Ετσι, για παράδειγμα, στη χτεσινή ειδησεογραφία σχετικά με τις εξελίξεις για τη Γιουγκοσλαβία, προκύπτουν ταυτόχρονα «αλλά όλως τυχαίως» δύο τέτοια σενάρια. Το ένα αφορά τον ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γιουγκοσλαβία Γ. Ντίνστμπιρ, που δήλωσε με πολύ κυνισμό ότι μία καλή ιδέα θα ήταν να δοθεί στον απερχόμενο Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ασυλία, με αντάλλαγμα την αποχώρησή του από την εξουσία.
Δε φτάνει, δηλαδή, που «Γιάννη τον θέλανε, Γιάννη τον ονομάσανε» και με το «έτσι θέλω» τον κρίνουν ένοχο για πράξεις που μόνο αυτοί οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές είναι ένοχοι, αλλά πάνω σ' αυτήν την κατασκευή τους υποτίθεται πως διαπραγματεύονται, ενώ ουσιαστικά φτιάχνουν κλίμα...
Ανάλογο είναι και το παράδειγμα με τη συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών του Μαυροβουνίου Μ. Λούκοβατς, που με θράσος ομολογεί πως αν ανακηρυχτεί Πρόεδρος ο Κοστούνιτσα, δε θα έχουν απαίτηση ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου. Δηλαδή, με άλλα λόγια, «βαλτοί είμαστε και, αν πετύχουμε το σκοπό που μας έχουν αναθέσει, τα περί ανεξαρτησίας που παραμυθιάζουμε πάνε περίπατο...».
Αν δεν το ακούσατε, παραλλήλισε το μπλοκάρισμα στον Πειραιά και στη Ραφήνα 55 πλοίων, με αυτοκίνητα που είναι ασφαλή, αλλά γίνονται πιο ασφαλή αν τους βάλει κανείς αερόσακους. Πάλι καλά, που δε μας είπε να βάλουμε αερόσακους στις βραχονησίδες, για να μην χτυπάνε πάνω τα πλοία, δηλαδή...
Οσο για το ποιος φταίει, ο πρωθυπουργός ήταν σαφής: Φταίει το Λιμενικό, φταίει η εταιρία, φταίει το πλήρωμα, ...φταίνε μέχρι και οι γλάροι, αλλά όχι η κυβέρνηση! Οχι πως περιμέναμε τίποτε καλύτερο δηλαδή, μα λίγο μικρότερο θράσος δε θα έβλαπτε.
Τώρα, αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στην ακτοπλοΐα, εμείς σας παραθέτουμε αυτούσιο το απόσπασμα της ομιλίας του και το αφήνουμε σε σας: «Η κυβέρνηση διαμορφώνει ρυθμίσεις που εξασφαλίζουν την εξυπηρέτηση του πολίτη και την ασφαλή σύνδεση των νησιών»!
ΒΕΒΑΙΑ,ΟΤΑΝ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μιλάει έτσι, τι να περιμένει κανείς από τα στελέχη του κινήματος, όπου εν χορώ κατηγορούν οποιονδήποτε μιλήσει για κυβερνητικές ευθύνες ότι ...καπηλεύεται το ναυάγιο του «Σαμίνα»;
Ισως γιατί δε γνωρίζουν την παροιμία, που λέει ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί», αφού, βέβαια, τη δική τους καπηλεία τόσο καιρό στο χώρο της Εμπορικής Ναυτιλίας πληρώνουμε τώρα.
