Μία νέα σελίδα, δυσοίωνη και επικίνδυνη, έχει ανοίξει για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική μετά και τη νέα προβοκάτσια της Κολομβίας εναντίον της Βενεζουέλας. Στις 22 Ιουλίου ο πρέσβης της Κολομβίας στον Οργανισμό Αμερικανικών Κράτων (OAS) Λουίς Αλφόνσο Ογιος, παρουσίασε τις «περιβόητες αποδείξεις» της κυβέρνησης της Κολομβίας για την ύπαρξη στρατοπέδων των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) και του Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (ELN) που χαρακτηρίζει, «τρομοκράτες» στο έδαφος της δυτικής Βενεζουέλας. Η άμεση απάντηση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας ήταν να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την Κολομβία και να θέσει σε επιφυλακή το στρατό για περίπτωση που εκδηλωθεί επίθεση εναντίον της.

Η προβοκάτσια βρήκε μεν αντιδράσεις από χώρες της Λατινικής Αμερικής που είναι σχετικά «ενωμένες» ως προς την αποφασιστικότητά τους να επιλύσουν την κρίση «μόνες» τους, μετά από την πρωτοβουλία της Βενεζουέλας να ενημερώσει τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, για τις θέσεις της (αλλά να απορρίψει την «προσφορά» του να μεσολαβήσει, τονίζοντας ότι το θέμα είναι διμερές). Ωστόσο, όπως φάνηκε στην έκτακτη Σύνοδο της Ενωσης της Νοτίου Αμερικής - UNASUR (συμμετέχουν 12 χώρες) της περασμένης Πέμπτης, οι αντιθέσεις και οι διαμορφωμένες συμμαχίες δεν οδήγησαν σε κάποια συμφωνία αποκλιμάκωσης της έντασης.

Παρά την πρόταση που κόμισε η Βενεζουέλα για τη «μετατροπή του UNASUR σε ζώνη ειρήνης» και δεδομένης της ανοιχτής στήριξης της κυβέρνησης της Βολιβίας αλλά και της έμμεσης του Εκουαδόρ, σημαδεύτηκε από τις αντιθέσεις, τις διαβουλεύσεις κεκλεισμένων των θυρών και την αδιαλλαξία της Κολομβίας και τελικά δεν υπήρξε κοινόν ανακοινωθέν όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών του Εκουαδόρ και οικοδεσπότης Ρικάρντο Πατίνιο και το θέμα μετατέθηκε για επίλυση σε σύνοδο των ηγετών του UNASUR, «τον Αύγουστο», η ημερομηνία της οποίας ούτε καν προσδιορίστηκε.

Για άλλη μια φορά το αντιδραστικό καθεστώς της κυβέρνησης της Κολομβίας, με τη στήριξη των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, χρησιμοποιεί μια προβοκάτσια που υποτίθεται βασίζει στα ευρήματα του περίφημου υπολογιστή του δολοφονημένου ηγέτη των FARC Ραούλ Ρέγιες, κατά την παράνομη επέμβαση του κολομβιανού στρατού σε συνοριακή περιοχή του Εκουαδόρ την 1η Απρίλη 2008. Αυτά δεν έχουν καμία αποδεικτική αξία, όπως άλλωστε ακόμη και η Ιντερπόλ είχε αποφανθεί πριν δύο χρόνια.

Φυσικά, το πόρισμα της Ιντερπόλ έχει πεταχθεί στον κάλαθο των αχρήστων αφού «δε βόλευε», αλλά δύο χρόνια μετά τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούνται για τη νομιμοποίηση σειράς επιθετικών ενεργειών. Οι περίφημες συντεταγμένες που παρέσχε ο πρέσβης της Κολομβίας στον ΟΗΕ για την ακριβή θέση των ανταρτικών στρατοπέδων ή οι φωτογραφίες, αποδείχθηκαν μία φυτεία γιούκας και βοτάνων, η άλλη συντεταγμένη που υποτίθεται ήταν το στρατόπεδο, όπου μάλιστα βρίσκεται το ηγετικό στέλεχος των FARC Ιβάν Μάρκες, ήταν απλώς μία μεγάλη έκταση άγονης γης, παντελώς έρημη, όπως αναφέρει η δικηγόρος και ερευνήτρια Εβα Γκόλιντζερ, παρέχοντας τα στοιχεία από τις επιτόπου έρευνες που πραγματοποίησαν οι Ενοπλες Δυνάμεις της Βενεζουέλας.

