Η τραπεζαρία ενός σπιτιού προδίδει τις συνήθειες, τις επιθυμίες και τις ...ορέξεις του οικοδεσπότη. Μια απλή λιτή τραπεζαρία, με ένα μεγάλο καθρέφτη για να κάνει το χώρο να μοιάζει μεγαλύτερος. Ενας απλός ξύλινος μπουφές, απλές πολυθρόνες, και ένα τραπέζι με λευκή επιφάνεια και ανοιχτόχρωμα πόδια είναι ό,τι πιο λιτό, πιο πρακτικό και πιο απέριττο μπορεί να έχει κανείς για να καταναλώνει τα ανάλογα γεύματά του. Δυο λεπτομέρειες μονάχα προσέξτε: Το τραπέζι είναι διπλωμένο σαν φάκελος και, φυσικά, έχει τη δυνατότητα να ανοίξει, όταν έχετε καλεσμένους. Η δεύτερη λεπτομέρεια είναι ότι από τον καθρέφτη φαίνεται μια εντοιχισμένη ντουλάπα, με δυο ράφια και με μια βαθιά εσοχή, που μπορεί κανείς να αφήσει πολλά πράγματα, ή ακόμη να χρησιμοποιηθεί σαν μπουφές, όταν έχει πολλούς καλεσμένους.

Ομως, αν είστε από τους τυχερούς που διαθέτουν κήπο, τότε στρώστε το τραπέζι σας, έτσι, με επιτηδευμένη απλότητα. Ενα τραπεζομάντιλο «ανθισμένο», ένα μπουκέτο μαργαρίτες, ένα καλάθι γεμάτο διάφορα ψωμιά, ένα κρασί ροζέ, και τα μαχαιροπίρουνα μέσα σε ένα πήλινο σκεύος, ενώ τα πιάτα στη σειρά ανάλογα με το μέγεθος περιμένουν τον πρώτο τυχερό. Το φαγητό μυρίζει και καταφθάνει. Οποιος πρόλαβε το φαγητό τρώει...

Αν το μωρό σας κλαίει συνεχώς, ή έστω γκρινιάζει χωρίς να έχει κανένα σύμπτωμα ασθένειας, τότε ψηλαφίστε τα ούλα του, ίσως πρόκειται να βγάλει κάποιο δοντάκι, οπότε θα το καταλάβετε αμέσως, διότι εκείνη η περιοχή θα είναι φουσκωμένη. Αν το θηλάζετε, μη φοβηθείτε, η εμφάνιση των δοντιών δε σημαίνει κατ' ανάγκη και επίσπευση διαδικασίας του απογαλακτισμού. Διασκεδάστε το μωρό με μια κρύα πιπίλα για την οδοντοφυία του (όχι παγωμένη, απλώς κρύα).

Τρίψτε το φουσκωμένο ούλο με το δάκτυλό σας. Αποφύγετε τα παρασκευάσματα για την οδοντοφυία που κυκλοφορούν στο εμπόριο, διότι περιέχουν τοπικά αναισθητικά. Αν το παιδί σας αρνείται να φάει, να το ενθαρρύνετε με κρύες τροφές, μαλακές, όπως το γιαούρτι, η κρέμα ή το ζελέ. Από μας: Καλή του όρεξη και για σας: Καλή ξεκούραση.

