Ο «Ρ» δημοσιεύει τις ομιλίες όλων των εκπροσώπων που συμμετείχαν στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που έγινε στην Αθήνα, στο Ζάππειο Μέγαρο από 23 έως 25 του Ιούνη με θέμα: «Εμπειρίες από τους αγώνες, τις συνεργασίες και τις συμμαχίες των κομμουνιστών». Στη συνάντηση συμμετείχαν 64 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα από 53 χώρες και αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Νιώθω πραγματικά επαναστατική τιμή που χαιρετίζω το ηρωικό ΚΚΕ, που διοργανώνει αυτή τη Διεθνή Διάσκεψη γύρω από τις εμπειρίες, τους αγώνες, τις συμμαχίες και τις συνεργασίες των κομμουνιστών σήμερα. Είναι τιμή που χαιρετίζω στο όνομα του ΚΚ Κολομβίας όλες τις αντιπροσωπείες των αδελφών κομμάτων από τόσα μέρη του κόσμου, σε αυτή τη συνάντηση, στην Αθήνα.

Το ΚΚ Κολομβίας από τη γέννησή του, στις 17 Ιούλη του 1930, ήταν πάντα παρόν σε όλους τους λαϊκούς αγώνες. Εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, που υφίστανται την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Το ΚΚ Κολομβίας είναι ένα εθνικό, αυτόνομο, πατριωτικό και διεθνιστικό κόμμα, που ιδρύθηκε με βάση το μαρξισμό - λενινισμό, που τον εφαρμόζει δημιουργικά στην κολομβιανή πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, συγκεντρώνει και την κληρονομιά του Μπολιβάρ, καθώς και την όλων των πατριωτών που έκαναν δυνατή την πρώτη ανεξαρτησία από τον ισπανικό ζυγό.

Με το μέρος μας δεν έχουμε μόνο το δίκαιο της δράσης μας για την πρόοδο και την ειρήνη, αλλά και τις μάχες σε πανηπειρωτικό επίπεδο για την κυριαρχία και την αυτοδιάθεση, για μια Λατινική Αμερική αφέντρα στον τόπο της. Ετσι, οι διεθνείς σχέσεις μας είναι προσανατολισμένες προς όλα τα κόμματα και κινήματα, που θέλουν να δημιουργήσουν δεσμούς αλληλεγγύης με την κοινή μας υπόθεση.

Είμαστε αντιιμπεριαλιστές και η πάλη μας τροφοδοτείται από τη σκέψη του απελευθερωτή μας Μπολιβάρ. Από εκεί προκύπτει ότι η δεύτερη ανεξαρτησία μας, για την οποία αγωνιζόμαστε, θα είναι συνέχεια της πρώτης ανεξαρτησίας, που καθοδήγησαν οι απελευθερωτές μας.

Οι κομμουνιστές της Κολομβίας θεωρούμε τη δράση μας όχι σαν σύμφυτο στοιχείο των αστικών καθεστώτων, όχι σαν μια τακτική πλευρά του αγώνα μας, αλλά σαν αυτό που τόνιζε ο Λένιν, δηλαδή έναν παράγοντα που εμπνέει και κάνει ελκτικό το δρόμο προς το σοσιαλισμό. Το μέλλον του σοσιαλισμού δεν έχει κλείσει, όπως διακηρύσσουν ο ιμπεριαλισμός και η παγκόσμια αντίδραση, ούτε μπορούν να εξασφαλίσουν ότι ο καπιταλισμός θα παραμείνει αιώνιος.

Ενεργούμε υπέρ μιας πραγματικά κοινής πολιτικής σε διεθνές επίπεδο, για την εξάλειψη της εξαθλίωσης στο λεγόμενο τρίτο κόσμο, για τη λύση του προβλήματος του εξωτερικού χρέους, για τον αποκλεισμό στις διεθνείς σχέσεις της χρήσης βίας, για τον αφοπλισμό και το σταμάτημα της παραγωγής όπλων μαζικής καταστροφής, για τη διατήρηση του περιβάλλοντος, για τον εκδημοκρατισμό του ΟΗΕ και την οικοδόμηση μιας νέας διεθνούς τάξης της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας, ανάμεσα στους λαούς.

Στη σύγκρουση που υπάρχει στην Κολομβία, που δεν είναι αποκλειστικά ένοπλη, είναι επίσης κοινωνική, οικονομική, πολιτική, αλλά και ένοπλη, όπου υπάρχει μια δομική και θεσμική βία, όχι επειδή υπάρχει αντάρτικο, όπως ισχυρίζονται οι κυρίαρχες τάξεις, αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Υπάρχει επαναστατικό αντάρτικο και λαϊκό κίνημα, επειδή υπάρχει μακρόχρονη κοινωνική, οικονομική πολιτική και πολιτιστική βία.

