ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 19 Σεπτέμβρη 2000
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΔΑΣΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
Κυβερνητικό ρεκόρ

«Συμβαίνουν και σε άλλες χώρες, πιο αναπτυγμένες από εμάς». Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός των δικαιολογιών, που ψέλλιζαν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι για να κρύψουν την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού ν' αντιμετωπίσει φέτος τις δασικές πυρκαγιές. Φέρναν, μάλιστα, σαν παράδειγμα τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία...

Ομως, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες κάηκαν περίπου τόσες περιοχές με δάση όσες και στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα 1.675.260 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων καταστράφηκαν σε Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία και σύμφωνα με εκτιμήσεις της Δασικής Υπηρεσίας στη χώρα μας κάηκαν 1.444.574 στρέμματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι φετινές καταστροφές αποτέλεσαν ρεκόρ 45ετίας από το 1955 που γίνεται συστηματική καταγραφή των δασικών πυρκαγιών. Ενα άλλο θλιβερό ρεκόρ αποτέλεσαν οι καταστροφές στα δάση της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με φετινούς υπολογισμούς της ΓΓ Δασών, το 3,8% των δασών της καταστράφηκαν. Πρόκειται για 363.291 στρέμματα σε σύνολο 9.408.800 στρεμμάτων. Από το 1985 -1996 έχει καεί το 16,8% των δασικών εκτάσεων της περιοχής. Η φετινή χρονιά ήταν η χειρότερη. Από το 1985 -1996 σε αυτό το γεωγραφικό διαμέρισμα αποτεφρώθηκαν 1.579.477 στρέμματα.

Τρίτο θλιβερό ρεκόρ ήταν ότι φέτος ο αριθμός των εκτάσεων που κάηκαν είναι κατά 2,5 φορές μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμό στρεμμάτων που καταστρέφονταν κατά μέσο όρο κάθε χρονιά. Την περίοδο 1977 -1996 κατά μέσο όρο καίγονταν 370.223 στρέμματα τη χρονιά. Φέτος υπολογίζεται ότι έχει καεί το 1,6% της συνολικής δασικής έκτασης της χώρας, όταν ο μέσος όρος κάθε χρόνο ήταν 0,57%.

Ενδεικτικά της κατάστασης τα στοιχεία που αφορούν την Πελοπόννησο: Στην Κορινθία η χειρότερη χρονιά ήταν το 1993 όταν καταστράφηκαν 39.383 στρέμματα. Το 2000 κάηκαν 170.318 (!) στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων και 71.365 αγροτικών. Το αισθητικό δάσος του Μουγκοστού εξαφανίστηκε. Αποτελούσε ένα από τα 19 αισθητικά δάση της χώρας μας. Σύμφωνα με στοιχεία του δασολόγου Π. Καλλίρη, στο νομό, τα τελευταία τρία χρονιά, έχει χαθεί το 1/10 των φυσικών οικοσυστημάτων του. Καταστράφηκαν προστατευτικά δάση που κάλυπταν πρανή, με ισχυρή κλίση σε ρέματα που εκβάλλουν στην παραλιακή οικιστική ζώνη. Οι χείμαρροι της περιοχής απειλούν να πνίξουν με τα νερά τους τη Σικυώνα, την Ευρωστίνη και το Ξυλόκαστρο. Πιο επικίνδυνος από όλους είναι ο Σύθας.

Στην Αρκαδία έγιναν στάχτη 76.660 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, ενώ η χειρότερη χρονιά ήταν το 1993 όταν καταστράφηκαν 43.292 στρέμματα.

Στην Αχαΐα κάηκαν 75.005 στρέμματα, ενώ η χειρότερη χρονιά υπήρξε το 1985 όταν έγιναν στάχτη 45.694 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων.

Στη Λακωνία η πύρινη λαίλαπα αφάνισε 32.002 στρέμματα και στη Μεσσηνία 5.131 στρέμματα, ενώ στην Ηλεία 4.000 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων.


Βραβείο «καμένου δέντρου»

Αντιπροσωπευτικά του μεγέθους της κυβερνητικής ευθύνης είναι τα στοιχεία απ' όλες τις περιοχές της χώρας:

Στα Ιωάννινα, από το 1988 μέχρι το 1996 κάηκαν 120.000 στρέμματα περίπου. Φέτος έγιναν στάχτη 105.800 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων.

Στη Σάμο από το 1989 έως το 1996 είχαν καεί πάνω από 80.000 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων. Το 2000 έφτασαν τα 84.740 στρέμματα.

Στη Φθιώτιδα φέτος καταστράφηκαν 156.000 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, όταν τη χειρότερη χρονιά που ήταν το 1988 είχαν καεί 98.547 στρέμματα.

