Πανάκριβα κοστίζει ένα μπάνιο στις ιδιωτικές πλαζ, όπως αυτή του «Αστέρα» Γλυφάδας

Παραλίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή ανάσας και ζωής για τους εργαζόμενους, βρίσκονται στα χέρια ιδιωτικών και κερδοσκοπικών συμφερόντων. Κάγκελα, αγκαθωτά συρματοπλέγματα, κλεισμένες περιοχές, τσιμέντο και εισιτήρια - φωτιά διαμορφώνουν το καθεστώς στις οργανωμένες παραλίες.

Το χαράτσι για το μπάνιο μιας τετραμελούς οικογένειας σε αυτές τις εμπορευματοποιημένες παραλίες μπορεί να αγγίξει ακόμα και τα 60 ευρώ, αφού η τιμή εισόδου για τον καθένα ξεκινά από τα 5,50 ευρώ και φτάνει έως και 15 ευρώ τις καθημερινές. Δηλαδή περισσότερο από ένα μεροκάματο! Ωστόσο, η επιχειρηματική δράση των ιδιοκτητών δε σταματάει εδώ. Τα Σαββατοκύριακα που ο κόσμος είναι ακόμα περισσότερος, καθώς τότε υπάρχει ευκαιρία να απολαύσει ένα μπάνιο, οι τιμές για τις ίδιες ακριβώς «υπηρεσίες» ανεβαίνουν στο διπλάσιο!

Eurokinissi

Η αναψυχή, η ξεκούραση και το μπάνιο είναι δικαίωμα για τους εργαζόμενους

«Απολλώνιες Ακτές» (Α' και Β' Βούλας): Το εισιτήριο κοστίζει 5,50 ευρώ τις καθημερινές και 6,50 ευρώ τα Σαββατοκύριακα (συν 4 ευρώ η μία ξαπλώστρα). Το παιδικό εισιτήριο κοστίζει 3,50 ευρώ.

Αλιμος («Ακτή του Ηλιου»): 6 ευρώ τις καθημερινές και 8 ευρώ τα Σαββατοκύριακα (συν 3 ευρώ η μία ξαπλώστρα). Μάλιστα, στη συγκεκριμένη παραλία διατίθενται και κάρτες εισόδου διαρκείας: Η μηνιαία κάρτα κοστίζει 100 ευρώ, η κάρτα σεζόν 200 ευρώ και η κάρτα ξαπλώστρας 100 ευρώ...

«Ακτή Βουλιαγμένης» («Sea Side»): 15 ευρώ τις καθημερινές και 25 ευρώ τα Σαββατοκύριακα. Το εισιτήριο για παιδιά ηλικίας από 13 και πάνω κοστίζει 6,50 ευρώ τις καθημερινές, ενώ τα Σαββατοκύριακα φτάνει για τις ίδιες ηλικίες στα 12,50 ευρώ.

Λίμνη Βουλιαγμένης: 8 ευρώ καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Για τα παιδιά ηλικίας από 5-12 ετών το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ.

«Αστέρας» Βουλιαγμένης («Astir Beach»): 15 ευρώ τις καθημερινές και 25 ευρώ τα Σαββατοκύριακα. Για τα παιδιά η τιμή τις καθημερινές διαμορφώνεται στα 8 ευρώ, ενώ τα Σαββατοκύριακα διπλασιάζεται και αγγίζει τα 13 ευρώ.

«Αστέρια» Γλυφάδας («Ballux»): 7 ευρώ τις καθημερινές και 10 ευρώ τα Σαββατοκύριακα. Για παιδιά από 7-12 ετών τις καθημερινές 3 ευρώ, ενώ τα Σαββατοκύριακα η τιμή διαμορφώνεται στα 5 ευρώ για τις ίδιες ηλικίες.

Καβούρι: 15 ευρώ καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Στην τιμή περιλαμβάνεται και η ξαπλώστρα.

Βάρκιζα («Yabanaki»): 7 ευρώ τις καθημερινές και 8 ευρώ τα Σαββατοκύριακα (συν 5 ευρώ η κάθε ξαπλώστρα). Για τα παιδιά ηλικίας 6-12 ετών η τιμή διαμορφώνεται στα 4,50 ευρώ τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα.

