Την εκλογολογία που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης σχολίασε στη δευτερολογία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, ενώ αναφορά έκανε και στην ομιλία του Α. Αλαβάνου, για την οποία εκτίμησε ότι διακατεχόταν από «μεγαλοϊδεατισμό». Συγκεκριμένα τόνισε:

«Οπως γνωρίζετε - και πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μας - εμείς δεν κάνουμε εκλογική και προεκλογική δουλειά μέσα στο Κοινοβούλιο. Εξω από το Κοινοβούλιο βεβαίως κάνουμε. Το λέω αυτό γιατί αν αρχίσουμε και εμείς να μιλάμε με τα μάτια στις κάλπες, τότε δε συγκεντρώνεται, δε στοχοπροσηλώνεται η προσοχή στα θέματα που συζητάμε και χάνεται, αν θέλετε, και μια ευκαιρία να δούμε τι λέει και το κάθε κόμμα.

Εδώ πάμε από τον Αγιο Θόδωρο ως τη Φανερωμένη. Τα πάντα μπήκαν σε αυτό το τραπέζι. Είναι δικαίωμα του καθενός να πει ό,τι θέλει, αλλά και εμείς διεκδικούμε το δικαίωμα να ζητάμε να μένουμε στο θέμα της συζήτησης. Βεβαίως είναι βαθύτερο, ευρύτερο, αλλά τουλάχιστον να ξέρουμε τι λέει ο καθένας.

Η κυβέρνηση, ο Κ. Καραμανλής, στην ουσία - και δεν το λέω μόνο για σήμερα, αλλά και για άλλες φορές - λέει: Αυτή είναι η Ευρώπη, έτσι είναι. Μέσα εκεί υπάρχουν αντιθέσεις, υπάρχουν ισχυρές χώρες, μεσαίες, μικρότερες. Πρέπει η κάθε χώρα να κάνει ό,τι μπορεί.

Ετσι το λέει, συγκεκριμένα και ωμά. Ομως το πώς είναι αυτή η Ευρώπη και γιατί είναι έτσι, δεν το έχει πει ποτέ δημόσια. Τι έχουμε ακούσει μέχρι τώρα; Οτι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι στην ουσία μια οργάνωση, μια αδελφότητα συνεργαζόμενων που ο καθένας βρίσκει το δίκιο του και την αλληλεγγύη. Και αν δεν είμαστε μέσα εκεί, θα είμαστε μόνοι μας. Καταστροφή.

Εμείς θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε. Βεβαίως, η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την τότε ΕΟΚ, άρχισε αμέσως μετά την ίδρυση της ΕΟΚ. Και λέμε καθαρά. Η Ελλάδα δεν μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την τότε ΕΟΚ, για να μη μείνει μόνη, αλλά γιατί ήθελε να πάει μαζί, γιατί συνέφερε την κυρίαρχη τάξη, συνέφερε τους επιχειρηματίες να πάνε μαζί - και έχουν δίκιο, γιατί στηρίχτηκαν, βοηθήθηκαν - και το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Αλλο πράγμα να μη μείνουμε μόνοι μας και άλλο πράγμα θέλω να πάμε μαζί. Δεν είναι το ίδιο.

Εμείς, λοιπόν, λέμε το εξής πράγμα. Δε θέλουμε να πάμε μαζί τους. Και αν αυτό σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα - γιατί μιλάμε για τους λαούς, δε μιλάμε για τις κυβερνήσεις - θα βρεθείς και μόνος, είναι προτιμότερο αυτό - παρότι δε θα βρεθείς πραγματικά μόνος - παρά να είσαι με όλους αυτούς μαζί.

