Ξεχωριστή θέση στους εργατικούς αγώνες έχει και ο φετινός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς. Βγαίνοντας από μια περίοδο έντονων αγωνιστικών παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων, με αιχμή την οικονομική κρίση και τις συνέπειες που αυτή έχει για στους εργαζόμενους, οι ταξικές δυνάμεις παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας της 1ης Μάη και των απεργιακών συγκεντρώσεων που θα διοργανώσει το ΠΑΜΕ με διπλό στόχο:

• Από τη μια, να αξιοποιηθεί το μήνυμα και το περιεχόμενο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ως μια κορυφαία μάχη που ανέδειξε διαχρονικά τη δύναμη της εργατικής τάξης, την ικανότητά της να αποσπάει κατακτήσεις μέσα από σωστά προσανατολισμένους αγώνες, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το κεφάλαιο, συμβάλλουν στην ωρίμανση της συνείδησης για την αναγκαιότητα της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
• Από την άλλη, να φτάσουν οι εργαζόμενοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργία, έχοντας κάνει σοβαρά βήματα στην οργάνωση και την ανάπτυξη αντιστάσεων μέσα στους τόπους δουλειάς και τις συνοικίες, παλεύοντας με κεντρικό άξονα το σύνθημα «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Σε αυτήν την κατεύθυνση, αναπτύσσονται αυτό το διάστημα έντονες διεργασίας και παρεμβάσεις σε κλάδους και τόπους εργασίας, με αιχμή τις απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, την προστασία των ανέργων. Και παρά τις πρόσθετες δυσκολίες που δημιουργεί η οικονομική κρίση και η προσπάθεια της μεγαλοεργοδοσίας και των κομμάτων της να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους, οι αγώνες των εργαζόμενων, εκεί όπου πρωτοστατούν οι ταξικές δυνάμεις, δημιουργούν αναχώματα, βοηθούν στην απόσπαση κατακτήσεων.

Το παράδειγμα των μεταλλεργατών είναι χαρακτηριστικό. Μπροστά στη γενίκευση των αντεργατικών μέτρων, που στον κλάδο μεταφράζονται σε απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, κλείσιμο επιχειρήσεων, διαθεσιμότητες και καταστρατήγηση της Σύμβασης, οκτώ σωματεία του Μετάλλου και άλλων ειδικοτήτων από τη Ζώνη, την Ελευσίνα, την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Βοιωτία συγκρότησαν τον περασμένο Φλεβάρη ένα Συντονιστικό όργανο, με στόχο τη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας των άνεργων συναδέλφων τους.

Το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που αποφάσισε το Συντονιστικό περιελάμβανε διαφορετικές και εναλλασσόμενες μορφές πάλης (καταλήψεις, στάσεις εργασίας, παραστάσεις διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις τοπικές και κλαδικές), με επιθετικό πλαίσιο διεκδικήσεων. Οι κινητοποιήσεις των μεταλλεργατών μπήκαν στο στόχαστρο της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των μηχανισμών τους, χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.

Η σταθερότητα, η συνέπεια, η διάρκεια των κινητοποιήσεων ήταν αυτή που οδήγησε τελικά την κυβέρνηση σε υποχώρηση. Σαν αποτέλεσμα, την περασμένη Τρίτη, ύστερα από μια υποδειγματική ως προς την οργάνωση κινητοποίηση, οι ταξικές δυνάμεις υποχρέωσαν την κυβέρνηση να εξασφαλίσει μέσω του ΟΑΕΔ έκτακτη οικονομική ενίσχυση ύψους 1.000 ευρώ σε όλους τους άνεργους που το πρώτο τρίμηνο του 2009 έχουν από 50 έως κανένα ένσημο. Αποφασίστηκε, επίσης, με ειδική ρύθμιση να δοθεί επιπλέον οικονομική ενίσχυση σε εργαζόμενους της Ζώνης που πάσχουν από βαριές ασθένειες.

Ανάλογες μάχες δίνουν οι εργαζόμενοι και οι ταξικές δυνάμεις σε άλλους κλάδους. Οι ναυτεργάτες κήρυξαν την περασμένη βδομάδα απεργία στα καράβια δύο εταιρειών, με αίτημα να πληρωθούν τα πληρώματα, που παρέμεναν χωρίς μισθό για σχεδόν δύο μήνες, πληρώνοντας τα σπασμένα των ανταγωνισμών στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και τη ληστρική πολιτική των επιδοτήσεων για τις λεγόμενες άγονες γραμμές.

Στην Ελαιουργοσαπωνοποιία, στο Καζίνο της Πάρνηθας και σε άλλες επιχειρήσεις κλιμακώνονται οι απεργιακοί και άλλοι αγώνες για την υπογραφή ικανοποιητικής Σύμβασης Εργασίας και ενάντια στις απολύσεις, δυσκολεύοντας την εργοδοσία που θέλει, με πρόσχημα την κρίση, να τελειώνει με μια σειρά μισθολογικές και άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι απειλές για «λοκ άουτ» στον Παπουτσάνη και η προσπάθεια συκοφάντησης του σωματείου των εργαζομένων στο Καζίνο της Πάρνηθας, είναι ενδεικτικά της δύσκολης θέσης στην οποία έχει φέρει την εργοδοσία ο αγώνας των ταξικών συνδικάτων.

