ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καταδίκη της σύμβασης

Κερδίσαμε» λένε και γράφουν για την προχτεσινή υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας οι μεγαλοεργοδότες, τα κόμματα του κεφαλαίου, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ισχυριζόμενοι μάλιστα ότι μιλούν εξ ονόματος και για λογαριασμό των εργατών. Κι είναι το «κέρδος» - λένε - το ότι η νέα συμφωνία προσπέρασε το μνημόνιο που προέβλεπε «πάγωμα» των μισθών.

Οντως, ισχύει το «κερδίσαμε» για όλους αυτούς. Γιατί με τη νέα ΕΓΣΣΕ όχι μόνο «παγώνουν» οι μισθοί, αλλά και μειώνονται, αφού σε πραγματικές τιμές και με βάση την καλπάζουσα ακρίβεια (και τον πληθωρισμό της χώρας σύμφωνα με τον οποίο διαμορφώνονται οι τιμές και το κόστος ζωής) τα μεροκάματα κατρακυλούν. Η νέα ΕΓΣΣΕ είναι εργαλείο για να αλυσοδεθούν οι εργάτες όχι για δύο - όπως γινόταν μέχρι τώρα - αλλά για τρία πλέον χρόνια. Η νέα ΕΓΣΣΕ, με όλη την προπαγάνδα και τις μεθοδεύσεις που χρησιμοποίησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που έλεγε ότι το θέμα δεν είναι τι σύμβαση θα υπογράψουμε, αλλά αν τελικά θα υπογράψουμε σύμβαση, εμφανίζεται τώρα ως κατάκτηση που απέκρουσε την εργοδοτική αδιαλλαξία. Μόνο που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν έκανε τίποτα άλλο απ' το να βάλει ξανά την τζίφρα της σε μια συμφωνία προδοσίας της εργατικής τάξης.

Τρίβει τα χέρια της η μεγαλοεργοδοσία και τα κόμματά της, που αυτό το αποτέλεσμα δεν ήρθε ως νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης, όπως ήταν έτοιμο να συμβεί αν δεν κατέληγαν κάπου οι «κοινωνικοί εταίροι». Τρίβουν τα χέρια τους γιατί αυτοί που εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των εργαζομένων, απέδειξαν ξανά ότι είναι ένας από τους καλύτερους συμμάχους των βιομηχάνων. Και έτσι πλέκεται από προχτές με κάθε ευκαιρία το εγκώμιο της «υπεύθυνης» και «ώριμης» στάσης τους, λόγω της αποστολής τους να τσακίσουν το εργατικό εισόδημα.

Για το κεφάλαιο και τα κόμματά του, αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες επιβραβεύονται γιατί λένε στους εργάτες πως θα έχουν ακόμα μικρότερο εισόδημα, ακόμα κι αν όλο και περισσότεροι δυσκολεύονται να πληρώσουν και το νοίκι, να πάνε το παιδί τους στο γιατρό, να εξασφαλίσουν τις μηνιάτικες δαπάνες για ρεύμα - νερό - φαγητό. Επιβραβεύονται γιατί μέσα σε περίοδο κρίσης που οι πολυεθνικές δυσκολεύονται να διασφαλίσουν τα προσδοκώμενα κέρδη, αυτές οι ηγεσίες «κατάφεραν» να τους δώσουν ένα χεράκι στο ξεπέρασμα των δυσκολιών τους. Πραγματικά, είναι τέτοια η «υπευθυνότητά» τους, που καμιά έκπληξη δε θα προκαλέσει αν αύριο - μεθαύριο λένε στους εργάτες να 'ναι κι ευχαριστημένοι επειδή δουλεύουν και πληρώνονται.

