ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μέρες «αγάπης»

«Στροφή στην καθημερινότητα» ονομάζεται, λέει, η νέα καμπάνια του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, τώρα οι ναυτικοί θα σκοτώνονται έχοντας μαζί τους ένα σκόρδο δώρο από την αρμόδια υπουργό που παρακολουθώντας την καθημερινότητα ξορκίζει την κακιά στιγμή; `Η, καλού κακού να πάρει τα μέτρα που είναι αρμόδιος να πάρει ο γνωστός «Μιχάλης», αυτός που έχει ήδη δηλώσει πως δε νοείται λιμενικός που να μην οπλοφορεί. Για να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα των ναυτεργατών που δε λένε να σαλπάρουν στο θάνατο.

Φτου σας! Το είδαμε στην οθόνη της «τιβί» χτες το μεσημέρι. Σ' ένα από τα νοσοκομεία που οι άνθρωποι πάνε από ανάγκη «ζωής ή θανάτου». Την ώρα που ο πρωθυπουργός έκανε τη βόλτα του για να πλασάρει - σα λύση στο αίσχος - τους ενοικιαζόμενους νοσηλευτές. Το τηλεοπτικό μήνυμα, βέβαια, δεν απευθυνόταν σ' αυτούς που βιώνουν την πραγματικότητα. Συνείδηση επιχειρούσε να διαμορφώσει στους άλλους. Σ' όλους εκείνους που δεν μπορούν ακόμα να κάνουν μερικές λογικές σκέψεις και θα μάθουν την αλήθεια όταν χρειαστεί να πληρώσουν χρυσό ως και τον ίδιο το θάνατό τους.

Οταν ένα χειρουργείο δουλεύει εντατικά και τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων - επίσημη αργία - με το ίδιο προσωπικό σημαίνει πως υπάρχει πρόβλημα. Ε; Οταν γιατροί με ειδίκευση στον καρκίνο των λεμφαδένων, γονατίζουν στα χειρουργεία και σηκώνουν ψηλά τα χέρια λέγοντας «ήταν πολλές οι βόμβες ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία και τώρα τις πληρώνουμε», υπάρχει πρόβλημα. Ε;

Ε, τέτοια προβλήματα της καθημερινότητας δεν αφορούν την κυβέρνηση. Αυτή όταν λέει «στροφή στην καθημερινότητα» αναφέρεται στο πώς θα πειστούν τα θύματα να κάνουν δική τους υπόθεση τα κέρδη του κεφαλαίου, που για να αυγαταίνουν πρέπει περισσότεροι από τους από κάτω να γονατίσουν.

Θες να φωνάξεις «στο όνομα της ζωής: Ντροπή!», αλλά ξέρεις ήδη το μάταιο της κραυγής. Γιατί η αστική τάξη και όλος ο συρφετός που δουλεύει για την εξυπηρέτησή της δεν έχουν καμιά σχέση με τη συνείδηση που κατανοεί έννοιες όπως η ντροπή.

Την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι δε βγήκαν από τα σπίτια τους μέρες γιορτής, αυτοί έδειχναν στις τιβί κάτι αστόπαιδα γιαπάκια που ξαπλωμένα στο χιόνι δήλωναν «κρίση; ποια κρίση; δε βλέπεις γύρω σου; καλά περνάμε, κάτσε θα ρθουν και οι ωραίες σε λίγο...» Στις τιβί έδειξαν μια να δηλώνει στο ένα πλάνο ως «εκδρομέας» ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα, ο κόσμος γλεντάει» και δυο πλάνα μετά η ίδια να πλασάρει ως φτήνια τα 100 ευρώ που ζητούσε για ένα δωμάτιο που νοίκιαζε. Ποιος είπε ότι η ξεφτίλα έχει πάτο;

Διαβάζεις την ιστορία του Γκρίφιθ στον «Ριζοσπάστη» και ξέρεις πως δεν έχουν να σου πουν τίποτα καινούργιο, ούτε οι «πρωτοπόροι» στην Τσεχία, ούτε ο εδώ παρατρεχάμενος που ξύνεται...

Τελικά, καταντά και κουραστικό εκτός από ψυχοφθόρο. Να ανοίγεις την εφημερίδα για να διαβάσεις μια θέση του αντίπαλού σου με διάθεση να αντιπαρατεθείς σ' αυτήν με όρους ιδεολογικούς. Και να πέφτεις πάνω σε κάποιον Μανδραβέλη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (πώς λέμε Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ ή Παππάς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ; ε, το ίδιο). Και να σου λένε ότι οι λαϊκές διεκδικήσεις δημιουργούν κουλτούρα ανομίας, η οποία οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη ανομία. Δηλαδή, να καταδικάζεται ο λαός στη φτώχεια, στην ανεργία, στα μεροκάματα πείνας, στις συντάξεις πείνας και να συνεχίζει να πεινά για να 'ναι νόμιμος. Γιατί, άμα διεκδικεί να χορτάσει είναι παράνομος. Χορτάτοι μπορούν να 'ναι μόνο τ' αφεντικά. Δεν είναι από φτώχεια επιχειρημάτων η τέτοια γραφή τους. Είναι γιατί πράγματι είναι ισχυρή η αρχική συνταγή: Πες πες το ψέμα θα επιβιώσει.

