Μικρογραφία της εποχής του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, όταν τα αποσπάσματα των λευκών έπαιρναν σβάρνα τους δρόμους στις πόλεις του αμερικάνικου Νότου και θέριζαν κεφάλια μαύρων, υπό την ανοχή, αν όχι την καθοδήγηση του τοπικού σερίφη. Αν το βράδυ του Σαββάτου σ' έβγαζε ο δρόμος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης θα αντίκριζες εικόνες μιας άλλης εποχής και σίγουρα ενός άλλου τόπου: διμοιρίες αστυνομικών διάσπαρτες στα επίμαχα σημεία της Καμάρας, του Λευκού Πύργου και του Βαρδάρη. Ενα εκτελεστικό απόσπασμα οργισμένων «υπερελλήνων», με συνθήματα και φωνές να διασχίζει ανενόχλητο τις κεντρικές λεωφόρους, πραγματοποιώντας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Ενας αστυνομικός που πήγε να επέμβει, στη διάρκεια ενός ανθρωποκυνηγητού, «κόπηκε» απότομα από συνάδελφό του: «Πού πας ρε Γιώργο; Ελα πίσω, άφησέ τους».

Το γεγονός ότι ο κακομοίρης που δέχτηκε στα πλευρά του τις κλοτσιές του μαινόμενου πλήθους δεν ήταν Αλβανός, δεν πτόησε καθόλου την ομήγυρη. «Ηταν σίγουρα μουσουλμάνος», είπε κάποιος και αυτόματα το δίκαιο της επίθεσης αποκαταστάθηκε. Πηγαδάκια αστυνομικών και ξυρισμένων ανθρωποειδών έδιναν την αίσθηση ότι η αστυνομία, ξεχνώντας το καμτσίκι στις πλάτες των εργατών και των συνταξιούχων, ανέλαβε το ρόλο παιδαγωγού το βράδυ του Σαββάτου και βάλθηκε για τρεις ολόκληρες ώρες να νουθετήσει τους βάρβαρους. Στα ανδραγαθήματα της βραδιάς περιλαμβάνεται και η φαεινή ιδέα να κλείσει με κορδέλα η Εγνατία για τα αυτοκίνητα, λες και γίνονταν το πανηγύρι του χωριού και οι θαμώνες θα ενοχλούνταν. Ή μήπως για να μην περάσει με το τροχοφόρο του κανένας Αλβανός και έχουμε άλλα;

Στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας, ο «άλλος» που έτυχε να συνορεύει με τη χώρα μας παρουσιαζόταν για χρόνια με τα πιο υποτιμητικά ονόματα. Λίγο το έπος του '40, λίγο το μπούζι που κατέβαζε μέχρι την Ελλάδα ο «ψυχρός πόλεμος», λίγο η μειονότητα, έφταναν για να μολύνουν παιδικές συνειδήσεις και να τροφοδοτούν τον εθνικισμό. Η εικόνα κράτησε και μετά τις ανατροπές, μόνο που τώρα, η προπαγάνδα έλεγε για ρακένδυτους βόρειους γείτονες που μπήκαν σε τροχιά «εκδημοκρατισμού» και ίσως κάποτε γίνουν σαν τους Ελληνες. Υστερα, ο «άλλος» πέρασε τα σύνορα, κουβαλώντας ακόμα τη σκόνη που σήκωσε η κατάρρευση των οικονομικών «πυραμίδων» της νεότευκτης ελεύθερης αγοράς. Και τότε, μας πήρε τις δουλιές, ανέβασε την εγκληματικότητα, έριξε τα μεροκάματα και ούτω καθ' εξής, όπως ανεμπόδιστα μας πληροφορούν χρόνια τώρα οι μεγιστάνες της ενημέρωσης. Μετά ήρθε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η Ολυμπιάδα, το «γονίδιο του Ελληνα νικητή» και η ιστορία είναι πάνω κάτω γνωστή.

Στο μεταξύ, σ' αυτή τη χώρα του «άλλου» μια χούφτα Ελληνες και ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες κονομάνε από τον ιδρώτα των συμπατριωτών του, συμβάλλοντας στην «οικονομική ανάπτυξη» της χώρας. Το ίδιο και εδώ, κι όποιος δεν πείθεται, ας ακούσει αύριο τον Καραμανλή στη ΔΕΘ. Επειδή, για να κερδίζει το κεφάλαιο στον ξύπνιο του πρέπει ο εργάτης και στις δυο πλευρές των συνόρων να απολαμβάνει τον ύπνο του, βλέποντας στα αυτάρεσκα όνειρά του τη μεγάλη Αλβανία απ' τη μια και τη γενετική υπεροχή της φυλής του από την άλλη...