Πέραν όμως αυτών των «εντελώς αστήρικτων και αναπόδεικτων κατηγοριών», όπως τις χαρακτήρισε ο πρέσβης της Βενεζουέλας στον OAS, Ρόι Τσάρντερτον, οι πιο επικίνδυνες δηλώσεις του Ογιος ήταν οι εκκλήσεις του προς τον OAS «για διεθνή επέμβαση» στη Βενεζουέλα ώστε να επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, δίνοντας «τελεσίγραφο 30 ημερών προς τη Βενεζουέλα ώστε να συμμορφωθεί», κατηγορώντας συνάμα την κυβέρνηση Τσάβες για διευκόλυνση του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, ξέπλυμα χρήματος, παράνομο εμπόριο όπλων, επιθέσεις εναντίον των Κολομβιανών Ενόπλων Δυνάμεων, κ.ά.

Οι κατηγορίες του Ογιος υπάγονταν στο «εγχειρίδιο» και συνιστούν το συνήθη κατάλογο των κατηγοριών που συνήθως απευθύνουν οι ΗΠΑ εναντίον του Προέδρου και της κυβέρνησης της Βενεζουέλας. Απολύτως φυσικό και αναμενόμενο ότι οι ΗΠΑ υιοθέτησαν πλήρως τις παντελώς αβάσιμες και αστήρικτες αιτιάσεις της Κολομβίας.

«Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι τα στοιχεία που παρουσίασε η Κολομβία δεν ισχύουν» δήλωσε την Πέμπτη ο στρατηγός Ντάγκλας Φρέιζερ, επικεφαλής του Νότιου Στρατηγείου των ΗΠΑ, στη δικαιοδοσία του οποίου ανήκει και ο 4ος Στόλος, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε think tank στην Ουάσιγκτον. Ο Φρέιζερ που είναι και ο επικεφαλής όλων των επιχειρήσεων του αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Λατινική Αμερική, σημείωσε ότι «για την ακρίβεια θα πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά τις καταγγελίες». Εντούτοις, μόλις το Μάρτη ο Φρέιζερ κατά την κατάθεσή του στην αρμόδια Επιτροπή της Γερουσίας για τις Ενοπλες Δυνάμεις, ερωτώμενος για τις σχέσεις της Βενεζουέλας με τους FARC είχε δηλώσει: «Δεν έχουμε διαπιστώσει σχέσεις και συνεπώς δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ότι υπάρχει διασύνδεση μεταξύ της κυβέρνησης (εννοεί της Βενεζουέλας) και των τρομοκρατών».

Δε θέλει καν ανάλυση για το τι σημαίνει αυτή η αλλαγή πλεύσης των ΗΠΑ αλλά και της ίδιας της Κολομβίας, που όλως τυχαίως τη στιγμή της αναχώρησης του Ουρίμπε από την προεδρία της χώρας - στις 7 Αυγούστου παραδίδει τα σκήπτρα της εξουσίας στον πρώην υπουργό Αμύνης και εκλεγμένο Πρόεδρο Χοσέ Μανουέλ Σάντος - επιλέγουν να πυροδοτήσουν την ένταση. Η «καταγγελία» της Κολομβίας ουσιαστικά αποτελεί τον πυροδοτικό μηχανισμό της ευρύτερης εκστρατείας, ακόμη και στρατιωτικής, εναντίον της Βενεζουέλας, λιγότερο από δύο μήνες πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου για την ανάδειξη των νέων μελών του Εθνικού Κοινοβουλίου της Βενεζουέλας.

