«Μικροί σχοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια μ' έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο,

κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί και το μοναχικό σκυλί στ' αποκλεισμένα προάστια

ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ' τα καπνισμένα αγάλματα

κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους

πάνω απ' τα τανκς μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς.

Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;».

Απόσπασμα από το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» του Πολυτεχνείου, του Γιάννη Ρίτσου. Αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν τον Νοέμβρη του 1973 από τον σπουδαίο μας ποιητή, όμως στα αυτιά μας, τούτες τις μέρες του χαμού για τα παιδιά της Παλαιστίνης, αντηχεί η φωνή του καθώς απαγγέλει «Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;». Με τι καρδιά να μιλήσεις για οτιδήποτε άλλο, ειδικά αυτές τις μέρες. Στις 7 μ.μ. σήμερα το απόγευμα στην πρεσβεία του Ισραήλ θα φωνάξουμε για τα παιδιά της Παλαιστίνης.

Στο Φεστιβάλ των Καννών, μετά την επιστολή σχεδόν 400 καλλιτεχνών με αίτημα για κατάπαυση του πυρός, επικρατεί σιωπή. Θα περιμένουμε την απονομή των βραβείων τις επόμενες μέρες, δεν μπορεί, όλο και κάποιος ακόμα θα μιλήσει ανοιχτά για τη Γάζα. Στα δικά μας, ο βραβευμένος σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης, μετά την άρνηση της επίσημης πρόσκλησης να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της Ιερουσαλήμ την περασμένη χρονιά, επανέρχεται καλώντας εκ νέου τους Ελληνες συναδέλφους του να μη στείλουν τις ταινίες τους στο Φεστιβάλ: «Εναν χρόνο μετά, το κράτος του Ισραήλ συνεχίζει να διαπράττει γενοκτονία και υποχρεώνει τον άμαχο πληθυσμό να πεθάνει από την πείνα. Τώρα που άνοιξαν ξανά οι αιτήσεις, καλώ τους Ελληνες σκηνοθέτες και παραγωγούς να μην καταθέσουν τις ταινίες τους και να αρνηθούν να συμμετέχουν στα φεστιβάλ του Ισραήλ, που χρηματοδοτούνται από την ακροδεξιά κυβέρνησή του. Αν έχεις δει το "Zone of Interest", καταλαβαίνεις ότι αν δεχτείς μια τέτοια πρόσκληση μοιάζεις με έναν μικρό Ρούντολφ Ες, που συνεχίζει απτόητος την καθημερινότητά του ενώ στην άλλη μεριά του φράχτη γίνεται μια ατελείωτη σφαγή».

Αυτή η βδομάδα δεν είχε ιδιαίτερα αξιόλογες ταινίες. Από καλοκαιρινές επανεκδόσεις βγαίνει το εκπληκτικό «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς, που τόσα χρόνια μετά δεν έχει ούτε μία «ρυτίδα» πάνω του - μοιάζει λες και γυρίστηκε χτες.

Ο διάσημος προοδευτικός ντοκιμαντερίστας Λέοναρντ Φάιφ υπήρξε ένας από τους 60.000 Αμερικανούς που διέφυγαν στον Καναδά για να αποφύγουν την επιστράτευση κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ. Στα 78 του πια, λίγο πριν πεθάνει από καρκίνο στο Μόντρεαλ, ο Φάιφ συμφωνεί να δώσει μια τελευταία συνέντευξη.

Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του επιστήθιου φίλου του Σρέιντερ, Ράσελ Μπανκς, στον οποίο αφιερώνει και την ταινία, το «Oh, Canada» μοιάζει σαν αποχαιρετιστήριο γράμμα του ίδιου του σκηνοθέτη, αν αναλογιστούμε την ηλικία του, ενδεχομένως και την πορεία του στο σινεμά. Ο πρωταγωνιστής κάνει μια εκ βαθέων εξομολόγηση σχετικά με τις σημαντικότερες σχέσεις της ζωής του και πώς τις αντιμετώπισε, κάτι που μοιάζει με γράμμα συγχώρεσης και οφειλόμενη αυτοκριτική την ίδια στιγμή. Η αυτοκριτική απευθύνεται στην γυναίκα της ζωής του, που μοιάζει να μην ξεχωρίζει από την ύπαρξή του. Ο Ρίτσαρντ Γκιρ, σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, εναλλάσσεται απρόσμενα με τον Τζέικομπ Ελόρντι, σηματοδοτώντας τις διαφορετικές ηλικιακές αποχρώσεις, αλλά ταυτόχρονα δείχνοντας ότι παραμένει ο ίδιος αμετανόητος άνθρωπος... Πάλι θα τα σκορπούσε όλα για να κάνει ένα σινεμά αληθινό, αφυπνιστικό και βαθιά κοινωνικό. Οσο βαρύ κι αν ακούγεται, δεν είναι στην πραγματικότητα, γιατί τα φλασμπάκ ελαφρύνουν την ατμόσφαιρα.

