«Δεν είχε χρήματα να κάνει το γάμο του γιου του», δηλώνει ο πρώτος (ΠΑΣΟΚ). «Ολοι γνωρίζουμε τι να κάνουμε, να βοηθήσουμε», ο δεύτερος (ΝΔ). «Ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να βγάλει το μήνα», ο τρίτος (ΠΑΣΟΚ). «Ανθρωποι πίνουν ακόμα και το ούζο τους με δανεικά», ο τέταρτος (ΠΑΣΟΚ). «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε απελπισία», ο πέμπτος (ΝΔ).

Ποιος έφερε τον κόσμο σε αυτή την κατάσταση, κύριοι; (Το κύριοι, είναι σχήμα λόγου, ε!). Εγώ κυβέρνησα ή κυβερνάω τον τόπο; Εγώ νομοθετώ; Εγώ διαχειρίζομαι την οικονομία; Εγώ φροντίζω για την ποιότητα της ζωής; Για την αξιοπρεπή επιβίωση των πολιτών; Δικό σας δημιούργημα είναι η φτώχεια. Δική σας πολιτική η άνιση κατανομή του πλούτου. Εσείς ευθύνεστε γι' αυτόν τον εξευτελισμό! Ντροπή σας, κύριοι, κι ας νομίζετε ότι βρέχει!

Ντροπή σας, και άλλη μια φορά ντροπή και για την υποκρισία σας! Γιατί στις δηλώσεις σας δεν περιορίζεστε στην περιγραφή της κατάστασης, προχωράτε και σε σχόλια. Με λόγια δακρύβρεχτα, μελό του κερατά, παριστάνετε πως πονάτε. «Ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να βγάλει το μήνα». «Περπατάω στο δρόμο και ο κόσμος μου λέει πως υποφέρει»! «Υπάρχει υψηλός οικονομικός πόνος»! «Ενας ψηφοφόρος μου μού ζήτησε 50 ευρώ».

Δεν παίζεστε, κύριοι! Το κύριοι, είπαμε, είναι σχήμα λόγου, ε; Αφού πονάτε, αφού συμπάσχετε με τους ψηφοφόρους σας, γιατί δε φέρνετε ένα νόμο στη Βουλή, που να ταχτοποιεί την αδικία; Γιατί δεν τα παίρνετε από τον Λάτση, από τον Βαρδινογιάννη, τον Αγγελόπουλο; Γιατί, καλύτερα, δεν εθνικοποιείτε την οικονομία; Οπότε θα έχετε την ευχέρεια να δείξετε τα συναισθήματά σας. Γιατί δεν τροποποιείτε το Σύνταγμα, μέρες που είναι, για να αποφύγετε την αδικία;

Στην ίδια εφημερίδα, στην ίδια σελίδα, υπάρχει και ο αναλυτικός πίνακας της ντροπής σας. Πάνω από 40% του μισθού φεύγει για τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ! 22% για δάνεια, κάρτες και άλλα σχετικά! 11% για τη διατροφή. 10% για το ενοίκιο. 10% για τη θέρμανση. Μετά έρχονται τα φροντιστήρια, οι γιατροί και τα φάρμακα, τα ασφάλιστρα νοσοκομειακής περίθαλψης... Α, και 0,3% για ψυχαγωγία! Να πω, έτσι χοντρά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό, πάλι ντροπή σας!

«Ζούμε όλοι σε μια κοινωνία που είμαστε μια οικογένεια. Οταν υπάρχουν προβλήματα, ατυχίες, ασθένειες, ή θάνατοι όλοι γνωρίζουμε τι να κάνουμε για να βοηθήσουμε»! Τι λες, κύριε; Το κύριε, είπαμε, είναι σχήμα λόγου. Ετσι τα μοιράζετε στο σπίτι σας; Ο ένας τρώει το ψαχνό και ο άλλος τα κόκαλα; Τέτοια οικογένεια έχετε; Ο ένας εργάζεται και ο άλλος απολαμβάνει;

«Αυτοί που μου ζητούν χρήματα δεν είναι άστεγοι και χρήστες ναρκωτικών, αλλά καθημερινοί άνθρωποι που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους». Τι να σου πω τώρα, κύριε «σοσιαλιστή»; Πάλι θα μου πεις πως βρέχει! Εσύ, τι δουλιά κάνεις, χρυσέ μου; Τροχαίος, που διευκολύνεις την κυκλοφορία; Από εδώ το χοντρό χρήμα, από εκεί τα δανεικά; Από εδώ τα κέρδη και τα υπερκέρδη και από εκεί η απελπισία και ο πόνος;

Ντροπή, για άλλη μια φορά ντροπή! Ντροπή, γιατί ενώ παραδέχεστε την αποτυχία σας, δεν παραδέχεστε και, κυρίως, δεν αναλαμβάνετε, την ευθύνη σας. Φοράτε τη μάσκα του καλού ανθρώπου και υποκρίνεστε τον πονεμένο. Μιλάμε για τέλειους υποκριτές, με όλες τις σημασίες της λέξης!