Μετά τα παραπάνω στοιχεία είναι φανερό πλέον ότι αν υπήρχε αντιοικολογικό βραβείο, στη σημερινή κυβέρνηση θα απονεμόταν επαξίως το βραβείο του... καμένου δέντρου.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Μετακομίζοντας προς τη μιζέρια

ΟΣεπτέμβρης ήταν πάντοτε ο μήνας των μετακομίσεων. Οικογενειάρχες και εργένηδες φόρτωναν την οικοσκευή τους, τέτοια εποχή, σ' ένα φορτηγάκι ή τρίκυκλο και όδευαν στη νέα στέγη που είχαν νοικιάσει, είτε γιατί είχαν βαρεθεί την παλιά είτε γιατί είχαν φτιάξει μια στάλα τα οικονομικά τους και ήθελαν να ζήσουν, επιτέλους, σε ένα βολικότερο σπίτι. Μη φανταστείτε, βέβαια, ότι άλλαζαν το υπόγειο, το δωμάτιο στην αυλή ή τη στενή γκαρσονιέρα, όπου ζούσαν μέχρι τότε, με κανένα παλάτι. Πάλι σε κάποιο ταπεινό οίκημα κατέληγαν. Αλλά αυτό το καινούριο είχε τουλάχιστον άλλο ένα δωματιάκι για να βάλουν εκεί τα κρεβατάκια των παιδιών, ώστε να μην κοιμούνται πλέον στην ίδια κάμαρα με τους γονείς. Κι η κουζινούλα του νέου φτωχικού ήταν κι αυτή ένα μέτρο μεγαλύτερη και έβλεπε στο δρόμο και όχι στο φωταγωγό, όπως η προηγούμενη και δε σου έπνιγε την ψυχή. Θα μου πείτε, βέβαια, ότι σε ξένο σπίτι πήγαιναν πάλι και τι κάθονταν και το παίνευαν σα να ήταν δικό τους; Ε, κύριοι, έτσι είναι η φτωχολογιά. Το σύστημα τής έχει διδάξει για καλά ότι μόνο «νοικιασμένα» όνειρα μπορεί να έχει και όχι «ιδιόκτητα»!

ΟΣεπτέμβρης ήταν ο μήνας των μετακομίσεων κάποτε, αλλά όχι και τώρα. Παλιότερα δηλαδή τα ενοικιαστήρια ήταν πολλά και τα νοίκια κάπως υποφερτά για το βαλάντιο των μεροκαματιάρηδων. Και αφού υπήρχε προσφορά σπιτιών σε «λογικές» τιμές, οι ενοικιαστές αποφάσιζαν να μετακινηθούν. Τα τελευταία χρόνια όμως τα πράγματα άλλαξαν. Τα νοίκια πέταξαν κυριολεκτικά στα ύψη, ενώ η μονόπλευρη λιτότητα και η ανεργία άρχισαν να θερίζουν τους εργαζόμενους. Ετσι, όσοι ειδικά δεν είχαν ένα δικό τους κεραμίδι, βρέθηκαν σε δυσχερέστατη θέση. Πού να σκεφτούν τώρα για ένα επιπλέον δωμάτιο και άλλες τέτοιες «πολυτέλειες». Λούφαξαν, λοιπόν, οι φουκαράδες εκεί όπου βρέθηκαν και λένε και «ευχαριστώ» που μπορούν να πληρώνουν ακόμη το ισόγειο δυαράκι με την κουζινούλα που βλέπει στο φωταγωγό και μοιάζει σαν ποντικοφωλιά.

Ολοι αυτοί οι προλετάριοι, βέβαια, θα έπρεπε να υψώσουν τη γροθιά τους αντί να σκύβουν το κεφάλι και να δέχονται αδιαμαρτύρητα την υποβάθμιση της ζωής τους. Αλλά το σύστημα κατόρθωσε να τους απελπίσει τόσο, ώστε και τη μιζέρια μέσα στην οποία τους έχει βουτήξει να τη θεωρούν «τύχη αγαθή». Γι' αυτό ακριβώς και αισθάνονται ευχαριστημένοι σχεδόν που μένουν στις «ποντικότρυπες». Διότι υπάρχουν και τα χειρότερα, αφού όλο και πληθαίνουν αυτοί που αδυνατούν να πληρώσουν νοίκι έστω και για μια καμαρούλα και βγαίνουν κυριολεκτικά στο δρόμο. Γεμάτα, λέει, είναι τα παγκάκια των πάρκων και τα γιαπιά από άστεγους κάθε νύχτα. Και μήπως μόνον εδώ συμβαίνει αυτό το κακό; Χιλιάδες φτωχοί κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα, στα πάρκα της Νέας Υόρκης και όπου αλλού έχει απλωθεί σα χολέρα η «παγκοσμιοποίηση» και η «νέα τάξη». Κι άντε να δώσεις μετά απάντηση στο δεκάχρονο Κωστάκη, που ακούει έκπληκτος γι' αυτό το χάλι και σε ρωτά: «Αν ανέβεις στην ταράτσα, μπαμπά και κοιτάξεις γύρω θα δεις σπίτια μέχρι τα βουνά επάνω. Πώς γίνεται λοιπόν κάποιοι να μην έχουν σπίτι και να κοιμούνται στο δρόμο»;

- Μικρούλης είσαι ακόμη, γιε μου, και τίποτε δε θα καταλάβεις, αν σου πω πως όταν μια κοινωνία είναι θεμελιωμένη πάνω στην αδικία και στην εκμετάλλευση, τότε και άστεγοι υπάρχουν και πεινασμένοι και γυμνοί!


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