Ο Ιθαν Χαντ συνεχίζει να είναι αντιμέτωπος με την «Οντότητα», μια κακόβουλη Τεχνητή Νοημοσύνη που απειλεί να αφανίσει την ανθρωπότητα.

Ενα είναι σίγουρο: Ο Τομ Κρουζ ήταν, είναι και θα είναι ο απόλυτος άρχοντας της δράσης. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ξεπερνάει πολλά ανθρώπινα όρια - και ηλικιακά - ώστε να προσφέρει υπέρτατο θέαμα. Το τέλος της συγκεκριμένης σειράς ταινιών μετά από σχεδόν 30 χρόνια έχει αγωνία και δράση μέχρι το τελευταίο λεπτό, αν και μας κούρασε λιγάκι ενδιάμεσα, με το ποτ πουρί αναμνήσεων για τους μη μυημένους στη σειρά, το οποίο, ενώ θα έπρεπε να προσφέρει συγκίνηση, δεν τα καταφέρνει.

Σκηνοθετικά έχει αρκετές εντυπωσιακές σκηνές (υποβρύχιο, αεροπλάνα κ.λπ.), αλλά με τόσο βλακώδη προπαγάνδα αναθεωρείς ακόμα κι αυτές τις σκηνές, γιατί σκέφτεσαι πόσα εκατομμύρια ξοδεύουν οι ΗΠΑ ώστε να μας πείσουν ότι είναι πάντα στην πρωτοκαθεδρία του κόσμου, ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι ένα εργαλείο στα χέρια της αστικής τάξης αλλά μια ξεχωριστή οντότητα, με κακές διαθέσεις, που κινείται αυτόβουλα, κι άλλα δυστοπικά παραμύθια για μικρά παιδιά. Ολα αυτά διανθισμένα με δήθεν φιλοσοφία τύπου «Η ζωή σου είναι το άθροισμα των επιλογών σου. Ο,τι ήσουν, ό,τι έκανες, σε οδήγησε ως εδώ», και ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Να μην ξεχάσουμε να πούμε ότι ολόκληρη η Γη είναι στα χέρια των ΗΠΑ (Αρκτική, Αφρική κ.λπ.) και πάντα υπάρχει ένα ψυχροπολεμικό κλίμα που καραδοκεί (καλοί Αμερικάνοι, κακοί Ρώσοι κ.ο.κ.). Κατά τα λοιπά, εμείς κι εσείς και όλου του κόσμου οι λαοί βασίζουμε τις ελπίδες μας στον Ιθαν για να μην καταστραφούμε από την «Οντότητα»...

- Η «Πειθαρχική Μεραρχία "999"» του Κώστα Σταματόπουλου συνεχίζει τις προβολές της καθημερινά στις 19.30 και 21.15 για δεύτερη βδομάδα στον κινηματογράφο «Τριανόν» στην Αθήνα, ενώ την Τρίτη 27 Μάη, μετά την προβολή των 19.30, θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη. Παράλληλα η ταινία ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη από σήμερα και για μια βδομάδα, στον κινηματόγραφο «Αθήναιον» (Λεωφόρος Βασιλίσσης Ολγας 35). Θα παίζεται Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 και Κυριακή και Τετάρτη στις 21.30.

- Η ταινία «Γυναίκες μαχήτριες, μέρος Β', 1944 - 1960» του Λεωνίδα Βαρδαρού θα προβληθεί την Κυριακή 25 Μάη στις 20.30 στον δημοτικό θερινό κινηματογράφο Καισαριανής «Αιολία», με ελεύθερη είσοδο. Την προβολή διοργανώνει το Παράρτημα Καισαριανής της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

- Η ταινία «Φτάσαμεε!» (2004) του Σταύρου Τσιώλη και η μικρού μήκους «Χρυσά Βαστά» (2024) του Φοίβου Κοντογιάννη θα προβληθούν τη Δευτέρα 26 Μάη στις 21.00 στον κινηματογράφο «Δαναός».

- «Οι Απάχηδες των Αθηνών», η πρώτη ομιλούσα ταινία στην Ιστορία του ελληνικού σινεμά, έρχεται στο «Cine Paris», σε 4k αποκατεστημένη κόπια, στις 25, 27 και 28 Μάη.

- Από 26 μέχρι 28 Μάη θα πραγματοποιηθεί Φεστιβάλ Καζακικού Κινηματογράφου στον κινηματογράφο «Studio New Star Art Cinema», με ελεύθερη είσοδο. Θα προβληθούν τρεις ταινίες, όλες στις 19.00: 26 Μάη το ιστορικό δράμα «Tomiris» του Akan Satayev, 27 Μάη η μουσική ταινία «Dos-Mukasan» του Aidyn Sakhamanov και 28 Μάη «Το όνομά μου είναι Koja» του Abdulla Karsakbayev.