Πολιτική βία, βία για την εκδίωξη των αγροτών από τη γη τους, για να μεγαλώσουν τα όρια των αγροκτημάτων των μεγαλογαιοκτημόνων, οικονομική βία, πολιτιστική βία, που εξαπέλυσε έναν ακήρυκτο, αλλά υπαρκτό πόλεμο που έχει αφήσει πίσω του εκατοντάδες χιλιάδες τάφους, νεκρούς και αίμα, που χύθηκε από τους Κολομβιανούς και από τις δύο πλευρές.

Αυτή η δομική βία τροφοδοτεί τη σύγκρουση, εξαιτίας των σοβαρών περιορισμών της δημοκρατίας, του βρώμικου πολέμου, τις παραστρατιωτικές οργανώσεις, συν την άγρια οικονομική εκμετάλλευση των εργαζομένων, την αύξηση της ανεργίας, την αγροτική αντιμεταρρύθμιση, την άμεση κατανομή του εθνικού πλούτου, την κοινωνική αδικία, τη νεοφιλελεύθερη συσσώρευση, τις οικονομικές αναδιαρθρώσεις, την αρπακτική ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση, την ιδιωτικοποίηση σημαντικών δημόσιων επιχειρήσεων, τη μαζική απόλυση εργαζομένων. Την παροχή μεγάλων ευκολιών στους κερδοσκόπους που κατέχουν το χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Τα αντικίνητρα για την αγροτική παραγωγή, την πτώχευση των παραγωγών, τη μείωση των επενδύσεων και των κοινωνικών παροχών, που δημιουργούν εξαθλίωση και απόλυτη φτώχεια σε περίπου 18.000.000 Κολομβιανούς.

Χαμηλά μεροκάματα, έλλειψη στέγης, περιβαλλοντικά προβλήματα, δεκάδες χιλιάδες βίαια ξεριζωμένους, λόγω της θεσμικής βίας κλπ. έχουν προκαλέσει παράλληλα τη λαϊκή αντίδραση που εκφράζεται με διαφορετικές μορφές πάλης, στις οποίες πάντα υπήρξαμε παρόντες οι Κολομβιανοί κομμουνιστές. Μορφές πάλης, άλλοτε άοπλες, άλλοτε ένοπλες, αλλά και νόμιμες σε επίπεδο κοινωνίας και κοινότητας, μέχρι και συνταγματικές μορφές, που ωστόσο πάντα ποινικοποιούνται.

Αυτός ο ιστορικός και δημιουργικός συνδυασμός διαφόρων μορφών πάλης αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται από το λαϊκό κίνημα στο συνδικαλιστικό, στο αγροτικό μέτωπο, στο μέτωπο των πολιτών και των ιθαγενών, των νέγρων, των φοιτητών, των γυναικών, της νεολαίας και στο εκλογικό μέτωπο, εφαρμόζοντας νόμιμες και ανοιχτές μορφές δράσης, ή οικονομικές και εργασιακές διεκδικήσεις για κοινωνικές βελτιώσεις, για τη γη, για τις ελευθερίες, για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον πολιτισμό, περνώντας από τις εκλογικές και κοινοβουλευτικές μάχες.

Μπροστά στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική, στρατιωτική βία της ολιγαρχίας, αναπτύσσεται και μεγαλώνει η ένοπλη επαναστατική πάλη. Πρόκειται για μορφές πάλης που ανάγκασαν τη σημερινή κυβέρνηση να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, σε μια διαδικασία διαλόγου που εξελίσσεται μέσα σε πολύπλοκες συνθήκες με φίλους, αλλά και με μεγάλους εχθρούς.

Οι φίλοι της ειρήνης που παλεύουμε γι' αυτήν είμαστε οι κομμουνιστές που κάνουμε προτάσεις και ενεργούμε για την πολιτική λύση μέσα από την αναζήτηση μιας συμφωνίας ειρήνης, που να επικεντρώνεται στην εξάλειψη των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών αιτιών της σύγκρουσης.

Φίλοι της ειρήνης είναι ολόκληρο το λαϊκό κίνημα, που συμπεριλαμβάνει το επαναστατικό ένοπλο κίνημα, το συνδικαλιστικό κίνημα, το αγροτικό κίνημα, το κίνημα των εθνικών μειονοτήτων, το γυναικείο κίνημα, το νεολαιίστικο κίνημα.

