Δύσκολο να ξεπεράσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το φιάσκο της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ, που αποκάλυψε τη γύμνια της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας και, συνάμα, τις δικές του τεράστιες ευθύνες για τη στήριξη που της παρέχει. Επειδή όμως το κεφάλαιο δεν έχει καμιά διάθεση να απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό ο «κοινωνικός εταίρος» του, από την πρώτη κιόλας στιγμή άρχισε την προσπάθεια αναστύλωσης. Πρώτο δείγμα, το τσουβάλιασμα από την πλειοψηφία του αστικού Τύπου της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, από τη μια, και του ΠΑΜΕ, από την άλλη, κάτω από το γενικό συμπέρασμα ότι το συνδικαλιστικό κίνημα «περνάει κρίση» και «οι εργαζόμενοι γυρνάνε την πλάτη στα συνδικάτα». Συμπεράσματα, που μπορεί να έχουν βάση για τη ΓΣΕΕ, καμιά σχέση, όμως, δεν έχουν με το ΠΑΜΕ. Το οποίο, όχι μόνο διοργάνωσε μια μαζικότατη συγκέντρωση την 1η του Μάη, αλλά η συνολικότερη δράση του συνοδεύεται από μια σταθερή αύξηση της επιρροής του ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Αυτό είναι που ενοχλεί ιδιαίτερα τους οπορτουνιστές. Γι' αυτό και η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ εκτίμησε, στην πρόσφατη συνεδρίαση της διοίκησης της Συνομοσπονδίας, ότι «το συνδικαλιστικό κίνημα βγαίνει βαριά τραυματισμένο από τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος (...) Οι άμαζες συγκεντρώσεις την Πρωτομαγιά στο σύνολό τους αποδεικνύουν τη ζημιά που έχει γίνει». «Στο σύνολό τους», λέει η «Αυτόνομη Παρέμβαση», κρύβοντας ότι στη μια συγκέντρωση, αυτή και οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας δεν είχαν κόσμο ούτε για να κρατήσει τα πανό, ενώ σ' αυτήν του ΠΑΜΕ χιλιάδες εργάτες γέμισαν την πλατεία Συντάγματος και πορεύτηκαν μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία.

Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι το αναγκαίο πρώτο βήμα για να δομήσει την επιχείρηση αναστύλωσης της «τραυματισμένης» ΓΣΕΕ. Αφού στο ίδιο κείμενο συμπεραίνει ότι «παρά τις αδυναμίες που εμφανίστηκαν, η ΓΣΕΕ έπαιξε έναν θετικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτού του αγώνα (σ.σ. για το Ασφαλιστικό). Ομως, η αρνητική εξέλιξη όσον αφορά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση ήταν μια επιλογή, η οποία "έχυσε το γάλα από την καρδάρα που γέμιζε"». Για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα απ' όσα έκανε και προπαγάνδιζε η ΓΣΕΕ κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων για το Ασφαλιστικό δεν προμήνυε την ...άστοχη επιλογή της στο θέμα της σύμβασης. Δηλαδή, η συμμετοχή στον «κοινωνικό διάλογο», η υπεράσπιση του νόμου Ρέππα, η συγκάλυψη της πολιτικής που επιβάλλει την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, η επίθεση στο ΠΑΜΕ δεν ήταν στοιχεία ικανά να πείσουν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι μια τέτοια πλειοψηφία, μόνο μια τέτοια σύμβαση θα μπορούσε να υπογράψει.

Γι' αυτό έρχεται τώρα η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να πει ότι «η διαφωνία μας σ' αυτές τις επιλογές (...) είναι ριζική και δεδομένη (..) υπάρχει ανάγκη όμως να προχωρήσουμε (...) υπάρχει η ανάγκη να εκπονήσουμε ένα νέο σχεδιασμό αγωνιστικής δράσης, με στόχο να αποκρούσουμε την κυβερνητική επίθεση και την αυθαιρεσία των εργοδοτών η οποία γιγαντώνεται». Με ποιους; Μα, φυσικά, με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ! Γιατί; Μα, γιατί η στρατηγική τους αντίληψη για το συνδικαλιστικό κίνημα είναι κοινή. Γιατί φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Γι' αυτό κρατάει ο ένας το χέρι του άλλου. Σφίγγοντάς το, μάλιστα, ακόμα περισσότερο όταν αντιλαμβάνονται ότι οι εργαζόμενοι τους γυρίζουν την πλάτη.