Αποφασισμένοι να μη σκύψουν το κεφάλι και αγωνιστικά να απαιτήσουν την ανάκληση της απόφασης της εταιρίας να προχωρήσει σε 87 απολύσεις, δηλώνουν οι εργαζόμενοι της γερμανικών συμφερόντων βιοτεχνίας ετοίμων ενδυμάτων «Μπιάνκα Παγγαίου ΑΒΕΕ»,που λειτουργεί στη Νικήσιανη Καβάλας. Το μόνο σίγουρο γι' αυτούς είναι η συμπαγής στάση του Σωματείου τους, που αρνείται να μπει στη λογική της διαπραγμάτευσης με την επιχείρηση και, φυσικά, ο αγώνας τους, που, όπως διαφαίνεται, θα είναι αποφασιστικός και στόχο θα έχει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

Χθες στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που έδωσαν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του κλάδου Δ. Θεοδώρου και η πρόεδρος του Σωματείου της «Μπιάνκα Παγγαίου» Θ. Δερμετζή, ανακοίνωσαν πως από σήμερα ξεκινά η προσπάθεια συλλογής υπογραφών από όλους τους εργαζόμενους της εταιρίας, πάνω σε ένα κείμενο με αποδέκτη το νομάρχη, με το οποίο θα απαιτούν να μην κάνει αποδεκτή την απόφαση της εταιρίας να προχωρήσει σε ομαδικές απολύσεις. Με βάση το Νόμο, ο νομάρχης είναι υπεύθυνος να αποφασίσει τελικά, αν θα αποδεχτεί μια τέτοια απόφαση που θα έχει δραματικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και γενικότερα για το νομό, που ήδη βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία, με την ανεργία να ξεπερνά το 25%. Επόμενο αγωνιστικό βήμα για τους εργαζόμενους θα είναι η μαζική συμμετοχή τους στην 24ωρη πανελλαδική απεργία της 10ης Οκτώβρη και έπεται συνέχεια.

Τις ευθύνες της κυβέρνησης, η οποία, μέσα από τα νέα μέτρα που προωθεί για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία να δρα αντεργατικά, κατήγγειλε ο Δ. Θεοδώρου. «Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει στην απελευθέρωση των απολύσεων και στο ελαστικό ωράριο, στηρίζοντας την ασύδοτη προσπάθεια των εταιριών για μεγαλύτερο κέρδος», ανέφερε χαρακτηριστικά. Μιλώντας για τη στάση της Ομοσπονδίας, δήλωσε πως «ενεργητικά και πρακτικά θα σταθεί στο πλάι των εργαζόμενων ενάντια στους κοινωνικούς διαλόγους, ώστε μαζί με τους εργάτες να αποκρούσουν την επίθεση της εργοδοσίας και τα κυβερνητικά μέτρα».

Για τους στόχους της εταιρίας μέσα από την πρακτική που ακολουθεί εδώ και μήνες, μίλησε η Θ. Δερμετζή, καταγγέλλοντας πως μέσα από τη μείωση του προσωπικού ή την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων επιδιώκει τη μεγιστοποίηση του κέρδους της, ενώ παράλληλα με τις απολύσεις επιχειρεί να διαλύσει το Σωματείο για να κάμψει την αγωνιστική δράση των εργαζομένων.

«Αυτό γίνεται εμφανές μέσα από την προσπάθεια απόλυσης της προέδρου και άλλων μελών της Διοίκησης, αλλά και από το γεγονός πως η πλειοψηφία των εργαζομένων που βρίσκονται στη λίστα των υπό απόλυση, είναι από το τμήμα της ζακέτας, που μέχρι τώρα αποτελούσε τον πυρήνα, το πρωτοπόρο τμήμα αντίστασης και αγώνα του εργοστασίου», είπε η Θ. Δερμετζή.

