Ολη η ... «αριστερά» της Γαλλίας ενωμένη (η γραμματέας της Εθνικής Επιτροπής του Γαλλικού ΚΚ, Μ.Μπιφέ, η γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μ.Ομπρί και η γγ του Κόμματος «Ευρώπη - Οικολογία» Σ.Ντυφλώ) λίγο πριν ανακοινώσουν την «αντιδεξιά» συνεργασία σε 20 απο τις 22 περιφέρειες

Πρώτη πρώτη η «Αυγή» καθώς και σύσσωμος ο αστικός Τύπος πανηγύρισε αυτή τη βδομάδα για τη λεγόμενη «μεγάλη νίκη της Αριστεράς στις γαλλικές περιφερειακές εκλογές». Οποιος έμπαινε στον κόπο να διαβάσει κάτω από τους τίτλους αυτούς, αντιλαμβανόταν ότι ως «ήττα της Δεξιάς» παρουσιαζόταν η υψηλή αποχή (53%) που χρεώθηκε σε δυσαρεστημένους του κυβερνητικού κόμματος, του φιλελεύθερου UMP. Τα χαμηλά ποσοστά του UMP (26%) αθροίζονταν με αυτά του κόμματος «Εθνικού Μετώπου» (11,7%) και του κεντροδεξιού «Μόντεμ» (με 4,2%). Ομως πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά αποχής σημειώθηκαν στις λαϊκές συνοικίες που, ξεπερνώντας το μέσο όρο, έφτασαν μέχρι και το 62%, δείχνοντας ότι η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δε βλέπουν διέξοδο και προοπτική. Στον αντίποδα, «ως νίκη της Αριστεράς» θεωρήθηκε η άθροιση των ποσοστών του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» (29,5%), του «Ευρώπη - Οικολογία» (12,5%), με το «Μέτωπο της Αριστεράς» 5,9% (της σύμπραξης κατά βάση του Γαλλικού ΚΚ με το Κόμμα της Αριστεράς) και του «Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος» (2,5 %).

Με τη χρήση του όρου «Αριστερά» θολώνονται σκόπιμα οι πραγματικές ταξικές διαχωριστικές γραμμές σήμερα στην κοινωνία.

Επιδιώκονται δύο βασικοί στόχοι:

α) Οι μεν σοσιαλδημοκράτες να αποκρύψουν όσο μπορούν ότι αποτελούν κόμμα της πλουτοκρατίας, για να είναι σε θέση όταν κληθούν από τη γαλλική αστική τάξη να προωθήσουν τα ίδια σκληρά ταξικά μέτρα που πήραν οι σοσιαλδημοκράτες αντίστοιχα τόσο στην Ελλάδα, όσο στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που διευκολύνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και σφαγιάζουν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

β) Την ίδια στιγμή, την ώρα που δυναμώνει η λαϊκή οργή από το όργιο των σκληρών αντεργατικών μέτρων και των μαζικών απολύσεων, οι μεταλλαγμένες κομμουνιστικές δυνάμεις και διάφοροι οπορτουνιστές να μπορούν να αποκρύπτουν την ενσωμάτωσή τους στη στρατηγική της σοσιαλδημοκρατίας, να προβάλλονται ως δήθεν σύγχρονοι αντικαταστάτες του ΚΚ, εγκλωβίζοντας τον όποιο ριζοσπαστισμό αναπτύσσεται στο λαό.

Το όλο προεκλογικό παζάρι ανάμεσα στα κόμματα στη Γαλλία έδειχνε από την αρχή ότι στον πρώτο γύρο θα υπήρχε μια τυπική καταγραφή δυνάμεων και στο όνομα του αντιδεξιού μετώπου «οι δυνάμεις της Αριστεράς», που αθροίζονταν νοητά από τον πρώτο γύρο θα κατέβαιναν στο δεύτερο σε ενιαίες λίστες. Αλλωστε στις αντίστοιχες εκλογές του 2004 είχαν συμπράξει από τον πρώτο γύρο σε κοινή λίστα.

