Αντίθετα, με τα διόλου σπάνια δημοσιεύματα του Τύπου τα τελευταία 28 χρόνια πάνω στο Σχέδιο Εσελον, και τα βιβλία που κατά καιρούς έγραφαν όσοι «υπηρέτησαν» το παγκόσμιο δίκτυο κατασκοπίας από τη θέση του κατασκόπου, οι κινήσεις πάνω στην πολιτική σκακιέρα ήταν συγκριτικά μάλλον ανησυχητικά λιγότερες. Μέσα στις τελευταίες δύο δεκαετίες, ωστόσο, ο πολιτικός «κλοιός της - συμφωνημένης; - σιωπής» άρχισε να σπάει. Ιδιαίτερα μετά τις μάλλον πρώτες επίσημες αποκαλύψεις γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '80 από τον τότε Νεοζηλανδό υπουργό Αμυνας, Μπομπ Τίζαρντ, σε σχέση με τις μελέτες για την κατασκευή δύο αυστραλοασιατικών σταθμών υποκλοπών με στόχο τις επικοινωνίες μέσω δορυφόρων, που εκτοξεύονταν στο διάστημα από χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπως η Ινδία και η Ινδονησία... Οι βάσεις που αποκάλυπτε τότε ο Νεοζηλανδός υπουργός Αμυνας, όχι για λόγους πολιτικής αφέλειας αλλά κυρίως γιατί είχε ξεσπάσει ένας διόλου ευκαταφρόνητος θόρυβος στους κυβερνητικούς και πολιτικούς κύκλους του Ουέλιγκτον σχετικά με τη μυστική συνεργασία της Ν. Ζηλανδίας στο Σχέδιο Εσελον, κατασκευάστηκαν τελικά στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας με την πρώτη να εδρεύει στο Τζέραλντον της βόρειας Αυστραλίας και τη δεύτερη στο Μπενχάιμ της Νέας Ζηλανδίας...

Οσον αφορά τις σχέσεις του Σχεδίου Εσελον με το αμερικανικό Κογκρέσο, αυτές δεν ήταν ξεκάθαρες, τουλάχιστον σε εμφανές επίπεδο, αν και πολλοί σχετίζουν το διαβόητο σκάνδαλο «ΓΟΥΟΤΕΡΓΚΕΪΤ» με την πολύχρονη ύπαρξη και χρήση του «Σχεδίου 415» ακόμη και για τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων ή της Γερουσίας των ΗΠΑ. Ωστόσο, μέσω διαφόρων νομοσχεδίων περί επικοινωνιών, οι εκάστοτε κυβερνήσεις «περνούσαν» νομικά παραθυράκια που άνοιγαν ολοένα και περισσότερο το δρόμο για τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων του «Σχεδίου 415». Για παράδειγμα, ο αμερικανικός νόμος «Λήψης Επικοινωνιών» του 1985 εγκρίνεται προβλέποντας μεταξύ άλλων την έκδοση ενταλμάτων για τη «λήψη γενικού τύπου διεθνών μηνυμάτων προς και από τη Βρετανία, εφόσον κάτι τέτοιο εμπίπτει στα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ ή εξυπηρετεί ή ευνοεί την οικονομική ευρωστία των ΗΠΑ»... Τα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα, καθώς μόνο και μόνο ο νόμος περί «Λήψης Επικοινωνιών», όπως τόσο εύσχημα ονομάστηκε, αποτελεί εμμέσως πλην σαφώς απόδειξη της μυστικής συμφωνίας «UKUSA» για τη δημιουργία του «Σχεδίου Εσελον» που λέγεται πως υπογράφηκε μεταξύ Ουάσιγκτον -Λονδίνου ελάχιστα χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου (διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν το έτος 1948)... Αυτά για τη δεκαετία του '80. Στη δεκαετία του '90 και ιδιαίτερα από το '93 έως το τρέχον έτος, κατά καιρούς το «Σχέδιο Εσελον» «επισημοποιείται» με διάφορους τρόπους για να υπογραμμίζει ολοένα και περισσότερο το - οριστικό; - τέλος της ιδιωτικής ζωής, της ελευθερίας του λόγου και των κινήσεων των πολιτών του πλανήτη. Ενα ντοκιμαντέρ του βρετανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου BBC το 1993 στις εγκαταστάσεις της αμερικανικής βάσης του Μένγουιθ Χιλ στην Αγγλία (όπου εδρεύει το κεντρικό «νευρικό σύστημα» του «Σχεδίου 415») αποτελεί την πρώτη άκρη του νήματος που θα οδηγήσει το 1998 τη βρετανική υπηρεσία τηλεπικοινωνιών «ΜΠΡΙΤΙΣ ΤΕΛΕΚΟΜ» να παραδεχτεί σε βρετανικό δικαστήριο πως παρέχει τηλεπικοινωνίες υψηλού εύρους στις βάσεις του Μένγουιθ Χιλ από και προς «ειδικές» εγκαταστάσεις στις ΗΠΑ, με τη χρήση διατλαντικών οπτικών δικτύων!

Μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, το «Σχέδιο Εσελον» προκαλεί πυρετώδεις συζητήσεις σε μεγάλη μερίδα της ενημερωμένης κοινής γνώμης εξαιτίας δημοσιευμάτων σε βρετανικές και αμερικανικές εφημερίδες. Στη Γηραιά Ηπειρο, και δη στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες, το «Σχέδιο Εσελον» παίρνει τρόπον τινά σάρκα και οστά σε μία άκρως περιγραφική και αποκαλυπτική έκθεση 112 σελίδων, που έγινε για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου από την «Επιστημονική και Τεχνική Υπηρεσία Εκτιμήσεων» (STOA) με τον εύγλωττο τίτλο «Αποτίμηση των τεχνολογιών πολιτικού ελέγχου»! Η έκθεση αναφέρεται ρητά πάνω στο «Σχέδιο Εσελον», περιγράφοντάς το και ως σύστημα που αποτελεί μέρος της συμφωνίας «UKUSA», και που σχεδιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε όπως και άλλα «πρωτίστως για μη στρατιωτικούς στόχους, όπως κυβερνήσεις, οργανισμούς, επιχειρηματίες σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου»... Αξιόλογο είναι το ακόλουθο συμπέρασμα της έκθεσης της «Επιστημονικής και Τεχνικής Υπηρεσίας Εκτιμήσεων» με ημερομηνία Σεπτέμβρης του 1998 προς το Ευρωκοινοβούλιο: «Συνιστάται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να πραγματοποιήσει κατάλληλες και ανεξάρτητες ακροάσεις και διαφανείς διαδικασίες, και προκειμένου να απορριφθεί όποια προσπάθεια απαγόρευσης της κρυπτογράφησης από τους Ευρωπαίους πολίτες έως ότου και εάν κάποτε δημιουργηθούν δημοκρατικά και αξιόλογα συστήματα»!

Αυτά έως πέρσι! Ωστόσο, και η φετινή χρονιά δε στερούνταν εξελίξεων πάνω στο «Σχέδιο Εσελον». Πριν από τις 3 του μήνα, οπότε ο Αυστραλός γενικός επιθεωρητής υπηρεσίας «Επικοινωνιών και αντικατασκοπίας» της χώρας, Μπιλ Μπλικ, επιβεβαίωσε μιλώντας στο BBC το «Σχέδιο 415» και τη συνεργασία της Αυστραλίας στην παροχή και διασταύρωση «πληροφοριών» με τους εταίρους του Εσελον, είχε προηγηθεί μία περίεργη εξέλιξη (κυρίως για τον εσπευσμένο χρόνο που επιλέγχθηκε να γίνει ) στο Ευρωκοινοβούλιο, που σύμφωνα με ορισμένους παρόντες και παρούσες βουλευτές και βουλευτίνες έγινε στις 19 του περασμένου Σεπτέμβρη... Μάλιστα, στις αρχές του περασμένου μήνα, η Βρετανίδα ευρωβουλευτίνα και εκπρόσωπος των ευρωπαίων ΠΡΑΣΙΝΩΝ, Πατρίσια Μακένα, κατήγγειλε σε συντάκτη του περιοδικού «ΓΟΥΑΪΡΝΤ» (βλέπε την ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού στις 5/10/99) πως η συζήτηση που έγινε τότε στο ευρωκοινοβούλιο σε σχέση με την ύπαρξη και χρήση του «Σχεδίου ΕΣΕΛΟΝ» έγινε για ανεξήγητους λόγους νωρίτερα από την προκαθορισμένη ημερομηνία και με εξαιρετικά «συνοπτικές διαδικασίες»...Σύμφωνα, πάντα, με τις δηλώσεις της Μακένα, όπως αυτές τουλάχιστον καταγράφηκαν σε άρθρο του περιοδικού «ΓΟΥΑΪΡΝΤ», το Ευρωκοινοβούλιο συζήτησε με προχειρότητα το διαβόητο «Σχέδιο Εσελον» δύο μέρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη ημερομηνία, με αποτέλεσμα να μη συμμετάσχουν όσοι βουλευτές το επιθυμούσαν και ως εκ τούτου να εμποδιστούν οι προετοιμασίες και οι προσπάθειες διάφορων ευρωβουλευτών που επιθυμούσαν την πιο αναλυτική και ουσιαστικότερη συζήτηση του ζητήματος. Η Μακένα υποστήριξε πως η συζήτηση δεν πήρε ουσιαστικά καμία συγκεκριμένη ή σοβαρή μορφή, εκφράζοντας την πεποίθησή της πως «το Ευρωκοινοβούλιο είναι απρόθυμο να ερευνήσει πλήρως το θέμα από φόβο μήπως διακυβευτούν περαιτέρω οι σχέσεις ανάμεσα σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον...».

