Βία στη βία | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Βία στη βία

«Ντεσπεράντος», απελπισμένοι άνθρωποι, συνήθως νέοι. Απελπισμένοι άνθρωποι «ζωσμένοι με εκρηκτικά». Ετσι κατάλαβαν το χρέος. Ετσι τους είπαν. Ετσι, ενδεχόμενα, τους χρησιμοποίησαν αυτοί που κρατούν τα νήματα στο παρασκήνιο.

Στη μαζική βία των κυρίαρχων απαντούν με τη μοναχική, απελπισμένη και ατελέσφορη αυτοκτονική ατομική τρομοκρατία.

Στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, τώρα στην Οσετία - Τσετσενία, όπου διασταυρώνονται οι πηγές και οι δρόμοι των πετρελαίων... Στην Τσετσενία, όπου σε δυο πολέμους του Πούτιν εξοντώθηκαν 150.000 άνθρωποι, σε πληθυσμό 900.000.

Η κρατική βία, η πολεμική εισβολή οδηγεί σε μορφές ανορθόδοξης αντίστασης, όπως η σφενδόνη της «Ιντιφάντα», όπως αυτή η φοβερή ομηρία παιδιών, γυναικών και γερόντων.

Ακόμη αναρωτιούνται ποιος άρχισε πρώτος, εκεί σ' αυτό το ματωμένο σχολικό συγκρότημα, όπου οι δυνάμεις καταστολής του ευλαβικού και ταγμένου στο Αγιον Ορος είχαν διαταχθεί σαφέστατα για εισβολή. Και έτσι από τους πρώτους πέντε νεκρούς, που μουδιασμένα είχαν ανακοινωθεί την πρώτη στιγμή, φτάσαμε στους 400 νεκρούς και 750 τραυματίες. Ποια πλευρά λοιπόν, τους σκότωσε; Και οι δυο. Η μία για να διατηρήσει την κυριαρχία και τα συμφέροντά της στην περιοχή και η άλλη, που με ανορθόδοξους και αναποτελεσματικούς τρόπους αντιμάχεται στη μεγάλη δύναμη, που απειλεί νέο πόλεμο.

Ο «ευλαβέστατος» της Μόσχας κάποια στιγμή θα βρεθεί στο αγιορείτικο μοναστήρι, που θεωρεί κληρονομιά του και τον συντρέχουν οι άγιοι. Και η Ευρώπη; Ναι μεν, αλλά, στην τακτική του Πιλάτου, ως υποτακτική της νέας υπερατλαντικής μονοκρατορίας.

Είναι η δεύτερη περίπτωση, όπου ο διάδοχος του Γιέλτσιν «εισέρχεται» με ματωμένα χέρια στην Ευρώπη ως δορυφόρος του ματωμένου, επίσης, Λευκού Οίκου. Και όλοι αυτοί ενεργούν στο όνομα της... αντιτρομοκρατίας.

Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