ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Ο φετινός Μάης διαθέτει στο καλεντάρι του μια φωτεινή επέτειο: Τη συμπλήρωση εκατόν πενήντα χρόνων από τη γέννηση του Γάλλου κομμουνιστή συγγραφέα και δημοσιογράφου Ανρύ Μπαρμπύς. Κρατάμε την παλιά γραφή του ονοματεπωνύμου του, γιατί μ' αυτή έγινε γνωστός, ήδη από τον Μεσοπόλεμο, μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη».

Διαβάζουμε, λοιπόν, στο σαββατιάτικο πρωτοσέλιδο της 31ης Αυγούστου 1935 την ανταπόκριση - νεκρολογία του Δ. Λιασκόβα, με τον τίτλο «ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΡΥ ΜΠΑΡΜΠΥΣ» και τον υπότιτλο «Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, Ο ΦΛΟΓΕΡΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ»:

«ΜΟΣΧΑ, 30 του Αυγούστου (του ανταποκριτή μας).- Σήμερα στις 8 και 5 το πρωί πέθανε ο μεγάλος συγγραφέας της Γαλλίας σ. Ανρύ Μπαρμπύς. Ο θάνατός του προήλθε από πνευμονία που τον είχε προσβάλει τις τελευταίες μέρες.

»Δεν το περίμενε κανείς ότι η φλογερή και γενναία καρδιά του μεγάλου συγγραφέα θα έπαυε έτσι αναπάντεχα να χτυπά.

»Οι καλλίτεροι γιατροί της σοβιετικής μας πατρίδας που παραστέκανε στο κρεββάτι του, δεν μπορέσανε με τα μέσα της επιστήμης ν' αποτρέψουνε το τέλος.

»Η υγεία του αγωνιστή συγγραφέα είχε από καιρό τσακιστεί. Και η τρομερή αρρώστεια αχρήστεψε τα πνεμόνια, αδυνάτισε την καρδιά, ώσπου έπαψε να χτυπά.

»Ετσι άρπαξε ο θάνατος από τις γραμμές των αγωνιστών τον άνθρωπο, που πριν λίγες μέρες ολόκληρο το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το επιτελείο αυτό της παγκόσμιας επανάστασης χαιρετούσε τιμητικά, όταν εμφανίσθηκε στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου των Συνδικάτων της Μόσχας.

» Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Ο Ανρύ Μπαρμπύς γεννήθηκε στο Ανιέρ κοντά στο Παρίσι το 1873. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία ως το 1889, οπότε πήρε το δίπλωμα και άρχισε να δημοσιογραφεί. Το 1895 εξέδωσε το πρώτο του έργο, μια συλλογή ποιημάτων (σ.σ. με τον τίτλο ''Μοιρολογίστρες''). Το 1903 εδημοσίευσε το μυθιστόρημά του ''Οι ικέται''. Το 1905 έγινε αρχισυντάκτης του περιοδικού ''Ζε σε του'' (σ.σ. je sais tout = τα ξέρω όλα).

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε το μυθιστόρημά του ''Η κόλαση'' (σ.σ. μτφρ. Χ., ''Εκδοτικός Οίκος Χ. Γανιάρη και Σίας'', κυκλοφορεί το 1923 και σε μτφρ. Στέλλας Βουρδουμπά, "Βιβλιοπρομηθευτική" το 1953). Το 1914 εδημοσίευσε τα διηγήματα ''Εμείς οι άλλοι...''.

»Οταν ξέσπασε ο παγκόσμιος πόλεμος, ο Ανρύ Μπαρμπύς επεστρατεύθηκε, επολέμησε γενναία και τραυματίστηκε πολλές φορές.

»Μέσα στη φρίκη του πολέμου, μέσα στο αδικοχαμένο αίμα και στην αφάνταστη καταστροφή, ο Ανρύ Μπαρμπύς εμπνεύστηκε το περίφημο μυθιστόρημά του, το αθάνατο αντιπολεμικό αριστούργημα, το καλλίτερο έργο που γράφτηκε για τον πόλεμο, τη ''Φωτιά'' (πρωτότυπος τίτλος ''La Feu''). Το έργο αυτό το εξέδωσε το 1916, πήρε μάλιστα και το βραβείο της Ακαδημίας Γκονκούρ (σ.σ. κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή", σε μετάφραση Κώστα Αλάτση, Αθήνα, 1997).

»Η έκδοση του βιβλίου έπεσε σα μπόμπα στη Γαλλία. Οι έμποροι του πολέμου, αυτοί που μεταβάλανε το αίμα των φαντάρων σε χρυσάφι, άρχισαν τα ουρλιαχτά.