Φίλοι της ειρήνης είναι, επίσης, όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας που αγωνίζονται, για να αποφευχθεί μια καταστροφική επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών, με τη μορφή στρατιωτικής βοήθειας, έτσι όπως αυτή εκφράζεται στο λεγόμενο «Σχέδιο Κολομβία».

Φίλοι της ειρήνης είμαστε όλοι οι πατριώτες και διεθνιστές, που αγωνιζόμαστε για την πολιτική λύση στη σύγκρουση. Η αναζήτηση της ειρήνης στην Κολομβία έχει και ισχυρούς εχθρούς, μέσα και έξω από την κυβέρνηση, αλλά στενά δεμένους μεταξύ τους. Μιλιταριστικά τμήματα μέσα και έξω από τις Ενοπλες Δυνάμεις σε συμμαχία με ισχυρούς κύκλους της Δεξιάς, που σαν πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα έχουν τις προσπάθειες αποσταθεροποίησης στις διαδικασίες του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων, με τη φασιστική παραστρατιωτική δράση, που στέρησε τη ζωή σε χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αλλος ισχυρός εχθρός της ειρήνης στην Κολομβία είναι η αυξανόμενη επέμβαση των ΗΠΑ, με τη μορφή της στρατιωτικής βοήθειας, όπως εκφράζεται στο «Σχέδιο Κολομβία», που στην πραγματικότητα είναι ένα σχέδιο για τον πόλεμο, που θα εφαρμοστεί στα επόμενα έξι χρόνια, με το πρόσχημα του πολέμου ενάντια στο εμπόριο των ναρκωτικών και που δυστυχώς εμπλέκει και άλλες χώρες, αποσταθεροποιώντας την περιοχή για το καλό των δικών τους συμφερόντων.

Η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Κολομβία και στην περιοχή σε γενικές γραμμές είναι ως εξής:

Ενα ραντάρ στο νησί ΣΑΝ ΑΝΤΡΕΣ της Κολομβίας στην Καραϊβική.

Μια προκεχωρημένη βάση στην ΑΡΟΥΜΠΑ και στο ΚΟΡΑΣΑΟ.

Ενα ραντάρ στη ΡΙΟΤΣΑ, στην ΚΟΥΑΧΙΡΑ της Κολομβίας.

Ενα ραντάρ και μια χερσαία βάση στο ΜΑΡΑΝΤΟΥΟ ΒΙΤΣΑΒΑ.

Η 24η στρατιωτική ταξιαρχία στο ΜΟΥΚΟΑ του ΠΟΤΟΜΑΪΟ.

Ανατολική στρατιωτική ταξιαρχία στο ΠΟΡΤΟ ΚΑΡΕΝΙΑ ΒΙΤΣΑΒΑ.

Ενα ραντάρ και χερσαία βάση στο ΣΑΝ ΧΟΣΕ ΝΤΕ ΓΟΥΑΛΒΙΑΡΕ.

Μια ειδική αγροτική, στρατιωτική δύναμη στη σχολή ΜΠΑΡΑΓΚΟΝ.

Η πρώτη στρατιωτική ταξιαρχία στη ΦΛΟΡΕΣΙΑ ΣΤΟ ΚΑΚΕΤΑ.

Το 1ο τάγμα κατά των ναρκωτικών στο ΤΡΕΣ ΕΣΚΙΝΑΣ του ΠΟΤΟΜΑΪΟ.

Ταξιαρχία ποταμίσιας ακτοφυλακής, στο λιμάνι ΛΕΓΙΣΙΑ στο ΠΟΤΟΜΑΪΟ.

Μια προκεχωρημένη βάση στο ΜΑΤΑ στο Εκουαδόρ.

Ενα ραντάρ και χερσαία βάση για ναυτική εκπαίδευση στο ΕΚΙΤΟΣ του Περού.

Ενα ραντάρ με χερσαία βάση στη ΛΕΤΙΣΙΑ της Αμαζονίας.

Ο δημοσιογράφος Τοτ Ρόμπερσον στην εφημερίδα Dallas morning News του Σαββάτου 27 του Μάη του 2000 είπε ότι σαν ένα πρώτο βήμα του «Σχεδίου Κολομβία», η κυβέρνηση των ΗΠΑ στέλνει μισθοφόρους στην Κολομβία, με τη συγκατάθεση της κυβέρνησης Παστράνα, που καλύπτουν διάφορες ιδιωτικές, εργοληπτικές επιχειρήσεις.