Δεν είναι εν τέλει ξεκάθαρο τι ακριβώς συζητήθηκε στις 19 του περασμένου Σεπτέμβρη όσον αφορά στο «Σχέδιο Εσελον». Σε αδρές γραμμές έγινε γνωστό (από το παραπάνω δημοσίευμα του περιοδικού «ΓΟΥΑΪΡΝΤ») πως οι παρόντες ευρωβουλευτές «συζήτησαν τις σχέσεις της ΕΕ με τις ΗΠΑ, την ύπαρξη και τη χρήση του "Σχεδίου Εσελον"». Οι «συνοπτικές» διαδικασίες συζήτησης του «Σχεδίου Εσελον», εάν δεν επιβεβαιώνονται απόλυτα από τις δηλώσεις της Βρετανίδας ευρωβουλευτίνας και μέλους του βρετανικού «Πράσινου Κόμματος», μπορούν να επιβεβαιωθούν από ένα άλλο γεγονός: το ότι ούτε μεταξύ των ανθρώπων που απουσίαζαν κραυγαλέα ακουσίως, ήταν και ο Γκλιν Φορντ, μέλος του Ευρωκοινοβουλίου (Εργατικό Κόμμα) και διευθυντής της «ΣΤΟΑ», δηλαδή της οργάνωσης «Επιστημονικής και Τεχνικής Εκτίμησης Προοπτικών»! Ο Φορντ, που παραδέχεται πως έχασε τη συζήτηση λόγω της αιφνιδιαστικής αλλαγής στην προγραμματισμένη ημερομηνία, δε συμμερίζεται πλήρως τις επιφυλάξεις της Μακένα, περιοριζόμενος να δηλώσει πως «δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για το Εσελον, πέρα από την ύπαρξή του, προκειμένου να συζητηθεί το ζήτημα πλήρως» (!). Ο ίδιος πάντως, ολοκλήρωσε τις παραπάνω δηλώσεις του, εκφράζοντας την πεποίθηση πως παρόμοιες συζητήσεις είναι πιθανό να επαναληφθούν στο μέλλον, καθώς αναμένει από τη βρετανική οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων «Ιδρυμα ΩΜΕΓΑ» να υποβάλει νέα έκθεση για το «Σχέδιο Εσελον» σε αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου... Στο μέλλον τα σπουδαία; Πολύ πιθανόν, αν και ο Σάιμον Ντέιβις, διευθυντής της οργάνωσης «Διεθνής Προστασία Ιδιωτικής ζωής», χαρακτηρίζει ακόμη και αυτή την «εσπευσμένη και με συνοπτικές διαδικασίες» συζήτηση της 19ης Σεπτέμβρη στο Ευρωκοινοβούλιο ως μία «σημαντική νίκη για τα πολιτικά δικαιώματα», τουλάχιστον στην Ευρώπη. «Ακόμη και αυτή η συζήτηση είναι το πρώτο προειδοποιητικό πυρ με κατεύθυνση την NSA» δηλώνει ο Ντέιβις, προσθέτοντας πως είναι «αδιανόητο για ένα κοινοβουλευτικό σώμα να συζητεί ανοιχτά θέματα εθνικής ασφάλειας»...

