Στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος για την επόμενη εξαετία έχει αρχίσει σιγά σιγά να βρίσκεται Βραζιλία. Αιτία το ρεκόρ που κατέχει η χώρα του καφέ, να είναι η μοναδική στον κόσμο μέχρις στιγμής που μέσα σε μια τετραετία καλείται να φιλοξενήσει τις δυο σπουδαιότερες αθλητικές διοργανώσεις του Κόσμου, το Μουντιάλ ποδοσφαίρου (2014) και τους Ολυμπιακούς Αγώνες (2016). Οσον αφορά το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό ραντεβού επιστρέφει στη Βραζιλία μετά από 64 χρόνια καθώς η χώρα της Λατινικής Αμερικής είχε διοργανώσει το Μουντιάλ το 1950. Ενα τεράστιο πανό που απλώθηκε στα πόδια του αγάλματος του Χριστού στο Ρίο Ντε Τζανέιρο μετά τη λήξη της φετινής διοργάνωσης στη Νότια Αφρική ήταν η ουσιαστική υποδοχή των Βραζιλιάνων για την επόμενη διοργάνωση που θα είναι οικοδεσπότες. Φυσικά δεν έλειψαν και οι πρώτες εκδηλώσεις για τη νέα διοργάνωση, όπως η παρουσίαση του σήματος. Με δεδομένο και την αγωνιστική αποτυχία της Σελεσάο στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής, η διοργάνωση της Βραζιλίας αποκτάει και ιδιαίτερη σημασία για τους ντόπιους που λόγω της γνωστής λατρείας τους για το ποδόσφαιρο τη βλέπουν και σαν μια ευκαιρία για επιστροφή της ομάδας στην κορυφή. Από αυτή την πλευρά όλα μοιάζουν ιδανικά.

Στην πίσω πλευρά της ...βιτρίνας όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ...ρόδινα. Τον τελευταία καιρό συνεχώς αυξάνονται οι αντίθετες φωνές για το υψηλό κόστος των αγώνων που θα επιβαρύνει την ήδη προβληματική οικονομία της χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι με τα μέχρις στιγμής δεδομένα απαιτούνται περίπου ένα δισ. ευρώ μόνο για την κατασκευή των τεσσάρων νέων σταδίων και τη βελτίωση των υπολοίπων 14 που θα διεξαχθούν οι αγώνες. Την ίδια ώρα ανησυχίες υπάρχουν και για τις καθυστερήσεις στην κατασκευή των έργων που απαιτούνται για την διοργάνωση. Η πρόοδος των εργασιών για την κατασκευή των νέων σταδίων και των υποδομών έχει μείνει πολύ πίσω κυρίως λόγω διαφθοράς και κακού προγραμματισμού και ήδη η FIFA πιέζει να μειωθεί από 12 σε 10 ο αριθμός των πόλεων που θα φιλοξενήσουν τη διοργάνωση. Οπως εξήγησε ο Ρικάρντο Αραούχο, οικονομολόγος και ειδικός στη διαχείριση σταδίων, το πρόβλημα ξεκινάει από την επιλογή των πόλεων. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας, Ρικάρντο Τεξέιρα, επέμενε να διοργανωθεί το Μουντιάλ σε 12 πόλεις, αντί σε 10 όπως συνηθίζεται κυρίως για ψηφοθηρικούς λόγους, αφού στοχεύει να διεκδικήσει την προεδρία της ΦΙΦΑ και έχει την ανάγκη εσωτερικής συσπείρωσης. Ετσι, η επιλογή των πόλεων δεν έγινε βάσει του ποιες έχουν ισχυρές ομάδες και πολλούς φιλάθλους, αλλά περισσότερο με γεωγραφικά και πολιτικά κριτήρια. Το αποτέλεσμα είναι πόλεις, όπως η Μπελέμ με ισχυρές ομάδες και χιλιάδες φιλάθλους, να παραγκωνιστούν για το Μανάου και άλλες περιοχές, όπου οι σύλλογοί τους παλεύουν στις μικρότερες κατηγορίες με την υποστήριξη μόνο λίγων χιλιάδων φίλων τους.

Και η κατασκευή των γηπέδων δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Η υπερταχεία των πολλών δισεκατομμυρίων που θα ένωνε το Ρίο ντε Τζανέιρο με το Σάο Πάολο βρίσκεται πίσω από το αρχικό χρονοδιάγραμμα, την ώρα που το οδικό δίκτυο μεταξύ των πόλεων βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Σε ό,τι αφορά τα αεροδρόμια της χώρας, στην πλειονότητά τους είναι πολύ μικρά και ήδη δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν όλη την κίνηση των αεροπλάνων. Πρόβλημα αποτελεί και η έλλειψη στις περισσότερες πόλεις (σε όλες ουσιαστικά, πλην Ρίο και Σάο Πάολο) ικανών ξενοδοχειακών μονάδων που θα χρειαστούν για τη φιλοξενία εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών.

Το πρόβλημα παραδέχθηκαν παράγοντες της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας αλλά και ο υπουργός Αθλητισμού της χώρας. «Είναι απίστευτο το πόσο πίσω βρίσκεται η Βραζιλία. Πολλές διορίες έχουν εξαντληθεί και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Δε βρίσκονται στο σωστό δρόμο», τόνισε σε δημοσιογράφους στη Νότια Αφρική ο Ζερόμ Βάλκε, γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Ο υπουργός Αθλητισμού της Βραζιλίας, Ορλάντο Σίλβα, παραδέχθηκε τις πολλές καθυστερήσει τονίζοντας ότι θα «πρέπει να επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας».

Παρά όμως τις ανησυχίες και τις επιπλήξεις της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, μάλλον απίθανο μοιάζει το ενδεχόμενο να δούμε τη Βραζιλία τελικά να χάνει τη διοργάνωση των αγώνων. Μπορεί ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ Γιόζεφ Μπλάτερ να έκανε λόγο για «plan B» που θέλει τη Νότιο Αφρική ή και την Αγγλία έτοιμες για εναλλακτικές λύσεις, αλλά αυτό το ενδεχόμενο ούτε... ο ίδιος δε θέλει να το σκέφτεται. Αλλωστε, προς στιγμήν δε φαίνεται να υπάρχει και κάτι το διαφορετικό σε σχέση με αντίστοιχες περιπτώσεις του παρελθόντος. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σχεδόν ...θεσμός να υπάρχουν καθυστερήσεις έργων πριν από κάποια μεγάλη διοργάνωση. Ωστόσο, έχει αποδειχθεί (όπως και στη φετινή περίπτωση της Νότιας Αφρικής όταν και η ίδια είχε φθάσει στο ...κόκκινο δυο χρόνια πριν τους αγώνες) αυτές οι ...ανησυχίες στο τέλος αποβαίνουν ιδιαίτερα κερδοφόρες για τις πολυεθνικές που εμπλέκονται με τα έργα υποδομής της εκάστοτε διοργάνωσης. Οι απευθείας αναθέσεις των έργων σε συγκεκριμένες εταιρείες, η δημιουργία μονοπωλίων σε έναν τομέα από κοινοπραξίες, οι συμφωνίες που κρύβουν παρατυπίες, ο εργασιακός μεσαίωνας στον οποίον μπαίνουν οι εργαζόμενοι στα έργα, είναι μερικές από τις λύσεις που προσφέρονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Ηδη αξιωματούχοι της Βραζιλίας κάνουν λόγο ανοιχτά πλέον για αλλαγές που πρέπει να γίνουν στις διαδικασίες ώστε να τρέξουν τα έργα...