Μία εκστρατεία που ουσιαστικά θα διαχειριστεί ο Χοσέ Μανουέλ Σάντος, ο οποίος αποτελούσε τον «έτερο Καπαδόκη» μίας κυβέρνησης που χρόνια τώρα έχει αναλάβει εργολαβικά το ρόλο του «προβοκάτορα» για όλη την περιοχή. Ο ρόλος του ήταν πρωταγωνιστικός όσον αφορά το «βρώμικο πόλεμο» εναντίον του λαϊκού κινήματος και του αντάρτικου κινήματος, ενώ συντόνιζε το βρώμικο πόλεμο και αποτελούσε σημαντικό πυλώνα της έντασης αλλά και της προσπάθειας ώστε να ναυαγήσουν οποιεσδήποτε προσπάθειες για την επίτευξη ανθρωπιστικής ανταλλαγής με τις FARC, είτε για τη διάνοιξη διαύλου επικοινωνίας, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες και πρωτοβουλίες των FARC ακόμη και στην προχτεσινή ανακοίνωση όπου ο ηγέτης των FΑRC Αλφόνσο Κάνο, καλεί την κυβέρνηση της Κολομβίας για συνομιλίες και διαπραγματεύσεις για ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς είναι η «μοναδικη διέξοδος και λύση για την ένοπλη σύγκρουση».

Η σημερινή κρίση για να γίνει κατανοητή θα πρέπει να τεθεί στο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα ειδικά μετά το πραξικόπημα στην Ονδούρα, που ουσιαστικά αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα της εκδήλωσης των επιθετικών σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή, μέσω των διαφόρων βάσεων που εγκαθιστούν, με την αποικιακού τύπου συμφωνία με την Κολομβία που μετατρέπει επτά στρατιωτικές βάσεις της χώρας σε εν δυνάμει ορμητήρια του Πενταγώνου. Αυτή ήταν η αρχή, μετά οι ΗΠΑ προχώρησαν στη δημιουργία προκεχωρημένων φυλακίων στο Περού, στον Παναμά, στην Κόστα Ρίκα και στην Ονδούρα, παρότι καμία χώρα δεν επιβεβαιώνει ότι «πρόκειται για βάσεις αμερικανικές».

Σε αυτό το δίκτυο των βάσεων δεν μπορεί να μη συμπεριληφθεί και η στρατιωτική επέμβαση και κατοχή στο όνομα της ανθρωπιστικής βοήθειας της Αϊτής, μετά τον καταστροφικό σεισμό της 12ης Ιανουαρίου.

Σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση του 4ου αμερικανικού στόλου, ο οποίος περιπολεί στις ακτές της Νότιας Αμερικής, οι συμφωνίες για τις βάσεις επιτρέπουν τη δημιουργία τρομακτικής συγκέντρωσης στρατιωτικής ισχύος στην περιοχή, μετά από πολλά χρόνια, με μοναδικό στόχο την ανάκτηση της ιμπεριαλιστικής τους κυριαρχίας.

Για τη Βενεζουέλα είναι αναγκαιότητα, για την προώθηση και εμβάθυνση της «μπολιβαριανής επαναστατικής διαδικασίας» και κυρίως για την ασφάλεια του λαού της Βενεζουέλας, η όσο το δυνατόν ομαλότερη γειτνίαση με την Κολομβία. Με την Κολομβία, η οποία συνιστά το επίκεντρο όλων των στρατηγικών κινήσεων των ΗΠΑ, με δική τους άμεση εμπλοκή ή κεκαλυμμένη καθώς οι Κολομβιανές Ενοπλες Δυνάμεις και κυρίως οι ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα όλων των προσπαθειών αποσταθεροποίησης και ανατροπής της κυβέρνησης του Ούγκο Τσάβες.