Ωστόσο, προσπάθειες να σπάσει το «φράγμα της σιωπής» και στις ΗΠΑ καταβάλλονται και από ορισμένα, πλην ελάχιστα, μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου. Ενας απ' αυτούς τους βουλευτές, ο ρεπουμπλικανός, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Μπομπ Μπαρ (από την Τζώρτζια), ο οποίος σε γραπτή δήλωσή του στις αρχές του τρέχοντος μήνα απαίτησε την προσοχή του Σώματος του Κογκρέσου και τη διεξαγωγή συζήτησης σε σχέση με το «Σχέδιο Εσελον». Αν και η γραπτή δήλωση του Μπαρ είχε, προς το παρόν τουλάχιστον, άδοξο τέλος (δηλαδή, αγνοήθηκε εντελώς...), ένα άλλο αμερικανικό συντηρητικών πολιτικών πεποιθήσεων «Θινκ Τανκ» (λεγόμενη «Δεξαμενή Σκέψης»), το «Ιδρυμα Ελεύθερο Κογκρέσο», ετοιμάζει έκθεση πάνω στο «Σχέδιο Εσελον» με σκοπό να την παρουσιάσει στα μέλη του Κογκρέσου που πρόσκεινται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αυτό τουλάχιστον δήλωσε την περασμένη βδομάδα ο διευθυντής προγράμματος του «Ιδρύματος Ελεύθερο Κογκρέσο», Πάτρικ Πουλ. Ωστόσο, μία έκθεση ενός «Θινκ Τανκ» που έχει αποδέκτες μόνο τα μέλη του αντιπολιτευόμενου ρεπουμπλικανικού κόμματος και δεν αποσκοπεί άμεσα στην πραγματοποίηση ανοιχτής συζήτησης στο νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ, ισοδυναμεί ουσιαστικά με ψήγμα από την κορυφή του παγόβουνου... Είναι άγνωστο επίσης το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης, αφού κανείς δεν ξέρει εάν συντάχθηκε με σκοπό την «ιδιωτική» ενημέρωση των ρεπουμπλικανών γερουσιαστών (ενδεχομένως για προσωπικές ή στενά κομματικές σκοπιμότητες), ή με σκοπό την ενημέρωση των βουλευτών και ως εκ τούτου την ενημέρωση των Αμερικανών πολιτών. Μπροστά, όμως, στη σιωπή που επικρατούσε επί χρόνια στα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ, και ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και τέτοιες «κινήσεις», αν και άνευρες, είναι κάτι...

Ημουν κατάσκοπος. Για τουλάχιστον δύο δεκαετίες, κατασκόπευα για λογαριασμό της Καναδικής Υπηρεσίας Επικοινωνιών και Ασφάλειας, το πιο μυστικό και λιγότερο γνωστό τομέα της «Εθνικής Αμυνας» του Καναδά. Αν και οι επιταγές πληρωμής μου προέρχονταν από την καναδική κυβέρνηση, τον περισσότερο, αν όχι όλο, τον καιρό, οι εντολές, οι αποστολές και το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσής μου, όπως και άλλων «συναδέλφων» μου προέρχονταν από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA) με έδρα το Φορτ Μιντ του Μαίριλαντ. Πάνω από 12 χρόνια η Καναδική Υπηρεσία Επικοινωνιών και Ασφάλειας άρχιζε να ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με την NSA. Και οι δύο ειδικεύονται στην παροχή ασφαλών επικοινωνιών και σημάτων αντικατασκοπίας, και οι δύο λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια δίχως την επαρκή γνώση της κοινής γνώμης. Παρά τις ομοιότητες, η καναδική CSE μοιάζει περισσότερο ως Παράρτημα» της NSA παρά ως ισότιμος εταίρος της. Κάτι που εξηγεί την τεχνολογική, στρατιωτική και οικονομική υπεροχή της Ουάσιγκτον. Για παράδειγμα, η καναδική υπηρεσία έχει ετήσιο προϋπολογισμό που δεν ξεπερνά τα 300 εκατομμύρια δολάρια, σε αντιπαράθεση με την αμερικανική ΝΣΑ που έχει ετήσιο προϋπολογισμό τουλάχιστον τεσσάρων δισ. δολαρίων. Ωστόσο, η σχέση αυτή δε συνεχίζεται δίχως κάποια αμοιβαία συμφέροντα. Η καναδική CSE, η αμερικανική NSA και η Βρετανική «Στρατηγεία Κυβερνητικών Επικοινωνιών», γνωστότερη ως GCHQ, χρησιμοποιούν η μία τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό της άλλης για να κατασκοπεύουν σε βάρος φίλων, συμμάχων και αντιπάλων, και το χειρότερο; Για να κατασκοπεύουν τους πολίτες των χωρών τους!