Λαγονήσι («Grand Beach»): 8 ευρώ τις καθημερινές και 17 ευρώ τα Σαββατοκύριακα. Για τα παιδιά ηλικίας από 6-12 ετών τις καθημερινές η είσοδος είναι δωρεάν, ενώ τα Σαββατοκύριακα διαμορφώνεται στα 7 ευρώ.

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες πάνω στο κύμα δε σταματούν εκεί. Αρκεί να προσθέσουμε ότι μέσα στα έξοδα μιας λαϊκής οικογένειας για το μπάνιο συνυπολογίζονται και οι τιμές των αναψυκτηρίων που λυμαίνονται το χώρο των παραλιών. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ένας καφές κοστίζει από 2,50- 4,50 ευρώ, ένας χυμός 4 ευρώ, ένα σάντουιτς από 2-4 ευρώ.

Το δικαίωμα των εργαζομένων και των οικογενειών τους για ξεκούραση, αναψυχή και ένα μπάνιο συνθλίβεται μπροστά στο «δικαίωμα» του κεφαλαίου για εκμετάλλευση και της τελευταίας σπιθαμής γης, ακόμη και του αιγιαλού και της παραλίας που - υποτίθεται - αποτελούν λαϊκή περιουσία. Οι τιμές καθορίζονται αποκλειστικά από τις ορέξεις του κάθε επιχειρηματία, πόσο ακριβά θα πουλήσει τη δροσιά, τη σκιά, τη θάλασσα. Επομένως η εργατική λαϊκή οικογένεια προκειμένου να ικανοποιήσει και αυτή την ανάγκη της, θα πρέπει να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη...

«Ερχόμαστε με τον άντρα μου όσο μας το επιτρέπουν τα οικονομικά μας», λέει στον «Ρ» η κυρία Βασιλική από το Πέραμα. Και προσθέτει: «Τι να το κάνεις; Εμείς συνταξιούχοι είμαστε, χρήματα πολλά δεν παίρνουμε. Κι όμως για ένα μπάνιο το Σαββατοκύριακο χρειαζόμαστε περίπου 40 ευρώ, αν προσθέσεις την είσοδο, τη βενζίνη και όποιο άλλο έξοδο τύχει».

«Είμαστε φοιτητές και ερχόμαστε τα Σαββατοκύριακα με την παρέα μου για μπανάκι», λέει ο Δημήτρης, φοιτητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πειραιά. «Μοιραζόμαστε το χαρτζιλίκι μας για να μας έρθει πιο φθηνά. Δε μας περισσεύουν. Εδώ, ακόμα και η σκιά κοστίζει»!

«Είμαι δημότης Γλυφάδας και έρχομαι στα "Αστέρια" (σ.σ οργανωμένη παραλία Γλυφάδας) με τη γυναίκα μου και τα δύο μας παιδιά», λέει ο κύριος Στέλιος. «Είναι όμως πολύ ακριβά και δεν μπορούμε να ερχόμαστε συνέχεια. Μόνο για την είσοδο σήμερα δώσαμε 30 ευρώ. Αν δεν είχαμε τα παιδιά δε θα ερχόμασταν καθόλου».

«Μέχρι στιγμής για την είσοδο, ένα νερό και ένα σάντουιτς έχω δώσει 15 ευρώ», λέει η Αννα που βρίσκεται στην πλαζ της Γλυφάδας με τις φίλες της. Και προσθέτει: «Ξεκίνησα με 30 ευρώ από το σπίτι κι αναρωτιέμαι. Πόσο θα μου κοστίσει τελικά αυτό το μπάνιο;».

Eurokinissi

Σιδερόφρακτες παραλίες. Αποτέλεσμα της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σήμερα, εντελώς αποπροσανατολιστικά και υποκριτικά, μιλά δήθεν για κίνηση απελευθέρωσης της παραλίας, ώστε να την απολαμβάνει «δωρεάν ο λαός», που σήμερα χρειάζεται το λιγότερο 40 ευρώ να πληρώσει για ένα μπάνιο σε όλες τις φραγμένες πλαζ που θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν από ιδιώτες.

