Μισός αιώνας συμπληρώνεται αυτές τις μέρες από το θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου (2/11/1960), του σπουδαίου, αφοσιωμένου, εμπνευσμένου μαέστρου, που έζησε απόλυτα δοσμένος στη μουσική, την οποία υπηρέτησε εξαντλητικά και μέχρι τέλους με απίστευτο πάθος, διευθύνοντας πάνω από δύο χιλιάδες συναυλίες, τις περισσότερες χωρίς χρήση μπαγκέτας...

«Ο πρωταρχικός σκοπός σε μια συναυλία δεν είναι η τελειότητα στην εκτέλεση, αλλά η επικοινωνία», έλεγε προσθέτοντας πως «η ερμηνεία είναι έργο ομαδικό, είναι σύμπνοια, δεν είναι έργο σκλάβων στην μπαγκέτα του μαέστρου».

Το FBI είχε ανοίξει φάκελο για τον μαέστρο, ο οποίος συχνά αναφερόταν με θερμά σχόλια στα επιτεύγματα της Σοβιετικής Ενωσης και στον αγώνα της ν' ανεβάσει το πολιτιστικό επίπεδο των λαών της. Το 1934, ο Δ. Μητρόπουλος, μετά απο επίσκεψη στη νεαρή τότε ΕΣΣΔ, καλεσμένος των Σοβιετικών μουσικών οργανώσεων, έλεγε σε συνέντευξή του: «Αν θα με ρωτήσετε πού θα προτιμούσα να εργάζομαι σαν καλλιτέχνης μουσικός, σας λέω απερίφραστα: Χίλιες φορές στη Ρωσία. Πρόκειται για ένα φαινόμενο ομαδικής καλλιτεχνικής ανόδου ενός λαού που θεωρούνταν ίσαμε προχθές μισοπολιτισμένος και κατάλληλος μόνο για βούρδουλα (...) οι εξαιρετικές εντυπώσεις που απεκόμισα είναι η αληθινή πραγματικότητα».