Αν, όμως, πιστεύει το κεφάλαιο πως η εργατική τάξη θα γονατίσει επειδή οι εκπρόσωποι που έχει μέσα στο εργατικό κίνημα βελτιώνονται στην υπονόμευση των αγώνων, είναι γελασμένο. Γιατί όλο και περισσότεροι δε σιχτιρίζουν απλά τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, αλλά αντιλαμβάνονται, προβληματίζονται γόνιμα για το ποιον εξυπηρετούν, για την ανάγκη κάθε τίμιος εργάτης και συνδικαλιστής να διαχωρίσει οριστικά τη θέση του απ' τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες. Γιατί η ολόπλευρη ενίσχυση του ΠΑΜΕ μέσα από σκληρούς αγώνες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, όπως αυτές που εδώ και μήνες αναπτύσσονται, κατευθύνει την κουβέντα και την οργάνωση στην ουσία: Στο ότι τα αιτήματα των εργατών μπορούν και πρέπει να προσαρμόζονται στις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει ο αυξανόμενος πλούτος που παράγουν. Ηδη τα ταξικά συνδικάτα οργανώνουν τη μάχη για κλαδικές συμβάσεις με βάση τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Να τους γυρίσουν την πλάτη οι δάσκαλοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ολους τους προηγούμενους μήνες, απέναντι στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση που εξαπολύεται, η πλειοψηφία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας (ΔΟΕ) αντί να οργανώσει την πάλη και την αντίσταση δασκάλων και νηπιαγωγών, έβαλε πλάτη για το πέρασμα των άγριων μέτρων τηρώντας ...σιγήν ιχθύος. Μια μέρα πριν την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, η πλειοψηφία (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ) στη ΔΟΕ «θυμήθηκε» να βγάλει μια ανακοίνωση απευθυνόμενη προς τους βουλευτές, όπου διαμαρτύρεται γιατί δεν τηρήθηκε η ρύθμιση που προϋπήρχε για τα όρια ηλικίας των εκπαιδευτικών. Είχανε, βλέπετε, λάβει ...«δεσμεύσεις» οι ΠΑΣΚίτες ότι δε θα πειραχτεί η συγκεκριμένη ρύθμιση και είχαν δώσει για αντάλλαγμα τη «σιωπή» τους. Γι' αυτό όταν δεν τηρήθηκαν οι δεσμεύσεις διαμαρτυρήθηκαν ως ...απατημένες σύζυγοι. Και πάλι όμως, στη «διαμαρτυρία» της, για το συθέμελο ξεθεμέλιωμα του Ασφαλιστικού, για την απώλεια μισθών και συντάξεων, για το σύνολο των αντεργατικών μέτρων... ούτε μισή κουβέντα δε βγήκε να πει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΔΟΕ (πιστή στην τακτική της υπονόμευσης της συμπόρευσης του κλάδου με το σύνολο των εργαζομένων). Βλέποντας αυτά, οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί να βγάζουν τα συμπεράσματά τους και να γυρίζουν την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Μόνο με τη συσπείρωση στο ΠΑΜΕ μπορεί να μπει φραγμός στην άγρια επίθεση.

Στοχοποιούν τις μανάδες...

Η μητρότητα αποτελεί σήμερα για την εργοδοσία μεγάλο εμπόδιο στην επιδίωξή της για το απρόσκοπτο ξεζούμισμα των εργαζόμενων γυναικών, προκειμένου να αυξάνει τα κέρδη της και να μειώνει όσο το δυνατόν περισσότερο το «εργατικό κόστος». Σ' αυτή την κατεύθυνση η εργοδοσία αξιοποιεί την αντεργατική πολιτική που στηρίζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και διαμορφώνει ένα άκρως αρνητικό περιβάλλον για τις γυναίκες, που καλούνται να σκεφτούν πολύ καλά για το αν πρέπει να κάνουν τελικά παιδί ή όχι.

Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της εργαζόμενης εγκύου Νεκταρίας Μπούζου, η οποία απολύθηκε πρόσφατα από επιχείρηση στο Μενίδι την ώρα που διανύει τη δεύτερη εγκυμοσύνη της και το πρώτο της παιδί δεν έχει συμπληρώσει ακόμα το πρώτο του έτος. Απόλυση που ακόμα και με τη σημερινή εργατική νομοθεσία είναι καραμπινάτα παράνομη. Η εργαζόμενη έκανε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Τι έγινε τότε; Ενημερώθηκε ότι η τριμερής συνάντηση ορίστηκε για τις 30 Αυγούστου! Η εργαζόμενη και το σωματείο της αντέδρασαν, απαιτώντας η συνάντηση να οριστεί πιο νωρίς.