Αρχές του 2002 ξεκίνησαν οι ορατές προσπάθειες υπονόμευσης και ανατροπής που συμπίπτουν με την άφιξη ως Αμερικανού πρέσβη στην Κολομβία, τον Τσαρλς Σ. Σαπίρο, στα τέλη του Φλεβάρη. Ο διορισμός του Σαπίρο, που διατέλεσε στο παρελθόν πολιτικός αξιωματούχος της αμερικανικής πρεσβείας στο Ελ Σαλβαδόρ, την περίοδο κορύφωσης του βρώμικου πολέμου και ως επικεφαλής του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων στην Κούβα, όπου είχε επισήμως τον έλεγχο των οικονομικών δραστηριοτήτων και του εμπάργκο και ανεπισήμως τις πολιτικές και στρατιωτικές προκλήσεις προς την κουβανική κυβέρνηση, είχε διττή σημασία. Αφ' ενός καταρρέει η ειρηνευτική διαδικασία της κυβέρνησης Αντρές Παστράνα και αρχίζει ένας νέος κύκλος, όπου οι ανταρτικές δυνάμεις γίνονται «τρομοκράτες» και αφ' ετέρου ξεκινούν οι κινήσεις στην αμερικανική πρεσβεία στο Καράκας, καθώς η τύχη των όμορων χωρών είναι απολύτως συνδεδεμένη και το κέντρο συντονισμού των αμερικανικών ενεργειών είναι στην Μπογκοτά.

Πολύ σύντομα, στις 12 Απρίλη εκδηλώνεται το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα και αξιωματικοί που συμμετείχαν είχαν έρθει σε επαφή με την αμερικανική πρεσβεία στο Καράκας τουλάχιστον 2 μήνες πριν για να γνωστοποιήσουν το σχέδιό τους, όπως είχε αποκαλύψει και δημοσίευμα του περιοδικού «Newsweek». Μετά από 48 ώρες το πραξικόπημα ανατρέπεται από τη λαϊκή κινητοποίηση και ο επικεφαλής της πραξικοπηματικής κυβέρνησης και μέχρι τότε πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Πέδρο Καρμόνα διαφεύγει στην Κολομβία. Η Κολομβία υιοθετεί και ακολουθεί συνεπέστατα τη γραμμή της έντασης με την προώθηση της «Δημοκρατικής Ασφάλειας», δηλαδή με το βρώμικο πόλεμο εναντίον του λαϊκού και αντάρτικου κινήματος και της «απώθησης» των ανταρτών προς τα σύνορα τόσο με τη Βενεζουέλα όσο και με το Εκουαδόρ. Ειδικά, όσον αφορά τη Βενεζουέλα, τα περιστατικά είναι καθημερινά και αρκούντως επικίνδυνα, με πλέον χαρακτηριστικά:

