Στιγμιότυπο από πρόσφατη συγκέντρωση αλληλεγγύης εργαζομένων στα αγροτικά μπλόκα

Ποια είναι αυτή η «κατεύθυνση» την οποία υποστηρίζει ο ΣΥΝ ότι μπορεί να πάρει η Ενωση των μονοπωλίων, εξηγείται μέσα από την «πλατφόρμα του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για την Κοινή Αγροτική Πολιτική», αλλά και από τη διακήρυξη του ΚΕΑ για τις επερχόμενες ευρωεκλογές.

Στο πρώτο κείμενο και στο κεφάλαιο «ποιο μοντέλο γεωργίας χρειάζεται η Ευρώπη», αφού αναφέρονται διάφορα... όμορφα, όπως «η προώθηση της μεσογειακής δίαιτας», υποκριτικές φωνές κατά των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών - ακόμη και η γερμανική κυβέρνηση πρόσφατα απαγόρευσε μεταλλαγμένο καλαμπόκι της αμερικανικής «Monsanto» - η στήριξη της γεωργικής απασχόλησης «ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών», ξεκαθαρίζεται: «Στόχος της αγροτικής πολιτικής, σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, πρέπει να είναι ο έλεγχος της ασυδοσίας των πολυεθνικών». Δηλαδή, ασυδοσία των πολυεθνικών να υπάρχει, αρκεί αυτή να είναι ελεγχόμενη...

Στο ίδιο κείμενο δίδονται και οι άξονες της «ριζικής μεταρρύθμισης της ΚΑΠ», όπου αναφέρεται, πως «πρέπει να σταματήσει η τάση συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λιγότερα χέρια και να διατηρηθεί η βασική μάζα των αγροτών στην ύπαιθρο». Πώς θα συμβεί αυτό; Μάλλον με τον ίδιο τρόπο που θα «ελεγχθεί» και η «ασυδοσία των πολυεθνικών», - δηλαδή με κανέναν - για τις οποίες, στο ίδιο κεφάλαιο, σημειώνεται: «Κατά τη διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής και τροφίμων, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και οι πολυεθνικές, δεν μπορούν να έχουν αποφασιστικό ρόλο». Δηλαδή, όπως και προηγούμενα, να έχουν το ρόλο τους, αρκεί αυτός να μην είναι αποφασιστικός. Και ποιος θα αναλάβει «την επεξεργασία κανόνων για το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων»; Ο ΟΗΕ σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων (FAO) - οργανισμοί που, κατά το ΚΕΑ και το ΣΥΝ, δεν επηρεάζονται καθόλου στις αποφάσεις τους από τα συμφέροντα των πολυεθνικών - και η επίβλεψή τους να γίνεται από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Τώρα, το πόσο ανεξάρτητο θα είναι εκείνο το όργανο που θα ελέγχει τον ΟΗΕ και τον FAO, αλλά θα βρίσκεται και υπό την εποπτεία τους, μόνο ο ΣΥΝ μπορεί να απαντήσει...

Η προσήλωση των οπορτουνιστών στην ΕΕ και την ΚΑΠ και, εν τέλει, η πολιτική τους σύμπλευση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, εμφανίζεται ξεκάθαρα και στο κείμενο διακήρυξης για τις ευρωεκλογές. Εκεί αναφέρουν ότι «παλεύουμε για μια ουσιαστική αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ» και απαιτούν «η γεωργία να μην αποτελέσει θέμα των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ και εναντιωνόμαστε στην ολοένα και μεγαλύτερη μετατροπή της γεωργίας σε πεδίο δράσης νεοφιλελεύθερων φορέων και εφαρμογής μέτρων απελευθέρωσης παγκοσμίως». Μικρής σημασίας ίσως, αλλά αξίζει να σημειωθεί η μετάλλαξη της μεταρρύθμισης από «ριζοσπαστική» στο ένα κείμενο, σε «ουσιαστική» στο άλλο. Μικρής σημασίας, διότι ακόμη μεγαλύτερη έχει η εμφάνισή τους στην παραπάνω πρόταση, σαν να μην έχουν ακούσει ποτέ ότι η γεωργία ήδη, εδώ και χρόνια, αποτελεί θέμα των διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ και ότι οι ολοένα και πιο αντιαγροτικές αναθεωρήσεις της ΚΑΠ από το 1992 μέχρι σήμερα, ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων ήταν. Φυσικά η προσπάθειά τους να δείξουν ότι το πρόβλημα έγκειται στο αν η διαχείριση της ΚΑΠ γίνεται με «νεο-φιλελεύθερο» ή «σοσιαλδημοκρατικό» τρόπο, είναι εμφανής και πάντα στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι η ΕΕ μπορεί να μεταλλαχτεί σε «ανθρώπινη», με τον ίδιο περίπου τρόπο που τις περισσότερες φορές υιοθετούν τον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού σε εθνικό επίπεδο.

