Αποκαλυπτική για τον αντεργατικό χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., που απέρριψαν την πρόταση. Αποκαλυπτική για την πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που καλλιεργεί συγχύσεις και ψεύτικες προσδοκίες για την κυβερνητική πολιτική, ενισχύοντας την επιχείρηση εγκλωβισμού των εργαζομένων.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. ακολούθησαν την εξής γραμμή: Απέρριψαν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ με το αιτιολογικό ότι το κόστος της επιστροφής των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας προς τα ασφαλιστικά ταμεία και η ικανοποίηση των αιτημάτων που αφορούν στη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στη μείωση του χρόνου που απαιτείται για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, στην αύξηση των συντάξεων κ.ά., είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να το σηκώσει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Επειδή δεν μπορούν να αμφισβητήσουν το γεγονός της καταλήστευσης των Ταμείων, από τη δεκαετία του '50, και τις ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καταφεύγουν στη θέση της παραγραφής των κλεμμένων, της παραγραφής οφειλών δισεκατομμυρίων ευρώ με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν χρήματα.

Επί της ουσίας, συγκρούστηκαν δύο γραμμές: Η γραμμή του ΚΚΕ, που αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση ως δικαίωμα, ως ανάγκη των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, που επιβάλλεται να ικανοποιηθεί με σύγχρονους όρους. Και η γραμμή που την αντιμετωπίζει ως κόστος, ως βάρος που εμποδίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη, την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Συμπερασματικά, με την απόρριψη της πρότασης νόμου, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. νομιμοποιούν τη ληστεία κατά των ασφαλιστικών ταμείων και αντιμετωπίζουν εχθρικά τα κοινωνικά-ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Ο ισχυρισμός ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι εξωπραγματική κινείται στα πλαίσια της γενικότερης θέσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων που ταυτίζουν το ρεαλιστικό με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, χαρακτηρίζοντας ως εξωπραγματική την πολιτική που έχει κριτήριο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Η πρόταση νόμου που κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ είναι μεγάλη συμβολή στην πάλη για τα κοινωνικά-ασφαλιστικά δικαιώματα των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς.

Αποκαλύπτει ότι για την οικονομική κατάσταση των Ταμείων δεν έχουν καμία ευθύνη οι εργαζόμενοι και τεκμηριώνει ότι την ευθύνη την έχουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και τα άλλα τμήματα της πλουτοκρατίας που καταλήστευσαν και καταληστεύουν τα Ταμεία, μαζί με το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Καταληστεύονται τα αποθεματικά των Ταμείων, τα χρήματα των εργαζομένων, από τη δεκαετία του '50.

Καταληστεύονται τα οικονομικά των Ταμείων μέσω του χρηματιστηρίου και των δομημένων ομολόγων.

Το Μάρτη του 2000, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ο τότε διοικητής του ΙΚΑ, Μ. Νεκτάριος, δήλωσε ότι το σύνολο σχεδόν των αποθεματικών του οργανισμού είναι στο χρηματιστήριο και έχουν χαθεί 5 δισ. δραχμές. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε και το επόμενο διάστημα επί ΝΔ.

Υπονομεύονται για πολλά χρόνια τα οικονομικά των Ταμείων με τις εισφοροαπαλλαγές και την εισφοροδιαφυγή υπέρ της πλουτοκρατίας.

Το Φλεβάρη του 2000 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η ειδική υπηρεσία ελέγχου ασφάλισης βεβαίωσε πως το 20% των επιχειρήσεων είναι αναπόγραφες και το 29% του προσωπικού των επιχειρήσεων ανασφάλιστο.

Το 2002 εκτιμήθηκε ότι η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται σε ένα τρισεκατομμύριο δραχμές το χρόνο.

Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε επί ΝΔ και συνεχίζεται μέχρι σήμερα που η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται στα 8 δισ. ευρώ.

Για την οικονομική κατάσταση των Ταμείων ευθύνεται επίσης η διαγραφή οφειλών της εργοδοσίας, η άρνηση καταβολής νομοθετημένων πόρων, το κόστος της λεγόμενης εθελουσίας εξόδου , η υποχρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, η χρησιμοποίηση των Ταμείων για τη στήριξη της κερδοφορίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων στην Υγεία και τα αυξημένα νοσήλια των δημόσιων νοσοκομείων.

Τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων την περίοδο 1999 - 2006 που προέρχονται από τα νοσήλια τα οποία επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία αυξήθηκαν κατά 6% ενώ η συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού αντίστοιχα μειώθηκε και η τάση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Δεν είναι μόνο αυτό. Η ανεργία, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης που χαρακτηρίζουν την καπιταλιστική ανάπτυξη, την πολιτική της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι βασικά στοιχεία που επιδεινώνουν την οικονομική θέση των Ταμείων.

Η κατάσταση αυτή χειροτερεύει. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της κυβέρνησης που έκανε ο υπουργός Εργασίας είναι προκλητικές και επικίνδυνες.

Επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, μερική απασχόληση, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, διάλυση του σταθερού ημερήσιου χρόνου, διάλυση του 8ωρου, εκ περιτροπής εργασία, διατήρηση του σκλαβοπάζαρου της ενοικίασης των εργαζομένων. Καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπονομεύει ιδιαίτερα τη ζωή των νέων και των γυναικών. Βαρβαρότητα που προβάλλει με το όνομα της λεγόμενης ευελφάλειας.

Αυτά παρουσίασε ο αρμόδιος υπουργός μιλώντας επίσης για νέα χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από τον ΟΑΕΔ, από τα χρήματα των εργαζομένων, στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας που μέσα από αυτή την πολιτική έφτασε σε αυτά τα πολύ υψηλά επίπεδα.

Πριν λίγες μέρες, όπως είπε, δεν υπήρχε σάλιο στον ΟΑΕΔ για τους ανέργους και τώρα η κυβέρνηση θα διαθέσει εκατομμύρια για την εργοδοσία.

Ολα για την κερδοφορία του κεφαλαίου στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία στις συνθήκες της ανόδου της οικονομίας, ακολουθώντας, εφαρμόζοντας τη στρατηγική της ΕΕ που συμφωνήθηκε στη Λισαβόνα το 2000 και προσαρμόζεται (Στρατηγική της Λισαβόνας 2020) για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων για να γίνουν πιο ισχυρές, πιο ανταγωνιστικές μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να καταπολεμήσουν την κυβερνητική τρομοκρατία και να διεκδικήσουν το δίκιο τους, βγάζοντας συμπεράσματα από αυτή την πολύχρονη επίθεση.

Τι είναι οι νόμοι της ΝΔ, οι νόμοι Σιούφα του 1990-1992 , ο νόμος Ρέππα του ΠΑΣΟΚ, το 2002, και ο νόμος Πετραλιά, της ΝΔ το 2008;

Είναι κρίκοι μιας ταξικής, αντιλαϊκής πολιτικής που ενοχοποιεί τα δικαιώματα, αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση σαν κόστος και επιδιώκει να φορτώσει τα βάρη της συνταξιοδότησης, της Υγείας, της Πρόνοιας στις πλάτες των εργαζομένων απαλλάσσοντας το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους.

Είναι κρίκοι μιας αντιλαϊκής πολιτικής που επέφερε οδυνηρά αποτελέσματα.

Αυτή η πολιτική αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, άνοιξε το δρόμο για συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια.

Καθήλωσε τις συντάξεις με αποτέλεσμα το 70% των συνταξιούχων να υποφέρει με συντάξεις μέχρι 600 ευρώ.

Κατάργησε συνολικά τα κοινωνικά -ασφαλιστικά δικαιώματα. Χειροτέρευσε τις συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις.

Σήμερα, με την ίδια μέθοδο, με απειλές, τρομοκρατία και ψεύτικα διλήμματα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να εφαρμόσει ακόμα πιο σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα για να διαμορφώσει ένα πολύ βάρβαρο ασφαλιστικό σύστημα.

Στην υπηρεσία αυτού του εχθρικού για τους εργαζόμενους στόχου αξιοποιεί την επιτροπή σκοπιμότητας των ειδικών που συγκρότησε το υπουργείο Εργασίας και το στημένο διάλογο με τις υποτακτικές πλειοψηφίες των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που είναι αποδεδειγμένα ο δούρειος ίππος του κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ο Α. Λοβέρδος και το επιτελείο του συμπεριφέρονται σαν να ανακάλυψαν την Αμερική. Αλλά οι θέσεις που υποστηρίζουν περιλαμβάνονται στα σχετικά αντεργατικά κείμενα της ΕΕ, είναι θέσεις που έχουν επανειλημμένα προβάλει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, οι μεγαλέμποροι, οι μηχανισμοί του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μιλούν για το κριτήριο της ανταποδοτικότητας, λέγοντας: Τόσες εισφορές έχει καταβάλει ο εργαζόμενος, τόση σύνταξη θα πάρει.