Κρατάμε στα χέρια μας ένα μικρό κόσμημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κρατάμε στα χέρια μας μια συγκλονιστική μικρή ιστορία, που έγραψε ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, με αφορμή τη θλιβερή είδηση που διάβασε στις εφημερίδες της Πετρούπολης, «ότι στις δώδεκα το μεσημέρι της 30ής Σεπτεμβρίου αυτοκτόνησε, πέφτοντας από το παράθυρο της σοφίτας του εξαώροφου σπιτιού, η ράφτρα Μαρία Μπορίσοβα». Το τραγικό γεγονός έκανε τρομερή εντύπωση στον συγγραφέα και πήρε μια περίπλοκη λογοτεχνική ερμηνεία στη νουβέλα του. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει ένα μεγάλο ενδιαφέρον σε τούτη την έκδοση, διότι δεν είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, αντιθέτως έχει κυκλοφορήσει πολλές φορές, από διάφορους εκδοτικούς οίκους με διαφορετικό τίτλο. Αυτό, λοιπόν, που κάνει τούτο το μικρό βιβλιαράκι να διαφέρει από τις προηγούμενες εκδόσεις, είναι η εξαιρετική δουλιά του Βασίλη Ντινόπουλου, που μετέφρασε από τα ρώσικα το «Ενα γλυκό κορίτσι» (εκδόσεις «Ωκεανίδα»). Και το μετέφρασε με αγάπη, με κέφι και με μεγάλο σεβασμό προς το κείμενο και με άριστη γνώση της ρώσικης γλώσσας. Οπως εύστοχα σημειώνει ο Βασιλής Ντινόπουλος στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «είναι ο μονόλογος ενός ανθρώπου μπροστά στο πτώμα της γυναίκας, που αυτοκτόνησε πριν από λίγο. Αυτός ο άνθρωπος, προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση στο γεγονός, αρχίζει ν' αναθυμάται τη σχέση του και συγχρόνως να καταλήγει στην αλήθεια και στην αυτογνωσία. Ο Ντοστογιέφσκι, ο γίγαντας της λογοτεχνίας κατορθώνει να διεισδύει μέσα στην ανθρώπινη ψυχή και να την εξετάζει με το μικροσκόπιο. Επειτα, με το μοναδικό του τρόπο και μοναδικό του όπλο την πένα, φέρνει τα «ευρήματά του στην επιφάνεια και τα κάνει λογοτεχνικά αριστουργήματα. Διαβάστε αυτό το μικρό βιβλιαράκι και μετά, μόλις συνέλθετε από τη συγκίνηση, ελάτε να ανταλλάξουμε απόψεις.

Τέλειωσε ο Μάης. Σχεδόν. Λίγες μέρες τού μένουν. Και μεις σχεδόν εξαντλήσαμε τα κοκτέιλ, έστω και αν δεν τα ήπιαμε όλα. Τα ετοιμάσαμε όμως. Και σήμερα; Ας κάνουμε ένα «Ζουμ», τι έχουμε άλλωστε να χάσουμε; Το Ζουμ είναι ένα σορτ ντρινκ με βάση ένα ποτό, με μέλι και ανθόγαλο.

«Ζουμ», λοιπόν, και: 3/4 κονιάκ, 1/4 γάλα, μια κουταλιά της σούπας μέλι και πολλά παγάκια. Ρίχνετε τα υλικά μέσα στο σέικερ και τα χτυπάτε καλά.

«Ζουμ ιν Χελ», με άλλα λόγια «Ζουμ στην κόλαση».

2/3 Καλβάντος, 1/3 ανθόγαλο, Μία κουταλιά της σούπας μέλι και παγάκια. Ρίχνετε τα υλικά στο σέικερ και τα χτυπάτε καλά. Και μετά... εις υγείαν.

Κατά την Εποχή του Σιδήρου (στα μέσα του 8ου π.Χ. αιώνα), που ιδρύθηκε η Ρώμη, ήταν ένα χωριό με καλύβες. Το 616 πήραν την εξουσία οι Ετρούσκοι, οι οποίοι όμως εκδιώχθηκαν το 509, όταν η Ρώμη έγινε δημοκρατία. Αφού κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης Ιταλίας, η ισχυρή πόλη στράφηκε στις υπερπόντιες κτήσεις και τον 1ο αιώνα π.Χ. κυβερνούσε ήδη την Ισπανία, τη Βόρεια Αφρική και την Ελλάδα. Για ένα διάστημα κυβέρνησε ο Ιούλιος Καίσαρας ως απόλυτος δικτάτορας, ενώ ο ανιψιός του Οκταβιανός έγινε ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης και απέκτησε τον τίτλο «Αύγουστος». Κατά τη βασιλεία του Αυγούστου γεννήθηκε ο Χριστός και, παρότι οι χριστιανοί διώκονταν μέχρι τον 4ο αιώνα, η νέα θρησκεία, τελικά, επικράτησε και η Ρώμη έγινε το βασικό κέντρο της. Κατά το Μεσαίωνα η Ρώμη άρχισε να παρακμάζει και ανέκαμψε μόλις στα μέσα του 15ου αιώνα. Για περισσότερα από 200 χρόνια εργάστηκαν στους κόλπους της οι σημαντικότεροι καλλιτέχνες της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Τέλος, το 1870 η Ρώμη έγινε πρωτεύουσα της Ιταλίας, που μόλις είχε ενωθεί.

