1.Η ΝΑΤΟική άσκηση Dynamic Mix επιβεβαιώνει έμπρακτα το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ περί της συγκρότησης «περιφερειακών δυνάμεων ταχείας ανάπτυξης» σε γεωγραφικούς χώρους που θεωρούνται ευαίσθητοι και ασταθείς. Τα Βαλκάνια, ως θεωρούμενος τέτοιος χώρος, κλείνονται από την τανάλια του ΝΑΤΟ, που θέλει να αποδείξει ότι οποιεσδήποτε αλλαγές θα γίνονται σύμφωνα με τις επιδιώξεις του. Εδώ βρίσκεται και η ουσία του σερβικού προβλήματος. Η ΝΑΤΟική άσκηση αποδεικνύει, επίσης, την έμπρακτη ικανοποίηση των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο, με την αποφυγή υποβολής σχεδίου πτήσεως των αεροσκαφών στο FIR Αθηνών και τον αποκλεισμό της Λήμνου, δηλαδή, του κατά την Αγκυρα γκρίζου Βόρειου Αιγαίου, από την άσκηση. Ακόμη και για την κωμική πλευρά του ζητήματος, το σκέλος της άσκησης που προβλέπει απόβαση πεζοναυτών στα δυτικά παράλια της Πελοποννήσου θυμίζει την προ πενταετίας, περίπου, περίεργη στρατιωτική άσκηση δυνάμεων της Ελλάδας με τη συμμετοχή της πειναλέας Αλβανίας στον ίδιο χώρο, υπό την επίβλεψη των ΗΠΑ. Ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας Γεράσιμος Αρσένης την είχε αιτιολογήσει ως άσκηση παροχής βοήθειας και από Αλβανούς προς τον ελληνικό πληθυσμό, σε περίπτωση λιμών, σεισμών και καταποντισμών. Προφανώς, ο κύριος υπουργός θα μπέρδευε την άσκηση με την επέλαση στα πλούσια μποστάνια της Κυπαρισίας...

2.Η τροφοδοτούμενη από τις ΗΠΑ κρίση στη Σερβία συνεχίζεται με το διεθνή αποκλεισμό και την ανοιχτή χρηματοδότηση της σερβικής αντιπολίτευσης για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, παρατηρείται μια ανοιχτή, αυξανόμενη ελληνική κυβερνητική ανάμειξη στα εσωτερικά της Σερβίας. Αρχισε, φανερά, από τη συμμετοχή εκπροσώπου του ελληνικού ΥΠΕΞ στη σύναξη αρχηγών της σερβικής αντιπολίτευσης στην Αθήνα, με την παρουσία του διεκδικητή του πάλαι ποτέ σερβικού θρόνου Μ. Καραγεόργεβιτς. Συνεχίζεται με ένα ατελέσφορο σούρτα - φέρτα του ίδιου Ελληνα εκπροσώπου στη Σερβία, στους κύκλους της σερβικής αντιπολίτευσης. Ισως το γεγονός αυτό προβληθεί από την ελληνική κυβέρνηση ως διαμεσολαβητική χειρονομία καλής θέλησης μεταξύ σερβικής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Αυτό θα μπορούσε να είχε κάποια σοβαρότητα, εφόσον θα εξέφραζε επίσημα την επιθυμία της νόμιμης κυβέρνησης της Σερβίας. Αντίθετα, η σερβική κυβέρνηση δεν κρύβει την έντονη δυσφορία της. Είναι προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση κινείται στο πλαίσιο, κυρίως, αμερικανικών εντολών. Είναι στοιχείο της πολιτικής της, που θέλει να είναι ο κύριος εκπρόσωπος των δυτικοσυμμαχικών συμφερόντων στα Βαλκάνια (θεωρία περί διείσδυσης κλπ.).

3.Στο περιθώριο των επιδιώξεων των ισχυρών στα Βαλκάνια και υπό τη μέχρι στιγμής προστασία τους, λειτουργεί ο συμμορίτικος αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός στο Κόσσοβο και στο Τέτοβο. Οι μέχρι τώρα ενέργειές του μοιάζουν με ποντικοσαλέματα στη φάκα. Δεν μπόρεσε να αποδειχτεί ως ο καταλυτικός παράγοντας υποταγής της Σερβίας στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γι' αυτό και η προστασία που του παρέχουν είναι πάντα προβληματική. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνιέται η προ τριετίας περίπου ενιαία δήλωση των αρχηγών όλου του πολιτικού φάσματος της Αλβανίας ότι «οι Αλβανοί συναποτελούν όπου κι αν βρίσκονται ένα ενιαίο έθνος» και ότι «όταν καταπιέζεται μια μερίδα τους, πρέπει οι άλλες να συντρέχουν προς βοήθειά της».