ΥΠΑΡΧΕΙ κι αυτή η υπόθεση της παρουσίας του Ροκόφυλλου ανάμεσα στους νομικούς συμβούλους της εταιρίας. Μας είπε, βέβαια, ότι δεν το προσέλαβε η εταιρία ως συνήγορο, αλλά απλώς ζήτησε τη συμβουλή του.Σίγουρα, πάντως, δε ζητάς τη συμβουλή κάποιου που δεν εμπιστεύεσαι, ιδίως όταν διακυβεύονται σημαντικά οικονομικά συμφέροντά σου. Ετσι δεν είναι;
Συνάντηση των: Πολυζωγόπουλου της ΓΣΕΕ, Παπαϊωάννου (πρώην Εργασίας) και Πρωτόπαππα (νυν Εργασίας) πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες σε παραλιακή ταβέρνα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν», που δε διαψεύστηκε. Τι συζητούσαν οι τρεις δρυοκολάπτες του «εκσυγχρονισμού», λίγες μέρες πριν από την πανελλαδική απεργία; Δεν ήμασταν εκεί, δεν είχαμε στήσει αυτί, αλλά από τον πρότερο μη έντιμο βίο, των καρεκλοκένταυρων της ΓΣΕΕ, εκτιμούμε ότι θα κατάστρωσαν τα νέα σχέδια για τη συνέχιση της χειραγώγησης του εργατικού κινήματος στο άρμα της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Και οι όποιοι αφελείς ενθουσιάστηκαν, επειδή ο Πολυζωγόπουλος κήρυξε πανελλαδική απεργία - ξεχνώντας το μέχρι σήμερα πολύτιμο για την κυβέρνηση αντεργατικό του ρόλο - μάλλον θα πρέπει να επανεξετάσουν τη στάση τους για να μη βρεθούν και πάλι προ εκπλήξεων.
Ενδιαφέρουσες, αν μη τι άλλο, οι απόψεις που διατυπώνει ο καθηγητής στο Τμήμα Ναυπηγών του ΕΜΠ Απ. Παπανικολάου, ο οποίος είναι και προϊστάμενος του Εργαστηρίου Μελέτης Πλοίου. Κατ' αρχήν, θεωρεί ότι τα πλοία που ναυπηγήθηκαν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 έχουν λιγότερες προδιαγραφές ασφαλείας και είναι πιο ευπαθή σε περίπτωση ατυχήματος, σε σχέση με τα σκάφη της νεότερης γενιάς. Αξιοσημείωτες είναι οι παρατηρήσεις που κάνει για το ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα». Οπως δήλωσε σε εφημερίδα: «Ακουσα τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας να αναφέρει τον αριθμό των σωστικών μέσων που είχε το συγκεκριμένο πλοίο. Δε μας είπε τίποτα, όμως, για το θέμα της ποιότητας αυτών των σωστικών μέσων που διέθετε το εν λόγω πλοίο». Μάλιστα, επικαλείται και τα στοιχεία που αναφέρει στην πληρωμένη καταχώρισή της η πλοιοκτήτρια εταιρία, σύμφωνα με τα οποία «για την αναβάθμιση του ξενοδοχειακού εξοπλισμού του πλοίου δαπανήθηκαν περίπου 600 εκατ., ενώ για τα σωσίβια δαπανήθηκαν 3 εκατ. δρχ. Με αυτά τα λεφτά δεν μπορεί να γίνει ανανέωση στα σωσίβια και προφανώς έμειναν τα παλιά», επισημαίνει ο καθηγητής.
Σχόλιο. Η κυβέρνηση, αν ήθελε να ανακαλύψει την αλήθεια και τους πραγματικούς υπαίτιους του ναυτικού εγκλήματος, έχει πολλά μέσα στη διάθεσή της να το κάνει. Αλλά επιδίωξή της είναι ακριβώς το αντίθετο: Η συγκάλυψη και το κουκούλωμα.
Αν αναζητούσαν την αλήθεια, θα έπρεπε, ήδη, να είχαν σημάνει συναγερμό, μετά τις αποκαλύψεις - καταγγελίες του προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Ιορδάνη Πουντίδη, ο οποίος, αναφερόμενος στις εργασίες επισκευής που έγιναν στο πλοίο, είπε ότι «δεν έγινε καμία εργασία που να αφορά την ασφάλεια του πλοίου. Δε δόθηκε δραχμή, για παράδειγμα, για το μπροστινό μέρος πρόσκρουσης (φορ μπικ), για ενισχυτικά, για τα στεγανά. Τα ελάσματα σε κρίσιμα σημεία δεν τα άγγιξε συνεργείο, αν και ήταν φθαρμένα. Αν τα στεγανά του ήταν εντάξει, δε θα βούλιαζε μέσα σε λίγα λεπτά και ίσως να μη θρηνούσαμε σήμερα εκατοντάδες θύματα». Αλλά, ας μην αυταπατώνται ότι θα «ξεμπερδέψουν» πολύ εύκολα με τον άδικο χαμό δεκάδων ανθρώπων.