Ολοι τους είναι πρώην στρατιωτικοί, πρώην μαχητές, σε διάφορα θέατρα πολέμου, που παρουσιάζονται με τη μορφή των ιδιωτικών μπίζνες, που ονομάζονται Cersing. Δηλαδή, προσλαμβάνουν έναν νέο ανεξάρτητο ειδικό, έναν σαν αυτοαπασχολούμενο.

Το «Σχέδιο Κολομβία» δεν ανησυχεί μόνο τους Κολομβιανούς και τους Λατινοαμερικανούς, ανησυχεί και το λαό των Ηνωμένων Πολιτειών, που δε θέλουν άλλο Βιετνάμ. Απασχολεί και τη διεθνή κοινότητα, που καλεί τις κυβερνήσεις της να μη συμμετάσχουν, προσφέροντας χρήματα, όπως επιχειρούν να κάνουν στις 7 Ιούλη στη Μαδρίτη, γιατί αυτό θα ενέπλεκε τα κράτη σε έναν πόλεμο που δεν ευνοεί τους λαούς.

Αλλο ένα στοιχείο ενάντια στη διαδικασία της ειρήνης στην Κολομβία είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική του καθεστώτος, που καθημερινά επιδεινώνει την κατάσταση του λαού και των εργαζομένων, με την αυταρχική επιβολή ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης, που σε συνδυασμό με τα δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σαν αντάλλαγμα στις απαιτήσεις για την εφαρμογή μιας αντιλαϊκής φορολογικής αναδιάρθρωσης, αντιπροσωπεύουν όλους εκείνους τους εχθρούς της ειρήνης. Μια στρατηγική ενάντια στο ένοπλο κίνημα, που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη συνέχιση του διαλόγου για την ειρήνη, ανάμεσα στις επαναστατικές ένοπλες δυνάμεις της Κολομβίας, Στρατός του Λαού, και την κυβέρνηση.

Σύντροφοι, όπως βλέπετε, μέσα στα πλαίσια αυτής της πολύπλοκης και αντιφατικής κατάστασης δουλεύουμε εμείς οι Κολομβιανοί κομμουνιστές. Σε μια χώρα που απαιτεί κραυγαλέα ένα βαθύ μετασχηματισμό, που θα ανοίξει τα περιθώρια στην πολιτική ελευθερία, στη δημοκρατία και στην κοινωνική χειραφέτηση των Κολομβιανών.

Είναι αυτό που ονομάζουμε λαϊκή και δημοκρατική επανάσταση, αντιιμπεριαλιστική επανάσταση, επανάσταση στα μεγάλα λατιφούντια, πολιτιστική και περιβαλλοντική, ένα ουσιαστικό γεγονός της απόφασης των μαζών, που θα εγκαθιδρύσει μια νέα εξουσία, που θα ασκείται από νέες κοινωνικές τάξεις. Αυτή είναι η ιστορική υποχρέωση που έχουμε αναλάβει.

Για την επίτευξη αυτής της νέας εξουσίας, έχει ζωτική σημασία η ενότητα των επαναστατών, όλων των δημοκρατικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον για το βαθύ μετασχηματισμό αυτής της κοινωνίας. Το αναντικατάστατο κλειδί για το δημοκρατικό μετασχηματισμό στην Κολομβία είναι η πιο πλατιά και αποφασιστική ενότητα των λαϊκών μαζών.

Απαιτείται η προσέγγιση, ο συντονισμός και η ενότητα όσων ενσαρκώνουν παρόμοια στρατηγικά προγράμματα σαν ένας ουσιαστικός πυρήνας για μια πρόταση ενότητας, για την επαναστατική αλλαγή. Αμεσα βάζουμε το στόχο της συγκρότησης ενός πλατιού κινήματος, όπου να χωράνε όλες οι κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να συμβάλουν στην οργάνωση και κινητοποίηση των μαζών για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, για τον πλήρη εκδημοκρατισμό της χώρας και για την πολιτική λύση στην κοινωνική, πολιτική και ένοπλη σύγκρουση, που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Αυτό το κίνημα οφείλει να προχωρήσει στη συγκρότηση μιας δημοκρατικής λαϊκής κυβέρνησης, πλατιάς και πλουραλιστικής, που θα οικοδομήσει και θα συμφιλιώσει τη χώρα, προωθώντας τους μετασχηματισμούς που χρειάζεται η Κολομβία.

Σύντροφοι, σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και τα συγχαρητήριά μου στο ΚΚΕ, για την επιτυχία της διοργάνωσης, αυτής της Διεθνούς Διάσκεψης. Ενα θερμό χαιρετισμό στα κομματικά σας μέλη και στους λαούς των χωρών σας. Ευχαριστώ.