Στο πλευρό των εργαζομένων της «Μπιάνκα Παγγαίου», τάχθηκαν από την πρώτη στιγμή η ΕΣΑΚ Καβάλας και η ΝΕ Καβάλας του ΚΚΕ. Ηδη, με ανακοινώσεις τους, καταγγέλλουν την κυβέρνηση για τις ευθύνες της και την εργοδοσία που μπροστά στη μεγιστοποίηση του κέρδους της ανακοίνωσε 87 παράνομες απολύσεις, με τη δικαιολογία της περιορισμένης οικονομικής δραστηριότητάς της και καλούν τους εργαζόμενους, συσπειρωμένοι γύρω από το σωματείο τους, ενωμένοι να δώσουν αγωνιστική αποφασιστική απάντηση στη νέα αυτή αντεργατική επίθεση.

«Οι ιδιοκτήτες της εταιρίας που μέσα στο καλοκαίρι προσπάθησαν να περάσουν την ελαστικοποίηση του ωραρίου, συνεχίζουν σήμερα κάνοντας πράξη τους νόμους που προτίθεται να ψηφίσει η κυβέρνηση», αναφέρει η ΝΕ Καβάλας του ΚΚΕ και σημειώνει: «Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες, γιατί με τα μέτρα που έχει εξαγγείλει, έχει ανοίξει την όρεξη στους βιομηχάνους, στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, που πλέον ξέρουν ότι δεν έχουν κανένα εμπόδιο στην ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών τους». Και η ΝΕ Καβάλας του ΚΚΕ καταλήγει, καλώντας όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία του νομού, να εκφράσουν πολύμορφα την ταξική τους αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της «Μπιάνκα Παγγαίου».

Απολύθηκε, γιατί στάθηκε στο πλευρό συναδέλφου της. Ο λόγος για την Σοφία Πετράκη, πρώην υπάλληλο του δισκοπωλείου «ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ», που απολύθηκε την περασμένη Δευτέρα, επειδή πριν δύο χρόνια είχε πάει μάρτυρας σε δίκη στο πλευρό συναδέλφου της, καταγγέλλοντας την αυθαιρεσία και την τρομοκρατία του εργοδότη της.

Την ίδια στιγμή το επίσημο κράτος, μέσω του υπουργείου Εργασίας και της Επιθεώρησης κρατά στάση «φιλική» προς το ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ και εχθρική - χωρίς εισαγωγικά - προς την εργαζόμενη. Αποδεικνύοντας περίτρανα και για ακόμα μια φορά, πως η πολιτική της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά φιλεργατική είναι.

Συγκεκριμένα εδώ και δύο χρόνια, η εργοδοσία του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ είχε εξαπολύσει ένα ανελέητο, κυνηγητό, ενάντια στην εργαζόμενη, την οποία και προσπαθούσε επανειλημμένα να ωθήσει σε παραίτηση. Είχαν φτάσει στο σημείο, να της αφαιρέσουν κάθε αντικείμενο εργασίας, ενώ την είχαν απομονώσει από όλους τους εργαζόμενους. Επειδή, όμως, δεν κατάφεραν να κάμψουν την αντίστασή της, την περασμένη Δευτέρα τελικά την απέλυσαν.

Η αδιαλλαξία της επιχείρησης φάνηκε καθαρά και στην τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας, που έγινε την περασμένη βδομάδα, όπου ο εκπρόσωπος της επιχείρησης είχε αρνηθεί να δώσει εξηγήσεις για τα όσα καταγγέλθηκαν από την εργαζόμενη.

Παρ' όλα αυτά το υπουργείο κρατά «εργοδοτική» στάση, αφού όχι μόνο δεν παρεμβαίνει, αντίθετα κάνει «πλάτες» στην εργοδοσία του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ και γυρίζει την πλάτη στην εργαζόμενη, δείχνοντας με σαφή τρόπο πόσο ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι η πολιτική που εφαρμόζει.

