Του ΣΤΑΘΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τι έγραψε το «Βήμα»; Οτι όλα είναι ένα πολιτικό παιχνίδι. Οτι το πρόβλημα δεν είναι η οικονομία και η αντανάκλασή της στην πολιτική, αλλά το καπρίτσιο ενός κυβερνήτη, που, για να ξεφύγει από το ένα μέτωπο, ανοίγει ένα άλλο. Πίσω από αυτήν την αντίληψη, βρίσκεται ακριβώς η θέληση της αστικής τάξης να μη γίνεται κουβέντα για το περιεχόμενο της μιας και ενιαίας πολιτικής που εφαρμόζουν τα κόμματά της. Για να μπορεί να κουλαντρίζει τις συνειδήσεις, πρέπει να κρατά τα πράγματα στο χώρο της ηθικής. Σκάνδαλο εδώ, σκάνδαλο εκεί, στη μέση κάποιος εισαγγελέας, ολίγη εναλλαγή στην κυβέρνηση και το σύστημα μακροημερεύει.

Ομως, είναι στην οικονομία που συμβαίνουν τα πράγματα. Είναι από την οικονομία που εξαρτάται η ζωή των ανθρώπων. Κι αυτό που έχει σαπίσει είναι στην οικονομία. Είναι ο καπιταλισμός το πρόβλημα που ζητάει λύση. Κι αυτή η λύση θα δοθεί πολιτικά. Οχι με μάχη για τα σκάνδαλα, αλλά ενάντια στην πολιτική που δουλεύει για τα καπιταλιστικά κέρδη.

Το ΠΑΣΟΚ θέλει τη συζήτηση στα σκάνδαλα, για να περνά απαρατήρητη η συμφωνία του στον πυρήνα της πολιτικής που εφαρμόζει η ΝΔ. Από κοντά ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μπορεί να λειτουργεί ως απόχη στις διαρροές του ΠΑΣΟΚ, βολεύεται με μια «αντιΘάτσερ» φιλολογία, η οποία, εκτός των άλλων, νομίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα βοηθήσει να ξεχαστούν οι ευθύνες τους για το Μάαστριχτ. Ομως, είναι το Μάαστριχτ, που υπέγραψαν φαρδιά πλατιά και το ΠΑΣΟΚ, και ο ΣΥΝ, και η ΝΔ, αυτό που έδωσε σαν πρώτη εντολή - κατεύθυνση την «απελευθέρωση» των αερο-συγκοινωνιών, αυτό, δηλαδή, που συμβαίνει σήμερα, ώστε στο χώρο να κυριαρχήσουν ένα, δυο, άντε τρία όλα κι όλα μονοπώλια.

Η κυβέρνηση, πράγματι, οξύνει την αντιπαράθεση. Αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα, πρέπει να επιδιώκεται αυτή η όξυνση και από το εργατικό κίνημα. Ωστε να αναδειχτεί ο πυρήνας του προβλήματος κι εκεί κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Οι εργάτες έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν τη σύγκρουση. Εκεί διαμορφώνονται και οι συνειδήσεις όχι με συνθηματάκια του στιλ «αέρα να φύγει η χολέρα» (σ.σ... για να 'ρθει η σύφιλη;), αλλά με αίτημα για ριζικές ανατροπές, που να αφαιρούν την ίδια την εξουσία από την αστική τάξη και τα κόμματά της.

Αυτό που θέλουν να αποφύγουν η αστική τάξη, τα κόμματά της και ο Τύπος τους, είναι ακριβώς η συνειδητοποίηση από τους εργάτες τού ποιο είναι το πρόβλημα και ποια η λύση του. Χρειάζονται, οι αστοί και οι παρατρεχάμενοί τους, πάντα κάποια Θάτσερ να δείχνουν, γιατί δεν μπορούν να πουν αυτό που μόνο οι κομμουνιστές διακηρύσσουν: Αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται με καλούς κυβερνήτες, μόνο ανατρέπεται!

Ασχετο: Κάπου στα Ιλίσια τραγουδούσε χτες ο Πλιάτσικας. Οχι στο Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όπου πράγματι παρουσίασε μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους το καλλιτεχνικό του έργο, αλλά κάπου στα Ιλίσια θα τραγουδούσε. Από τα ΝΕΑ η ενημέρωση. `Η πόσο βλακωδώς αντικομμουνιστές κάνει μερικούς εκείνο το φάντασμα που ακόμα πλανιέται...