«Αν πιστέψουμε την κυρία Αλέκα Παπαρήγα, αν αποδεχθούμε την προτροπή της και κηρύξουμε στάση πληρωμών, αν δηλαδή το κίνημα "δεν πληρώνω" επεκταθεί από τα διόδια και τα εισιτήρια, στο νερό, στο ηλεκτρικό, στα τηλέφωνα και ένας Θεός ξέρει πού αλλού, θα διαμορφωθεί εκ των πραγμάτων περιβάλλον γενικευμένης αμφισβήτησης και μαζί πολιτικής ανατροπής. Και προφανώς σε επόμενο στάδιο θέμα εξουσίας, λαϊκής, (...) σοσιαλιστικής ή κομμουνιστικής.

Ωστόσο, όταν ένα κόμμα φθάνει στο σημείο να θέτει ζήτημα εξουσίας και να προπαγανδίζει αλλαγή καθεστωτική, οφείλει - αν μη τι άλλο - (...) να δώσει στο λαό προοπτική επίλυσης και αντιμετώπισης τουλάχιστον των βασικών προβλημάτων έναντι των οποίων τον κινητοποιεί και ζητεί συγκεκριμένη δράση (...).

Το περιγραφόμενο κατά καιρούς από τους θιασώτες της ανυπακοής θεωρητικό μοντέλο είναι απολύτως εσωστρεφές, δεν έχει επαφή με τις πολλές πια εξωστρεφείς εμπειρίες των Ελλήνων πολιτών και παραπέμπει σε σχήματα εν πολλοίς αυτάρκη, τα οποία τελικώς μόνο τη φτώχεια μπορούν να εγγυηθούν και τίποτε άλλο (...). Δεν μπορεί να καλυφθεί από συστήματα κλειστής οικονομίας σαν και αυτά που αναδεικνύονται από τα αντιευρωπαϊκά συνθήματα (...)» (Ηλεκτρονικό «Βήμα», Παρασκευή, 11/2/2011).

Πράγματι θέτουν το θεμελιακό ζήτημα που βρίσκεται άλλοτε ανοιχτά άλλοτε συγκαλυμμένα στο πεδίο της πολιτικοϊδεολογικής διαπάλης, της ταξικής πολιτικής πάλης, το ζήτημα «ποια τάξη στην εξουσία». Που αντικειμενικά φέρνει με οξύτητα στο προσκήνιο η οικονομική κρίση του καπιταλισμού, γιατί δείχνει ανάγλυφα ότι είναι σε παρακμή και πρέπει να ανατραπεί. Την αδυναμία του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση, να φέρει ανάπτυξη. Τη δυσκολία να χειραγωγεί τις εργατικές τις λαϊκές συνειδήσεις. Τους απασχολεί το ζήτημα της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, το γεγονός δηλαδή ότι το ΚΚΕ προβάλλει τη θέση και καλεί την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, κατακτώντας την εξουσία, να επιβάλλουν κατάργηση των καπιταλιστών, κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Αυτός είναι και ο φόβος τους. Να γενικευτεί η λαϊκή ανυπακοή στοχεύοντας στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Λένε ότι η πρόταση του ΚΚΕ οικοδομεί κοινωνία και οικονομία φτώχειας. Αλλά η πολιτική της ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών φέρνει ανεργία, φτώχεια, ιδιαίτερα δε η διαχείριση της κρίσης με τις αντεργατικές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις από τα κόμματα των μονοπωλίων, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ωθεί στην εξαθλίωση του λαού. Αρα ως προς τη διαχείριση της φτώχειας... στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί. Τα κέρδη των μονοπωλίων είναι τεράστια και εν μέσω κρίσης. Δεν τα επενδύουν να διευρύνουν την παραγωγή, αυτή είναι η κρίση, γιατί κινδυνεύουν με καταστροφή κεφαλαίου. Εξωστρέφεια, είναι η μεταφορά από τους μεγαλοεπιχειρηματίες πλούτου, που παράγει ο λαός και του τον κλέβουν, στο εξωτερικό, είτε ως απόθεμα στις τράπεζες (600 δισ. ευρώ καταθέσεις έχουν) ή την επένδυσή τους σε άλλες χώρες, (Βαλκάνια, Αίγυπτος κλπ), για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.

Στο σοσιαλισμό ο πλούτος θα ανήκει στο λαό, θα εντάσσεται στην ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελός του. Αλλωστε οι καπιταλιστές επενδύουν όπου βγάζουν κέρδη, παράγουν για το κέρδος. Γι' αυτό μένουν αναξιοποίητες διάφορες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, όπως π.χ. η αγροτική παραγωγή ή ο ορυκτός της πλούτος ή κλάδοι βιομηχανίας (μέταλλο, κλωστοϋφαντουργία κλπ). Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής μέσων παραγωγής, εμπορικού δικτύου και ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει αξιόλογες πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι σημαντικό πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων. Μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά και για το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών. Το επιχείρημα της κλειστής οικονομίας είναι έωλο. Το πραγματικό ζήτημα είναι επωφελείς για το λαό σχέσεις με άλλες χώρες και όχι για το κεφάλαιο. Ο,τι μπορεί να παράγεται στην Ελλάδα θα παράγεται και όχι να εισάγεται όπως σήμερα, γιατί δε συμφέρει το κεφάλαιο να παράγεται, αφού δε βγάζει μεγάλα κέρδη. Μόνο μια λαϊκή εξουσία μπορεί να το κάνει πράξη.

Για τους μετανάστες απεργούς πείνας, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του το περασμένο Σάββατο υπογραμμίζει:

«Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να επιλύσει τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών απεργών πείνας που βρίσκονται στο κτίριο της Πατησίων. Εχει όλα τα μέσα για να το κάνει, είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Οι οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες είναι τα θύματα και οι όμηροι και όχι η κυβέρνηση, όπως θέλει να εμφανίζεται. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ, έχουν την αποκλειστική ευθύνη γιατί η πολιτική τους οδήγησε σε αυτό το τραγικό αδιέξοδο τους μετανάστες - πρόσφυγες που, ενώ βρίσκονται για χρόνια στη χώρα μας και εργάζονται σε καθεστώς μαύρης εργασίας, δεν τους επιτρέπει να φύγουν σε προορισμούς που επιθυμούν, ούτε νομιμοποιεί την παρουσία τους στην Ελλάδα. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι παρελκυστικά, για να μην επιλύσει το πρόβλημα. Η υπερσυγκέντρωση οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται με την καταστολή, με την εφαρμογή των απάνθρωπων κανονισμών της ΕΕ».