Η Επιθεώρηση Εργασίας, από την πλευρά της, χτες το πρωί αρνήθηκε να παραλάβει από την εργαζόμενη την καταγγελία της απόλυσής της, με τη δικαιολογία ότι είναι αναρμόδια! Ιδια στάση κράτησε και η αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου Εργασίας όπου και πάλι γύρισαν την πλάτη στην απολυμένη, δηλώνοντάς της ότι μόνο μέσω της δικαστικής οδού θα βγάλει άκρη...

Μιλώντας στο «Ρ» η Σοφία Πετράκη υπογράμμισε πως το πρόβλημα ξεκίνησε: «Από το Δεκέμβρη του 1998, που έγινε στάση εργασίας στο κατάστημα, διεκδικώντας την επαναπρόσληψη απολυμένου συναδέλφου και την εφαρμογή του νόμιμου ωραρίου εργασίας, εξαπολύθηκε άγρια τρομοκρατία, απολύοντας ή εξαναγκάζοντας σε παραίτηση όλους όσοι πήραν μέρος στη στάση εργασίας. Από αυτούς που έκαναν στάση μόνο εγώ και ο Χρήστος Δαμουλάκης δεν απολυθήκαμε, με σκοπό - όπως φάνηκε στο μέλλον - να χρησιμοποιηθούμε στο Δικαστήριο που γινόταν μετά από καιρό. Στο δικαστήριο κατέθεσα εναντίον του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, καταγγέλλοντας τις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκα από τον εργοδότη, προκειμένου να καταθέσω ψέματα εναντίον του συναδέλφου μου».

Τι έγινε από εκείνη την ημέρα; Η Σ. Πετράκη περιγράφει: «Η ζωή μου έχει γίνει κόλαση. Σταμάτησαν να αναγνωρίζουν την προϋπηρεσία μου, προσπάθησαν να μου αφαιρέσουν το επίδομα γάμου, μειώθηκαν οι αποδοχές μου κάτω από το επίπεδο της συλλογικής σύμβασης. Εφτασαν στο σημείο να απολύσουν εργαζόμενη με μόνη αιτία ότι έκανε παρέα μαζί μου και μετέθεσαν δυσμενώς τον προϊστάμενό μου, επειδή δεν ήθελε να συμμετέχει στον πόλεμο εναντίον μου. Για να μου σπάσουν το ηθικό, μου στέρησαν το αντικείμενο εργασίας μου, ενώ με θεωρούσαν "αιτία του κακού"».

Οσον αφορά αυτούς που στάθηκαν στο πλευρό της εργαζόμενης, η Σ. Πετράκη επισήμανε: «Μόνο ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων έχει σταθεί στο πλευρό μου. Με παραστάσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας, με παρεμβάσεις και καθημερινή αντίσταση, από την πλευρά μου, στο χώρο δουλιάς παλέψαμε και παλεύουμε ενάντια στο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, που μοιάζει ανέγγιχτο από την πολιτεία».

Η στάση της Επιθεώρησης είναι «σκανδαλωδώς εναντίον μου και υπέρ της εργοδοσίας. Στις 17 Μάη 2000 η Επιθεώρηση Εργασίας ήρθε στο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ για να ελέγξει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευα», καταγγέλλει η πρώην εργαζόμενη και σημειώνει ότι της ζητήθηκε από την Επιθεώρηση, να υπογράψει ένα χαρτί που να πιστοποιεί ότι έλεγχος έγινε και ότι όλα... βαίνουν καλώς, πράγμα όμως που δεν έγινε, μετά από έντονη άρνησή της.