Διαβάζεις Μαρίνο στο «ΒΗΜΑ» και καταλαβαίνεις. Πληρώνεις κερατιάτικα διόδια αδιαμαρτύρητα. Εφορία προκαταβολικά, πριν πάρεις το μισθό σου, αδιαμαρτύρητα. Εισφορές που αντιστοιχούν σε χρυσό κρεβάτι στο νοσοκομείο, αδιαμαρτύρητα. Κόβεις κανονικά εισιτήριο στο λεωφορείο, πληρώνεις όσα σου ζητάνε για οτιδήποτε. Ε, είσαι ένοχος. Το υπογράφει ο Μαρίνος. Αυτός που η τάξη του και την αναπνοή της κλεμμένη την έχει. Σου δημιουργεί συνειρμό με το έργο του Ντάριο Φο για να πείσει ότι αυτοί που δεν πληρώνουν είναι αυτοί που πληρώνουν.

Δες το αλλιώς: Τρόμο βγάζει. Για τη μέρα που η τάξη του θα αναγκαστεί να πληρώσει. Γιατί ξέρει πως ο εργάτης πληρώνει και ξαναπληρώνει. Από το πρώτο δευτερόλεπτο της δουλειάς του πληρώνει. Ο,τι παράγει περιέχει ένα πολύ μικρό μέρος που παίρνει για μισθό και ένα τεράστιο μέρος κλεμμένο ιδρώτα. Αυτή είναι η καθημερινή πληρωμή δισεκατομμυρίων στον κόσμο, εκατομμυρίων στη χώρα μας. Ολων αυτών που δικαιούνται να πουν «δεν πληρώνω» κι όμως πληρώνουν. Αυτούς θέλει να ενοχοποιήσει ο κάθε Μαρίνος. Αυτούς θέλουν να αποτρέψουν από «κακές σκέψεις» κι όσοι μιλάνε για θεραπεία από το σύνδρομο «χειμερινά ανάκτορα».

Κράτα σημειώσεις: Αύριο θα εμφανιστούν και σαν σωτήρες του έθνους. Να ξέρεις τι και γιατί μισείς!

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ

ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ: «Αφότου το θεατρικό έργο του Ντάριο Φο "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" εισχώρησε στο DNA κάθε Ελληνα, όλες οι πολιτικές παρατάξεις, θεωρούν εθνική προτεραιότητα τη μέριμνά τους υπέρ της μη πληρωμής φόρων, δασμών, ασφαλιστικών εισφορών, προστίμων πάσης φύσεως, δανείων ιδιωτών ή τραπεζών» (ο Γ. Μαρίνος στο ΒΗΜΑ).

ΣΥΝΔΡΟΜΟ: «Κυβερνητικοί παράγοντες κάνουν λόγο για "επαναστατική γυμναστική της αριστεράς" και συμπληρώνουν ότι "οι εμπνευστές (...) ας θεραπευτούν επιτέλους απο το σύνδρομο της εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα"» (με υπογραφή Τ. Παππά στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«ΣΤΑ ΕΚΑΤΟ ΜΕΤΡΑ»: «Με συνταγή Πολύδωρα το σχέδιο Χρυσοχοΐδη. Δύο φορές επιχειρήθηκε την τελευταία δεκαετία ο περιορισμός των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Η μία επί κυβέρνησης ΝΔ από τον Βύρωνα Πολύδωρα και η δεύτερη επί κυβέρνησης Σημίτη από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Τώρα για τρίτη φορά επιχειρείται το ίδιο από το σημερινό υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος εκτός των άλλων εξοπλίζει την Αστυνομία με νέα μέσα καταστολής των διαδηλωτών όπως αντλίες νερού, τεθωρακισμένα οχήματα, - τις γνωστές "αύρες"- και μελλοντικά, όπλα ηλεκτρικής εκκένωσης (...) μερικές απο τις σημαντικότερες διατάξεις του νέου νομοσχεδίου είναι οι εξής: δεν επιτρέπονται συγκεντρώσεις εντός ζώνης ακτίνας 100 μέτρων περιμετρικά των κτιρίων του Προεδρικού Μεγάρου, του Μεγάρου Μαξίμου, της Βουλής και των διπλωματικών αποστολών ξένων χωρών (...) σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η κατάληψη ολόκληρου του οδοστρώματος (...) εφόσον η συνάθροιση εξακολουθεί ο εκπρόσωπος της αστυνομικής αρχής (...) διατάσσει τη διάλυση της συνάθροισης κάνοντας χρήση (...) κάθε πρόσφορου μέσου όπως η βίαιη απώθηση, η ρίψη ύδατος, η χρήση αστυνομικής ράβδου και η χρήση χημικών μέσων. Με φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών (...) θα τιμωρείται όποιος δεν συμμορφώνεται με τους όρους (...) που προβλέπει τον περιορισμό των διαδηλώσεων σε μια λωρίδα» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙ να διορθώσει την ψήφο του

