Ο Σ. Κασιμάτης, αρθρογράφος της «Καθημερινής», ή δεν έχει καταλάβει τίποτα, αφού ο αντικομμουνισμός του δεν τον αφήνει να αντιληφθεί ούτε καν τις υποχρεωτικές τακτικές της αστικής τάξης για να επιβιώσει στην εγκληματική εξουσία της, ή έχει καταλάβει πολύ καλά και πιστεύει όπως και άλλοι άλλωστε πως τώρα είναι η ευνοϊκή εποχή για τον αντικομμουνισμό να πάρει την ρεβάνς και να γίνει επίσημη ιδεολογία. Εμείς πιστεύουμε μάλλον το δεύτερο. Σε άρθρο του με τίτλο «Προοδευτικός στη σημερινή Ελλάδα σημαίνει και αντικομμουνιστής», διανθισμένο με σάλτσες συνειρμών που του προκάλεσαν, όπως ισχυρίζεται, επιστολή αναγνώστη και οι αναμνήσεις από τον πατέρα του, βγάζει τελικά το μεγάλο πόνο του που: ...είναι ότι οι κομμουνιστές, μολονότι συνετρίβησαν στο στρατιωτικό πεδίο δυστυχώς νίκησαν στο πεδίο των ιδεών, με ευθύνη την οποία φέρει πρωτίστως η ίδια η Δεξιά... Ετσι η Δεξιά έχει γίνει στις μέρες μας ό,τι ήταν στο παρελθόν η ομοφυλοφιλία: είναι πλέον η ιδεολογία που δεν τολμά να πει το όνομά της...». Παρακάτω ανακατεύει τις ανάγκες ελιγμών της αστικής τάξης (μέχρι τον Α. Παπανδρέου θυμάται) για να διατηρηθεί στην εξουσία με τις τωρινές της ανάγκες αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθώσεων. Εκεί, όχι ίσως με τα καλύτερα παραδείγματα (σκόπιμα τα επιλέγει) ομολογεί και ποια είναι η πραγματική δυσκολία και της τάξης που υπηρετεί επαναλαμβάνοντας τον καημό της πως: «"Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" ενώ η επιχειρηματικότητα ενοχοποιείται» για να καταλήξει: «Το τελικό συμπέρασμά μου είναι ότι, προκειμένου να είναι κανείς προοδευτικός ...πρέπει να είναι και αντικομμουνιστής...».
Από την πλευρά της τάξης που υπηρετεί πραγματικά δεν έχουμε παρά να του δώσουμε δίκιο για την αγωνία της που αυτός εκφράζει. Πραγματικά, αφού με τη στρατιωτική επέμβαση των Βρετανών και των Αμερικανών επιβεβαίωσε τον καπιταλισμό στη χώρα, δεν μπόρεσε να απαλλαγεί ποτέ από το νεκροθάφτη του, που τον κουβαλά στα σπλάχνα του το άδικο εγκληματικό σύστημα. Την επαναστατική εργατική τάξη και τις ιδέες ανατροπής της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Αναγκάστηκε σε κάποιους αστικοδημοκρατικούς εκσυγχρονισμούς, για να διαιωνίσει όσο μπορούσε την εκμετάλλευση, ήρθε όμως η ώρα να τους πάρει πίσω, γιατί έχει μείωση του ποσοστού κέρδους. Εκεί είναι που βρίσκει μπροστά του όχι τα παραδείγματα που αναφέρει ο αρθρογράφος της «Καθημερινής», αλλά την πάλη του ταξικού λαϊκού κινήματος, που με μπροστάρη το ΚΚΕ όχι μόνο αντιστέκεται, αλλά δίνει και την προοπτική για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Εκεί βρίσκεται όλη η δυσκολία της αστικής τάξης στα σχέδιά της και γι' αυτό με όλα τα μέσα επιχειρεί να πλήξει το ΚΚΕ, τις ιδέες του, τη λειτουργία του, την ιστορία του. Να τους πούμε πως άδικα χάνουν τον καιρό τους με το «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής»; Μάλλον το ξέρουν, αλλά κοιτούν και μήπως μπορούν να κερδίσουν λίγο χρόνο διαιωνίζοντας τα εγκλήματά τους.
Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα και το καθήκον να τιμωρήσουν τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Γιατί στέκονται εμπόδιο στους αγώνες για τα δικαιώματα που απαντούν στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες.
Ενα υγιέστατο κοριτσάκι συμπλήρωσε το περασμένο Σάββατο την οικογένεια του συναδέλφου μας Βασίλη Τασιούλα. Σ' αυτόν, και την σύντροφό του Αγγέλα, όλοι οι εργαζόμενοι στον «Ρ» δίνουμε τις καλύτερες ευχές μας για να' ναι πάντα γερό κι ευτυχισμένο, να' ναι πάντα ευτυχισμένη όλη η οικογένεια.