Εγώ είτε συμμετείχα έχοντας άμεση γνώση των επιχειρήσεων της καναδικής «υπηρεσίας», λειτουργώντας μόνος ή σε συνεργασία με μέλη των αμερικανικών και βρετανικών «υπηρεσιών» προκειμένου να:

_να υποκλέπτω τηλεπικοινωνίες σε άλλες χώρες από τα κτίρια των εκάστοτε πρεσβειών του Καναδά στο εξωτερικό εν γνώσει του Καναδού πρεσβευτή.

_να βοηθώ πολιτικούς, πολιτικά κόμματα, ή άλλες οργανώσεις σε σύμμαχη χώρα για να αποκτήσουν διάφορα «πλεονεκτήματα».

_να κατασκοπεύω σε συμμάχους μας, στους πολίτες μας και να κάνω «χάρες» που βοηθούσαν τους συμμάχους μας να παρακάμψουν εσωτερική νομοθεσία κατά της κατασκοπίας.

Αν και επισκέφθηκα τα στρατηγεία της NSA στο Φορτ Μιντ δεκάδες φορές, έλαβα την ειδική εκπαίδευσή μου στην Ειδική Συλλογή Υπηρεσιών στο Κόλετζ Παρκ του Μαίριλαντ. Την πρώτη φορά που επισκέφθηκα αυτές τις εγκαταστάσεις ήταν το 1978. Εκεί, πήγα σε κάποιο δωμάτιο, όπου μεταξύ άλλων υπήρχε ένα «μικρό μαύρο κουτί», όχι μεγαλύτερο από χαρτοφύλακα, με την ονομασία «ΟΡΑΤΟΡΙ». Αυτός ο φορητός υπολογιστής δούλευε με βάση πρόγραμμα λέξεων κλειδιών και μπορούσε αυτόματα να εντοπίσει και να επεξεργαστεί μεγάλο αριθμό από κείμενα, μηνύματα, φαξ, τέλεξ. Το «ΟΡΑΤΟΡΙ» λειτουργούσε και για να είναι απρόσβλητο σε περίπτωση που κάποιος επιχειρούσε να ελέγξει εάν... ελεγχόταν οποιοδήποτε είδος ηλεκτρονικής και άλλης επικοινωνίας. Ηταν επίσης μικρός αλλά μπορούσε να επιδιορθωθεί σε περίπτωση ανάγκης ταχύτατα...

1. Το 59ο τεύχος του περιοδικού «Covert Action Quarterly»

2. Ο κόμβος με το σατιρικό τίτλο «Disinformation» (Παραπληροφόρηση)

4. Κόμβος της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων στην ιστοσελίδα που παρουσιάζει αποσπάσματα από το βιβλίο του Nicky Hagel «Secret Power:New Zealand's Role in the Internationa Spy Network». www.fas.org/irp/eprint/sp/

5. Η ιστοσελίδα του Βρετανού δημοσιογράφου Duncan Campbell με πλούσιο υλικό πάνω στο σχέδιο «ΕΣΕΛΟΝ»: http://www.gn.apc.org/duncan/

6. Εκθεση της επιστημονικής και τεχνικής επιτροπής της ΕΕ STOA για το σχέδιο ΕΣΕΛΟΝ: http://iptvreports.mcmail.com

7. Pine Gap Report Area , τουτέστιν κόμβος για τις βάσεις του «Εσελον» στην Αυστραλία:www.network.com.au/home/slider/Pine-Gap.htm