Η ανάγκη συντονισμένης αγωνιστικής δράσης των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ και συνολικά του εργαζόμενου λαού, ενάντια στην πολιτική που παραδίδει το δημόσιο πλούτο στα μονοπώλια, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και πάλης για να την ανάπτυξη όπου οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια ενός κράτους που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, αναδείχθηκαν στη χτεσινή σύσκεψη που οργάνωσε το ΠΑΜΕ με αφορμή το σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να ολοκληρώσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με ταχείς ρυθμούς.

Την εισήγηση στη σύσκεψη έκανε ο Λ. Παπακωνσταντόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ο οποίος ανέδειξε ολοκληρωμένα πώς η παρέμβαση του αστικού κράτους στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας εξασφαλίζει ό,τι απαιτείται για να μπουν σ' αυτούς τους τομείς κεφάλαια που είχαν υπερσυσσωρευτεί σε άλλους κλάδους.

«Η αποκλειστικότητα του κρατικού επιχειρηματικού τομέα αντιστρατεύεται μακροπρόθεσμα τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής παραγωγής. Ιστορικά αυτή η αποκλειστικότητα συνδέεται με ένα και μόνο λόγο. Να προετοιμάσει το έδαφος για την καπιταλιστική συσσώρευση σε τομείς όπου απαιτείται μεγάλο κεφάλαιο και υπάρχουν υψηλοί κίνδυνοι για την κερδοφορία του» επισήμανε. Αναδεικνύοντας έτσι πως δυνάμεις οι οποίες μιλούν για υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα (ή την «εθνικοποίηση») των πρώην ΔΕΚΟ χωρίς όμως να αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα, το πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς και της ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας, εξυπηρετούν την προπαγάνδα και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

«Οι επιχειρήσεις αυτές στο πλαίσιο της απελευθέρωσης και ανεξάρτητα από το ποσοστό μετοχών που κατέχει το δημόσιο, ακόμα και 100%, λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της υπεραξίας και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού (...) Στοχεύουν επομένως στη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους, με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης», υπογράμμισε.

Η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων επιφέρει, αφ' ενός, χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους χώρους αυτούς, συρρίκνωση του μόνιμου προσωπικού, επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, εντατικοποίηση της εργασίας και χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας, και άλλα. Αφ' ετέρου, συνολικά για την ακρίβεια στα τιμολόγια, τη λεηλασία του λαϊκού πλούτου, τις επιπτώσεις στα κυριαρχικά δικαιώματα αλλά και τις επιπτώσεις που επιφέρει η άναρχη και ανισόμετρη ανάπτυξη στην υγεία, στο περιβάλλον και άλλου. Γι' αυτό και είναι εγκληματικές οι ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των κομμάτων του κεφαλαίου που προωθούν και εφαρμόζουν την πολιτική αυτή εδώ και χρόνια, στα πλαίσια των κεντρικών κατευθύνσεων που συναποφασίζονται στην ΕΕ. Ακόμα, το στέλεχος του ΠΑΜΕ αναφέρθηκε στις ευθύνες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) κτλ., αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι η ΓΣΕΕ έβγαλε πρόσφατα ανακοίνωση «όχι για να καταγγείλει τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά γιατί αυτές γίνονται χωρίς όρους, προϋποθέσεις και κριτήρια»!

Σ' αυτή την κατεύθυνση μεγαλώνει η ανάγκη αλλαγής της πολιτικής στάσης και συμπεριφοράς των εργαζομένων. Η ανάγκη να καταδικαστούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ανάγκη οργάνωσης του αγώνα που θα έρχεται σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και θα έχει ως στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού.

Την οικοδόμηση της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας στο πλαίσιο της οποίας θα συγκροτηθούν ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί - λαϊκοί φορείς σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και μέσω κεντρικού σχεδιασμού και εργατικού - λαϊκού ελέγχου θα παράγουν φθηνά και υψηλής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες.

Για τους στόχους αυτούς σημείωσε «απαιτείται σκληρή σύγκρουση με τα μονοπώλια και αυτή η σύγκρουση για να έχει νικηφόρα έκβαση απαιτεί τη συγκρότηση ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου της εργατικής τάξης με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ. Να γιατί μπαίνει ζήτημα αλλαγής των συσχετισμών δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα (...) Η γραμμή του ΠΑΜΕ, η γραμμή της ταξικής αντιμονοπωλιακής πάλης πρέπει να κυριαρχήσει στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα».