Πρόκειται για μια χυδαία, βαθιά αντεργατική προσέγγιση, που αναιρεί τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης. Γιατί οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο και στη διάρκεια του εργάσιμου βίου δεν καταβάλλουν μόνο εισφορές αλλά δίνουν τα νιάτα τους, τη ζωή τους και έχουν δικαίωμα να ζήσουν καλά, να μη φυτοζωούν με μια άθλια σύνταξη, με υποβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες.

Η κυβέρνηση λέει: Θα καθιερωθεί εθνική σύνταξη. Πρόκειται για μια προνοιακή σύνταξη που θα αυξάνεται οριακά ανάλογα με τις εισφορές που έχει καταβάλει ο εργαζόμενος στο σύνολο του εργάσιμου βίου. Σκοπεύει δηλαδή να αποσυνδέσει τη σύνταξη από το μισθό για να μειώσει τις συντάξεις και να διαμορφωθεί το έδαφος όπου θα ευημερήσουν η ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία.

Στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας» που κατέθεσε η κυβέρνηση στην ΕΕ αναφέρεται ότι υπάρχει σημαντικό περιθώριο για τη μείωση της συνεισφοράς του κρατικού προϋπολογισμού στο ασφαλιστικό σύστημα και προσανατολίζεται στην επιβολή πρόσθετων αντιλαϊκών φόρων.

Προκαλεί τις λαϊκές δυνάμεις που πληρώνουν ήδη βαριά φορολογία, καταβάλλουν υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και χρυσοπληρώνουν για την Υγεία και την Πρόνοια.

Προβάλλει την ενοποίηση των συνταξιοδοτικών καθεστώτων μεταξύ των νέων και των παλαιών εργαζομένων, στοχεύοντας και με αυτό να επιβάλει προς τα κάτω εξίσωση παροχών.

Προωθεί την κατάργηση της διαφοράς της 5ετίας ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες στο δημόσιο τομέα (όπως έκανε η ΝΔ για τον ιδιωτικό τομέα) αυξάνοντας το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο δημόσιο από 5 έως και 17 χρόνια, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Ευρωδικαστηρίου, καταπατώντας τα δικαιώματα των γυναικών, τις βιολογικές και κοινωνικές τους ανάγκες.

Ετοιμάζεται να χτυπήσει το θεσμό των Βαρέων -Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, να προχωρήσει σε μαζικό αποχαρακτηρισμό επαγγελμάτων και κλάδων, διαμορφώνοντας ακόμα πιο σκληρούς όρους στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, ενισχύοντας τους κινδύνους για τη ζωή και την ασφάλειά της.

Η πολιτική της κυβέρνησης είναι επικίνδυνη και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους ανθρώπους του μόχθου που στενάζουν τόσα χρόνια.

Το ΚΚΕ λέει προς όλους τους εργαζόμενους: Πάρτε υπόψη σας τις θέσεις, τις προτάσεις του ΚΚΕ, συμπυκνώνουν τις δικές σας ανάγκες, τα δικά σας συμφέροντα. Ο πλούτος που παράγετε και η παραγωγικότητα της εργασίας έχουν αυξηθεί, οι ανάγκες σας μπορούν να ικανοποιηθούν και αυτό έχετε υποχρέωση να το διεκδικήσετε, μαζικά, συντονισμένα.

Καθημερινά, με αποφασιστικότητα. Με τη συμμετοχή σας στην απεργία του ΠΑΜΕ στις 10 του Φλεβάρη και στους αγώνες που θα ακολουθήσουν, καταδικάζοντας την πολιτική της κυβέρνησης και της ΝΔ, καταδικάζοντας το ΛΑ.Ο.Σ. που είναι φορέας των πιο αντιδραστικών, ρατσιστικών θέσεων και οργιάζει για την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, τιμωρώντας τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζει το αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ, τη βάση των αντιασφαλιστικών μέτρων.

Οι θέσεις του ΚΚΕ ανοίγουν το δρόμο που έχει κριτήριο τις ανάγκες, τα συμφέροντα του λαού μας, αντιμετωπίζοντας την Κοινωνική Ασφάλιση ως δικαίωμα και όχι ως κόστος.

Απαιτώντας τώρα καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας, σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες, 5 χρόνια λιγότερα για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

Πλήρη - σταθερή εργασία για όλους, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού, με κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ και κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ για να μπορεί να ζήσει ο συνταξιούχος.

Αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Απαλλαγή των εργαζομένων από την εισφορά για τον κλάδο υγείας.