Η Ισπανία μπορεί να μην είναι σε μνημόνιο με την τρόικα, αλλά η πολιτική λιτότητας καλά κρατεί, χειροτερεύοντας την καθημερινή διαβίωση του λαού, με περικοπές μισθών και συντάξεων, καθώς και όποιων κοινωνικών παροχών έχουν απομείνει. Στόχος του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου, όπως ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι του «Λαϊκού Κόμματος» (που πήρε την αντιλαϊκή σκυτάλη από τους σοσιαλδημοκράτες του Σοσιαλιστικού Κόμματος), είναι να περιορίσει τις ζημιές για τους καπιταλιστές από την εξελισσόμενη κρίση, ρίχνοντας τα βάρη στα λαϊκά στρώματα, μειώνοντας την τιμή της εργατικής δύναμης, ώστε με ισοπεδωμένα δικαιώματα να επανεκκινήσει η κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Οι περικοπές στις δαπάνες για την Παιδεία, αλλά και ο νέος νόμος - πλαίσιο που προωθεί η κυβέρνηση Ραχόι, οδήγησαν χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και ενώσεις γονέων στους δρόμους 30 πόλεων της χώρας την περασμένη Πέμπτη. Με το νόμο αυτό, ενισχύεται η ιδιωτική Παιδεία και η λειτουργία των σχολείων ως επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται και αξιολογούνται μεταξύ τους. Παράλληλα, στους δρόμους της Μαδρίτης διαδήλωσαν πρόσφατα χιλιάδες ανάπηροι διαμαρτυρόμενοι για τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης που έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση και των ειδικών επιδομάτων, το κλείσιμο σχετικών ιδρυμάτων και την απώλεια θέσεων εργασίας των εργαζομένων. Και, επιπλέον, την Πέμπτη εγκρίθηκε στο κοινοβούλιο της χώρας από τους βουλευτές του κυβερνώντος «Λαϊκού Κόμματος» η μη προσαρμογή των συντάξεων στο ύψος του πληθωρισμού του 2012 και επί τάπητος πλέον είναι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια. Σήμερα, ήδη το 27% του πληθυσμού της χώρας βρίσκεται στη φτώχεια, ενώ, όπως σημειώνουν πρόσφατες έρευνες, αν συνεχιστούν τα προγράμματα λιτότητας, θα φτάσει το 40%.