Το ΝΑΤΟ έχει πάψει προ πολλού να είναι έστω και στα προσχήματα «βορειοατλαντικό», έχει ενισχύσει το ρόλο του ως διεθνής κατασταλτικός μηχανισμός προστασίας των μονοπωλιακών συμφερόντων και βασικός μοχλός της ιμπεριαλιστικής εξουσίας και δράσης, τόσο στο εσωτερικό των κρατών - μελών της συμμαχίας όσο και διεθνώς. Αν παλιότερα η στρατηγική της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και ηγεμονίας, πρωταρχικά των ΗΠΑ, εστιαζόταν στην αντιμετώπιση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ, του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος αλλά και του αντιαποικιακού, σήμερα η στρατηγική και η τακτική του ΝΑΤΟ εστιάζεται στην εδραίωση και εξασφάλιση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών συμμάχων που το απαρτίζουν, η οποία κινδυνεύει από την όξυνση των αντιθέσεων λόγω της βαθιάς κρίσης, επομένως και στην ετοιμότητα ανάληψης πολεμικής δράσης όπου τα συμφέροντά τους το επιτάσσουν. Αλλά και στην κατάπνιξη των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών λαϊκών κινημάτων. Στην καταστολή των δυνάμεων ανατροπής σε κάθε κράτος.