Μεγάλης σημασίας είναι η μάχη για τη Σύμβαση που δίνουν δύο ακόμα κλάδοι, οι μεταλλεργάτες του Πειραιά, οι οικοδόμοι. Για τους μεν μεταλλεργάτες, η υπογραφή της Τοπικής Σύμβασης για τη Ζώνη θα σημάνει την επιτυχή ολοκλήρωση ενός πολυήμερου αγώνα, στη διάρκεια του οποίου τα ταξικά σωματεία κατάφεραν να επιβάλουν σε 50 σχεδόν εργολαβικές επιχειρήσεις αυξήσεις μέχρι και 12% στα μεροκάματα. Ανάλογη ήταν η κατάληξη της μάχης και για τους αμμοβολιστές της Ζώνης, που στη Σύμβασή τους επέβαλαν αυξήσεις μέχρι και 9,7% στο μεροκάματο. Για τους οικοδόμους, ο αγώνας για την υπογραφή ικανοποιητικής Σύμβασης συνεχίζεται την Πρωτομαγιά και κλιμακώνεται με νέα πανελλαδική απεργία στις 14 του Μάη.

Ορισμένα συμπεράσματα από τις μέχρι τώρα εξελίξεις:

• Το κεφάλαιο και τα κόμματά του προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Μόλις την περασμένη Τρίτη, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την αποδέσμευση 2,5 δισ. ευρώ για την ενίσχυση δήθεν της απασχόλησης την περίοδο της κρίσης. Μ' αυτό το πρόσχημα, θα διοχετεύσει το σύνολο του τεράστιου κονδυλίου στις επιχειρήσεις για τη δημιουργία προγραμμάτων κατάρτισης και επανακατάρτισης ανέργων ή τη δημιουργία επιδοτούμενων βραχύχρονων θέσεων απασχόλησης (οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι έχουν αυξηθεί ήδη κατά 20% ή 100.000 από τον περασμένο χρόνο). Με άλλα λόγια, τα 2,5 δισ. θα αξιοποιηθούν για να εξασφαλίσει το κεφάλαιο ακόμα φθηνότερα εργατικά χέρια, κατάκτηση την οποία, βέβαια, δεν πρόκειται να απεμπολήσει όταν ξεπεραστεί η οικονομική κρίση.
• Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι από αυτά τα υπέρογκα ποσά τίποτα δε θα δοθεί για την ουσιαστική προστασία των ανέργων ή έστω για τη δημιουργία θέσεων πλήρους και σταθερής απασχόλησης σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία. Αντίθετα, θα αξιοποιηθούν για να αυξηθούν οι στρατιές των εργασιακά ομήρων σε επιχειρήσεις, δήμους και νομαρχίες. Αυτά είναι τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, στο οποίο δε χωράει η σταθερή δουλειά ή η προστασία των ανέργων, παρά το γεγονός ότι λεφτά υπάρχουν και μάλιστα με το τσουβάλι.
• Σήμερα, γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι ακόμη και τα στοιχειώδη δικαιώματα δεν είναι αυτονόητα. Χρειάζονται σοβαροί αγώνες ακόμα και για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα ή για να εφαρμοστούν τα ελάχιστα που προβλέπει μια σύμβαση. Χρειάζονται αγώνες σε ευθεία σύγκρουση με την εργοδοσία και την πολιτική της, σε ρήξη με το πλαίσιο συναίνεσης που προβάλλει η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Οι εργαζόμενοι έχουν παραδείγματα. Εκεί όπου η ΓΣΕΕ σπρώχνει τους εργάτες να παλεύουν για τα συμφέροντα της εργοδοσίας, όπως στην περίπτωση της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, το αποτέλεσμα είναι νέα λουκέτα και απολύσεις, χειραγώγηση, διαμόρφωση καταστάσεων και συνειδήσεων που καμιά σχέση δεν έχουν με τις αξίες, τα ιδανικά της εργατικής τάξης.
• Οι κατακτήσεις που αποσπάνε οι εργαζόμενοι με τους ταξικούς τους αγώνες δε λύνουν το πρόβλημα. Δείχνουν, ωστόσο, τον αναγκαίο δρόμο που πρέπει να βαδίσει η εργατική τάξη. Δείχνουν πως μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του οι εργαζόμενοι είναι δυνατόν να δημιουργήσουν ρήγματα και να επιβάλουν μέτρα προς όφελός τους, που ξεφεύγουν από τα στενά όρια των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας. Από αυτά τα μικρά ρήγματα πρέπει να παραδειγματιστεί κάθε κλάδος και τόπος δουλειάς, για να ξηλώσει το κουβάρι της εργοδοτικής επιθετικότητας και της πολιτικής που τη στηρίζει. Εχοντας καθαρό ότι οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό έχουν όρια που διαρκώς στενεύουν και πως μόνο η ανατροπή του μπορεί να εξασφαλίσει την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Η μάχη της Πρωτομαγιάτικης απεργίας θα κορυφωθεί τις επόμενες μέρες. Μαζί της, για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, για χιλιάδες εργατοϋπάλληλους που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και τις άλλες αγωνιστικές ριζοσπαστικές λαϊκές συσπειρώσεις, κορυφώνεται μέρα με τη μέρα και η μάχη των ευρωεκλογών. Το ένα καθήκον δένει με το άλλο, καθώς και οι δύο σταθμοί μπορούν να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους, για να βελτιώσουν ουσιαστικά τη θέση τους στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Η μαζική συμμετοχή στην απεργία με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, η οργάνωση της αντίστασης και της αντεπίθεσης στους τόπους δουλειάς, πρέπει στις 7 του Ιούνη να βρει αποφασιστική συνέχεια στην κάλπη. Με ψήφο καταδίκης των κομμάτων που διαχειρίζονται την κρίση προς όφελος των πολυεθνικών, με την ενίσχυση του ΚΚΕ.