Μια ξεχωριστή χριστουγεννιάτικη εκδήλωση έγινε χτες στο «Σπίτι του Αγωνιστή», προς τιμή των αγωνιστών που πρόσφεραν ολόψυχα στον αγώνα για το σοσιαλισμό και τώρα φιλοξενούνται στη ζεστή αυτή γωνιά που λειτουργεί με ευθύνη της ΚΕ του ΚΚΕ. Ανάμεσα στους δεκάδες προσκεκλημένους ήταν η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ενώ παραβρέθηκαν ακόμα αντιπροσωπείες της ΚΟΑ του ΚΚΕ, της ΠΕΑΕΑ, της ΟΓΕ και άλλων μαζικών φορέων.

Οι φιλοξενούμενοι στο «Σπίτι του Αγωνιστή» έψαλλαν αγωνιστικά κάλαντα, είπαν ποιήματα και διασκέδασαν με τραγούδια. Στο τέλος της εκδήλωσης, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, προσφέρθηκαν στους αγωνιστές βιβλία της «Σύγχρονης Εποχής». Την εκδήλωση άνοιξε ο Κώστας Μαραγκουδάκης, πρόεδρος του ΔΣ του «Σπιτιού του Αγωνιστή». Αναφέρθηκε στη λειτουργία του «Σπιτιού» και στη μέχρι τώρα δράση, αλλά και στα μελλοντικά σχέδια, που αφορούν μεταξύ άλλων και στην ανάπτυξη πλούσιων πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

Στο σύντομο χαιρετισμό της στην εκδήλωση, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Με πολύ σεβασμό και αγάπη εκ μέρους της ΚΕ ευχόμαστε καλή χρονιά το 2010 και με προοπτική. Το Κόμμα, η ΚΕ, έχουμε αναλάβει την ευθύνη για τη λειτουργία του "Σπιτιού του Αγωνιστή". Κι αυτό δεν έρχεται σε καμιά αντίθεση με την προσπάθεια να προσεγγίσουμε τη βοήθεια φίλων, οπαδών, οποιουδήποτε, αφού στο χώρο αυτό παράγεται - να το πω κι έτσι - τεχνογνωσία. Δηλαδή, γίνεται και μια δοκιμασία μιας νεωτεριστικής και πιο ανθρώπινης αντίληψης για το τι σημαίνει ένα σπίτι όπου φιλοξενούνται άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να ζήσουν μέσα στην προσωπική τους οικογένεια, δε θέλουν, δεν μπορούν ή δεν έχουν οικογένεια.

Εχει πολύ μεγάλη σημασία και θα πρέπει να το φροντίσουμε κι ως Κόμμα να γενικεύσουμε αυτήν την εμπειρία. Οχι μόνο οι επιστήμονες, αλλά και σεις οι ίδιοι, για να την βελτιώσουμε. Εμείς δεν βλέπουμε τους χώρους αυτούς όπως δυστυχώς αντιμετωπίζονται στις συνθήκες του καπιταλισμού και ιδιαίτερα σε ορισμένα ιδρύματα, σαν μια αποθήκη ανθρώπων. Βλέπουμε ένα χώρο που μπορεί να μην αντικαθιστά πλήρως την οικογένεια, αλλά που είναι ένας εναλλακτικός τρόπος ζωής. Που δίνει, αν θέλετε, και κάτι παραπάνω απ' αυτό που μπορεί να δώσει η οικογένεια. Θα 'λεγα αυτός ο χώρος να μελετηθεί στην πορεία και μετά από ένα - δυο χρόνια θα έχει δημιουργηθεί μια πείρα που θα βοηθήσει το ΚΚΕ να επεξεργαστεί καλύτερα τη θέση του για το πώς πρέπει να υπάρχουν δημόσιοι τέτοιοι χώροι για όλη την τρίτη ηλικία.

