, με διεκδικήσεις ικανοποίησης όλων των αναγκών, προβάλλουν την άποψη «να υπερασπίσουμε τα κεκτημένα, αυτά που έχουμε»... Πού οδηγεί αυτή η αντίληψη και πρακτική;

Η «γραμμή» αυτή είναι βραχνάς για το εργατικό κίνημα, καταστροφική για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Γιατί, πάντα απέναντι στις επιβουλές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, οι φορείς αυτής της στρατηγικής καταλήγουν στην πράξη, να διαπραγματεύονται τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι και όχι τι θα κατακτήσουν. Αυτή η στάση εκφράστηκε όχι μόνο απέναντι σε μεμονωμένους καπιταλιστές σε ορισμένους κλάδους, αλλά και σε κεντρικά ζητήματα που αφορούσαν στο σύνολο των εργαζομένων, όπως τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια για τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, τους μισθούς, τις συλλογικές συμβάσεις. Κάθε φορά λοιπόν που ερχόταν ένα νέο αντασφαλιστικό νομοσχέδιο, η πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά και οι ηγεσίες στις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, κάθονταν στο τραπέζι του διαλόγου, έβγαζαν τη μεζούρα και μετρούσαν, τι θα εκχωρήσουν, τι θα παζαρέψουν, άντε στην καλύτερη περίπτωση τι θα «περισώσουν». Ποτέ δεν έβαλαν στην ημερήσια διάταξη των αγώνων, ποιες είναι οι ανάγκες των εργαζομένων, και με βάση αυτές τις ανάγκες τι θα έπρεπε να διεκδικούν τα συνδικάτα. Ποτέ δεν στοχοποιήθηκε η κερδοφορία των επιχειρήσεων, ποτέ το καπιταλιστικό κέρδος και η επιδίωξη γι' αυτό δεν φωτίστηκε, από την πλευρά του εργάτη και των αναπόφευκτων απωλειών που θα έχει. Ετσι στο πριόνισμα των συντάξεων, στην αύξηση των ορίων ηλικίας, το «μέτωπο» από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ήταν η «βιωσιμότητα» των Ταμείων, η εξεύρεση πόρων κλπ. Ποτέ και πουθενά δεν τέθηκε ζήτημα αύξησης των συντάξεων στο ύψος των αναγκών των συνταξιούχων, πότε δεν υπήρξε η παραμικρή νύξη για μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, έχοντας σαν βάση την τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας και του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Το ίδιο και με τις συλλογικές συμβάσεις και τους μισθούς. Από τα λίγα λεπτά του ευρώ κάθε χρόνο «αύξηση» στα κατώτερα μεροκάματα, δηλαδή από τη λογική να διατηρήσουμε αυτά που έχουμε, φτάσαμε όχι μόνο σε ραγδαία πτώση του εργατικού εισοδήματος, αλλά με την τελευταία ΕΓΣΣΕ να υπογράφουν για το 2010, 0% «αύξηση» και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να νιώθει ικανοποίηση, γιατί όπως δήλωνε «διέσωσε το θεσμό» της Εθνικής Σύμβασης. Βέβαια, αυτή η «διάσωση» στοίχισε στους εργάτες - σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας - τουλάχιστον 9% απώλειες στους μέσους μισθούς για το 2010, γιατί στην πραγματικότητα οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες. Η λογική να περισώσουμε τα «κεκτημένα» οδήγησε στη βήμα βήμα εγκατάλειψη όλων των θέσεων. Η δήθεν συνετή και «μετρημένη» γραμμή άμυνας αποδείχτηκε «γραμμή Μαζινό», που σαρώθηκε με το πρώτο ταρακούνημα και τα «κεκτημένα» παραδόθηκαν ως λάφυρα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Η αντίληψη να «σώσουμε τα κεκτημένα» ήταν και είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής, την οποία εκφράζουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που έχει αναδείξει το κεφάλαιο σε «κοινωνικό εταίρο» και συνομιλητή, και όχι σε ταξικό αντίπαλο. Τη στρατηγική που βλέπει τα «κοινά συμφέροντα» εργατών και καπιταλιστών, που έχει κάνει σημαία την «ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας». Και που ακόμα και τώρα, σε συνθήκες κρίσης, γυρίζει ξανά στον τόπο του εγκλήματος και μιλά για την «ανόρθωση και σωτηρία της οικονομίας»! Ετσι υποστέλλουν τη σημαία της ταξικής πάλης, ενάντια στην καθολική επίθεση στην εργατική τάξη. Και αυτή η καθολική επίθεση όχι μόνο δεν προστατεύει τα κεκτημένα, αλλά σαρώνει τα πάντα, όπως π.χ. η επιβολή των επιχειρησιακών συμβάσεων παντού, για ισοπέδωση προς τα κάτω, μισθών, συντάξεων και άλλων κατακτήσεων.