... γιατί «κοστίζουν»

Αντί γι' αυτό ενημερώθηκαν πως το ραντεβού ορίστηκε για ακόμα πιο αργά. Οπως της είπαν από την Επιθεώρηση, δεν μπορούσε να παραβρεθεί στη συνάντηση ο δικηγόρος της εταιρείας γιατί θα απουσίαζε εκείνες τις μέρες! Ετσι, τώρα, λένε σε μία απολυμένη μητέρα μ' ένα μωρό στο σπίτι κι ένα άλλο στα σπλάχνα της να περιμένει ένα δίμηνο μόνο για την τριμερή συνάντηση. Την ίδια ώρα που όλο και περισσότερες τέτοιες μανάδες, δηλαδή μανάδες από λαϊκά στρώματα, δεν έχουν καν πού ν' αφήσουν τα παιδιά τους για να πάνε για μεροκάματο. Δυσκολεύονται ακόμα και να κάνουν εξετάσεις απαραίτητες για να διαπιστώσουν την ασφάλεια μιας κύησης, αφού η εννιάμηνη αναμονή ενός παιδιού μετατρέπεται σε εννιάμηνη αγωνία για τις υπέρογκες δαπάνες.

Αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική της «ευθύνης» που επικαλούνται συνεχώς οι υπουργοί της κυβέρνησης για τα απανωτά χτυπήματα στα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι εργαζόμενες γυναίκες δεν μπορούν να έχουν καμία αυταπάτη για τις βρώμικες επιδιώξεις της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Δεν μπορούν να έχουν καμία αυταπάτη για το άθλιο εργασιακό περιβάλλον που διαμορφώνεται σε βάρος τους. Το ζουν καθημερινά με την απόλυση, τη μερική δουλειά, τα άθλια μεροκάματα, τις διώξεις των μητέρων κλπ. Τώρα επιβάλλεται να οργανωθούν και να οδηγήσουν στα αζήτητα την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα τσιράκια τους.

Υπάρχουν αντιθέσεις και «αντιθέσεις»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την «πλήρη αντίθεσή» τους στην είσοδο στρατηγικού επενδυτή εκφράζουν τώρα οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στα σωματεία των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), όπως διατυπώθηκε και στην πρόσφατη ημερίδα του σωματείου εργαζομένων στα ΕΑΣ Υμηττού. Και πώς να μην είναι, τώρα που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και οι εργαζόμενοι ήδη πληρώνουν τα σπασμένα της απαξίωσης και της υποβάθμισης των ΕΑΣ.

Αλλωστε, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν μακρά ...παράδοση στο να αλλάζουν «εν ριπή οφθαλμού» θέσεις και απόψεις, προκειμένου να μαντρώσουν τους εργαζόμενους σε ανώδυνες θέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα που δηλώνουν αυτά, σπέρνουν ψευδαισθήσεις στους εργάτες ότι κάποια εργοστάσια μπορεί να τη ...σκαπουλάρουν από τις συνέπειες του ξεπουλήματος, όπως, για παράδειγμα, λένε γι' αυτό του Αιγίου. Κλασική περίπτωση διάσπασης των εργαζομένων. Ωστόσο, την ίδια στιγμή που φαίνονται να δηλώνουν αντίθετοι με το ξεπούλημα των ΕΑΣ, όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τη στάση τους, έδωσαν «χείρα βοηθείας» στις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για να φτάσουν την κατάσταση εδώ που τώρα έφτασε. Οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη και να αγωνιστούν μαζί με τις ταξικές δυνάμεις, για μια άλλη κατεύθυνση στην αμυντική βιομηχανία της χώρας, που θα απαντά στις πραγματικές ανάγκες της χώρας και προς όφελος των εργαζομένων...

Παπαγεωργίου Βασίλης