Πλούσια ήταν η συζήτηση που ακολούθησε. Οπως χαρακτηριστικά είπε ο Κλ. Τρατράς, η «Ολυμπιακή Αεροπορία» - δήθεν ζημιογόνα - έκανε τζίρο 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο. Μέσα σε ένα βράδυ ο επιχειρηματίας Α. Βγενόπουλος πήρε 95 εκατομμύρια ευρώ. Η «Ολυμπιακή Αεροπορία», σημείωσε επιπλέον, ήταν ο κύριος χρήστης του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» και τα έσοδα του αεροδρομίου μετά την ιδιωτικοποίησή της έπεσαν και είναι υποχρεωμένο το ελληνικό Δημόσιο να καλύψει αυτά τα έξοδα στη «Χόχτιφ». Σήμερα οι εργαζόμενοι της ΟΑ, οκτώ μήνες μετά την ιδιωτικοποίηση, δεν έχουν πάρει σύνταξη, αποζημίωση, δεν έχουν μετατεθεί σε άλλες θέσεις στο Δημόσιο.

«Θα πούμε το νερό νεράκι» είπε χαρακτηριστικά ο Δ. Γεωργίου από την ΕΥΔΑΠ υπογραμμίζοντας ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο θα αυξηθεί η τιμή του νερού αλλά για να έχει κέρδος ο ιδιώτης, θα χαλάσει και την ποιότητά του. Οπως τόνισε, το 94% των υδάτινων πόρων πάει χαμένο, δεν υπάρχουν υποδομές και τα μονοπώλια ενδιαφέρονται με τις υπάρχουσες υποδομές να βγάλουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Εξάλλου, στα πλαίσια του καπιταλισμού οι κρατικές επιχειρήσεις λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και από το 1996 και έπειτα τα τιμολόγια του νερού και στις άλλες υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ έχουν γίνει αυξήσεις που αγγίζουν το 153%.

Τις ευθύνες του κυβερνητικού συνδικαλισμού (που - σημειώθηκε - από το 1999 εμπόδιζε τη συσπείρωση όλων των εργαζομένων και καθησύχαζε για τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων) ανέδειξε μεταξύ άλλων ο Απ. Βλασσίδης από την ΕΘΕΛ, λέγοντας ότι η ΠΑΣΚΕ στο σωματείο της ΕΘΕΛ υποστηρίζει ότι οι κινητοποιήσεις εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και όχι τα μέτρα.

Πρέπει να μπει σχέδιο δράσης χωρίς καμιά αναμονή, σε κάθε χώρο, με μολύβι και χαρτί, επισήμανε σε παρέμβασή του και ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Τονίστηκε μεταξύ άλλων η ανάγκη συντονισμένων παρεμβάσεων το άμεσο διάστημα αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης, τόσο εξειδικευμένα σε κάθε χώρο όσο και ενιαία.

Ειδικό βάρος θα δοθεί μεταξύ άλλων για: Την καταδίκη των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν γίνει και την παρεμπόδιση όσων προωθούνται. Την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, τη μονιμοποίηση συμβασιούχων και εκτάκτων χωρίς όρους και με πλήρη δικαιώματα.

Ακόμα, χρειάζονται πρωτοβουλίες ώστε σε κάθε χώρο δουλειάς και εργατογειτονιά να ενημερωθούν τα λαϊκά στρώματα για την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας όλοι οι τομείς στρατηγικής σημασίας όπως η Ενέργεια, οι Μεταφορές, οι Τηλεπικοινωνίες, το Νερό, να ενταχθούν σε (αντίστοιχους) ενιαίους αποκλειστικά κρατικούς φορείς «ως κοινωνικών αγαθών και όχι ως εμπορευμάτων, για φθηνή και γρήγορη πρόσβαση του λαϊκού καταναλωτή στις σχετικές υπηρεσίες, για την προστασία του περιβάλλοντος, έρευνα και εκπαίδευση, παραγωγική στήριξη άλλων τομέων της οικονομίας» κτλ.