Η «γραμμή» αυτή έχει σαν συνέπεια τη διάσπαση της ταξικής ενότητας δράσης των εργατών, ενώ συγκαλύπτει τις βαθύτερες αιτίες της αντεργατικής επίθεσης και της καθολικότητάς της, ότι δεν πρόκειται για κάποια προσωρινά αλλά μόνιμα μέτρα για όλους και να εξωθούνται εργαζόμενοι σε στάση αναμονής. Να μην «πολιτικοποιούν» την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και έτσι ακόμα και όταν σε συνδικαλιστικό επίπεδο συμμετέχουν - απεργούν, την ίδια στιγμή σε πολιτικό επίπεδο να μην απεγκλωβίζονται από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, και μέσα στα συνδικάτα να στηρίζουν ή να ανέχονται ηγεσίες που υπηρετούν την πολιτική αυτών των κομμάτων και αντικειμενικά στρέφονται κατά των συμφερόντων τους.

Αυτή η αντίληψη, καταστροφική για τους εργαζόμενους, επιβεβαιώνει την ανάγκη όχι μόνο να οξύνουν την πάλη τους απέναντι στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής, με αιτήματα και διεκδικήσεις που θα αποτυπώνουν τις πραγματικές τους ανάγκες, αλλά και με «γραμμή» που θα πολιτικοποιεί βαθιά τους αγώνες τους και θα θέτει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα αλλαγής πολιτικής και τάξης στην εξουσία.

Οι προσυγκεντρώσεις της Αθήνας

Οι προσυγκεντρώσεις για την απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα έχουν οριστεί στις 10.30 το πρωί ως εξής:

Πλ. Κάνιγγος: Σωματεία και εργαζόμενοι Οικοδόμοι, Μισθωτοί τεχνικοί, ηλεκτρολόγοι, Ξύλου, Εμπορίου, Ιδ. Υπαλλήλων, Λογιστών, Επισιτισμού-Ξενοδοχείων, Χρηματοπιστωτικού, Δημοσίου, Δημόσιας και ιδιωτικής Υγείας, Μεταφορών, Καλλιτεχνών, Εκπαιδευτικών.
Πλ. Βάθη: Σωματεία και εργαζόμενοι Μετάλλου, Κλωστοϋφαντουργών - Ιματισμού - Δέρματος, Τροφίμων - Γάλακτος - Ποτών, Φαρμάκου, Τύπου - Χαρτιού, Ενέργειας, Τηλεπικοινωνιών, Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, Α΄ Αθήνας.
Χαυτεία: Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας (ΣΑΣΑ).
Πλ. Καραϊσκάκη: Σωματεία, εργαζόμενοι και μαζικοί φορείς Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), Νοτιοδυτικών, Δυτικών, Βόρειων και Βορειοδυτικών Συνοικιών.
Πλ. Κλαυθμώνος: Σωματεία, εργαζόμενοι και μαζικοί φορείς Ανατολικών, Βορειοανατολικών Συνοικιών, Νότιων, Νοτιοανατολικών Συνοικιών.
Πλ. Εθν. Αντίστασης (πρώην Κοτζιά): Συνταξιούχοι.