Βέβαια δεν πρέπει να έχει αμφιβολία κάποιος για τη στάση της σοσιαλδημοκρατίας στη Γαλλία. Σε καμιά στιγμή αυτή δε μάσησε τα λόγια της μπροστά στα καθήκοντα που έχει να επιτελέσει για λογαριασμό της αστικής τάξης της χώρας. Ο εκπρόσωπος Τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ), Βenoit Hamon, μιλώντας για τα άγρια μέτρα που παίρνονται στην Ελλάδα, δήλωσε πρόσφατα: «Η Γαλλία απαιτεί από την Ελλάδα να εφαρμόσει συγκεκριμένη πολιτική. Εάν η Κομισιόν ζητήσει κι από τη Γαλλία να κάνει το ίδιο, πώς είναι δυνατό αυτή να αρνηθεί να εφαρμόσει όσα ζητά κι αυτή από την Ελλάδα;»... Το ΣΚ, αποτελώντας και στη Γαλλία βασικό στήριγμα του κεφαλαίου, στηρίζει όλη την ουσία των αντιδραστικών μέτρων της κυβέρνησης του UMP του Σαρκοζί, που κατά τα άλλα υποκριτικά εναντιώνεται. Η επικεφαλής του ΣΚ, Μαρτίν Ομπρί, πρόσφατα στη συζήτηση για το Ασφαλιστικό στήριξε την άμεση αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια παραπάνω, από τα 60 στα 62. Μετά από αντιδράσεις επικαλέστηκε ότι οι δηλώσεις της αναφέρονταν στην πραγματική ηλικία που βγαίνουν οι εργαζόμενοι στη σύνταξη κι όχι σε αυτή που ορίζει ο νόμος...

Το Γαλλικό ΚΚ και οι υπόλοιποι σύμμαχοι του «Αριστερού Μετώπου» όμως ακάθεκτοι... Την περασμένη Τετάρτη προχώρησαν σε κοινή τοποθέτηση με το ΣΚ για το δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών, που πραγματοποιούνται σήμερα 21/3, και θα κατέβουν επίσης από κοινού με το «Ευρώπη - Οικολογία». Στην εν λόγω ανακοίνωση μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Το ΣΚ και οι συνιστώσες που απαρτίζουν το Μέτωπο της Αριστεράς καλούν την επόμενη Κυριακή τους Γάλλους να ψηφίσουν για τις λίστες της ανασύνταξης της κοινωνικής, οικολογικής και δημοκρατικής αριστεράς. Ο δεύτερος γύρος πρέπει να επιβεβαιώσει και να ενισχύσει αυτό το μήνυμα (ενάντια στη δεξιά). Είναι κάτω από αυτόν τον άξονα που η αριστερά μέσα στις όποιες διαφωνίες της, ενώθηκε (....) για μια μεγάλη νίκη της αριστεράς σε όλη τη Γαλλία».

Στην ίδια γραμμή και το κόμμα-διάττοντας αστέρας του γαλλικού αστικού πολιτικού συστήματος, το «Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα» (ΝΑΚ) του Ολιβιέ Μπεζανσενό, αφού καταποντίστηκε στις κάλπες «ξέχασε» τις υποκριτικές κορόνες του ότι το ΝΑΚ δεν επρόκειτο ποτέ να γίνει ουρά της σοσιαλδημοκρατίας, και στην ανακοίνωση μετά τον πρώτο γύρο αναφέρει:

«Για το β' γύρο την Κυριακή, καλούμε τους εκλογείς και τους ψηφοφόρους να επιβεβαιώσουν και να ολοκληρώσουν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου προκαλώντας τη μεγαλύτερη δυνατή ήττα στις λίστες που υποστηρίζονται από τον Σαρκοζί και το UMP. (...) Θέλουμε να οικοδομήσουμε την ευρύτερη δυνατή ενότητα απέναντι στη δεξιά, τα αφεντικά και τους τραπεζίτες». Ομως κάνουν πως δεν ξέρουν πως τα αφεντικά και οι τραπεζίτες ποτέ δεν έχουν μια εναλλακτική λύση για τη διαχείριση της εξουσίας τους, κι ότι οι σοσιαλδημοκράτες έχουν αποδειχτεί ιστορικά δεξιοτέχνες στην αποτελεσματική προώθηση των επιταγών του κεφαλαίου.

Ο πολύχρονος εγκλωβισμός στην ουρά της λεγόμενης «προοδευτικής» διαχείρισης του καπιταλισμού, που εκπροσωπεί η σοσιαλδημοκρατία, όπως βλέπουμε, κάθε άλλο παρά βοηθά στην ανάκαμψη (ιδεολογικο-πολιτική και οργανωτική) του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη Γαλλία. Κι αυτό γιατί η προοπτική της ανασύνταξης βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Αυτή της σύγκρουσης με κάθε είδους διαχείριση (και της σοσιαλδημοκρατικής) του καπιταλισμού και της προβολής της μοναδικής εναλλακτικής λύσης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα: της ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.