»Ομως ο Μπαρμπύς και μετά τη σύναψη της ειρήνης αφοσιώθηκε στον αντιπολεμικό αγώνα, ίδρυσε τη Διεθνή Ενωση Παλαιών Πολεμιστών και την ονομαστή Γαλλική Ομοσπονδία Παλαιών Πολεμιστών, την Α.Ρ.Α.Κ.

»Ο εχθρός του πολέμου, ο διεθνιστής, ακολούθησε τον πραγματικό δρόμο, προσχώρησε στο στρατόπεδο του κομμουνισμού (σ.σ. από το 1923 μέλος του τότε νεοσύστατου ΚΚΓ) και διετέλεσε επί χρόνια φιλολογικός διευθυντής και κριτικός της ''Ουμανιτέ'', κεντρικού οργάνου του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

»Τα βιβλία που εξέδωσε στο μεταξύ είνε: ''Μερικές γωνιές της καρδιάς'', ''Λόγοι πολεμιστού'', ''Φως στην άβυσσο'', ''Με το μαχαίρι στα δόντια'' (μεταφράστηκε στα Ελληνικά το 1931 - σ.σ. κυκλοφόρησε, σε μτφρ. Σ. Τζάφα, από τις εκδόσεις ''Γκοβόστη''), ''Τα δεσμά", ''Δύναμη'', ''Ιησούς'' (σ.σ. μτφρ. Ανδρέα Ζεβγά, ψευδώνυμο του Αιμίλιου Χουρμούζιου, ''Ενωμένες Εκδόσεις'', 1945, και έναν χρόνο μετά, ''Εκδόσεις Ροδάκη - Παύλου'' - και στις δύο αναγράφεται με την ένδειξη ''Δεύτερη έκδοση''), "Οι Ιούδες του Ιησού'' (σ.σ. κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Οι προδότες του Ιησού'', μτφρ. - εισ. Μίνας Ζωγράφου, πρ. Αντρέα Ζευγά, εκδόσεις ''Μαρή'', 1976) κ.λπ.

»Μα ο Μπαρμπύς δεν αγωνίστηκε μονάχα με την πέννα του. Ολόκληρη τη ζωή του τη διέθεσε για τον απελευθερωτικό αγώνα των εργαζομένων της Γαλλίας κι' όλου του κόσμου. Υπερασπιστής σε δίκες διωκόμενων από τη διεθνή αντίδραση, στάθηκε πάντα στο πλευρό των θυμάτων της λευκής τρομοκρατίας σ' όλο τον κόσμο και στα Βαλκάνια ιδιαίτερα.

»Για τη λευκή τρομοκρατία στα Βαλκάνια έκανε επιτόπια έρευνα και έγραψε το περίφημο έργο του ''Οι δήμιοι στα Βαλκάνια'', που αποτελεί ένα αλύπητο ξεσκέπασμα των εγκλημάτων και ένα δημόσιο στιγματισμό των δολοφόνων στη Βουλγαρία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία κ.λπ (σ.σ. και Ελλάδα).

»Εκείνο που αποτελεί το κορύφωμα της δράσης του είνε η οργάνωση δύο παγκοσμίων συνεδρίων κατά του φασισμού και του πολέμου, του Συνεδρίου του Αμστερνταμ και του Συνεδρίου του Πλεγέλ. Στα Συνέδρια αυτά, που ήταν ένας από τους κυριώτερους, Συνέδρια που συγκεντρώσανε αντιπροσώπους οργανώσεων όλων των τάσεων και διανοούμενους διεθνούς κύρους, τέθηκε η βάση της ενιαιομετωπικής πάλης κατά του φασισμού και του πολέμου. Στη δικιά του πρωτοβουλία κατά κύριο λόγο οφείλεται και η οργάνωση του τελευταίου παγκοσμίου Συνεδρίου των Συγγραφέων, όπου συγκεντρώθηκαν τα καλύτερα πνεύματα της ανθρωπότητας για να συγκροτήσουν το Ενιαίο Μέτωπο της προοδευμένης διανόησης κατά της αντίδρασης του φασισμού και του πολέμου.

»Και τώρα που ένας καινούργιος πόλεμος απειλεί την εργαζόμενη ανθρωπότητα, φεύγει απ' ανάμεσά μας ο άνθρωπος, που η φωνή του συγκινούσε εκατομμύρια σ' όλες τις γωνιές της γης.

»Μα αν πέθανε ο Μπαρμπύς, ωστόσο μένει το έργο του, μένει το παράδειγμά του, φωτεινό σύμβολο για όλους εκείνους που δεν θέλουνε τον πόλεμο και το φασισμό, που αγωνίζονται για την ειρήνη και τη λευτεριά».

ΥΓ: Ρίχνουμε στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, με το σφυροδρέπανο της ελπίδας, της περηφάνιας και της εντιμότητας.