Δεύτερον ο Γ. Παπανδρέου λέει: Κοιτάξτε να δείτε, θα πάμε για μια άλλη Ευρώπη. Μα, τότε κάντε την αυτοκριτική σας, πάρτε τις ευθύνες σας γιατί σε αυτή την Ευρώπη που δε σας αρέσει, που δεν είναι σοσιαλιστική - μα, δεν ήταν και ποτέ σοσιαλιστική - έναν ολόκληρο λαό, τον ελληνικό, δε λέω ότι τον παρασύρατε, αλλά θέλω να πω ότι τον πείσατε πως αυτός είναι μονόδρομος. Δηλαδή αυτή είναι η εύκολη λύση. Μπροστά στις εκλογές πάμε για άλλα, πάμε για άλλη Ευρώπη.

Μέχρι προχτές που ήσουν κυβέρνηση, υποστήριζες αυτή τη συγκεκριμένη Ευρώπη. Οταν οι λαοί διαμαρτύρονται και αγανακτούν, αμέσως "πάμε για άλλη Ευρώπη". Και αν γίνει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, θα γίνει όπως είναι και η Νέα Δημοκρατία. Τώρα θα λέει: Ξέρετε, να το δούμε λίγο ρεαλιστικά το πράγμα. Αυτή είναι η Ευρώπη. Τι θέλετε; Να μείνουμε μόνοι μας;

Και κάτι πρόσθετο για τον Γ. Παπανδρέου. Οταν μίλησε δε θέλησα να το σχολιάσω, αλλά ξανά τώρα λέει για την περίφημη Συνθήκη του Ελσίνκι, που κατοχύρωσε τα ζητήματα με την Τουρκία, το Αιγαίο, την υφαλοκρηπίδα κλπ. Μα, αυτό και αν είναι! Εδωσε το δικαίωμα και ανέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση να πάνε τα πάντα στο Δικαστήριο της Χάγης. Και απόδειξη για αυτό είναι ότι δεν ετοιμαζόταν για την υφαλοκρηπίδα, ετοιμαζόταν εφ' όλης της ύλης. Και η λογική ήταν η εξής: Αφού το βάζει ο άλλος στο τραπέζι, δεν το δέχομαι εγώ; Είναι άλλο πράγμα να ετοιμάζεσαι για κάπου που θα σε σύρουν, γιατί δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς και άλλο πράγμα να το αποδεχτείς.

Τρίτο ζήτημα: Δεν ξέρω, αλλά εγώ λυπάμαι. Και δεν μπορώ να λυπηθώ καθόλου για κάποιον. Μπορεί να μου είναι αδιάφορο. Δε χαίρομαι για τις δολοφονίες, ούτε για τα θύματα, γιατί δε λύνονται τα πράγματα έτσι. Να κλαίω όμως για κάποιον που παρέδωσε τον Μιλόσεβιτς, δεν κλαίω. Και να σας πω και κάτι άλλο; Ιδεολογικά είχαμε μεγάλες διαφορές με τον Μιλόσεβιτς και μάλιστα διαχρονικά είχαμε βρεθεί σε διαφορετικές όχθες. Ομως, στη "νέα τάξη πραγμάτων" εκτιμάς όλους εκείνους που, εν πάση περιπτώσει, υψώνουν ένα ανάστημα και όταν τελικά αποφασίζουν να υψώσουν αυτό το ανάστημα έχοντας κάνει προηγουμένως έναν αρνητικό συμβιβασμό. Και εν πάση περιπτώσει, να πούμε ότι τα ύστερά του ήταν θετικά. Γιατί να μην το αναγνωρίσουμε;

Σχετικά με την "παλαιά" και "νέα τάξη πραγμάτων". Καταρχήν θέλω να ξεκαθαρίσω. Εάν ο Γ. Καρατζαφέρης αισθάνεται ότι έχουμε την ίδια γραμμή στη "νέα τάξη πραγμάτων" εξαρτάται από το πώς βλέπει κανείς τη "νέα τάξη πραγμάτων". Η "νέα τάξη πραγμάτων" είναι πολύ παλιά, είναι καπιταλιστική, είναι ιμπεριαλιστική, είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι το ΝΑΤΟ, είναι όλα αυτά, είναι εξελίξεις, αλλά από την άλλη πλευρά δεν είναι από παρθενογένεση. Ποια είναι η "νέα τάξη πραγμάτων"; Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Τώρα αν ο Γ. Καρατζαφέρης προτιμά την πολιτική "μαστίγιο και καρότο στους λαούς" από "μόνο μαστίγιο στους λαούς", αυτό είναι μια διαφορά δικιά του. Μπορεί να την εκτιμήσει. Πάντως, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που λέμε εμείς.

