Οτι είχε εξασφαλίσει την «αναβάθμιση της εμπορικής ναυτιλίας με τον εκσυγχρονισμό της ακτοπλοΐας»...

Αυτά λέγονταν τότε, παραμονές των εκλογών του Απρίλη. Τώρα ήρθε μάλλον η ώρα για τον απολογισμό: 74 νεκροί... Αυτός είναι ο απολογισμός. Και όχι ο οριστικός. Γιατί μέχρι και τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο μακάβριος κατάλογος δεν είχε κλείσει. Πράγματι, λοιπόν. Αυτό που στη γλώσσα τους το βαφτίζουν «εκσυγχρονισμό της ακτοπλοΐας», και στην ουσία σημαίνει διεύρυνση των ορίων της ασυδοσίας των εφοπλιστών, το πέτυχαν. Βέβαια, η συνέπεια του «επιτεύγματος» είναι μια ολόκληρη χώρα να έχει βυθιστεί στο πένθος. Αλλά μην ασχολείστε με... λεπτομέρειες. Η ουσία είναι αλλού. Βρίσκεται σε αυτό που είπε προχτές ο Δ. Ρέππας: Η πολιτική μας στο χώρο της ακτοπλοΐας «κρίθηκε στις εκλογές του Απρίλη», δήλωσε! Τέτοια αναισχυντία...

***

«Δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στον καταλογισμό και απόδοση των ευθυνών... Κατόπιν εντολής μου, ασκήθηκε ποινική δίωξη σχετικά με τους πολλαπλούς θανάτους... Είμαστε αποφασισμένοι να ολοκληρωθεί ο έλεγχος... (και) να αποδοθούν όλες οι ευθύνες. Είναι επιτακτική ανάγκη και ηθικό χρέος προς αυτούς που χάθηκαν, αλλά και χρέος μιας ευνομούμενης πολιτείας να βρεθούν οι υπεύθυνοι και να τιμωρηθούν»!

Ομορφα λόγια, ε; Και ποιου άλλου θα μπορούσαν να είναι; Του πρωθυπουργού, φυσικά. Σας πείθουν; Πριν απαντήσετε να σας δώσουμε μια πληροφορία: Παρά το γεγονός ότι μοιάζουν με το κυβερνητικό παραμύθι των ημερών (ίδια παραμύθια με τα ίδια λόγια λέγονται, πώς αλλιώς;), όσα διαβάσατε παραπάνω είναι προγενέστερα, πολύ προγενέστερα του ναυαγίου. Ειπώθηκαν στις... 8/8/1999. Ειπώθηκαν για τα θύματα των... σεισμών, στην ολομέλεια της Βουλής. Εκτοτε, όμως, οι φάκελοι των κτιρίων «χάθηκαν»! Και κείνο που ήταν «επιτακτική ανάγκη», η τιμωρία των ενόχων δηλαδή, αποδείχτηκε σε όλο του το μεγαλείο: Οτι επιτακτική ανάγκη για τα τσιράκια των εργολάβων είναι το «κουκούλωμα» των ευθυνών. Λέτε με τους εφοπλιστές να λειτουργήσουν διαφορετικά τα τσιράκια;...

Παρεμπιπτόντως, ο υπουργός του οποίου οι υπηρεσίες «έχασαν» τους φακέλους, δεν παραιτήθηκε. Και να παραιτιότανε, βέβαια, μηδέν εις το πηλίκον, αλλά, από την άλλη, και τούτο το ολοστρόγγυλο «μηδέν» στο μάθημα της τσίπας, βγάζει μάτια... Ομοίως, ο υπουργός του οποίου οι υπηρεσίες έκριναν «αξιόπλοο» το πλωτό φέρετρο, δεν παραιτείται. «Μηδέν» τσίπα κι αυτός. Θέλει, λέει, να μείνει στη θέση του για να βρει τους ενόχους... Ποιοι είναι, όμως, οι ένοχοι; Σίγουρα δεν είναι οι εφοπλιστές. Διότι, όπως αποφάνθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την επομένη του ναυαγίου, το πλοίο ήταν «αξιόπλοο»! Αναγκαία επισήμανση: Οταν η κυβέρνηση, αυτός ο «μούτσος» των εφοπλιστών, εξέδωσε το παραπάνω «πόρισμα», οι έρευνες δεν είχαν καν ξεκινήσει...

***

***

Από αυτή την κυβέρνηση, που παρέδωσε τον Οτσαλάν και υπέγραψε το έγκλημα της Γιουγκοσλαβίας, δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα. Μόνο την ανατροπή της. Αλλά κι αυτό δεν αρκεί. Γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να παρακολουθεί τις εναλλαγές στα πόστα των υπηρετών των ιμπεριαλιστών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των μεγαλοεργολάβων, των καναλαρχών. Εδώ απαιτείται ριζική ανατροπή. Το ερώτημα για το λαό δεν είναι αν τα ταξικά νεκροταφεία που γεννά αυτή η πολιτική θα έχουν «πράσινο», «γαλάζιο» η «ροζ» νεκροθάφτη. Η χώρα πρέπει να βγει από τη ρότα προς την «ξέρα» που την οδηγούν. Και για τούτο δεν αρκεί να αλλάξει, απλώς, το «πλήρωμα». Οσο και να την πληρώσει το «πλήρωμα», όσο κι αν φταίει το «πλήρωμα», τα αίτια βρίσκονται πράγματι βαθύτερα. Γι' αυτό η ανατροπή πρέπει να γίνει από τα θεμέλια.