Οι διαφημιστικές επιχειρήσεις μπουκάρουν στα σχολεία, με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας, προκειμένου στο όνομα της «διαπαιδαγώγησης καλών καταναλωτών», να κάνουν μια βαθιά ιδεολογική παρέμβαση στις νεανικές συνειδήσεις με τις κάλπικες «αξίες» της αγοράς.

Ο λόγος για το «εκπαιδευτικό» πρόγραμμα «Μίντια Σμαρτ», που θα υλοποιείται πειραματικά για αρχή, στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αξιοποιώντας την «ευέλικτη ζώνη» και θα απευθύνεται σε μαθητές 6 - 11 ετών. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2002 στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ όπως διαφημίστηκε έχει διανεμηθεί και στο σύνολο των σχολείων της Φινλανδίας. Στην Ελλάδα η έκδοση προσαρμόστηκε από το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων (ΙΟΜ, μέλος της «Συμμαχίας των Πολιτισμών» του ΟΗΕ) και την Ενωση Εταιρειών Διαφήμισης και Επικοινωνίας (ΕΔΕΕ - μέλος της ΕΕ για «τα συμφέροντα των τηλεθεατών»). Η προσαρμογή του προγράμματος στα Ελληνικά έγινε με την επίβλεψη του τμήματος επικοινωνίας, μέσων και πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Τα βασικά υλικά του προγράμματος είναι ένα εγχειρίδιο για το δάσκαλο και φύλλα δραστηριοτήτων για τους μαθητές. Το τεύχος «Δες τη διαφήμιση ...έξυπνα!» μέσα από τις 12 ενότητές του, καλεί τους μαθητές να αγαπήσουν τη διαφήμιση, να την κάνουν κτήμα τους, να μάθουν το διαφημιστικό γλωσσάριο (μάρκα, κοινό - στόχος, στήσιμο κλπ.), να φτιάξουν τις δικές τους διαφημίσεις και σλόγκαν, ακόμα και να βλέπουν τα πάντα γύρω τους (τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση, τις ιδέες...) ως «προϊόντα» χρήσιμα για μια καλή διαφήμιση. Και αν εμπεδώσουν τα παραπάνω οι μαθητές, τότε δε θα απέχουν και πολύ από το να δουν ακόμα και τον εαυτό τους ως ένα «προϊόν προς πώληση»!

Το πρόγραμμα «μαθαίνει» στα παιδιά ότι: «Η διαφήμιση είναι αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης ζωής και οικονομίας, δίχως αυτή δεν μπορούν να αναπτυχθούν εταιρείες, οι οποίες θα συνεισφέρουν και στην εθνική οικονομία, αλλά και στην προσφορά θέσεων εργασίας». Με άλλα λόγια τρομοκρατούν λίγο - πολύ τους μαθητές ότι χωρίς τη διαφήμιση δεν θα μπορούν να ζήσουν!

Στις πρώτες σελίδες του εγχειριδίου επιχειρείται να πεισθεί ο εκπαιδευτικός κι ο γονιός ότι τα παιδιά ζουν σε μια δημοκρατική κοινωνία, όπου έχουν τη δύναμη του ...τηλεοκοντρόλ, το δικαίωμα επιλογής ...καναλιού. Δηλαδή, από τη μια αθωώνεται ο βούρκος και η πλύση εγκεφάλου που κάνουν οι διαφημίσεις, οι εκπομπές των αστικών ΜΜΕ, οι λάιφ - στάιλ προτάσεις και προτροπές τους κ.τ.λ., ενώ σ' αυτούς που υφίστανται αυτή την πλύση εγκεφάλου αναγνωρίζεται το... «δικαίωμα» της αλλαγής καναλιού, δηλαδή το δικαίωμα να μεταπηδούν από τον ένα βούρκο στον άλλο...

Τα διαπιστευτήρια που δίνουν οι ίδιοι οι δημιουργοί του προγράμματος, δείχνουν ότι το δημιούργημά τους είναι απόλυτα συμβατό με την πολιτική της ΕΕ, για το σχολείο που αντί να μορφώνει ολοκληρωμένα θα παρέχει κάποιες χρηστικές δεξιότητες και τελικά θα οδηγεί τους μαθητές όχι μόνο στην αμορφωσιά, αλλά και στην εργασιακή, κοινωνική, πολιτική υποταγή. Σ' αυτό το πνεύμα, είναι χαρακτηριστικό ότι το «εγχειρίδιο του Δασκάλου» δίνει ξεκάθαρες οδηγίες στους εκπαιδευτικούς να διαχωρίζουν τους μαθητές στην τάξη σε ικανούς και «λιγότερο ικανούς»! Δηλαδή να τους διαχωρίζουν, ταξικά και αντιεπιστημονικά, από πολύ μικρές ηλικίες, σε αυτούς που «παίρνουν τα γράμματα» και αυτούς που... «δεν τα παίρνουν», οδηγώντας τους τελευταίους σταδιακά εκτός εκπαίδευσης.

Το πρόγραμμα «χρηματοδοτείται από την αγορά», καυχήθηκε στη χτεσινή παρουσίασή τους ο Μ. Παπαπολύζος, πρόεδρος της ΕΔΕΕ, αποκαλύπτοντας ότι στόχος τους είναι η διαρκής και απροκάλυπτη είσοδος των επιχειρήσεων στα σχολεία με τη μορφή όχι μόνο του χρηματοδότη, αλλά και του «δασκάλου». Στόχος τους είναι να δομηθεί το σχολείο της αγοράς, ένα εμπορικό πανηγύρι που δε θα προσφέρει γνώση, αλλά που θα κάνουν κουμάντο στο περιεχόμενό του εταιρείες και χορηγοί και οι μαθητές θα συνεργάζονται μαζί τους.

«Επενδύουμε στον άνθρωπο, ξεκινώντας από πολύ νωρίς», είπε η Μπ. Τσακαρέστου, επίκουρος καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου, στην ίδια παρουσίαση, ομολογώντας ότι στόχος τους είναι να εμβαθύνουν την ιδεολογική παρέμβασή τους στα παιδιά πολύ τρυφερών ηλικιών (από τα 6 χρόνια ακόμα). Μόνο που η παιδεία, η εκπαίδευση, είναι δικαίωμα για κάθε παιδί, για κάθε νέο άνθρωπο μέχρι τα 18 του χρόνια, είναι υποχρέωση του κράτους να την εξασφαλίζει και δεν είναι... «επένδυση» των εταιρειών, στον «άνθρωπο» που αύριο θέλουν να ξεζουμίσουν ως πειθήνιο εργαζόμενο! Αυτό ομολογούν όταν μιλούν για «επένδυση». Επενδύουν στις νεανικές συνειδήσεις σήμερα, για να έχουν αύριο υποταγμένους εργαζόμενους, για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Αυτή την υποταγή ενσταλάζουν σήμερα σε παιδιά 6 - 11 χρονών...!