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν είδηση για τη στάση του ΣΥΝ και των συμμάχων του στο ΚΕΑ απέναντι στην ΚΑΠ της ΕΕ. Ηδη από την πρώτη δημοσιοποίηση, το 2003, των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μετέπειτα αναθεώρηση, ο ΣΥΝ σε ανακοίνωση του Αγροτικού του Τμήματος, στις 23 Γενάρη, χαρακτήριζε ως «απολύτως σωστούς και αναγκαίους τους στόχους της προστασίας του περιβάλλοντος, της υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων, της ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών κ.ά.». Τα βασικά επιχειρήματα δηλαδή των Βρυξελλών, πάνω στα οποία στήθηκε όλη η επιχείρηση ξεκληρίσματος των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, διαδικασία η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το όλο πρόβλημα, σύμφωνα με το ΣΥΝ, το δημιούργησε η τότε κυβέρνηση, που «ακολούθησε πολιτική παθητικής προσαρμογής στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Κυβέρνηση, η οποία, «αν ήθελε μπορούσε να διαφοροποιηθεί από τις προτάσεις της Επιτροπής» και να διεκδικήσει ρυθμίσεις υπέρ των εθνικών μας προϊόντων. Το πρόβλημα δηλαδή κατά το ΣΥΝ δε βρίσκεται στο χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά στην έλλειψη διάθεσης ή την αδυναμία των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων να διαπραγματευτούν υπέρ των «εθνικών» συμφερόντων.

Ο ΣΥΝ ενώ εμφανίζεται στα λόγια να στηρίζει του μικρούς παραγωγούς - στα παραπάνω κείμενα περισσεύουν οι διακηρύξεις περί ενίσχυσης της «οικογενειακής γεωργίας» - στην πραγματικότητα με τις ανεδαφικές προτάσεις του και κυρίως τη στοχοπροσήλωσή του στον ευρωμονόδρομο, στηρίζει τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οι «φωνές» υπέρ της «οικογενειακής γεωργίας» και γενικότερα της μικρής ιδιοκτησίας, στην πραγματικότητα είναι μια συντηρητική πολιτική που παραπέμπει σε προμονοπωλιακό καπιταλισμό. Ελάχιστα διαφέρει από τις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Αντίστοιχες διακηρύξεις περί στήριξης του φτωχού αγρότη απευθύνει και το ΠΑΣΟΚ, εκεί που τα... χαλάνε με το ΣΥΝ, είναι στον «πλειστηριασμό» για το ύψος των επιδομάτων φτώχειας, ή ακριβέστερα ξεκληρίσματος, που προκρίνει ο καθένας.

Το συνεπές αγροτικό κίνημα, έτσι όπως εκφράζεται μέσα από την ΠΑΣΥ, το επόμενο διάστημα, που η σύγκρουση ανάμεσα στη χειμαζόμενη φτωχομεσαία αγροτιά και τα μονοπώλια θα οξυνθεί περαιτέρω, οφείλει να εντείνει τις προσπάθειές του για την ανάδειξη του παραπάνω, ύπουλου, ρόλου των οπορτουνιστών. Η στήριξη των άμεσων αιτημάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς πρέπει να είναι διαλεκτικά δεμένη με την προοδευτική πρόταση του ΚΚΕ για την οργάνωση της αγροτικής παραγωγής στον παραγωγικό συνεταιρισμό. Να καταδεικνύει στους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους ότι εκεί βρίσκεται η προοδευτική λύση στο διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας, που είναι ο μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος. Σε αντίθεση με την αντιδραστική λύση της ΕΕ και των κομμάτων που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ, - είτε αυτή λέγεται «ριζοσπαστική», είτε «φιλοαγροτική» είτε οποιοδήποτε όνομα και αν της βάλουν μπροστά - που το πρόβλημα της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας το λύνουν με το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια των λίγων. Να δείξουν ευθέως τους δύο δρόμους που ανοίγονται μπροστά τους: 'Η θα δεχθούν το ξεκλήρισμά τους και τη μετατροπή τους σε εργάτες γης ή θα ενώσουν την ιδιοκτησία τους σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς. Στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που θα αξιοποιεί όλα τα παραγωγικά πλεονεκτήματα και όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του λαού μας. Η φτωχομεσαία αγροτιά, ενισχύοντας το ΚΚΕ και με την ψήφο της στις επερχόμενες ευρωεκλογές, θα μπορεί από καλύτερες θέσεις να παλέψει για τα συμφέροντά της, από κοινού με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, μέσα από ένα ευρύ κοινωνικο-πολιτικό μέτωπο.