Θα πρέπει να σας πω ότι στην οικονομική εξόρμηση που κάνουμε αυτή την περίοδο (Δεκέμβρη - Γενάρη), έχουμε διαμορφώσει ένα βίντεο, όπου ανακοινώνεται δημόσια ότι πέρα από τα πάγια έξοδα του Κόμματος, μας ενδιαφέρει να υπάρχει η απαραίτητη υποδομή για μια σειρά χώρους που διαθέτει το Κόμμα, ανάμεσά τους το "Σπίτι του Αγωνιστή". Και μάλιστα, αναφέρεται επώνυμα το "Σπίτι του Αγωνιστή" σ' αυτό το βίντεο και δείχνονται ορισμένα πλάνα.

Παραδείγματος χάρη, πέρα από τα κτίρια και τα γραφεία του Κόμματος υπάρχει το ίδρυμα "Χαρίλαος Φλωράκης", υπάρχουν και άλλα ιδρύματα που συντηρούμε, υπάρχει το "Σπίτι του Αγωνιστή", υπάρχει το καινούργιο κτίριο που θα κτίσουμε μέσα στον επόμενο μήνα ή το πολύ πολύ δίμηνο για το Αρχείο του Κόμματος, οπότε θα βάλουμε το θεμέλιο λίθο και θα οριοθετήσουμε το χώρο. Κι εκεί φαντάζομαι στα εγκαίνια με ένα πούλμαν καλό θα ήταν να 'ρθείτε. Γιατί εκεί είναι όλη η ιστορία και της προσφοράς της δικής σας και όλου του Κόμματος.

Θέλουμε, δηλαδή, ως Κόμμα να διευρύνουμε το χώρο και τα πεδία δράσης, όχι μόνο με κομματικά γραφεία, αλλά και με χώρους πολιτισμού. Και απ' αυτήν την άποψη νομίζω ότι όλους τους συντρόφους μας χαροποίησε ιδιαίτερα το πολιτιστικό πρόγραμμα που ακούσαμε να υπάρχει εδώ.

Πρέπει να συμβάλουμε ώστε σ' αυτόν το χώρο να έρχονται και νέοι άνθρωποι. Είναι ζήτημα διαπαιδαγώγησης. Δεν είναι απλώς η επικοινωνία των γενεών, αλλά είναι κάτι που θα βοηθήσει πάρα πολύ οι νέοι άνθρωποι να έρθουν σε επαφή με την ιστορία, την πείρα του Κόμματος, αλλά και οι ίδιοι να καταλάβουν ότι ο αγώνας που κάνουν σήμερα δεν είναι μόνο στα όρια των αποτελεσμάτων που περιμένουν για την ηλικία τους, σαν πολύ νέοι. Τα νιάτα είναι πολύ ωραία αλλά δεν κρατάνε πάρα πολύ. Και επομένως πρέπει με την ίδια ζέση να παλεύουν και για το αύριο, και για την προοπτική. Νομίζω ότι βοηθά μια τέτοια επικοινωνία. Οχι μόνο για τα δικά τους προβλήματα, αλλά και για τα προβλήματα όλων των ηλικιών και ιδιαίτερα της τρίτης ηλικίας.

Για μας, η τρίτη ηλικία πάντα θα έχει αγωνιστές. Παλιότερα είχε την Εθνική Αντίσταση, το Δημοκρατικό Στρατό. Αλλά υπάρχουν και οι αγωνιστές της μετα-κατοχικής περιόδου, της μεταπολιτευτικής περιόδου. Το Κόμμα έχει να ζήσει ακόμα πολλά χρόνια. Βεβαίως, δε βάζουμε μεγάλο ορίζοντα μπροστά. Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι οι αλλαγές, βαθιές αλλαγές, ο σοσιαλισμός θα έρθει και στην Ελλάδα. Κι από αυτή την άποψη, αυτό που κάνουμε σήμερα, μας εξοικειώνει σαν Κόμμα σ' αυτή την προστασία που τότε θα πρέπει να 'ναι κοινωνική προστασία προς την τρίτη ηλικία. Κι ό,τι μπορεί να παραχθεί κάτω από τις φτερούγες του Κόμματος, να μπορεί να παραχθεί ακόμα καλύτερα και αρτιότερα κάτω από τις φτερούγες της εργατικής εξουσίας, της σοσιαλιστικής εξουσίας».