Σήμερα το πρωί επισκεφθήκαμε το Βατικανό. Το Βατικανό των χιλίων κατοίκων, των γραφείων, των καταστημάτων, που από το 1929 έγινε ανεξάρτητο κράτος και διοικείται από τον πάπα. Διαθέτει δικό του ραδιοφωνικό σταθμό, εκδίδει μια εφημερίδα και έχει, επίσης, έναν εκδοτικό οίκο. Μα εμάς αυτά δε μας ενδιαφέρανε και πολύ. Η προσοχή μας στράφηκε στα μουσεία. Στα κτίρια αυτά που στεγάζουν μια από τις σημαντικότερες συλλογές έργων τέχνης στον κόσμο, που χτίστηκαν για τους πάπες της Αναγέννησης, όπως ο Σίξτος ο Δ΄, ο Ινοκέντιος ο Η΄ και ο Ιούλιος ο Β΄. Οι σημαντικότεροι θησαυροί του Βατικανού βρίσκονται στις αίθουσες ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης. Στην πινακοθήκη υπάρχει μια μικρή συλλογή πινάκων, που περιλαμβάνει έργα των Ραφαήλ, Τιτσιάνο και Λεονάρντο. Ανάμεσα στα έργα των ζωγράφων του 15ου αιώνα ξεχωρίζουν η «Πιετά», από τον Ενετό Τζιοβάνι Μπελίνι( 1430-1516), καθώς και ο « Αγιος Ιερώνυμος» του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η «Αποκαθήλωση» του Καραβάτζιο και η «Κοινωνία» του Ντομενικίνο, ενώ μια ολόκληρη αίθουσα είναι αφιερωμένη στα έργα του Ραφαήλ. Μεταξύ των εκθεμάτων θα δείτε την ωραιότατη «Παναγία» του Φολίνιο και τη «Μεταμόρφωση». Μα ας ξαναγυρίσουμε για λίγο στις αίθουσες της ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης. Τα εκθέματα εκτείνονται κατά μήκος των διαδρόμων και των προθαλάμων, ενώ οι τοίχοι και τα δάπεδα είναι καλυμμένα με εξαιρετικά γλυπτά. Η πρώτη σοβαρή οργάνωση της συλλογής πραγματοποιήθηκε γύρω από το Προαύλιο Μπελβεντέρε. Ανάμεσά τους μπορούμε να θαυμάσουμε τα εξής έργα: «Ο Αποξυόμενος» (ένας αθλητής που σκουπίζει το σώμα του έπειτα από τον αγώνα), «Ο Απόλλων» του Μπελβεντέρε, «Η Λαοκούντα», έργο τριών καλλιτεχνών από τη Ρόδο, έργα κλασικά που επηρέασαν βαθιά τον Μιχαήλ Αγγελο και τους άλλους καλλιτέχνες της Αναγέννησης.

Οι πάπες της Αναγέννησης - πολλοί από τους οποίους ήταν φιλότεχνοι - θεωρούσαν καθήκον τους να χρηματοδοτούν τους κορυφαίους ζωγράφους, γλύπτες και χρυσοχόους της εποχής. Μεταξύ του 16ου και του 19ου αιώνα, οι διάδρομοι γύρω από το Κορτίλε ντελ Μπελβεντέρε διακοσμήθηκαν από σπουδαίους καλλιτέχνες. Η αίθουσα περιλαμβάνει ταπισερί φτιαγμένες στις Βρυξέλλες βάσει σχεδίων των μαθητών του Ραφαήλ.

Μα και πάλι δεν έχουμε ώρα για να αφηγηθούμε όλα τα θαυμάσια έργα, όλη την ομορφιά που «καταβρόχθισαν» τα μάτια μας. Ηρθε η ώρα της επιστροφής και σιγοψιθυρίζουμε το γνωστό τραγουδάκι «Αριβεντέρτσι Ρόμα». Και γυρίζουμε στα καθημερινά μας. Στη ρουτίνα μας.