• Ακριβώς δύο χρόνια μετά το πραξικόπημα, τον Απρίλη του 2004, και μετά την αποτυχία του σχεδίου εσωτερικής υπονόμευσης και ανατροπής με την απεργία - λοκάουτ στην PdVSA και τις συντονισμένες κινήσεις κάποιων αξιωματικών, ξεκινά το σχέδιο αποσταθεροποίησης ενόψει του δημοψηφίσματος της 15ης Αυγούστου με το ερώτημα της αποπομπής του Ούγκο Τσάβες από τον αξίωμα του προέδρου. Εκδηλώνεται «αεροπειρατεία και εξαφάνιση ελικοπτέρου της αστυνομίας από 4 άντρες με κολομβιανή προφορά» στην επαρχία Μπολίβαρ, κοντά στα σύνορα με τη Βραζιλία και τη Γουιάνα. Μερικές μέρες αργότερα οι αρχές της Βενεζουέλας προχώρησαν στη σύλληψη 56 Κολομβιανών παραστρατιωτικών, οι οποίοι θα προκαλούσαν το «πρώτο χτύπημα» για το πραξικόπημα που προετοίμαζαν από κοινού, μισθοφόροι, εγχώριοι και «γείτονες», «μέλη της αντιπολίτευσης» και φυσικά οι ΗΠΑ. Τελικά, μετά από 25 εφόδους μέσα 48 ώρες και τη σύλληψη ακόμη 50 παραστρατιωτικών που κρύβονταν σε περιοχές περιφερειακά του Καράκας, αλλά και έχοντας στήσει πυρήνες στις επαρχίες Σούλια, Γιαρακουί, Φάλκον, Ανσοατεγκί, Μπολίβαρ και Μονάγκας, το δίκτυο εξαρθρώθηκε.
• Στις 13 Δεκέμβρη 2004 απήχθη στο Καράκας ο Ρικάρντο Γκονσάλες Ροντρίγκο Γκράντα ή Γκάγιο Πίντο, αποκαλούμενος και «υπουργός Εξωτερικών» των FARC, από πράκτορες της κολομβιανής αστυνομίας «με τη βοήθεια διεφθαρμένων Βενεζουελανών συναδέλφων τους», όπως είχε αποκαλύψει αργότερα ο ίδιος, και ενόσω βρίσκονταν στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, αφού συμμετείχε στη Δεύτερη Σύνοδο του Μπολιβαριανού Κογκρέσου των Λαών.
• Τον Απρίλη του 2006 αποκαλύπτεται ότι τουλάχιστον 590 ακροδεξιοί παραστρατιωτικοί από την Κολομβία είχαν εκ νέου διεισδύσει στο έδαφος της Βενεζουέλας. Πρόκειται για εγκληματίες που δρούσαν στις διασυνοριακές περιοχές και υποτίθεται ότι έχουν αφοπλιστεί από την κολομβιανή κυβέρνηση του αντιδραστικού Αλβαρο Ουρίμπε, ενώ οι αρχές της Βενεζουέλας συνέδεσαν άμεσα τους παραστρατιωτικούς με τη «βιομηχανία απαγωγών και φόνων» που παρατηρήθηκε εκείνο το διάστημα στη Βενεζουέλα.
• Στις 29 Οκτώβρη 2009, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας ανακοινώνει τη σύλληψη δύο πρακτόρων της υπηρεσίας πληροφοριών της Κολομβίας (Departamento Administrativo de Seguridad, DAS) για κατασκοπεία οι οποίοι συνελήφθησαν, ενώ προσπαθούσαν να δωροδοκήσουν αξιωματούχους της Βενεζουέλας, για να τους αποσπάσουν πληροφορίες σχετικά με το στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας, τις στρατιωτικές της μονάδες κ.λπ. Της σύλληψης των πρακτόρων της DAS είχαν προηγηθεί οι φόνοι 10 μελών μιας ερασιτεχνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Κολομβίας μέσα στο έδαφος της Βενεζουέλας, που καθώς φαίνεται ήταν παραστρατιωτικοί.
• Στις 3 Νοέμβρη, οι αρχές της Βενεζουέλας προχώρησαν στη σύλληψη ακόμη δέκα παραστρατιωτικών από την Κολομβία στην επαρχία Τάτσιρα μετά τη δολοφονία δύο μελών της Εθνοφρουράς στις 2 Νοέμβρη.
• Η τελευταία σύλληψη έγινε τις προηγούμενες ημέρες και δεν ήταν άλλη από την «Σάντρα» ηγετικό στέλεχος των ακροδεξιών παραστρατιωτικών. Μία σύλληψη που γίνεται στον απόηχο της «καταγγελίας της Κολομβίας» και της σύλληψης του Φρανσίσκο Τσάβες Αμπάρκα, υπηκόου του Ελ Σαλβαδόρ και κύριου εκτελεστικού οργάνου του εγκληματία Λουίς Ποσάδα Καρίλες. Σύλληψη που οδήγησε στις αποκαλύψεις ότι οι πυρήνες «εν υπνώσει» που είχε δημιουργήσει ο Καρίλες, στο Ελ Σαλβαδόρ, στη Γουατεμάλα, στην Ονδούρα αλλά και άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής, έχουν επαναδραστηριοποιηθεί από τις αρχές του 2009, ώστε να πραγματοποιήσουν σειρά ανατρεπτικών ενεργειών αλλά και επιθέσεων σε πολλές χώρες της περιοχής.