Αλλά ας κάνω και εγώ επίσης ένα σχόλιο. Δεν ξέρω, μου έκανε τρομερή εντύπωση, ειλικρινά δεν το περίμενα. Εμείς απέναντι στο Συνασπισμό ιδιαιτέρως, αλλά και στο ΣΥΡΙΖΑ γενικά ασκούμε μία πολεμική και δεν το κρύβουμε. Και μάλιστα ασκούμε μία πολεμική από ορισμένη σκοπιά και φορτισμένη ιδεολογικά για συγκεκριμένους λόγους. Αλλά δεν περίμενα τέτοια ομιλία. Αυτή ήταν μεγαλοϊδεατική. Δηλαδή πώς τώρα ο κοσμοπολιτισμός μετατράπηκε σε έναν φοβερό μεγαλοϊδεατισμό; Δεν ξέρω. "Ο μεγάλος ρόλος της Ελλάδας". Ο ρόλος της Ελλάδας. Ποιος;

Σαφώς εμείς θέλουμε μια Ελλάδα που παλεύει εναντίον της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, μια Ελλάδα που συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Δεν έχει σημασία εάν είναι μεγάλη ή μικρή χώρα. "Μια μεγάλη Ελλάδα η οποία εν πάση περιπτώσει παίζει παντού και παρεμποδίζει". Εγώ σας λέω ακόμα και στις πιο καλές συνθήκες ο ρόλος που παίζει μία καπιταλιστική χώρα στις παγκόσμιες εξελίξεις το πολύ-πολύ να είναι μια περιφερειακή δύναμη, δε θα πω μικρή ή μεγάλη.

Αυτός ο μεγαλοϊδεατισμός, να δούμε - λέει - έχουμε την Κίνα και τη Ρωσία, περίπου να παίξει και έναν τέτοιο ρόλο η Ελλάδα. ΄Η "ο αιώνας αρχίζει τώρα ο 21ος". Δεν είναι θέμα ημερολογιακό. Οι Κινέζοι έχουν άλλη έναρξη, άλλο ημερολόγιο, άλλο υπολογισμό. Το θέμα είναι το εξής: Δηλαδή οι σημερινές εξελίξεις, η κρίση, παραδείγματος χάριν, είναι κάτι πρωτόγνωρο; Γιατί εκστασιάζεστε με κάποιες αλλαγές, όπως εκστασιαστήκατε στις αρχές της δεκαετίας του '90 και βλέπατε μία καινούρια εποχή όπου θα προχωρήσει; Θα σας τα φέρω τα κείμενά σας, αν δεν κρατάτε καλά αρχεία.

Γιατί το λέω αυτό; Μιλάω στο πρώτο πρόσωπο, γιατί μπορεί να κάνω λάθος και δε θέλω να πάρω το κόμμα στην πλάτη μου. Είναι ένας μεγαλοϊδεατισμός. Καλά να βλέπει τον εαυτό του μεγάλο κανείς στο ρόλο του μέσα στις εξελίξεις. Αλλά μην κρίνουμε τώρα την Ελλάδα σαν μια παγκόσμια δύναμη, η οποία μπορεί να παίξει τον Α το Β ή το Γ ρόλο. Δε βοηθάνε αυτά. Είναι ένας μεγαλοϊδεατισμός, μπορεί να είναι made in ΣΥΡΙΖΑ, δεν ξέρω. Ας έρθουμε λίγο στα ίσα και ας πούμε το εξής πράγμα: Μια Ελλάδα που δε μετέχει στους πολέμους. Αυτό είναι παγκόσμια προσφορά. Και ας είναι η Ελλάδα μικρή χώρα σε πληθυσμό και σε αγορά».