Μάλιστα, όπως παραδέχτηκε πριν από λίγο καιρό, η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να «απελευθερώσει» φέτος μόνο 1,8 χιλιόμετρα παραλίας από τη «Φαντασία» ως το «Ακρωτήρι» και από εκεί ως τον «Ιππόκαμπο», από τα 40 χιλιόμετρα ακτογραμμής μεταξύ Φαλήρου και Αγίας Μαρίνας. Είπε ότι θα απομακρυνθούν συρματοπλέγματα, κάγκελα και κάποια τσιμεντένια εμπόδια προς τη θάλασσα και θα γίνει μόνο μια υποτυπώδης «ανάπλαση». «Αυτά μπορούμε να κάνουμε για φέτος», δήλωσε απερίφραστα η υπουργός, προσθέτοντας ότι υπάρχει «μπερδεμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς στην περιοχή», αφού «άλλος χώρος ανήκει στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, άλλος στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, άλλος στα Ολυμπιακά Ακίνητα και άλλος στα Τουριστικά Ακίνητα»...

Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι, όταν η υπουργός ρωτήθηκε, για παράδειγμα, αν θα κατεδαφιστεί το «Ακρωτήρι», ιδιοκτησίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που βρίσκεται σε αρχαιολογικό χώρο και για το οποίο έχει εκδοθεί απόφαση να κλείσει, αυτή δήλωσε ότι «όλες αυτές οι κτήσεις ελέγχονται από τον Περιφερειάρχη Αττικής, ώστε να ασκηθούν τα νόμιμα μέσα»!

Το ίδιο προφανώς ισχύει και με τα άλλα παράνομα νυχτερινά κέντρα, την πίστα καρτ και άλλες εγκαταστάσεις που έχουν μισθώσει οι διάφοροι δημόσιοι, κατά τα άλλα, φορείς.

Θυμίζουμε ότι με αποφάσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο, μαζί με τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, που κατασκευάστηκαν αποκλειστικά με χρήματα του ελληνικού λαού και τώρα δεν μπορεί να τις προσεγγίσει αν δεν πληρώσει εισιτήριο, έχει μετατραπεί σε «φιλέτο» για το μεγάλο κεφάλαιο. Το κλειστό γυμναστήριο Τάε Κβον Ντο προγραμματίζεται να μετατραπεί σε συνεδριακό κέντρο με ΣΔΙΤ, σχεδιάζεται η παραχώρηση της ζώνης Μπιτς Βόλεϊ σε άλλα συμφέροντα, η παραλία του Αγίου Κοσμά έχει παραχωρηθεί ήδη για δεκαετίες σε μεγαλοεπιχειρηματίες, ο παλιός Ιππόδρομος στο Ιδρυμα Νιάρχου κ.ά.

Ειδικότερα, στο φαληρικό Δέλτα ο αποκλεισμός της ευρύτερης περιοχής από τη θάλασσα εντάθηκε με την άδεια που παραχωρήθηκε για να χτιστεί από μεγαλοεργολάβο ο χώρος της Ριζαρείου.

Από κινητοποίηση του ΚΚΕ με αίτημα «Παραλίες ανοιχτές και δωρεάν για το λαό»

Ακριβώς σε αυτό το σημείο πηγάζει η ανάγκη ο λαός να παλέψει και να διεκδικήσει ελεύθερες παραλίες, ανοιχτές, καταδικάζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που βάζουν συρματοπλέγματα στα δικαιώματά τους. Πρέπει να βγάλει συμπεράσματα απέναντι στο ρεσιτάλ υποκρισίας που προέρχεται από τα δύο μεγάλα κόμματα, τους δημάρχους και τους νομάρχες που παραχώρησαν και θα συνεχίζουν να παραχωρούν κάθε σπιθαμή γης στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Οι παραλίες, όπως τονίζει το ΚΚΕ, πρέπει να είναι ελεύθερες, δωρεάν και προσβάσιμες. Η διαχείριση και η συντήρησή τους να γίνεται αποκλειστικά από το κράτος. Να αποτελούν χώρους πρασίνου, αναψυχής και διασκέδασης, για να μπορούν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν. Να φύγει κάθε εμπορική επιχειρηματική δραστηριότητα από τους χώρους που σήμερα περιφράζονται στο όνομα του καπιταλιστικού κέρδους, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.