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πρώτα μέτρα με σφραγίδα Κομισιόν - ΔΝΤ

ΤΑ ΝΕΑ: Πρόωρες εκπτώσεις σε «άδεια» μαγαζιά

ΕΘΝΟΣ: ΚΑΡΕ ΦΟΡΩΝ για τα ακίνητα το 2010

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Διχάζουν οι φορο-αποδείξεις

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 25 ΑΛΛΑΓΕΣ στη φορολογία

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Τριήμερο εγκλημάτων και τραγωδιών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «ΣΚΛΗΡΟ ΡΟΚ» με Εξεταστικές και «χαράτσια»

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΑΝΟΙΓΟΥΝ Κερκόπορτα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ

Η ΑΥΓΗ: Ραντεβού στις Βρυξέλλες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η ζωή ενός μύθου

Η ΧΩΡΑ: Επιστρέφει ο τρόμος στις διεθνείς πτήσεις

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΕΙ

Οι πρωτοπόροι

«Τσέχοι γερουσιαστές ασκούν πιέσεις για να απαγορευτεί το Κομμουνιστικό Κόμμα (...) Υποστηρίζουν ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα - το τρίτο μεγαλύτερο στο τσεχικό Κοινοβούλιο - παραμένει πιστό σε μη δημοκρατικά ιδεώδη. Ζητούν είτε να διαλυθεί είτε να αποκηρύξει τη μαρξιστική ιδεολογία, που εγκρίνει την προσφυγή στα όπλα» (το θέμα σε «The New York Times» / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο «his master's voice»

«Πουθενά στον κόσμο η καταστροφή των πανεπιστημίων δεν προστατεύεται από κάποιο μεταφυσικό άσυλο και με τη δικαιολογία ότι επί χούντας μπήκε το τανκς στο Πολυτεχνείο. Πουθενά ένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν φτύνει έργω και λόγω τη δημοκρατία, όπως κάνει το ΚΚΕ, χωρίς να αντιδρά κανείς (...) Φτάσαμε να θεωρούμε "δημοκρατικό δικαίωμα" του ΚΚΕ να καταλαμβάνει στούντιο και να εκφωνεί τα δικά του δελτία ειδήσεων (...) Δημιουργείται κουλτούρα ανομίας, η οποία οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη ανομία. Μέχρι να φτάσουμε σε κάποιον Δεκέμβρη και στη χρεοκοπία» (Ποιος άλλος; ο Πάσχος Μανδραβέλης. Πού αλλού; στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Μια «παλιά» ιστορία

«Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 μια εφημερίδα του Λονδίνου ανέθεσε στον τότε γνωστό σεναριογράφο και συγγραφέα Hubert Griffith να επισκεφθεί τη Σοβιετική Ενωση και να γράψει ένα σχετικό άρθρο. Ο Griffith όντως μετέβη στην ΕΣΣΔ και έγραψε το άρθρο. Ομως, όταν επέστρεψε, η εφημερίδα αρνήθηκε να το δημοσιεύσει μη εγκρίνοντας το περιεχόμενό του. Ετσι ο ίδιος αποφάσισε αντ' αυτού να μεταφέρει τα όσα είδε από πρώτο χέρι σε ένα βιβλίο με τίτλο "Seeing Soviet Russia". Αναφερόμενος σε αυτό στη στάση της εφημερίδας, τόνισε: "Αμα έκλεινα τον εαυτό μου σε ένα δωμάτιο στο Λονδίνο συνθέτοντας ένα δίχτυ από φανταστικές εικόνες - για το πώς 150 εκατομμύρια άνθρωποι πήγαιναν με το μαστίγιο στη δουλειά δέσμιοι των συμμοριών του κομμουνισμού, κλπ. - θα γινόμουν πιστευτός χωρίς δυσκολία, ενώ θα έβρισκα τα λεγόμενά μου να αναπαράγονται, με μνεία, κάθε φορά που το θέμα Ρωσία θα ήταν στην επικαιρότητα. Αμα, ωστόσο, παρέθετα απλά γεγονότα από την ίδια την Encyclopedia Britannica - για το πώς η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε στο μισό τα τελευταία δέκα χρόνια στη Ρωσία - θα με κατηγορούσαν ότι αντλώ τα στοιχεία μου από την μπολσεβίκικη προπαγάνδα, ή ότι πληρώνομαι από την ίδια τη σοβιετική κυβέρνηση". Επτά δεκαετίες αργότερα, η κόκκινη τρομο-υστερία - τρομο-λαγνεία καλά κρατεί» (η υπενθύμιση από τον Α. Γκίκα στον κυριακάτικο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).