Καταλήγοντας η Σ. Πετράκη έστειλε ένα μήνυμα και ένα κάλεσμα προς τους πρώην, πια, συναδέλφους της: «Αυτή η μάχη δεν αφορά μόνο εμένα αλλά όλους τους εργαζόμενους, καθώς χωρίς τη στήριξη του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων, αλλά και άλλων φορέων δε θα είχα αντέξει μέχρι σήμερα. Η ασυδοσία και η αυθαιρεσία του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, που με "τιμώρησε" επειδή συμπαραστάθηκα σε έναν απολυμένο συνάδελφό μου, όπως μου επέβαλλε η συνείδησή μου, πρέπει να στιγματιστεί και και να αποτραπεί, ώστε οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι αξίζει να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, καθώς σ' αυτό τον αγώνα δεν είναι μόνοι».

Την παρέμβαση των φορέων του νομού Λάρισας και ιδιαίτερα του νομάρχη Γ. Φλώρου, ζητά το Σωματείο των Εργαζομένων στη γαλακτοβιομηχανία «Ολυμπος», ύστερα και από τις νέες απολύσεις και διαθεσιμότητες εργαζομένων στις οποίες προχώρησαν οι νέοι ιδιοκτήτες της επιχείρησης. Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε η διοίκηση του Σωματείου, επισημάνθηκε ότι οι φορείς του νομού και ο νομάρχης, που είναι αρμόδιος για τις ομαδικές απολύσεις, πρέπει να καλέσουν την εργοδοσία και ν' απαιτήσουν να σταματήσει την τακτική αυτή και να εφαρμόσει τη συμφωνία που έκανε, παρουσία του προέδρου της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, του αντινομάρχη κ. Κακούσιου και της Επιθεώρησης Εργασίας στις 11-8-2000.

Οι εκπρόσωποι του Σωματείου των Εργαζομένων στην πρώην συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία κατήγγειλαν για άλλη μια φορά στο λαό της Λάρισας την τακτική των αδελφών Σαράντη, επισημαίνοντας ότι με κάθε μέσο προσπαθούν να επιβάλλουν τους «δικούς τους νόμους». Πρόσθεσαν, δε, ότι η διοίκηση της Ενωσης, παρά το γεγονός ότι κατέχει το 30% των μετοχών της γαλακτοβιομηχανίας, αδιαφορεί πλήρως για τις εξελίξεις στο εργοστάσιο και ανακοίνωσαν, ότι, ήδη, έχουν ξεκινήσει δικαστικό αγώνα για τις παράνομες απολύσεις και τις διαθεσιμότητες.

Στη συνέντευξη Τύπου υπογραμμίστηκε, ότι από τους 82 εργαζόμενους που ήταν τον Αύγουστο, έχουν μείνει 20, από τους οποίους οι 5 εργάζονται, 3 βρίσκονται σε κανονική άδεια και 12 σε διαθεσιμότητα, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος και όλα τα μέλη του ΔΣ του Σωματείου.

Οι αδελφοί Σαράντη έχουν απολύσει εργαζόμενους, οι οποίοι σε ένα με δύο χρόνια επρόκειτο να συνταξιοδοτηθούν, δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα σ' αυτούς και στις οικογένειές τους και προσέλαβαν πάνω από 50 εργαζόμενους, που οι συμβάσεις τους είναι μεσαιωνικού τύπου, χωρίς κανένα δικαίωμα. Επισημάνθηκε, δε, ότι έχει μειωθεί κατά πολύ η εισκόμιση του γάλακτος από τους παραγωγούς του νομού, γεγονός που έχει σχέση και με τη μείωση της τιμής του προϊόντος. Οσον αφορά στις προμήθειες του εργοστασίου, οι περισσότερες δε γίνονται από τη Λάρισα, π.χ. ακόμα και το βάψιμο ενός αυτοκινήτου της επιχείρησης γίνεται εκτός Λάρισας. Δηλαδή, η γαλακτοβιομηχανία «Ολυμπος», από την ημέρα που πουλήθηκε και πέρασε στα χέρια των αδελφών Σαράντη, έχει χάσει τον τοπικό χαρακτήρα της και το επιχείρημα ότι το εργοστάσιο στηρίζει την τοπική οικονομία, πλέον, δεν ευσταθεί.