Στην ηλικία των 23 χρόνων, ο νέος θα έχει τελειώσει τις σπουδές του και θα μιλάει καλά αγγλικά (ίσως και γερμανικά) και λίγα ελληνικά. θα έχει, σαφώς, εξειδικευμένες γνώσεις στο αντικείμενο που σπούδασε, αλλά οι πνευματικοί του ορίζοντες, γενικά, θα είναι περιορισμένοι σε απελπιστικό βαθμό. Η στεγνή εκπαίδευση του σχολείου, οι ρηχές συζητήσεις με τους οικείους και τους φίλους του και η κυριαρχία της υποκουλτούρας, θα έχουν εμποδίσει την πνευματική του καλλιέργεια και την ανάπτυξη της σκέψης του. Ετσι, ο νεαρός Αλέξανδρος, ο πολίτης της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, θα γνωρίζει να μιλήσει για οικονομικά μεγέθη, λογιστικές πράξεις και τεχνολογικές εφαρμογές, αλλά δε θα γνωρίζει και δε θα μιλάει ποτέ για τον Σαίξπηρ, τον Ντοστογιέβσκι, τον Μότσαρτ, τον Βαν Γκογκ και τον Μαρξ. Γιατί, άλλωστε, να γνωρίζει και να μιλάει για ποιητές, φιλοσόφους και μουσουργούς; Ο θαυμαστός νέος κόσμος, στον οποίο θα ζει, θα έχει εξοβελίσει προ πολλού από τους κόλπους του όλους αυτούς τους ιδεολόγους και οραματιστές, ως περιττούς ή και επικίνδυνους για τους πολίτες του...

Σ'αυτόν τον αποχυμωμένο και σκληρό «νέο κόσμο» θα είναι σε λίγα χρόνια ο μικρός Αλέξανδρος πολίτης και οι τέκτονες του παγκόσμιου ζόφου τον προετοιμάζουν από τώρα για το ρόλο του αποχαυνωμένου είλωτα, που θα κληθεί να διαδραματίσει. Ετσι, το παιδί μεγαλώνει σ' ένα εντελώς άνυδρο περιβάλλον, από το οποίο λείπουν η μαγεία των παραμυθιών, το ομαδικό παιχνίδι σε ανοιχτούς χώρους, η επαφή με τη φύση, η ανάπτυξη δεσμών με τους συνομηλίκους του και η απόκτηση γνώσεων, πέραν από αυτές που παρέχουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Ο κόσμος του παιδιού περιορίζεται στα όρια του σχολείου και του δωματίου του και η ενασχόλησή του, όταν δε γράφει και δε διαβάζει, είναι τα «βιντεογκέιμς» και τα «παιδικά» προγράμματα της τηλεόρασης, με τους αλλόκοτους ήρωες και την αφάνταστη βιαιότητα των σκηνών τους. Καρφωμένος, λοιπόν, ο μικρός μπροστά στις οθόνες, εθίζεται στο τερατώδες, στη βία, στην απομόνωση και την παθητική λήψη μηνυμάτων. Και έτσι ρίχνονται στην τρυφερή του ψυχή οι πρώτοι σπόροι, για να αναπτυχθεί ο αυριανός πολίτης της «νέας τάξης», που, αποκομμένος από το σύνολο, θα χειραγωγείται από τα «καπελωμένα» Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να κριτικάρει ό,τι του προσφέρουν. Ο πολίτης, που θα γίνεται αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης, χωρίς να αντιδρά, που θα αντικρίζει την κοινωνική αθλιότητα και θα αδιαφορεί και που θα μένει απαθής σε οποιαδήποτε γκανγκστερική πράξη των κοσμοκρατόρων.